pobierz z Google Play

03 października 2019

Czwartek

Czwartek XXVI tydzień zwykły

Czytania: (Ne 8, 1-4a. 5-6. 7b-12); (Ps 19, 8-9. 10-11); Aklamacja (Mk 1,15); (Łk 10,1-12);

Rozważania: Ewangeliarz OP , Oremus , O. Gabriel od św. Marii Magdaleny, karmelita bosy

Książka na dziś: Rożaniec ze św. Teresą od Dzieciątka Jezus

Czytania

(Ne 8, 1-4a. 5-6. 7b-12)
Zgromadził się cały lud jak jeden mąż na placu przed Bramą Wodną. I domagali się od pisarza Ezdrasza, by przyniósł księgę Prawa Mojżeszowego, które Pan nadał Izraelowi. Pierwszego dnia miesiąca siódmego przyniósł kapłan Ezdrasz Prawo przed zgromadzenie, w którym uczestniczyli nie tylko mężczyźni, lecz także kobiety oraz wszyscy inni, którzy byli w stanie je zrozumieć. I czytał z tej księgi, zwrócony do placu znajdującego się przed Bramą Wodną, od rana aż do południa, przed mężczyznami, kobietami i tymi, którzy rozumieli; a uszy całego ludu były zwrócone ku księdze Prawa. Pisarz Ezdrasz stanął na drewnianym podwyższeniu, które zrobiono w tym celu. Ezdrasz otworzył księgę na oczach całego ludu, znajdował się bowiem wyżej niż cały lud; a gdy ją otworzył, cały lud się podniósł. I Ezdrasz błogosławił Pana, wielkiego Boga, a cały lud podnosząc ręce swoje odpowiedział: „Amen! Amen!” Potem oddali pokłon i padli przed Panem na kolana, twarzą dotykając ziemi. A lewici objaśniali ludowi Prawo, podczas gdy lud pozostawał na miejscu. Czytali więc z tej księgi, księgi Prawa Bożego, dobitnie, z dodaniem objaśnienia, tak że lud rozumiał czytanie. Wtedy Nehemiasz, to jest namiestnik, oraz kapłan-pisarz Ezdrasz, jak i lewici, którzy pouczali lud, rzekli do całego ludu: „Ten dzień jest poświęcony Panu, Bogu waszemu. Nie bądźcie smutni i nie płaczcie”. Cały lud bowiem płakał, gdy usłyszał słowa Prawa. I rzekł im Nehemiasz: „Idźcie, spożywajcie potrawy świąteczne i pijcie słodkie napoje, poślijcie też porcje temu, który nic gotowego nie ma: albowiem poświęcony jest ten dzień Panu naszemu. A nie bądźcie przygnębieni, gdyż radość w Panu jest ostoją waszą". Również lewici uspokajali cały lud wołając: „Uspokójcie się! Wszak ten dzień jest święty. Nie bądźcie przygnębieni”. I cały lud poszedł, by jeść i pić oraz by rozsyłać porcje i urządzić wielki obchód radosny, gdyż zrozumieli to, co im ogłoszono.

(Ps 19, 8-9. 10-11)
REFREN: Nakazy Pana są radością serca

Prawo Pańskie jest doskonałe i pokrzepia duszę,
świadectwo Pana niezawodne, uczy prostaczka mądrości.
Jego słuszne nakazy radują serce,
jaśnieje przykazanie Pana i olśniewa oczy.

Bojaźń Pańska szczera i trwa na wieki,
sądy Pana prawdziwe, a wszystkie razem słuszne.
Cenniejsze nad złoto, nad złoto najczystsze,
słodsze od miodu płynącego z plastra.

Aklamacja (Mk 1,15)
Bliskie jest królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię.

(Łk 10,1-12)
Spośród swoich uczniów wyznaczył Pan jeszcze innych, siedemdziesięciu dwóch, i wysłał ich po dwóch przed sobą do każdego miasta i miejscowości, dokąd sam przyjść zamierzał. Powiedział też do nich: „Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało; proście więc Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo. Idźcie, oto was posyłam jak owce między wilki. Nie noście ze sobą trzosa ani torby, ani sandałów; i nikogo w drodze nie pozdrawiajcie. Gdy do jakiego domu wejdziecie, najpierw mówcie: «Pokój temu domowi». Jeśli tam mieszka człowiek godny pokoju, wasz pokój spocznie na nim; jeśli nie, powróci do was. W tym samym domu zostańcie, jedząc i pijąc, co mają; bo zasługuje robotnik na swą zapłatę. Nie przechodźcie z domu do domu. Jeśli do jakiego miasta wejdziecie i przyjmą was, jedzcie, co wam podadzą; uzdrawiajcie chorych, którzy tam są, i mówcie im: "Przybliżyło się do was królestwo Boże". Lecz jeśli do jakiego miasta wejdziecie, a nie przyjmą was, wyjdźcie na jego ulice i powiedzcie: "Nawet proch, który z waszego miasta przylgnął nam do nóg, strząsamy wam. Wszakże to wiedzcie, że bliskie jest królestwo Boże". Powiadam wam: Sodomie lżej będzie w ów dzień niż temu miastu”.

Do góry

Rozważania do czytań

Ewangeliarz OP


Do góry

Oremus

Chrystus Pan patrzy na swój lud z miłością i widzi, że żniwo jest wielkie. On sam wybiera uczniów i posyła ich, aby głosili Dobrą Nowinę o pokoju. Nie przestaje także dziś wzywać: "Proście więc Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo". Dzisiaj, w pierwszy czwartek miesiąca, módlmy się z wdzięcznością za Jego robotników i prośmy o nowe powołania do tej służby. Bądźmy także my gotowi głosić Dobrą Nowinę tam, gdzie Jezus nas posyła w naszej codzienności.

Małgorzata Durnowska, "Oremus" październik 2002, s. 10-11


Do góry

Patroni dnia:

Błogosławiony Kolumban Józef Marmion
urodził się 1 kwietnia 1858 roku w Dublinie, w Irlandii. Od najmłodszych lat otaczał szczególnym kultem Matkę Bożą. W 1874 roku wstąpił do seminarium diecezjalnego w Dublinie. Józef kontynuował naukę w kolegium Kongregacji Rozkrzewiania Wiary w Rzymie - ukończył ją z najlepszą oceną i złotym medalem. Tam też w dniu 16 czerwca 1881 roku przyjął święcenia kapłańskie. Został mianowany wykładowcą filozofii, greki i francuskiego w swoim dawnym seminarium (1882-1886). W listopadzie 1886 roku za zgodą biskupa wstąpił do benedyktyńskiego nowicjatu w pobliskim opactwie Maredsous. 10 lutego 1888 roku złożył śluby czasowe i przyjął zakonne imię Kolumban. 13 kwietnia 1899 roku Kolumban z niewielką grupą mnichów udał się do Lowanium, aby założyć tam klasztor Mont César. Wkrótce został mianowany jego przeorem. Kolumban odszedł po nagrodę nieba w dniu 30 stycznia 1923 roku.

Do góry

O. Gabriel od św. Marii Magdaleny, karmelita bosy

DUCH POCIESZYCIEL

Duchu Święty, napój mnie sobą, abym cieszył się Twoimi owocami radości i pokoju (1 Kor 12, 13; Ga 5, 22)

Oprócz nazwy Ducha Prawdy, Jezus nadaje Duchowi Świętemu także miano „Paraclitus”; nazwa grecka pełna głębokiego znaczenia, którą można przetłumaczyć jako orędownik, obrońca, opiekun, pocieszyciel. Wielu posługuje się tym ostatnim słowem: „Pocieszyciel”, które również przyjmuje liturgia wzywając Ducha Świętego jako „Pocieszyciela doskonałego” i modląc się, aby wierni doznawali „zawsze Jego pociechy” (MP). Odzwierciedla to bardzo dobrze zadanie Ducha względem uczniów po Wniebowstąpieniu Jezusa, a zatem względem całego Kościoła. „Pożyteczne jest dla was moje odejście — powiedział Pan — bo jeżeli nie odejdę, Pocieszyciel nie przyjdzie do was. A jeżeli nie odejdę, poślę Go do was” (J 16, 7), Duch Święty jest posłany, aby prowadził dalej niewidzialnie dzieło Chrystusa: swoją obecnością umacnia Apostołów, których Mistrz opuścił, utrwala i uwewnętrznia ich wiarę, broni ich i wspiera w czasie prześladowań, czyni ich heroldami mężnymi i wiernymi aż do najwyższego świadectwa męczeństwa.

W ostatnim roku swojej posługi Jezus ogłosił uroczyście: „Jeśli ktoś jest spragniony, a wierzy we Mnie, niech przyjdzie do Mnie i pije! Jak rzekło Pismo: Strumienie wody żywej popłyną z Jego wnętrza”. Ewangelista zaś wyjaśnia: „A powiedział to o Duchu, którego mieli otrzymać wierzący w Niego” (J 7, 37-38). Duch Święty jest źródłem żywych wód łaski, którą ożywia wierzących, gasi pragnienie ich serc i napełnia świętą radością, przedsmakiem szczęśliwości wiecznej. Św. Paweł wiele razy mówi o „radości” Ducha Świętego, trwającej w chrześcijaninie nawet wśród wielkich utrapień (1 Tes 1, 6), radości połączonej z pokojem. „Królestwo Boże — mówi on — to nie sprawa tego, co się je i pije, ale to sprawiedliwość, pokój i radość w Duchu Świętym” (Rz I4, 17). Chrześcijanin posiada tajemnice prawdziwej radości, pokoju Ducha Świętego, jako znak czystego sumienia wobec Boga i wobec ludzi, znak serca, które jest mieszkaniem Ducha, który całkowicie w nim panuje.

  • O Duchu Święty, jesteś obecny we wszystkich rzeczach w sposób niematerialny, bez kształtu, bez zmiany. Nie przestajesz trwać w nich w sposób niewysłowiony, panując razem z Ojcem i rozlewając się wszędzie, i wszystko ogarniając, i we wszystkich rzeczach mieszkając oddzielny, wnikasz w nasze myśli i w byty dla nas niewidzialne, i wszystko badasz, chociaż wszystko znasz, i bez głosu dajesz się słyszeć, i słuchasz dusz, które wewnętrznie wołają w milczeniu, i nad wszystkimi we wszystkim natychmiast się litujesz, umacniasz je i udzielasz niewysłowionej radości wszystkim bytom, gdziekolwiek są.
    Ty ogarniasz całokształt tego wszechświata i wszystkie stworzenia masz pod sobą, oświecasz je boskim światłem i obsypujesz dobrodziejstwami dzięki swojemu działaniu i dobroci (Dydym Ślepiec).
  • Wszechmogący Duchu Pocieszycielu, najłaskawszy pocieszycielu strapionych, przeniknij wnętrze mojego serca swoją potężną mocą; blaskiem swojej jaśniejącej światłości rozraduj, o litościwy gościu, każdy ciemny zakątek mojej duszy i nawiedzając ją, użyźnij obfitością swojej rosy to, co długa posucha osłabiła i zniszczyła... Ugaś moje pragnienie w potoku Twojej miłości, abym niczego już nie chciał kosztować z marnych słodyczy świata... Naucz mnie wypełniać Twoją wolę. Ty bowiem jesteś Bogiem moim...
    Szczęśliwy ten, kto zasługuje na to, by Cię gościć! Przez Ciebie zakładają swoje mieszkanie w nim Ojciec z Synem. Przyjdź więc, najłaskawszy Pocieszycielu duszy udręczonej, pomocy w utrapieniach. Przyjdź, Ty, co oczyszczasz z grzechu i leczysz rany. Przyjdź, mocy ułomnych, podporo tych, co upadają; przyjdź, nauczycielu pokornych, Ty, co uniżasz do ziemi pysznych. Przyjdź, słodki ojcze sierot, litościwy obrońco wdów. Przyjdź, nadziejo ubogich, orzeźwienie słabnących.
    Przyjdź, gwiazdo żeglarzy, porcie rozbitków. Przyjdź, szczególna ozdobo każdego żyjącego, jedyne zbawienie umierających (św. Anzelm).

O. Gabriel od św. Marii Magdaleny, karmelita bosy
Żyć Bogiem, t. III, str. 264


Do góry

Książka na dziś

Rożaniec ze św. Teresą od Dzieciątka Jezus

Tomasz Kozioł OCD

Teresa od Dzieciątka Jezus kochała Maryję za Jej pokorne i ukryte życie, za to że doświadczyła od Niej matczynej opieki. Po śmierci ziemskiej mamy to właśnie Maryję prosiła, by odtąd była jej Mamą. Jak my najlepiej możemy wyrazić miłość do Maryi?

Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.