Sobota

Czytania

(1 J 4, 19 – 5, 4)
Najmilsi: My miłujemy Boga, ponieważ Bóg sam pierwszy nas umiłował. Jeśliby ktoś mówił: «Miłuję Boga», a brata swego nienawidził, jest kłamcą, albowiem kto nie miłuje brata swego, którego widzi, nie może miłować Boga, którego nie widzi. Takie zaś mamy od Niego przykazanie, aby ten, kto miłuje Boga, miłował też i brata swego. Każdy, kto wierzy, że Jezus jest Mesjaszem, z Boga się narodził; i każdy miłujący Tego, który dał życie, miłuje również tego, kto życie od Niego otrzymał. Po tym poznajemy, że miłujemy dzieci Boże, gdy miłujemy Boga i wypełniamy Jego przykazania, albowiem miłość względem Boga polega na spełnianiu Jego przykazań, a przykazania Jego nie są ciężkie. Wszystko bowiem, co z Boga zrodzone, zwycięża świat; tym właśnie zwycięstwem, które zwyciężyło świat, jest nasza wiara.

(Ps 72 (71), 1b-2. 14 i 15bc. 17)
REFREN: Uwielbią Pana wszystkie ludy ziemi

Boże, przekaż Twój sąd królowi,
a Twoją sprawiedliwość synowi królewskiemu.
Aby Twoim ludem rządził sprawiedliwie
i ubogimi według prawa.

Wybawi ich od krzywdy i przemocy,
gdyż krew ich cenna jest w jego oczach.
Zawsze będą się modlić za niego,
nieustannie błogosławić mu będą.

Niech jego imię trwa na wieki,
jak długo świeci słońce, niech trwa jego imię.
Niech jego imieniem wzajemnie się błogosławią,
niech wszystkie narody życzą mu szczęścia.

Aklamacja (Łk 4, 18)
Pan posłał Mnie, abym ubogim niósł dobrą nowinę, więźniom głosił wolność.

(Łk 4, 14-22a)
Jezus powrócił mocą Ducha do Galilei, a wieść o Nim rozeszła się po całej okolicy. On zaś nauczał w ich synagogach, wysławiany przez wszystkich. Przyszedł również do Nazaretu, gdzie się wychował. W dzień szabatu udał się swoim zwyczajem do synagogi i powstał, aby czytać. Podano Mu księgę proroka Izajasza. Rozwinąwszy księgę, znalazł miejsce, gdzie było napisane: "Duch Pański spoczywa na Mnie, ponieważ Mnie namaścił i posłał Mnie, abym ubogim niósł dobrą nowinę, więźniom głosił wolność, a niewidomym przejrzenie; abym uciśnionych odsyłał wolnymi, abym obwoływał rok łaski Pana". Zwinąwszy księgę, oddał słudze i usiadł; a oczy wszystkich w synagodze były w Niego utkwione.

Rozważania do czytań

Bractwo Słowa Bożego

Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego

Komentarz do pierwszego czytania

Miłość Boga, gdy jest przyjęta przez człowieka, czyni go pięknym i kochającym. Taka osoba kocha Boga i drugiego człowieka, ponieważ człowiek został stworzony na obraz i podobieństwo Boga (Rdz 1,27). Jeśli zatem ktoś nie kocha bliźniego, to jego miłość do Boga jest niedoskonała lub nie ma jej wcale. Taka osoba musi przejść nawrócenie, czyli zmianę myślenia. Święty Jan określa przykazanie miłości mianem łatwego. Czy tak jest w istocie? Jest ono łatwe, gdy działa w nas Duch Święty, który jest osobową Miłością Ojca i Syna w Trójcy Świętej. On sprawia, że możemy kochać nawet naszych nieprzyjaciół. W Krzyżakach Henryka Sienkiewicza jest piękna scena, gdy oślepiony i okaleczony Jurand ze Spychowa ma okazję zemścić się na Zygfrydzie de Löwe, który go zranił. Wszyscy inni myśleli, że zabije go mieczem Misericordia, on jednak rozciął mu więzy i puścił go wolno. Miecz zemsty stał się mieczem prawdziwego Miłosierdzia. Tym właśnie zwycięstwem, które zwyciężyło świat, jest nasza wiara. Ona sprawia, że możemy przebaczać winowajcom, pokonywać pokusy i cierpieć stratę na tym świecie, ufając w nagrodę Boga w przyszłym świecie, którą będzie On Sam. Jego widok bez materialnej zasłony nasyci doskonale nasz umysł i doskonale rozpali nasze serca.

Komentarz do psalmu

Znowu wracamy do medytacji nad Psalmem 72. Dotychczas patrzyliśmy na niego w wymiarze alegorycznym, duchowym. Spójrzmy teraz na sens dosłowny. W Psałterzu Hebrajskim jest to ostatni psalm przypisywany królowi Dawidowi. Wyrażenie Salomonowi w tytule można interpretować bowiem jako Dla Salomona. Wtedy ten utwór byłby modlitwą odchodzącego Dawida do Boga, aby obdarzył jego syna sprawiedliwością i miłosierdziem w przyszłych rządach. Protoplasta Dynastii Dawidowej nie prosi o sławę ani o bogactwo dla niego, tylko o SPRAWIEDLIWOŚĆ. Sam Salomon dobrze zrozumiał tę lekcję swego ojca, bo gdy Bóg zaoferował mu, że spełni jego życzenie, ten poprosił o mądre serce (dosłownie w tekście hebrajskim serce słuchające), by mógł roztropnie rozstrzygać sprawy sądowe. Najwyższy spełnił jego prośbę i dlatego ten król Izraela był znany z mądrości. Nawet w naszym języku ukuto sformułowanie salomonowy wyrok na oznaczenie zdroworozsądkowej decyzji. Ten psalm pokazuje głębokie znaczenie władzy: jest ona służbą, zwłaszcza wobec najsłabszych, bezbronnych i pokrzywdzonych. Nasz Zbawiciel, Jezus Chrystus, Prawdziwy Dawid i Salomon, dał doskonały przykład tej władzy umywając uczniom nogi. Prawdziwa władza jest zatem służbą.

Komentarz do Ewangelii

Mieszkańcy Nazaretu powinni się cieszyć. Po tylu wiekach oczekiwania Mesjasz przyszedł! Nie trzeba Go szukać, On jest w ich synagodze, a Jego słowa są pełne łaski i wdzięku (greckie słowo charis użyte na określenie słów Jezusa oznacza zarówno łaskę jak i wdzięk/piękno). Jednakże rodacy Naszego Zbawiciela powątpiewają o Nim: Czy nie jest to syn Józefa?, czyli: On jest jednym z nas, jest taki zwyczajny. Czy On jest Mesjaszem? Owo powątpiewanie słychać i dziś wobec Kościoła Świętego: Skoro jest to Kościół Chrystusowy, to niech dokona spektakularnych rzeczy, niech zniszczy zło i zaradzi biedzie na całym świecie. To, co Kościół przekazuje, jest duchowe i ukryte: Dobra Nowina o Zbawicielu i łaska Sakramentów. Nie jest to widowiskowe, ale przemieniające serce. Kościół nie tworzy raju na ziemi, ale wiedzie do Raju w Chrystusie. W czytanym ustępie z Proroka Izajasza Pan Jezus dokonuje ważnego pominięcia. Czyta o roku łaski Pańskiej, ale nie mówi o dniu pomsty naszego Boga. Teraz jest Czas Łaski, Nawrócenia i Przebaczenia dla każdego. Przyjdzie jednak Dzień Sądu Ostatecznego, kiedy każdy rozliczy się przed Chrystusem-Sędzią. Pan Jezus trafnie to wyjaśnił siostrze Faustynie: Kto nie chce przejść przez Bramę Mego Miłosierdzia, będzie musiał przejść przez Bramę Mej Sprawiedliwości.

Komentarze do czytań i Ewangelii zostały przygotowane przez ks. Mateusza Oborzyńskiego

Patroni dnia:

Święty Grzegorz z Nyssy,biskup i doktor Kościoła
urodził się w 335 r. w Cezarei Kapadockiej. Jego ojciec był retorem w szkole wymowy. Był młodszym bratem św. Bazylego. Po ojcu obrał sobie zawód retora i wstąpił w związek małżeński. Po śmierci małżonki poświęcił się ascezie. Za namową św. Bazylego przyjął święcenia kapłańskie i wstąpił do założonego przez niego klasztoru. Stamtąd powołano go w roku 371 na biskupa Nyssy. Uczestniczył w Soborze w Konstantynopolu (381 r.), gdzie był głównym autorem słów uzupełniających Nicejski Symbol Wiary, dotyczących nauki o Duchu Świętym. Dla potomnych pozostał w pamięci jako człowiek otwarty i miłujący pokój, współczujący biednym i chorym. Był jednym z najwybitniejszych teologów Kościoła Wschodniego. Zmarł w wieku ok. 60 lat w dniu 10 stycznia ok. 395 roku.

Książka na dziś

W punkt. Myśli kard. Grzegorza Rysia, które trafiają w sedno

W punkt. Myśli kard. Grzegorza Rysia, które trafiają w sedno to wyjątkowa książka; gromadzi najciekawsze i najbardziej poruszające myśli kardynała Grzegorza Rysia historyka Kościoła i jednego z najbardziej rozpoznawalnych kaznodziejów naszych czasów.

Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.