Wtorek

Czytania

(Rdz 49, 1a. 2. 8-10)
Jakub przywołał swoich synów i powiedział do nich: "Zbierzcie się i słuchajcie, synowie Jakuba, słuchajcie Izraela, ojca waszego! Judo, ciebie sławić będą bracia twoi, twoja bowiem ręka na karku twych wrogów! Synowie twego ojca będą ci oddawać pokłon! Judo, młody lwie, na zdobyczy róść będziesz, mój synu: jak lew się czai, gotuje do skoku, do lwicy podobny, któż się ośmieli go drażnić? Nie zostanie odjęte berło od Judy ani laska pasterska zabrana spośród jego kolan, aż przyjdzie Ten, do którego ono należy, i zdobędzie posłuch u narodów!"

(Ps 72 (71), 1-2. 3-4ab. 7-8. 17)
REFREN: Pokój zakwitnie, kiedy Pan przybędzie

Boże, przekaż Twój sąd królowi,
a Twoją sprawiedliwość synowi królewskiemu.
aby Twoim ludem rządził sprawiedliwie
i ubogimi według prawa.

Niech góry przyniosą pokój ludowi,
a wzgórza sprawiedliwość.
Otoczy opieką ubogich z ludu,
będzie ratował dzieci biedaków.

Za dni jego zakwitnie sprawiedliwość
i wielki pokój, zanim księżyc zgaśnie.
Będzie panował od morza do morza,
od Rzeki aż po krańce ziemi.

Niech jego imię trwa na wieki,
jak długo świeci słońce, niech trwa jego imię.
Niech jego imieniem wzajemnie się błogosławią,
niech wszystkie narody życzą mu szczęścia.

Aklamacja
Mądrości Najwyższego, która zarządzasz wszystkim mocno i łagodnie, przyjdź i naucz nas drogi roztropności.

(Mt 1, 1-17)
Rodowód Jezusa Chrystusa, syna Dawida, syna Abrahama. Abraham był ojcem Izaaka; Izaak ojcem Jakuba; Jakub ojcem Judy i jego braci; Juda zaś był ojcem Faresa i Zary, których matką była Tamar. Fares był ojcem Esroma; Esrom ojcem Arama; Aram ojcem Aminadaba; Aminadab ojcem Naassona; Naasson ojcem Salmona; Salmon ojcem Booza, a matką była Rachab. Booz był ojcem Obeda, a matką była Rut. Obed był ojcem Jessego, a Jesse ojcem króla Dawida. Dawid był ojcem Salomona, a matką była dawna żona Uriasza. Salomon był ojcem Roboama; Roboam ojcem Abiasza; Abiasz ojcem Asy; Asa ojcem Jozafata; Jozafat ojcem Jorama; Joram ojcem Ozjasza; Ozjasz ojcem Joatama; Joatam ojcem Achaza; Achaz ojcem Ezechiasza; Ezechiasz ojcem Manassesa; Manasses ojcem Amosa; Amos ojcem Jozjasza; Jozjasz ojcem Jechoniasza i jego braci w czasie przesiedlenia babilońskiego. Po przesiedleniu babilońskim Jechoniasz był ojcem Salatiela; Salatiel ojcem Zorobabela; Zorobabel ojcem Abiuda; Abiud ojcem Eliakima; Eliakim ojcem Azora; Azor ojcem Sadoka; Sadok ojcem Achima; Achim ojcem Eliuda; Eliud ojcem Eleazara; Eleazar ojcem Mattana; Mattan ojcem Jakuba; Jakub ojcem Józefa, męża Maryi, z której narodził się Jezus, zwany Chrystusem. Tak więc od Abrahama do Dawida jest w sumie czternaście pokoleń; od Dawida do przesiedlenia babilońskiego czternaście pokoleń; od przesiedlenia babilońskiego do Chrystusa czternaście pokoleń.

Rozważania do czytań

Ewangeliarz OP

Oremus

Od pierwszych wieków chrześcijaństwa Maryja przedstawiana jest jako nowa Ewa, która rodzi nowego człowieka do życia w Bogu. Historia życia Józefa wpisuje się w tę wizję. O ile bowiem Adam nie okazał się solidarny z Ewą w jej nieszczęściu i zrzucił na nią całą odpowiedzialność za przekroczenie Bożego zakazu, o tyle Józef, wsparty łaską z nieba, staje po stronie Maryi, bezbronnej wobec opacznie rozumianych ludzkich tradycji. Mimo że wszystko wskazuje na winę Maryi, Józef umie się powstrzymać od niesprawiedliwego osądu. Nie tylko nie czyni Maryi wyrzutów, ale stara się także znaleźć wyjście, które ocali Ją od ludzkich oskarżeń.

Ks. Jan Konarski, "Oremus" grudzień 2006, s. 62

Patroni dnia:

Św. Auksencjusz
pochodził z Mopsuestii, był na dworze cesarza Licyniusza (306-323) dowódcą jego przybocznej straży. Kiedy wybuchło prześladowanie za cesarza Dioklecjana, a Licyniusz należał do największych wrogów chrześcijaństwa, Auksencjusz zrezygnował z tak zaszczytnej służby, nie ujawniając jednak, że jest chrześcijaninem. Przetrwał szczęśliwie obu prześladowców i poświęcił się służbie Bożej. Około roku 359 został nawet biskupem Mopsuestii. Zmarł w rok po objęciu biskupstwa, dnia 18 grudnia ok. 360 roku.

O. Gabriel od św. Marii Magdaleny, karmelita bosy

KORZENIU JESSEGO

„Korzeniu Jessego, który stoisz jako sztandar narodów, przyjdź nas uwolnić, racz, dłużej nie zwlekać” (Lekc.)

W ostatnich dniach Adwentu wielkie kolejne antyfony nadają oczekiwaniu Zbawiciela różne formy. Dają Mu tytuły bardzo wymowne, zaczerpnięte z mesjańskich proroctw i stawiające w szczególnym świetle rozmaite cechy Jego zbawczego dzieła. Dwie z tych antyfon: „Korzeniu Jessego”, „Kluczu Dawida” — potwierdzają w szczególny sposób pochodzenie Chrystusa z rodu Dawidowego i widzą w Nim wypełnienie obietnic uczynionych królowi Izraela. Izajasz powiedział: „Wyrośnie różdżka z pnia Jessego, wypuści się odrośl z jego korzenia... Korzeń Jessego stać będzie na znak dla narodów, do niego ludy przyjdą z modlitwą” (11, 1. 10). A Jeremiasz: „Oto nadejdą dni — wyrocznia Pana — kiedy wzbudzę Dawidowi Odrośl sprawiedliwą. Będzie panował jako król postępując roztropnie i będzie wykonywał prawo i sprawiedliwość na ziemi” (23, 5). To wszystko stanie się historią, kiedy z korzenia Jessego, ojca Dawidowego, narodzi się Jezus Zbawiciel. On jest postawiony przed narodami jako znak i sztandar zbawienia. Wszystkie ludy wyglądają Go z utęsknieniem, szukają, oczekują wzywając Go: „Przyjdź uwolnić nas, nie opóźniaj się!”

Świat wyczekiwał Go przez tysiące lat, teraz zaś, kiedy przyszedł, nie chce rozpoznać Go, przyjąć jako Zbawiciela, jako Syna Bożego, prawdziwego Boga i prawdziwego człowieka. A jednak świat niezmiernie Go potrzebuje. Tak dzisiaj, jak wczoraj, i tak jutro, jak dzisiaj, Chrystus jest i będzie zawsze jedynym znakiem, w którym ludzie dostąpią zbawienia. Wielkie antyfony, podobnie jak proroctwa, naświetlają Jego pochodzenie z rodu ludzkiego, aby podkreślić, że choć jest On „Mądrością, która wyszła z ust Najwyższego”, choć jest Słowem, Synem Boga, to jest również Synem człowieczym. Chrystus należy do ludzkości, a równocześnie stoi na jej szczycie. On jest „Kluczem, ośrodkiem całej ludzkiej historii” (KDK 10); On stał się człowiekiem, aby człowiek w Nim odnalazł Boga.

• Wyrośnie różdżka z pnia Jessego, wypuści się odrośl z jego korzenia. Spocznie na niej Duch Pański, duch mądrości i rozumu, duch rady i męstwa, duch wiedzy i bojaźni Pana...
  Ty powiesz w owym dniu: „Wychwalam Cię, Panie, bo rozgniewałeś się na mnie, lecz Twój gniew się uśmierzył i pocieszyłeś mnie! Oto Bóg jest zbawieniem moim! Będę miał ufność i nic ulęknę się, bo mocą moją i pieśnią moją jest Pan. On stał się dla mnie zbawieniem! Wy zaś z weselem wodę czerpać będziecie ze zdrojów zbawienia” (Izajasz 11, 1–2; 12, 1–3).

• O Prawdo, Światło serca mego, niech nic mówią do mnie moje ciemności! Ściągnęły mnie ku sobie i ogarnął mnie mrok, lecz stamtąd, nawet stamtąd umiłowałem Cię. Zbłądziłem i przypomniałem sobie Ciebie. Usłyszałem głos Twój za sobą, bym powrócił, a zaledwie go słyszałem z powodu zgiełku moich namiętności niespokojnych. I oto teraz wracam oblany potem i zadyszany do źródła Twojego. Niech mi nikt nie przeszkadza; z niego będę pil i z niego będę czerpał życie. Nie ja jestem życiem moim; źle żyłem z siebie, śmiercią byłem dla siebie; w Tobie odzyskuję życie.
  Panie, mam pragnienie! Źródło życia, napój mnie!... przyjdź, o Panie, nie opóźniaj się. Przyjdź, Panie Jezu; przyjdź i nawiedź mnie w pokoju. Przyjdź i uwolnij tego jeńca z więzienia, abyśmy się radowali całym sercem przed Tobą. Przyjdź, Zbawicielu nasz; przyjdź, o upragniony przez wszystkie narody... pokaż nam swoje oblicze, a będziemy zbawieni (św. Augustyn: Wyznania XII, 10, 10).

O. Gabriel od św. Marii Magdaleny, karmelita bosy
Żyć Bogiem, t. I, str. 126

Książka na dziś

Biblia jak pocisk. Jak walczyć z myślami?

Ewagriusz z Pontu

Ewagriusz doszedł do wniosku, że w przypadku mnichów główna walka toczy się w myślach człowieka, w sferze mniej lub bardziej niezaspokojonych pragnień czy ambicji. Problem nie leży w samych grzechach, ale w pierwszym rzędzie w walce o wyeliminowanie demonicznych podszeptów, myśli

Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.