pobierz z Google Play

08 stycznia 2019

Wtorek

II Tydzień po Narodzeniu Pańskim

Czytania: (1 J 4,7-10); (Ps 72,1-2,3-4ab,7-8); Aklamacja (Łk 4,18-19); (Mk 6,34-44);

Rozważania: Ewangeliarz OP , Oremus , O. Gabriel od św. Marii Magdaleny, karmelita bosy

Książka na dziś: Jak uczestniczyć we Mszy świętej?

Czytania

(1 J 4,7-10)
Umiłowani, miłujmy się wzajemnie, ponieważ miłość jest z Boga, a każdy, kto miłuje, narodził się z Boga i zna Boga. Kto nie miłuje, nie zna Boga, bo Bóg jest miłością. W tym objawiła się miłość Boga ku nam, że zesłał Syna swego Jednorodzonego na świat, abyśmy życie mieli dzięki Niemu. W tym przejawia się miłość, że nie my umiłowaliśmy Boga, ale że On sam nas umiłował i posłał Syna swojego jako ofiarę przebłagalną za nasze grzechy.

(Ps 72,1-2,3-4ab,7-8)
REFREN: Uwielbią Pana wszystkie ludy ziemi

Boże, przekaż Twój sąd Królowi,
a Twoją sprawiedliwość synowi królewskiemu.
Aby Twoim ludem rządził sprawiedliwie
i ubogimi według prawa.

Niech góry przyniosą ludowi pokój,
a wzgórza sprawiedliwość.
Otoczy opieką uciśnionych z ludu,
będzie ratował dzieci biedaków.

Za dni Jego zakwitnie sprawiedliwość
i wielki pokój, aż księżyc nie zgaśnie.
Będzie panował od morza do morza,
od Rzeki aż po krańce ziemi.

Aklamacja (Łk 4,18-19)
Pan posłał mnie, abym ubogim niósł dobrą nowinę, więźniom głosił wolność.

(Mk 6,34-44)
Gdy Jezus ujrzał wielki tłum, ogarnęła Go litość nad nimi; byli bowiem jak owce nie mające pasterza. I zaczął ich nauczać. A gdy pora była już późna, przystąpili do Niego uczniowie i rzekli: „Miejsce jest puste, a pora już późna. Odpraw ich. Niech idą do okolicznych osiedli i wsi, a kupią sobie coś do jedzenia”. Lecz On im odpowiedział: „Wy dajcie im jeść”. Rzekli Mu: „Mamy pójść i za dwieście denarów kupić chleba, żeby im dać jeść?” On ich spytał: „Ile macie chlebów? Idźcie, zobaczcie !” Gdy się upewnili, rzekli: „Pięć i dwie ryby”. Wtedy polecił im wszystkim usiąść gromadami na zielonej trawie. I rozłożyli się gromada przy gromadzie, po stu i po pięćdziesięciu. A wziąwszy pięć chlebów i dwie ryby, spojrzał w niebo, odmówił błogosławieństwo, połamał chleby i dawał uczniom, by kładli przed nimi. Także dwie ryby rozdzielił między wszystkich. Jedli wszyscy do sytości i zebrali jeszcze dwanaście pełnych koszów ułomków i ostatki z ryb. A tych, którzy jedli chleby, było pięć tysięcy mężczyzn.

Do góry

Rozważania do czytań

Ewangeliarz OP


Do góry

Oremus

Pan Jezus potrafi pokonać wszelkie granice i przeszkody, którymi lekkomyślnie się od Niego oddzielamy. Uczta opisana w dzisiejszej Ewangelii jest obrazem Jego zdumiewającej hojności. Nasz Bóg angażuje się całkowicie, aby nas na nowo zdobyć i ocalić. To On pierwszy nas pokochał. Doświadczenie Jego miłości nie tylko napełnia nas radością i pokojem, ale też przemienia wewnętrznie.

ks. Jarosław Januszewski, "Oremus" styczeń 2009, s. 35


Do góry

Patroni dnia:

Święty Piotr Tomasz, biskup
urodził się ok. 1305 r. w Gaskonii we Francji. W wieku 21 lat wstąpił do karmelitów. W Awinionie zasłynął swoją elokwencją i głoszonymi kazaniami. W 1354 r. został mianowany biskupem Patti i Lipari, pięć lat później - biskupem Corony. W 1363 r. został arcybiskupem Candii na Krecie, a rok później - patriarchą tytularnym Konstantynopola. Zmarł 6 stycznia 1366 r.

Do góry

O. Gabriel od św. Marii Magdaleny, karmelita bosy

KRÓLESTWO

Panie, pragnę słuchać słów po królestwie i rozumieć je; Zły niech nie porywa tego, co zasiałeś w moim sercu (Mt 13, 19).

„Pan Jezus... zapoczątkował Kościół swój głosząc radosną nowinę, a mianowicie nadejście królestwa Bożego, obiecanego od wieków w Piśmie św. i «Wypełnił się czas i przybliżyło się królestwo Boże» (Mk 1, 15; zob. Mt 4, 17)” (KK 5). Lecz czymże jest to Królestwo, które Stary Testament zapowiedział i przedstawił w historii Izraela, a Jezus ogłosił jako już bliskie? Chodzi tu przede wszystkim o panowanie, o powszechną władzę Boga Stworzyciela, Pana, Króla, Ojca wszystkich ludów — potwierdzoną wyraźnie przepowiadaniem Chrystusa, a jeszcze więcej obecnością samego Boga na świecie, w osobie Syna, który chociaż stał się człowiekiem, dzieli z Ojcem w pełni Jego Bóstwo i władzę. W Starym Testamencie Bóg rządził swoim ludem i mówił do niego przez prostych ludzi, swoich przedstawicieli; teraz czyni to przez Słowo wcielone. Ustają pośrednicy, a przychodzi Bóg, w swoim Synu, prowadzić, oświecać, kierować ludźmi. Dlatego Jezus mówił: „Królestwo Boże pośród was jest” (Łk 17, 20). To już nie jest czas oczekiwania. Królestwo już przyszło i jest obecne w Chrystusie, który objawia plany Ojca odnośnie do zbawienia ludzi i zaczyna je wypełniać przez swoje dzieła. Jednakże jest to królestwo tajemnicze i ukryte, nie mające nic wspólnego ze strukturą królestw ziemskich, które rozwijają się poprzez przepych i potęgę zewnętrzną. „Królestwo Boże nie przyjdzie dostrzegalnie; i nie powiedzą: Oto tu jest albo tam” (tamże). Jest to królestwo duchowe, nieskończenie odległe od tego wszystkiego, co podpada pod zmysły, co znamionuje powodzenie ziemskie i władzę polityczną.

Ono zawiera najgłębsze wartości ducha, dociera do wnętrza człowieka, przemieniając go w dziecko Boże i w obywatela Jego królestwa. Chociaż królestwo Boże rozciąga się na cały kosmos, na wszystkie istoty stworzone w niebie i na ziemi, to Bóg nie zmusza człowieka, by wszedł do niego; człowiek winien uczynić to dobrowolnie. A kiedy przez wiarę i posłuszeństwo postanawia to uczynić, Królestwo to zaczyna utrwalać się w nim w sposób jak najbardziej wewnętrzny, ukryty, nie zmieniając nic z ludzkiej struktury zewnętrznej, odmieniając natomiast wszystko w wewnętrznej. Wówczas człowiek, stworzony już z ciała i krwi, na nowo rodzi się w Bogu przez Ducha (J 1, 13; 3, 5–6).

  • O Jezu, Panie mój, poświęcam się i oddaję się pod Twoje najwyższe panowanie, którego nie udzielasz żadnemu stworzeniu — oddaję się wspanialej, całkowitej i szczegółowej władzy nad każdym stworzeniem, jaką posiada Twoje Człowieczeństwo dzięki przedziwnemu i godnemu uwielbienia Synostwu Bożemu.
       Tobie się oddaję i poświęcam cały... pragnę, abyś miał szczególną władzę nad moją duszą i nad moim stanem, nad życiem i moimi czynnościami, jako nad rzeczą należącą do Ciebie na mocy nowego i szczególnego prawa oraz dobrowolnego aktu woli, przez który pragnę zależeć zawsze od Twojej... władzy.
       Ponieważ Twoja władza nieskończenie przewyższa naszą, błagam Cię, o Jezu, racz sam objąć wszelką władze nade mną, gdyż ja nie jestem zdolny dać Ci jej. Błagam Cię, przyjmij mię za Twojego poddanego i niewolnika, niechaj się to stanie w taki sposób, którego ja poznać nie mogę, a który Ty dobrze znasz (P. de Berulle).
  • O Ojcze, Ty posiałeś na świat Słowo odwieczne, Słowo Twoje zrodzone w sobie samym, aby stało się nasieniem wszystkich Twoich słów, błagam Cię, przez to Słowo, Syna Twojego, posiej w mojej pamięci obfite nasienie świętych myśli, aby rodziły liczne owoce dobrych uczynków.
       O Słowo odwieczne... zstąpiłoś z nieba na ziemię, by posiać na niej nasienie prawdziwej nauki... przyjdź, Panie, i posiej w moim rozumie obfite nasienie Bożych oświeceń, abym przez nie poznał Ciebie, poznał siebie i to wszystko, w co powinienem wierzyć i czynem wypełniać.
       O Duchu Święty, Ty tchniesz, gdzie chcesz, i chcesz tchnąć tam, gdzie potrzeba Twojego natchnienia, dotknij nim mojej woli... zapal w niej iskry gorących pragnień, by rozpalił się w moim sercu najgorętszy ogień miłości... i spraw, aby z tej miłości wzeszły najobfitsze owoce ducha. O Trójco Przenajświętsza, dziękuję Ci za dobroć, z jaką siejesz swoje słowo w ziemi tak marnej i nieurodzajnej (L. da Ponte).

O. Gabriel od św. Marii Magdaleny, karmelita bosy
Żyć Bogiem, t. I, str. 206


Do góry

Książka na dziś

Jak uczestniczyć we Mszy świętej?

Adam Hrabia OCD

Niniejsza książka jest zapisem konferencji rekolekcyjnych wygłoszonych dla Świeckiego Instytutu Karmelitańskiego Elianum. W sposób prosty i przystępny

Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.