Jan Paweł II w Polsce

Diecezja drohiczyńska istnieje zaledwie siedem lat, a już 10 czerwca tego roku będzie gościła na swoim terenie Piotra naszych czasów. Wiadomość o zamierzonej wizycie napełniła wszystkich entuzjazmem i jeszcze większą nadzieją. Stała się szczególnym wezwaniem do podjęcia solidnych przygotowań, zwłaszcza na płaszczyźnie pastoralnej. Zachęciła również do refleksji nad tym, czego diecezja oczekuje po tej wizycie i co może ofiarować Kościołowi powszechnemu za pośrednictwem Jana Pawła II.

Diecezja drohiczyńska terytorialnie jest obszerna, obejmuje 8 000 km kw. Mieszka zaś na tym terenie 310 000 ludzi. Do Cerkwi prawosławnej przynależy około 90 000, do wspólnot protestanckich — 1000 osób, blisko 220 000 mieszkańców tworzy Kościół katolicki. Diecezja liczy 93 parafie, kapłanów diecezjalnych jest 199, z której to liczby 21 przebywa poza granicami Polski, pomagając Kościołom lokalnym lub studiując (1 — Argentyna, 4 — Brazylia, 5 — Białoruś, 3 — Rosja, 8 — Włochy). W 3 domach zakonnych mieszka 17 zakonników; zakonnic jest natomiast 108. W Wyższym Seminarium Duchownym do kapłaństwa przygotowuje się 75 alumnów. W katechizacji pomaga kapłanom około 150 sióstr zakonnych, katechetek i katechetów świeckich.

W diecezji istnieje i działa Akcja Katolicka, Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży, Katolickie Stowarzyszenie Lekarzy i Pielęgniarek, Katolickie Stowarzyszenie Rodzin, Franciszkański Zakon Świeckich, Sodalicja Mariańska, Ruch Rodzin Nazaretańskich, Oazowy Ruch «Światło-Życie», Kościół Domowy, Droga Neokatechumenalna, Odnowa w Duchu Świętym, Legion Maryi, Stowarzyszenie Krwi Przenajdroższej i Bractwo Wieczystej Adoracji.

Diecezja prowadzi Katolicki Uniwersytet Ludowy z trzema oddziałami, Kolegium Teologiczne i Diecezjalne Studium Organistowskie. Współpracuje z «Niedzielą», w której ma własną wkładkę pod nazwą «Niedziela Podlaska». Od czterech lat współpracuje z Katolickim Radiem Podlasia.

Diecezja wydaje własne pismo urzędowe pt. «Wiadomości Diecezjalne». Powoli rozwija swą działalność Drohiczyńskie Wydawnictwo Diecezjalne. W latach 1994-97 odbył się pierwszy Synod.

Z dziejów Drohiczyna

Diecezja drohiczyńska znajduje się w całości na Podlasiu. Ziemie te przechodziły różne koleje losu. O nie i na nich walczyli Polacy, Rusini, Litwini, Prusacy i Jadźwingowie, a także Krzyżacy. Zdarzało się, że Podlanie przechodziło z rąk do rąk, od Piastów do Romanowiczów, od Krzyżaków do Giedyminowiczów. Pustoszone ziemie, pozbawione naturalnej ochrony, rozciągające się po obu brzegach Bugu, w jego środkowym biegu — otwarte były na różnorakie osadnictwo. Przybywali tutaj Mazurzy i Rusini, osiedlali się Tatarzy i Karaimi, Litwini i Żydzi. Mówią o tym nazwy, pewne zwyczaje, a zwłaszcza cmentarze.

Ciekawa jest historia samego słowa «Podlasie». Wielu chciałoby jego pochodzenie wiązać z lasami, bo kraina ta znajduje się na obrzeżach Puszczy Białowieskiej. W rzeczywistości jednak nazwa ta jest owocem doświadczeń historycznych tych ziem i mówi, że choć różna była ich polityczna przynależność, to obszary te zawsze czuły się zrośnięte z Lachami, a więc były «pod Lachem», choćby w odróżnieniu od pobliskiego Polesia, które nie miało takiej historii i często było poza lackim zwierzchnictwem.

Drohiczyn liczy blisko 1000 lat. Pierwsze wzmianki znajdujemy w kronikach polskich i latopisach ruskich. Sięgają połowy XI w. Chrześcijaństwo zaś przybyło na Podlanie w dwóch obrządkach: łacińskim i bizantyjskim. Oba obrządki przenikały się nawzajem, a w okresie podziału chrześcijaństwa tutaj także poszukiwano możliwości zjednoczenia. Owocem tych wysiłków stanie się unia, podpisana przez księcia halickiego Daniela, który w 1253 r. otrzymał od Stolicy Apostolskiej koronę królewską. Koronacja odbyła się w Drohiczynie, dzięki czemu gród ten stał się drugim po Gnieźnie miastem koronacyjnym na terytorium Rzeczypospolitej. Los tej unii, podobnie jak i następnych prób był bolesny, niestety, zbyt mocno związany z politycznymi uwarunkowaniami.

Niemniej jednak Podlasie stało się regionem, pełniącym rolę pomostu kulturowego, społecznego, politycznego i religijnego. Jego zróżnicowanie predysponowało do tego rodzaju zadania. Wschód i zachód, północ i południe spotykały się i spotykają na tej ziemi bez większych trudności. Podlasie pozostało otwarte. W pierwszej połowie XIII w. osiedlają się na krótko w Drohiczynie Bracia Dobrzyńscy. W XIV w. przybywają franciszkanie i pozostają do 1839 r. W XVII w. zakładają dom zakonny jezuici. Oni też otwierają słynne Collegium Nobilium, jedną z najbardziej znanych szkół na terenie Rzeczypospolitej. To w odbudowanych i przebudowanych murach tejże uczelni i domu zakonnego mieści się obecnie Kuria Biskupia i Wyższe Seminarium Duchowne. Po kasacie zakonu św. Ignacego do Drohiczyna przybyli pijarzy i nadal prowadzili dzieło nauczania aż do r. 1839, kiedy to rząd carski dokonał likwidacji zakonu i kolegium. W tym samym czasie również przez zaborcę zniesione zostały dwa inne klasztory, istniejące w Drohiczynie: sióstr benedyktynek i bazylianów.

Podlasie bogate jest świętością. To gdzieś u jego granic północnych ginie św. Bruno z Kwerfurtu. Tędy z Rusi do Prus wędruje św. Jacek Odrowąż. W w. XVII przemierza Podlasie św. Andrzej Bobola. W sarnackim kościele chrzest przyjmuje ojciec bł. Honorata Koźmińskiego, a bł. Angela Truszkowska w Ceranowie zakłada pierwszy poza Warszawą dom sióstr felicjanek. W obecnej katedrze chrzest otrzymuje sługa Boży ks. Ignacy Kłopotowski. Ziemię Podlaską uświęca krew unickich Męczenników. Już w XX w. bł. Jerzy Matulewicz pełni posługę biskupią w wielu naszych parafiach. To samo czyni w szerszym zakresie sługa Boży bp Zygmunt Łoziński. Przykład dobrego pasterza pozostawił bp Władysław Jędruszuk. W parafii Rudka przez pewien czas przebywa bł. Bolesława Lament.

13 czerwca na ołtarze zostanie wyniesiony sługa Boży ks. Antoni Beszta Borowski, proboszcz i dziekan z Bielska Podlaskiego, męczennik drugiej wojny światowej. Podobnej chwały dostąpi sługa Boży ks. Władysław Maćkowiak, urodzony na terenie drohiczyńskiej parafii.

Lud Podlasia pragnie wyrazić wdzięczność Janowi Pawłowi II za powołanie do istnienia diecezji drohiczyńskiej. Chce się również podzielić tak wielkim bogactwem świadectw wierności Bogu i Ojczyźnie oraz przywiązania do Kościoła.

Bp Antoni P. Dydycz OFMCap.
Ordynariusz diecezji drohiczyńskiej