Częstochowa, 19 czerwca 1983

Rozważanie przed modlitwą „Anioł Pański”

1. Przed zakończeniem Mszy świętej pragnę jeszcze odmówić „Anioł Pański”, podobnie jak odmawiam tę modlitwę w południe każdej niedzieli w Rzymie.

„Anioł Pański” niesie w sobie całą wymowę tajemnicy, jaka między innymi wyraziła się w polskim sanktuarium Jasnej Góry: Maryja przyjęła zwiastowanie archanioła jako pokorna Służebnica Pańska i za sprawą Ducha Świętego stała się Matką Słowa Przedwiecznego. „Słowo stało się ciałem i mieszkało między nami” (por. J 1, 14), aby dokonać Odkupienia świata. Modlitwa „Anioł Pański” przypomina nam początek tajemnicy Odkupienia, z której w szczególności staramy się czerpać w tym roku nadzwyczajnego jubileuszu.

 
2. Pragnę w tej modlitwie: „Anioł Pański” na Jasnej Górze — zjednoczyć się ze wszystkimi, którzy w Rzymie i gdziekolwiek na świecie tę modlitwę odmawiają wspólnie z papieżem.

Pragnę w szczególności zjednoczyć się z tymi, którzy żyją na całej polskiej ziemi: z moimi rodakami. Modlę się z nimi, i modlę się za nich. Za wszystkich.

 
3. W tej modlitwie pragnę w szczególny sposób zjednoczyć się z tymi, którzy w mojej Ojczyźnie spełniają wieloraką pracę umysłową.

Myślę o nauczycielach i wychowawcach różnych szkół — od przedszkoli poczynając, a na wyższych uczelniach kończąc.

Myślę o ludziach pracujących w biurach i urzędach, w przemyśle i handlu.

Myślę o lekarzach i całym zróżnicowanym personelu służby zdrowia.

Myślę o pracownikach wedle różnych funkcji specjalistycznych, jakie spełniają.

Myślę o inżynierach różnych dziedzin.

Myślę o twórcach kultury i narodowej sztuki.

Myślę o tych, którzy tę kulturę krzewią.

Myślę o ludziach pióra.

Myślę o ludziach nauki.

Myślę o tych wszystkich zawodach i zarazem powołaniach, które służą wspólnemu dobru społeczeństwa, kształtując różne dziedziny narodowej kultury.

 
4. Będziemy jeszcze — przy innych okazjach — polecać Bogu rolników, pracowników przemysłu i inne grupy społeczne.

Dziś, tu na Jasnej Górze, wprowadzamy w treść naszej modlitwy na „Anioł Pański” wszystkich, którzy w Ojczyźnie spełniają jakąkolwiek pracę umysłową. Modlitwa „Anioł Pański” poozwala nam rozważać objawienie odwiecznego zamysłu Bożej Miłości w stosunku do człowieka. Oby praca ludzkich umysłów, wielorako ukierunkowana, służyła na ziemi polskiej umacnianiu się prawdy i poszerzaniu obszarów dobra w naszej ojczystej wspólnocie.

Niech to wyprosi u Ojca wszelkiej światłości Ta, która stała się Matką Słowa Wcielonego — a która, od sześciu stuleci, jest obecna pośród nas w swoim Jasnogórskim Wizerunku.

Ta, która „dana jest ku obronie polskiego narodu”.

Ze względu na słuchaczy, uczestników modlitwy na całym świecie, odmawiam „Anioł Pański” po łacinie: