pobierz z Google Play

19 grudnia 2018

Środa

Środa III tygodnia adwentu - wspomnienie dowolne św. Anastazego I, papieża

Czytania: (Jr 23, 5-8); (Ps 72 (71), 1b-2. 12-13. 18-19ab); Aklamacja; (Mt 1, 18-24);

Rozważania: Ewangeliarz OP , Oremus , O. Gabriel od św. Marii Magdaleny, karmelita bosy

Książka na dziś: Zachować młody umysł i ciało

Czytania

(Jr 23, 5-8)
"Oto nadchodzą dni – mówi Pan – kiedy wzbudzę Dawidowi Odrośl sprawiedliwą. Będzie panował jako król, postępując roztropnie, i będzie wykonywał prawo i sprawiedliwość na ziemi. W jego dniach Juda dostąpi zbawienia, a Izrael będzie mieszkał bezpiecznie. To zaś będzie imię, którym go będą nazywać: „Pan naszą sprawiedliwością”. Dlatego właśnie nadchodzą dni – mówi Pan – kiedy nie będą już mówić: Na życie Pana, który wyprowadził synów Izraela z ziemi egipskiej, lecz raczej: Na życie Pana, który wyprowadził i przywrócił pokolenie domu Izraela z ziemi północnej i ze wszystkich ziem, po których ich rozproszył; tak że będą mogli mieszkać na swej ziemi".

(Ps 72 (71), 1b-2. 12-13. 18-19ab)
REFREN: Pokój zakwitnie, kiedy Pan przybędzie

Boże, przekaż Twój sąd królowi,
a Twoją sprawiedliwość synowi królewskiemu.
aby Twoim ludem rządził sprawiedliwie
i ubogimi według prawa.

Wyzwoli bowiem biedaka, który go wzywa,
i ubogiego, który nie ma opieki.
Zmiłuje się nad biednym i ubogim,
nędzarza ocali od śmierci.

Błogosławiony niech będzie Pan, Bóg Izraela,
który sam czyni cuda.
Na wieki niech będzie błogosławione Jego imię,
a Jego chwała niech wypełni ziemię.

Aklamacja
Wodzu domu Izraela, który na Synaju dałeś Prawo Mojżeszowi, przyjdź nas odkupić mocą Twojego ramienia.

(Mt 1, 18-24)
Z narodzeniem Jezusa Chrystusa było tak. Po zaślubinach Matki Jego, Maryi, z Józefem, wpierw nim zamieszkali razem, znalazła się brzemienną za sprawą Ducha Świętego. Mąż Jej, Józef, który był człowiekiem sprawiedliwym i nie chciał narazić Jej na zniesławienie, zamierzał oddalić Ją potajemnie. Gdy powziął tę myśl, oto Anioł Pański ukazał mu się we śnie i rzekł: "Józefie, synu Dawida, nie bój się wziąć do siebie Maryi, twej Małżonki; albowiem z Ducha Świętego jest to, co się w Niej poczęło. Porodzi Syna, któremu nadasz imię Jezus, On bowiem zbawi swój lud od jego grzechów". A stało się to wszystko, aby się wypełniło słowo Pańskie powiedziane przez Proroka: "Oto Dziewica pocznie i porodzi Syna, któremu nadadzą imię Emmanuel", to znaczy Bóg z nami. Zbudziwszy się ze snu, Józef uczynił tak, jak mu polecił Anioł Pański: wziął swoją Małżonkę do siebie.

Do góry

Rozważania do czytań

Ewangeliarz OP


Do góry

Oremus

Nasza egzystencja zanurzona jest w czasie mierzonym sekundami, godzinami, latami. Ale obiektywny upływ czasu nie odpowiada subiektywnemu odczuciu. Radość trwa zawsze krótko, a cierpienie i lęk dłużą się w nieskończoność. Tym bardziej w działaniu Boga nie można liczyć upływu czasu za pomocą ludzkiej miary. W obliczu Bożego miłosierdzia czas płynie inaczej. Dla Boga nigdy nie jest za późno.

Ks. Jan Konarski, "Oremus" grudzień 2006, s. 65


Do góry

Patroni dnia:

Święty Anastazy, papież
pochodził z Rzymu, był synem kapłana Maksymusa. Na stolicę Piotrową Anastazy został wybrany w 399 r. Szczególną troską otoczył Kościół afrykański. Nawoływał biskupów afrykańskich zebranych na synodzie w Kartaginie w 401 r. do walki przeciwko donatyzmowi i zabraniał nawracającym się kapłanom-donatystom zajmować wyższe stanowiska w Kościele. Polecił czytać w liturgii Ewangelię w postawie stojącej z pochyloną głową. Zmarł 19 grudnia 401 r. w Rzymie, po zaledwie dwóch latach rządów

Do góry

O. Gabriel od św. Marii Magdaleny, karmelita bosy

KORZENIU JESSEGO

„Korzeniu Jessego, który stoisz jako sztandar narodów, przyjdź nas uwolnić, racz, dłużej nie zwlekać” (Lekc.)

„Kluczu Dawida...” Klucze wskazują na władze, a zatem na królestwo; w tym wypadku na królestwo Dawida przeznaczone dla Chrystusa. Również w Apokalipsie Chrystus jest ukazany jako „Ten, co ma klucz Dawida, Ten, co otwiera, a nikt nie zamknie, i Ten, co zamyka, a nikt nie otwiera” (3, 7). Jest jasne: Jego władza nic ogranicza się tylko do królestwa Dawida, od którego pochodzi, lecz wznosi się ponad wszelkie ziemskie panowanie, rozciąga się na królestwo niebieskie, którego jest wiecznym Panem i do którego pragnie przyprowadzić wszystkich ludzi. Chrystus jest najwyższym Królem, który ma władze otwierać ludziom królestwo Ojca, i otwiera je nie gestem autorytatywnym, ale dzięki miłości najmiłosierniejszej, która Go czyni człowiekiem wśród ludzi i sprawia, że oddaje życie, aby nabyć ludziom prawo wejścia do domu Ojca. Chrystus stal się „kluczem” królestwa niebieskiego przez wyniszczenie w czasie swojego wcielenia, przez cierpienia swej Męki, przez swoją Śmierć i Zmartwychwstanie.

Kiedy Zachariasz w czasie narodzin syna odzyskał utraconą wskutek swojego niedowiarstwa mowę, natychmiast wyrywa mu się z duszy hymn na cześć Mesjasza, którego Jan będzie poprzednikiem. „Napełniony Duchem Świętym” kreśli misję Zbawiciela: „Z wysoka Wschodzące Słońce nas nawiedzi, by zajaśnieć tym, co w mroku i cieniu śmierci mieszkają” (Łk 1, 78-79). Liturgia podejmuje te słowa i włącza je do czwartej antyfony większej w Adwencie: „Kluczu Dawida... przyjdź i wyprowadź z więzienia jeńca siedzącego w ciemnościach”. Chrystus, chcąc wprowadzić ludzi do królestwa Ojca, musi najpierw wyrwać ich z więzienia grzechu, z ciemności śmierci. On, Światło wieczne, Blask Ojca, chce oświecić ich umysły i serca, aby wyprowadzić ich z ciemności zła oraz uwolnić z niewoli Szatana. Tak więc przygotować się na Boże Narodzenie, to otworzyć się na światło Chrystusa, pozwolić się oświecić Jego słowu, Jego Ewangelii, aby móc odrzucić ciemności i iść za Nim, gdyż On jest Światłem nawiedzającym nas z wysoka.

  • Wyrośnie różdżka z pnia Jessego, wypuści się odrośl z jego korzenia. Spocznie na niej Duch Pański, duch mądrości i rozumu, duch rady i męstwa, duch wiedzy i bojaźni Pana...
       Ty powiesz w owym dniu: „Wychwalam Cię, Panie, bo rozgniewałeś się na mnie, lecz Twój gniew się uśmierzył i pocieszyłeś mnie! Oto Bóg jest zbawieniem moim! Będę miał ufność i nic ulęknę się, bo mocą moją i pieśnią moją jest Pan. On stał się dla mnie zbawieniem! Wy zaś z weselem wodę czerpać będziecie ze zdrojów zbawienia” (Izajasz 11, 1–2; 12, 1–3).
  • O Prawdo, Światło serca mego, niech nic mówią do mnie moje ciemności! Ściągnęły mnie ku sobie i ogarnął mnie mrok, lecz stamtąd, nawet stamtąd umiłowałem Cię. Zbłądziłem i przypomniałem sobie Ciebie. Usłyszałem głos Twój za sobą, bym powrócił, a zaledwie go słyszałem z powodu zgiełku moich namiętności niespokojnych. I oto teraz wracam oblany potem i zadyszany do źródła Twojego. Niech mi nikt nie przeszkadza; z niego będę pil i z niego będę czerpał życie. Nie ja jestem życiem moim; źle żyłem z siebie, śmiercią byłem dla siebie; w Tobie odzyskuję życie.
       Panie, mam pragnienie! Źródło życia, napój mnie!... przyjdź, o Panie, nie opóźniaj się. Przyjdź, Panie Jezu; przyjdź i nawiedź mnie w pokoju. Przyjdź i uwolnij tego jeńca z więzienia, abyśmy się radowali całym sercem przed Tobą. Przyjdź, Zbawicielu nasz; przyjdź, o upragniony przez wszystkie narody... pokaż nam swoje oblicze, a będziemy zbawieni (św. Augustyn: Wyznania XII, 10, 10).

O. Gabriel od św. Marii Magdaleny, karmelita bosy
Żyć Bogiem, t. I, str. 128


Do góry

Książka na dziś

Zachować młody umysł i ciało

Mikołaj Choroszyński

Książka zawiera 30 przepisów kulinarnych, których stosowanie w codziennym życiu nie tylko poprawia pracę mózgu, ale również pomaga zapobiegać chorobom cywilizacyjnym, między innymi schorzeniom nowotworowym czy chorobie Alzheimera.

Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.