Czwartek

Czytania

(1 J 4, 7-10)
Umiłowani, miłujmy się wzajemnie, ponieważ miłość jest z Boga, a każdy, kto miłuje, narodził się z Boga i zna Boga. Kto nie miłuje, nie zna Boga, bo Bóg jest miłością. W tym objawiła się miłość Boga ku nam, że zesłał Syna swego Jednorodzonego na świat, abyśmy życie mieli dzięki Niemu. W tym przejawia się miłość, że nie my umiłowaliśmy Boga, ale że On sam nas umiłował i posłał Syna swojego jako ofiarę przebłagalną za nasze grzechy.

(Ps 72 (71), 1b-2. 3-4b. 7-8)
REFREN: Uwielbią Pana wszystkie ludy ziemi

Boże, przekaż Twój sąd królowi,
a Twoją sprawiedliwość synowi królewskiemu.
Aby Twoim ludem rządził sprawiedliwie
i ubogimi według prawa.

Niech góry przyniosą pokój ludowi,
a wzgórza sprawiedliwość.
Otoczy opieką ubogich z ludu,
będzie ratował dzieci biedaków.

Za dni jego zakwitnie sprawiedliwość
i wielki pokój, zanim księżyc zgaśnie.
Będzie panował od morza do morza,
od Rzeki aż po krańce ziemi.

Aklamacja (Łk 4, 18)
Pan posłał Mnie, abym ubogim niósł dobrą nowinę, więźniom głosił wolność.

(Mk 6, 34-44)
Gdy Jezus ujrzał wielki tłum, zlitował się nad nimi, byli bowiem jak owce niemające pasterza. I zaczął ich nauczać o wielu sprawach. A gdy pora była już późna, przystąpili do Niego uczniowie i rzekli: "Miejsce to jest pustkowiem, a pora już późna. Odpraw ich. Niech idą do okolicznych osiedli i wsi, a kupią sobie coś do jedzenia". Lecz On im odpowiedział: "Wy dajcie im jeść!» Rzekli Mu: «Mamy pójść i za dwieście denarów kupić chleba, żeby dać im jeść?" On ich spytał: "Ile macie chlebów? Idźcie, zobaczcie!" Gdy się upewnili, rzekli: "Pięć i dwie ryby". Wtedy polecił im wszystkim usiąść gromadami na zielonej trawie. I rozłożyli się, gromada przy gromadzie, po stu i pięćdziesięciu. A wziąwszy pięć chlebów i dwie ryby, spojrzał w niebo, odmówił błogosławieństwo, połamał chleby i dawał uczniom, by podawali im; także dwie ryby rozdzielił między wszystkich. Jedli wszyscy do syta i zebrali jeszcze dwanaście pełnych koszów ułomków i resztek z ryb. A tych, którzy jedli chleby, było pięć tysięcy mężczyzn.

Rozważania do czytań

Bractwo Słowa Bożego

Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego

Komentarz do pierwszego czytania

Święty Jan pisze, że każdy kto miłuje, narodził się z Boga i zna Boga. Te wyrażenia narodzić się i znać w języku biblijnym mają głębsze znaczenie niż w codziennym użyciu. Narodzić się u św. Jana ma silny związek z sakramentem Chrztu Świętego. Sam Pan Jezus w czwartej ewangelii mówi: Jeśli się ktoś nie narodzi z wody i Ducha, nie może ujrzeć Królestwa Bożego. Miłość chrześcijańska jest zatem wynikiem duchowego narodzenia oraz działania Ducha Świętego w człowieku wierzącym. Znać Boga to nie wiedzieć, że Bóg istnieje, ale być z Nim w intymnej, głębokiej relacji. Bóg jest miłością - te słowa wyrażają w pięknym skrócie naukę chrześcijańską o Bogu Prawdziwym. Bóg jest bowiem Ojcem i Synem i Duchem Świętym. Trzy Osoby, Jeden Bóg. On nie istnieje poza RELACJĄ OSÓB. Gdy Apostoł pisze miłość, używa słowa agape, a to znaczy Bożą Miłość, bezinteresowną, dającą się w ofierze. Najwyższym wyrazem takiej miłości jest Ofiara Krzyżowa Chrystusa za grzeszników. To darmowe wybawienie dla tych, którzy sami sobie nie mogą pomóc. Rozważając Mękę Pana Jezusa możemy poznać Miłość i nauczyć się Jej. Nasz Zbawca przekazał tę prawdę w rozmowie ze św. Faustyną Kowalską: Pół godziny medytacji o Mej Męce więcej znaczy niż cały rok biczowania się do krwi.

Komentarz do psalmu

Psalmista posługuje się poetyckimi metaforami pokazującymi panowanie Króla-Mesjasza: Niech góry przyniosą pokój ludowi, a wzgórza sprawiedliwość. Dosłownie czytając ten tekst, możemy dość do wniosku, że całe stworzenie, nie tylko ludzie, będzie korzystać ze zbawienia Chrystusa. Potwierdza to Drugi List św. Piotra, gdzie czytamy: Oczekujemy, według obietnicy, nowego nieba i nowej ziemi, w których będzie mieszkać sprawiedliwość. Jest jednak też sens duchowy Pisma Świętego. Wróćmy znów do św. Augustyna. Zauważa on, że góry są wyższe od wzgórz. Symbolicznie zatem pierwsze to ci, którzy w Kościele postąpili w świętości i którzy potrafią nauczać innych oraz dawać dobry przykład do naśladowania. Wzgórza to początkujący w życiu duchowym. Oni mogą uczyć się od doskonalszych. Ważne jest, by pierwsi przynieśli pokój, a drudzy sprawiedliwość. Co to znaczy? By doskonalsi nie wpadli w pychę i nie chcieli panować nad początkującymi, a ci ostatni, by nie przedkładali swoich mistrzów ponad Chrystusa, każdy bowiem człowiek jest ułomny. Biskup Hippony konkluduje: Oto jest sprawiedliwość: nie stawiać sług wyżej od Pana, ani nawet zrównać ich (…) nie oczekiwać pomocy od gór, ale od Pana, który stworzył niebo i ziemię. Wszystko to dokonuje się w wierności Kościołowi.

Komentarz do Ewangelii

Święty Hieronim, książę egzegetów, napisał, że w Biblii jest tyle tajemnic, ile słów. Miał na myśli, że pod osłoną historii i znaków kryje się duchowe znaczenie. Ojcowie Kościoła byli w tym mistrzami. Przyjrzyjmy się ich interpretacji dzisiejszej Ewangelii. Pan Jezus lituje się na głodnymi ludźmi, gdyż Ten, który przyjął człowieczeństwo, wie co to jest głód (św. Grzegorz z Nazjanzu). Rozdziela pięć chlebów i dwie ryby, to znaczy otwiera umysły ludzi, aby poznali co napisane jest o Nim w Prawie, u Proroków i w Psalmach (św. Beda Czcigodny). Każe tłumowi rozsiąść się po stu i po pięćdziesięciu, gdyż sto jest liczbą Bożej jedności, a pięćdziesiąt pokuty, zatem człowiek przychodzący do Chrystusa potrzebuje wiary i pokory (to zauważył Orygenes). Nasz Pan przed dokonaniem cudu złożył dziękczynienie, ponieważ chciał pokazać ludziom radość z tego, że nasycili się Jego nauką (znów św. Beda).W końcu Św. Efrem Syryjczyk medytował, że Pan, jako Stwórca świata, dokonał rozmnożenia chleba, co w warunkach naturalnych i przy pracy ludzkiej wymaga dziesięciu miesięcy (dojrzewania zbóż, żniw, młócki i wypieku). Pięknie skomentował, że szept Jego warg jak deszcz osiadł na chlebie, a tchnienie Jego ust zastąpiło słońce.

Komentarze do czytań i Ewangelii zostały przygotowane przez ks. Mateusza Oborzyńskiego

Patroni dnia:

Święty Piotr Tomasz, biskup
urodził się ok. 1305 r. w Gaskonii we Francji. W wieku 21 lat wstąpił do karmelitów. W Awinionie zasłynął swoją elokwencją i głoszonymi kazaniami. W 1354 r. został mianowany biskupem Patti i Lipari, pięć lat później - biskupem Corony. W 1363 r. został arcybiskupem Candii na Krecie, a rok później - patriarchą tytularnym Konstantynopola. Zmarł 6 stycznia 1366 r.

Książka na dziś

W punkt. Myśli kard. Grzegorza Rysia, które trafiają w sedno

W punkt. Myśli kard. Grzegorza Rysia, które trafiają w sedno to wyjątkowa książka; gromadzi najciekawsze i najbardziej poruszające myśli kardynała Grzegorza Rysia historyka Kościoła i jednego z najbardziej rozpoznawalnych kaznodziejów naszych czasów.

Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.