Częstochowa, 15 sierpnia 1991

Apel Jasnogórski

Pragnę o tej godzinie Apelu Jasnogórskiego raz jeszcze podziękować Pani Jasnogórskiej za to, że zechciała być Gospodynią tego wielkiego spotkania w Kanie Jasnogórskiej dla młodzieży z Europy i z całego świata. Równocześnie dołączam się do słów i do wszystkich trosk wyrażonych słowami prymasa Polski. Te troski przedkładam wraz z nim i z wszystkimi braćmi w biskupstwie z naszej ojczystej ziemi, i wraz z całym Kościołem w Polsce Tobie, Pani Jasnogórska, która jesteś Królową i Matką tego ludu, tej ziemi, tego Kościoła. I teraz, kiedy wypada nam odśpiewać ten przejmujący Apel, który ukształtował nasze milenium — a z kolei kształtował także i to spotkanie dzisiejsze, spotkanie młodzieży z całego świata — kiedy wypada nam odśpiewać ten Apel w naszym własnym, częstochowskim i polskim gronie, proszę wszystkich obecnych tutaj, wraz z księdzem prymasem, kardynałów  i biskupów polskich, ażeby wspólnie ze mną zechcieli udzielić błogosławieństwa zgromadzonym, a także tym wszystkim, którzy w ciągu tego dnia byli naszymi gośćmi i którzy jeszcze tutaj może i przebywają — prawdopodobnie tak — lub też przebywać będą przez najbliższy czas, choć powoli wracają już do swoich ojczyzn. Niech  im towarzyszy ten nasz Jasnogórski Apel i Twoje macierzyńskie wejrzenie, umiłowana Królowo Polski, Pani Jasnogórska.