pobierz z Google Play

26 kwietnia 2019

Piątek

Piątek w oktawie Wielkanocy

Czytania: (Dz 4,1-12); (Ps 118,1.4.22-25); Aklamacja (Ps 118, 24); (J 21,1-14);

Rozważania: Ewangeliarz OP , Oremus , O. Gabriel od św. Marii Magdaleny, karmelita bosy

Książka na dziś: Modlitwy do Trójcy Świętej

Czytania

(Dz 4,1-12)
Gdy Piotr i Jan przemawiali do ludu, po uzdrowieniu chromego, podeszli do nich kapłani i dowódca straży świątynnej oraz saduceusze oburzeni, że nauczają lud i głoszą zmartwychwstanie umarłych w Jezusie. Zatrzymali ich i oddali pod straż aż do następnego dnia, bo już był wieczór. A wielu z tych, którzy słyszeli naukę, uwierzyło. Liczba mężczyzn dosięgała około pięciu tysięcy. Następnego dnia zebrali się ich przełożeni i starsi, i uczeni w Jerozolimie: arcykapłan Annasz, Kajfasz, Jan, Aleksander i ilu ich było z rodu arcykapłańskiego. Postawili ich w środku i pytali: Czyją mocą albo w czyim imieniu uczyniliście to? Wtedy Piotr napełniony Duchem świętym powiedział do nich: Przełożeni ludu i starsi! Jeżeli przesłuchujecie nas dzisiaj w sprawie dobrodziejstwa, dzięki któremu chory człowiek uzyskał zdrowie, to niech będzie wiadomo wam wszystkim i całemu ludowi Izraela, że w imię Jezusa Chrystusa Nazarejczyka - którego ukrzyżowaliście, a którego Bóg wskrzesił z martwych - że przez Niego ten człowiek stanął przed wami zdrowy. On jest kamieniem, odrzuconym przez was budujących, tym, który stał się głowicą węgła. I nie ma w żadnym innym zbawienia, gdyż nie dano ludziom pod niebem żadnego innego imienia, w którym moglibyśmy być zbawieni.

(Ps 118,1.4.22-25)
REFREN: Kamień wzgardzony stał się fundamentem

Dziękujcie Panu, bo jest dobry,
bo Jego łaska trwa na wieki.
Niech bojący się Pana głoszą:
„Jego łaska na wieki”.

Kamień odrzucony przez budujących
stał się kamieniem węgielnym.
Stało się to przez Pana
i cudem jest w naszych oczach.

Oto dzień, który Pan uczynił,
radujmy się w nim i weselmy.
O Panie, Ty nas wybaw,
o Panie, daj nam pomyślność.

Aklamacja (Ps 118, 24)
Oto dzień, który Pan uczynił, radujmy się w nim i weselmy.

(J 21,1-14)
Jezus znowu ukazał się nad Morzem Tyberiadzkim. A ukazał się w ten sposób: Byli razem Szymon Piotr, Tomasz, zwany Didymos, Natanael z Kany Galilejskiej, synowie Zebedeusza oraz dwaj inni z Jego uczniów. Szymon Piotr powiedział do nich: Idę łowić ryby. Odpowiedzieli mu: Idziemy i my z tobą. Wyszli więc i wsiedli do łodzi, ale tej nocy nic nie złowili. A gdy ranek zaświtał, Jezus stanął na brzegu. Jednakże uczniowie nie wiedzieli, że to był Jezus. A Jezus rzekł do nich: Dzieci, czy macie co na posiłek? Odpowiedzieli Mu: Nie. On rzekł do nich: Zarzućcie sieć po prawej stronie łodzi, a znajdziecie. Zarzucili więc i z powodu mnóstwa ryb nie mogli jej wyciągnąć. Powiedział więc do Piotra ów uczeń, którego Jezus miłował: To jest Pan! Szymon Piotr usłyszawszy, że to jest Pan, przywdział na siebie wierzchnią szatę - był bowiem prawie nagi - i rzucił się w morze. Reszta uczniów dobiła łodzią, ciągnąc za sobą sieć z rybami. Od brzegu bowiem nie było daleko - tylko około dwustu łokci. A kiedy zeszli na ląd, ujrzeli żarzące się na ziemi węgle, a na nich ułożoną rybę oraz chleb. Rzekł do nich Jezus: Przynieście jeszcze ryb, któreście teraz ułowili. Poszedł Szymon Piotr i wyciągnął na brzeg sieć pełną wielkich ryb w liczbie stu pięćdziesięciu trzech. A pomimo tak wielkiej ilości, sieć się nie rozerwała. Rzekł do nich Jezus: Chodźcie, posilcie się! żaden z uczniów nie odważył się zadać Mu pytania: Kto Ty jesteś? bo wiedzieli, że to jest Pan. A Jezus przyszedł, wziął chleb i podał im - podobnie i rybę. To już trzeci raz, jak Jezus ukazał się uczniom od chwili, gdy zmartwychwstał

Do góry

Rozważania do czytań

Ewangeliarz OP


Do góry

Oremus

Jedynym Zbawicielem jest Jezus Chrystus. Nie zbawia nas nasza własna pobożność ani dobre czyny, nie zbawiają nas systemy duchowości czy ideologie. Chrześcijaństwo to Osoba Jezus Chrystus oraz wydarzenie Jego śmierci i zmartwychwstania. Słuchanie słowa Bożego jest niekiedy bolesne, gdyż demaskuje naszą połowiczność w pójściu za Chrystusem i uporczywe trzymanie się własnych ścieżek (co jest de facto odrzuceniem Jezusa), ale w ten sposób Bóg objawia nam swoją miłość i woła nas do siebie.

Ks. Maciej Zachara MIC, "Oremus" Okres Wielkanocny 2004, s. 20


Do góry

O. Gabriel od św. Marii Magdaleny, karmelita bosy

TO JEST PAN

Panie Jezu, Ty jesteś moim Bogiem; chce Ci dziękować, chcę Ciebie wywyższać (Ps 118, 28)

Jan opowiada (21, 1-14) jeszcze ukazanie się Jezusa nad Jeziorem Tyberiadzkim, po nocy, jaką Apostołowie spędzili na bezużytecznym połowie. Nie poznają Go. Stosują się jednak do Jego zalecenia, by ponownie zarzucić sieć, a ta napełniła się tak, że „nie mogli jej wyciągnąć”. Natychmiast „uczeń, którego Jezus miłował”, dostrzega w nadzwyczajnym połowie „znak” obecności Mistrza i mówi: „To jest Pan!” Miłość uczyniła Jana bardziej spostrzegawczym od innych; lecz ta sama miłość czyni Piotra szybszym: zaraz rzuca się do wody, by jak najprędzej znaleźć się przy Panu. „Każdy — wyjaśnia św. Jan Chryzostom — pozostaje wierny swojemu charakterowi, jeden posiadał większą spostrzegawczość, drugi nie mniejszą żywość. Jan pierwszy rozpoznał Jezusa, lecz Piotr pierwszy wyszedł Mu naprzeciw”. Z pełną znaczenia subtelnością Jan, bohater i sprawozdawca wydarzenia, tak tutaj jak i przy grobie podkreśla pierwszeństwo Piotra, uznając chętnie ten prymat, jakiego sam Jezus mu udzielił.

„To jest Pan!” Pod tą nazwą, miłą dla Apostołów, Jan rozpoznaje i wskazuje Jezusa; lecz teraz, po Jego zmartwychwstaniu, tytuł ten nabiera nowej doniosłości, głębszego życiowo znaczenia. Pascha jest istotnie uwieńczeniem panowania Jezusa. Teraz już wszystkie stworzenia należą do Niego, bo je odkupił za cenę swojej krwi, swojego wyniszczenia oraz posłuszeństwa aż do śmierci na krzyżu. „Dlatego też Bóg Go nad wszystko wywyższył i darował Mu imię ponad wszelkie imię; aby... wszelki język wyznał, że Jezus Chrystus jest Panem, ku chwale Ojca” (Flp 2, 9-11). Wszelki język powinien głosić z radością, że Jezus zmartwychwstały jest „Panem”. Poczynając od proroctw aż do Apokalipsy, całe Pismo święte głosi Jego chwalę: „Baranek zabity jest godzien wziąć potęgę i bogactwo, i mądrość, i moc, i cześć, i chwałę” (Ap 5, 12). Chrześcijanin powinien przyłączyć się do tego powszechnego chóru i wyśpiewywać na cześć Zmartwychwstałego, pozwalając zatriumfować w sobie Jego władzy. Przed Nim ma ustąpić wszelkie prawo i wielkość; Jemu każdy winien się oddać bez zastrzeżeń, bo On jest jedynym Panem naszego życia.

  • O Piotrze, ty biegniesz wszędzie z zapałem i niezadowolony, że ujrzałeś to, co widziałeś, wracasz, aby zobaczyć, i rozpalony pragnieniem ujrzenia Pana nie jesteś nigdy syty, że Go widzisz. Widzisz Go sam, widzisz Go z Jedenastoma, widzisz Go z siedemdziesięcioma, widzisz Go, gdy Tomasz wyznaje swoją wiarę. Widzisz Go także przy połowie ryb; lecz niezadowolony, że Go widziałeś, stajesz się niecierpliwy na skutek pragnienia, opuszczasz swoją sieć i nie przejmujesz się niebezpieczeństwem, bo zbyt długie wydaje ci się czekanie, by przybić do brzegu razem z innymi żeglując w łodzi. Również kiedy Pan chodził po wodzie, zapomniałeś o właściwościach swojej natury, pobiegłeś Mu naprzeciw po falach morskich. Podobnie i tutaj, gdy Pan czeka na brzegu, ty spieszysz złożyć Mu hołd, zdążając drogą krótszą i bardziej niebezpieczną.
    Niewątpliwie uwierzyłeś, a uwierzyłeś, bo umiłowałeś, a umiłowałeś, bo uwierzyłeś. Dlatego zasmuciłeś się, kiedy Jezus po raz trzeci zapytał Cię: „Miłujesz Mię?” Pan jednak nie wątpił w twoją miłość, nie pytał, by się przekonać, ale by cię pouczyć w chwili, gdy miał wstąpić do nieba, że ciebie nam zostawił jako zastępcę swojej miłości. A ty odpowiedziałeś: „Ty to wiesz dobrze, Panie, że Cię miłuję”. Świadom usposobienia swej duszy, okazujesz miłość, która od dawna znana jest Bogu. Któż inny mógłby tak łatwo powiedzieć to o sobie? O Piotrze, ty, który spośród wszystkich w ten sposób oświadczasz swoją miłość, jesteś postawiony ponad wszystkich, bo miłość twoja jest ponad wszystko (zob. św. Ambroży).
  • Ty, o Panie zmartwychwstały, przychodzisz do mnie; Ty odpokutowałeś grzech przez swoje cierpienia, zwyciężając śmierć zatriumfowałeś nad nią, a teraz żyjesz w chwale dla Ojca swego. Przyjdź do mnie i unicestwij dzieło szatana, zniszcz grzech i moje niewierności; przyjdź i pomnóż we mnie oderwanie od wszystkiego, co nie jest Bogiem; przyjdź i uczyń mię uczestnikiem tej nadobfitości doskonałego życia, które tryska teraz z Twego świętego człowieczeństwa. Wówczas razem z Tobą zaśpiewam Ojcu Twojemu hymn dziękczynienia, On bowiem w ten dzień ukoronował Ciebie, naszą Głowę, czcią i chwałą (K. Marmion: Chrystus w swoich tajemnicach 15).

O. Gabriel od św. Marii Magdaleny, karmelita bosy
Żyć Bogiem, t. I, str. 444


Do góry

Książka na dziś

Modlitwy do Trójcy Świętej

„Trójca Święta to wielka tajemnica naszej wiary. Bóg jest jeden w Trzech Osobach. Ta prawda jest niezgłębiona, bo Bóg jest niezgłębiony. Skoro człowiek jest ograniczony – stworzony, nie może przeniknąć do końca nieskończoności – nieskończonego Boga.

Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.