pobierz z Google Play

02 maja 2019

Czwartek

Czwartek drugiego tygodnia okresu Wielkanocnego

Czytania: (Dz 5,27-33); (Ps 34,2.9.17-20); Aklamacja (J 20,29); (J 3,31-36);

Rozważania: Ewangeliarz OP , Oremus , O. Gabriel od św. Marii Magdaleny, karmelita bosy

Książka na dziś: Posynodalna adhortacja apostolska Christus Vivit. Do młodych i całego Ludu Bożego

Czytania

(Dz 5,27-33)
Gdy słudzy przyprowadziwszy apostołów, stawili ich przed Sanhedrynem, arcykapłan zapytał: Zakazaliśmy wam surowo, abyście nie nauczali w to imię, a oto napełniliście Jerozolimę waszą nauką i chcecie ściągnąć na nas krew tego Człowieka? Trzeba bardziej słuchać Boga niż ludzi - odpowiedział Piotr i Apostołowie. Bóg naszych ojców wskrzesił Jezusa, którego straciliście, zawiesiwszy na drzewie. Bóg wywyższył Go na prawicę swoją jako Władcę i Zbawiciela, aby dać Izraelowi nawrócenie i odpuszczenie grzechów. Dajemy temu świadectwo my właśnie oraz Duch święty, którego Bóg udzielił tym, którzy Mu są posłuszni. Gdy to usłyszeli, wpadli w gniew i chcieli ich zabić.

(Ps 34,2.9.17-20)
REFREN: Biedak zawołał i Pan go wysłuchał

Będę błogosławił Pana po wieczne czasy,
Jego chwała będzie zawsze na moich ustach.
Skosztujcie i zobaczcie, jak Pan jest dobry,
szczęśliwy człowiek, który znajduje w Nim ucieczkę.

Pan zwraca swe oblicze przeciw zło czyniącym,
by pamięć o nich wymazać z ziemi.
Pan słyszy wołających o pomoc
i ratuje ich od wszelkiej udręki.

Pan jest blisko ludzi skruszonych w sercu,
ocala upadłych na duchu.
Liczne są nieszczęścia, które cierpi sprawiedliwy,
ale Pan go ze wszystkich wybawia.

Aklamacja (J 20,29)
Uwierzyłeś, Tomaszu, bo Mnie ujrzałeś; błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli.

(J 3,31-36)
Jezus powiedział do Nikodema: Kto przychodzi z wysoka, panuje nad wszystkimi, a kto z ziemi pochodzi, należy do ziemi i po ziemsku przemawia. Kto z nieba pochodzi, Ten jest ponad wszystkim. świadczy On o tym, co widział i słyszał, a świadectwa Jego nikt nie przyjmuje. Kto przyjął Jego świadectwo, wyraźnie potwierdził, że Bóg jest prawdomówny. Ten bowiem, kogo Bóg posłał, mówi słowa Boże: a z niezmierzonej obfitości udziela /mu/ Ducha. Ojciec miłuje Syna i wszystko oddał w Jego ręce. Kto wierzy w Syna, ma życie wieczne; kto zaś nie wierzy Synowi, nie ujrzy życia, lecz grozi mu gniew Boży.

Do góry

Rozważania do czytań

Ewangeliarz OP


Do góry

Oremus

Dla Apostołów głoszenie Ewangelii nie jest jakimś dodatkowym zajęciem obok wielu innych, ważnych zadań. Głoszenie Ewangelii to ich życie! Zakazać im tego to tak, jakby im powiedzieć: przestańcie oddychać!. Prawdziwą śmiercią nie jest dla nich ta, do której mogą doprowadzić intrygi Sanhedrynu. Umarliby dopiero wtedy, gdyby przestali głosić Ewangelię. Kto uwierzy ich słowu i zaufa Bogu, odnajdzie życie wieczne.

Przemysław Ciesielski OP, "Oremus" kwiecień 2008, s. 44


Do góry

Patroni dnia:

Święty Atanazy Wielki, biskup i doktor Kościoła

Do góry

O. Gabriel od św. Marii Magdaleny, karmelita bosy

ŻYWA WODA

„Jak łania pragnie wody ze strumieni, tak dusza moja pragnie Ciebie, Boże mój” (Ps 42, 2)

Wszyscy ludzie są wezwani do słuchania Boga. Do wszystkich też Bóg, wskazując na swojego Jednorodzonego, powiedział: „To jest mój Syn umiłowany... Jego słuchajcie” (Mt 17, 5). Słuchając Jezusa słucha się Słowa odwiecznego, Słowa, które objawia Ojca. Patrząc, poznając Jezusa, widzi się i poznaje się Boga: „Kto Mnie zobaczył, zobaczył także i Ojca” (J 14, 9), powiedział Pan i dodał: „Kto Mnie miłuje, ten będzie umiłowany przez Ojca mego, a również Ja będę go miłował i objawię mu siebie” (tamże 21). To poznanie Boga osiąga się przez znajomość Pisma świętego, przez słuchanie nakazów Kościoła, lecz jeszcze więcej przez słuchanie w głębi duszy wewnętrznego głosu Boga. Pan bowiem objawia się w tajemniczy sposób tym, którzy Go miłują i szukają z żywym, szczerym i wytrwałym pragnieniem. Wówczas światło i miłość, przedtem nie znane, stają się stopniowo udziałem chrześcijanina jako owoc darów Ducha Świętego. Dzięki temu poznaje on Boga w nowy sposób: przez doświadczenie. Widzi jasno, że Bóg jest prawdziwie Jedyny i całkowicie Inny, tak różny od wszystkich bytów i nieskończenie wyższy nad nie, że zasługuje na całą miłość i całe oddanie swojego stworzenia. To głębokie spojrzenie na Bóstwo, ten nowy sposób poznawania i miłowania Boga jest żywą wodą, która gasi pragnienie ducha ludzkiego. Jest to początkowy stopień kontemplacji, cenna i darmowa łaska Boga, jakiej On nie odmawia nikomu, kto Go szuka z miłością i z czystym, sercem.

Kontemplacja nie jest synonimem objawień, widzeń lub ekstaz, lecz polega zasadniczo na tym tajemnym doświadczeniu, które odkrywa i pozwala kosztować człowiekowi coś z wielkości i tajemnic Boga. W takiej perspektywie można powiedzieć, że każdy chrześcijanin jest powołany do kontemplacji. Św. Teresa od Jezusa mówi: Bóg nie wzbrania „nikomu dążyć do tego zdroju żywota”, byle tylko dążył do niego „tak jak należy” (Dr. d. 20, 1; 19, 15).

  • Jak łania pragnie wody ze strumieni, tak dusza moja pragnie Ciebie, Boże mój. Dusza moja pragnie Boga, Boga żywego, kiedyż wiec przyjdę i ujrzę oblicze Boże?
    Czemu jesteś zgnębiona, moja duszo, i czemu jęczysz we mnie? Ufaj Bogu, bo jeszcze Go będę wysławiać, zbawienie mego oblicza i mojego Boga. A we mnie samym dusza jest zgnębiona, przeto wspominam Cię... O Panie, Ty udzielasz swojej dobroci we dnie i w nocy. Śpiewam modlitwę na cześć Twoją, Boże życia mego (Psalm 42, 2-3. 6-7. 9).
  • O Panie, Ty wzywasz wszystkich... „Ja wam dam pić”.
    Dobroć Twoja jest tak wielka, że nie wzbraniasz nikomu czerpać w tym źródle życia. Bądź zawsze błogosławiony! Jakże słusznie mogłeś tego wzbronić takiej jak ja!... Nie, nie oddalasz i odeń nikogo; prawdą jest, że nie wzbroniłeś mi czerpać z tego źródła, skoro już zaczęłam, i nie pozwoliłeś, by mnie odtrącono za moją zuchwałość. Owszem, jawnie i głośno wszystkich przyzywasz.
    O Panie, jest to największa łaska, jaką Ty możesz dać duszy, gdy raczysz u tego źródła gasić jej pragnienie, i pozwolisz jej jeszcze pragnąć: im więcej pije z tego zdroju wody żywej, tym chciwiej pić z niego pożąda.
    O życie, które wszystkich ożywiasz! Nie odmawiaj i mnie tej wody najsłodszej, którą obiecujesz każdemu, kto jej pragnie. Panie, nie ukrywaj się przede mną, bo wiesz, jak bardzo mi Ciebie potrzeba, i wiesz, że ta woda jest jedynym lekarstwem dla duszy, przez Ciebie zranionej...
    O żywe źródła tryskające z ran mojego Boga, jakże hojne i przeobfite czerpałby z was każdy pokrzepienie dla siebie! Jak bezpiecznie postępowałby wśród niebezpieczeństw tego życia, kto by umiał ze spragnionym sercem przykładać do was swe usta! (św. Teresa ad Jezusa: Droga doskonałości 19, 15; 20, 1-2; 19. 2; Wołania duszy do Boga 9, 2).

O. Gabriel od św. Marii Magdaleny, karmelita bosy
Żyć Bogiem, t. I, 466


Do góry

Książka na dziś

Posynodalna adhortacja apostolska Christus Vivit. Do młodych i całego Ludu Bożego

Papież Franciszek

Najnowsza adhortacja papieża Franciszka jest skierowana przede wszystkim do ludzi młodych. Ojciec Święty z miłością przypomina w niej prawdy naszej wiary i zachęca do wzrastania w świętości i w trosce o własne powołanie.

Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.