|
Ponownym, znanym sprzed 20 laty wezwaniem, aby „Duch zstąpił i odnowi oblicze ziemi! Tej ziemi!” rozpoczęła się Msza św. podczas której Jan Paweł II beatyfikował 108 męczenników z czasów II wojny światowej. W 9. dniu wizyty w Polsce Papież na krótko spotkał się z „rodziną lotniczą” na warszawskim Okęciu, złożył hołd ofiarom Bitwy Warszawskiej na cmentarzu w Radzyminie i przewodniczył Liturgii Słowa w katedrze na Pradze. Swoją homilię podczas porannej Mszy św. Jan Paweł II rozpoczął od dziękczynienia za dary Ducha Świętego, jakich doświadczyła Polska na przestrzeni ostatnich dwudziestu lat. „Dziękuję Opatrzności Bożej, że dane mi jest ponownie stanąć na tym miejscu, na którym przed dwudziestu laty, w pamiętną wigilię Zesłania Ducha Świętego, w sposób szczególny przeżywaliśmy tajemnicę Wieczernika”.
Dodał, że „jeżeli przed dwudziestu laty Polska stała się w naszych czasach ziemią szczególnie odpowiedzialnego świadectwa, to dziś — jak powiedział — musi to być świadectwo czynnego miłosierdzia, zbudowane na wierze w zmartwychwstanie. „Tylko takie świadectwo jest znakiem nadziei dla współczesnego człowieka — podkreślił z mocą — zwłaszcza dla młodego pokolenia; a jeśli dla niektórych jest ono również «znakiem sprzeciwu», to niech ten sprzeciw nigdy nas nie odwiedzie od wierności Chrystusowi ukrzyżowanemu i zmartwychwstałemu”. Jako przykład szczególnego świadectwa, potrzebnego Kościołowi i światu u progu Trzeciego Tysiąclecia wskazał sylwetki beatyfikowanych: Reginy Protmann, założycielki sióstr katarzynek, która umiała łączyć kontemplację z działaniem, Edmunda Bojanowskiego, wielkiego społecznika, świeckiego apostoła XIX-wiecznej Polski, założyciela zgromadzenia służebniczek oraz 108 męczenników II wojny światowej — ludzi, którzy za wierność chrześcijaństwu i ojczyźnie zapłacili cenę życia. Wskazał ich jako „fundament niewzruszonej ufności w zbawczą obecność Boga na drogach człowieka w trzecim tysiącleciu!”. |
