Środa

Czytania

(1 J 3, 22 – 4, 6)
Najmilsi: O co prosić będziemy, otrzymamy od Boga, ponieważ zachowujemy Jego przykazania i czynimy to, co się Jemu podoba. Przykazanie zaś Jego jest takie, abyśmy wierzyli w imię Jego Syna, Jezusa Chrystusa, i miłowali się wzajemnie tak, jak nam nakazał. Kto wypełnia Jego przykazania, trwa w Bogu, a Bóg w nim; a to, że trwa on w nas, poznajemy po Duchu, którego nam dał. Umiłowani, nie każdemu duchowi dowierzajcie, ale badajcie duchy, czy są z Boga, gdyż wielu fałszywych proroków pojawiło się na świecie. Po tym poznajecie Ducha Bożego: każdy duch, który uznaje, że Jezus Chrystus przyszedł w ciele, jest z Boga. Żaden zaś duch, który nie uznaje Jezusa, nie jest z Boga; i to jest duch antychrysta, który – jak słyszeliście – nadchodzi i już teraz przebywa na świecie. Wy, dzieci, jesteście z Boga i zwyciężyliście ich, ponieważ większy jest Ten, który w was jest, od tego, który jest w świecie. Oni są ze świata, dlatego mówią od świata, a świat ich słucha. My jesteśmy z Boga. Ten, kto zna Boga, słucha nas. Kto nie jest z Boga, nas nie słucha. W ten sposób poznajemy ducha prawdy i ducha fałszu.

(Ps 2, 7-8. 10-12a)
REFREN: Dam Ci narody w Twoje posiadanie

Wyrok Pański ogłoszę:
On rzekł do mnie: «Ty jesteś moim Synem,
Ja dzisiaj zrodziłem Ciebie.
Żądaj, a dam Ci w dziedzictwo narody
i krańce ziemi w posiadanie Twoje».

A teraz, królowie, zrozumcie,
nauczcie się, sędziowie ziemi.
Służcie Panu z bojaźnią,
z drżeniem całujcie Mu stopy.

Aklamacja
Jezus głosił Ewangelię o królestwie i leczył wszelkie choroby wśród ludu.

(Mt 4, 12-17. 23-25)
Gdy Jezus posłyszał, że Jan został uwięziony, usunął się do Galilei. Opuścił jednak Nazaret, przyszedł i osiadł w Kafarnaum nad jeziorem, na pograniczu ziem Zabulona i Neftalego. Tak miało się spełnić słowo proroka Izajasza: "Ziemia Zabulona i ziemia Neftalego, na drodze ku morzu, Zajordanie, Galilea pogan! Lud, który siedział w ciemności, ujrzał światło wielkie, i mieszkańcom cienistej krainy śmierci wzeszło światło". Odtąd począł Jezus nauczać i mówić: "Nawracajcie się, albowiem bliskie jest królestwo niebieskie". I obchodził Jezus całą Galileę, nauczając w tamtejszych synagogach, głosząc Ewangelię o królestwie i lecząc wszelkie choroby i wszelkie słabości wśród ludu. A wieść o Nim rozeszła się po całej Syrii. Przynoszono więc do Niego wszystkich cierpiących, których nękały rozmaite choroby i dolegliwości: opętanych, epileptyków i paralityków. A on ich uzdrawiał. I szły za Nim liczne tłumy z Galilei i z Dekapolu, z Jerozolimy, z Judei i z Zajordania.

Rozważania do czytań

Bractwo Słowa Bożego

Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego

Komentarz do pierwszego czytania

Św. Jan obiecuje adresatom listu, że O co prosić będziemy, otrzymamy od Niego [tzn. Boga], jednakże obwarowuje to warunkiem: jeżeli zachowujemy Jego przykazania i czynimy to, co się Jemu podoba. Z doświadczenia wiemy, że nie wszystkie nasze modlitwy są wysłuchiwane przez Boga. Jednakże te słowa Pisma Świętego dają nam nadzieję, że będziemy prosić tylko o to, co jest zgodne z Wolą Bożą, jeżeli będziemy pełnili Boże Przykazanie, które Apostoł streszcza następująco: wierzyć w Jezusa Chrystusa, Syna Boga Jednorodzonego i miłować się wzajemnie tak, jak On nas umiłował. Św. Jan realistycznie ostrzega też wierzących, że nie wszystkie duchy pochodzą od Boga. Znaczy to, że niektóre myśli i słowa mogą pochodzić od szatana. Należy zatem je rozeznawać. Św. Ignacy z Loyoli dał szereg reguł rozeznawania duchowego. Jednym z nich jest wierność nauce Kościoła. Treść niezgodna z tą nauką nie pochodzi od Boga. W wewnętrznych odczuciach założyciel Jezuitów radzi patrzeć na swoje emocje: utrapienia i pocieszenia oraz konfrontować je z ich źródłami. Jaka myśl daje mi długotrwałą pociechę, jaka krótkotrwałą, jaka daje długotrwały smutek, jaka krótkotrwały? Ważne jest także rozeznawanie z doświadczonym kierownikiem duchowym, a wszystko w Kościele i w ramach Kościoła.

Komentarz do psalmu

Bibliści określają Psalm 2 jako utwór intronizacyjny królów z dynastii Dawida. Wyrażenie zatem: Jesteś Synem moim, Ja dziś zrodziłem Ciebie oznaczałoby historycznie, iż od momentu namaszczenia na władcę dana osoba wchodzi w intymną więź z Bogiem i ma udział w Jego królewskiej władzy. Jednakże tradycja chrześcijańska już od czasów apostołów i pism Nowego Testamentu widziała w tym psalmie proroctwo o Jezusie Chrystusie. Dziś, w którym Bóg rodzi Syna jest w najgłębszym sensie Bożym DZIŚ-WIECZNOŚCIĄ, w której Ojciec OD WIEKÓW rodzi Syna, a Syn i Ojciec OD WIEKÓW tchną Ducha Świętego. W Trójcy Świętej nie ma wcześniej, ani później. Jest tylko TERAZ. Dzieje Apostolskie widzą też w tych słowach proroctwo o zmartwychwstaniu Pana Jezusa, które wypełniło Obietnice dane ojcom Ludu Wybranego (zobacz Dz 13,33). Autor psalmu zwraca się do władców ziemskich, by służyli Panu z bojaźnią. Kim są królowie ziemscy? To ludzie pyszni, mający duże mniemanie o sobie. Lekiem na ich pychę jest służba Bogu przez pełnienie Jego przykazań, zwłaszcza przykazania miłości. Jak można całować stopy Pana? Przez szacunek dla nauczycieli i głosicieli Ewangelii, o których prorok Izajasz pisał: O, jak są pełne wdzięku na górach nogi zwiastuna radosnej nowiny (Iz 52, 7).

Komentarz do Ewangelii

Pan Jezus w Ewangelii wg św. Mateusza zaczął nauczać, gdy św. Jan Chrzciciel został uwięziony przez Heroda Antypasa. Nie jest to historycznie ścisłe, gdyż wiemy z Ewangelii wg. św. Jana, że Pan Jezus działał przez pewien czas równolegle ze swym Poprzednikiem. Jednak pierwszy Ewangelista chciał w ten sposób podkreślić, że Stare Prawo ustępuje Nowemu Prawu Chrystusa, a Obietnice dane Ludowi Izraelskiemu wypełniają się. Dlaczego Nasz Zbawca wybiera Galileę? Nie była to kraina wyłącznie żydowska. Mieszkali tam też poganie, zwłaszcza w Dekapolu. Tutaj znów Ewangelista pokazuje uniwersalizm zbawienia. Mesjasz przychodzi do wszystkich: Żydów i pogan. Nikogo nie wyklucza. Chce wszystkich przywieść do nawrócenia. Dlatego też do Pana Jezusa przychodzą tłumy i z Jerozolimy (Żydzi) i z Zajordania (nie-Żydzi). W podanym fragmencie pojawia się ustęp z Izajasza 8,23b-9, 1. Prorok wspomina uprowadzenie ludności Izraela z Galilei podczas najazdu asyryjskiego w 734 roku przed Chrystusem. Zapowiada jednak, że ta ziemia zostanie przez Boga okryta chwałą. 730 lat oczekiwania! Często nam się zdaje, że Pan zwleka. My byśmy szybciej zadziałali. Bóg jednak wie i widzi więcej. On wie najlepiej kiedy i w jakich okolicznościach interweniować. Dajmy Bogu być Bogiem.

Komentarze do czytań i Ewangelii zostały przygotowane przez ks. Mateusza Oborzyńskiego

Patroni dnia:

Święty Rajmund z Peñafort, prezbiter
urodził się między 1170 a 1175 r. w Villafranca del Panades w pobliżu Barcelony. Już jako dwudziestoletni młodzieniec wykładał filozofię w Barcelonie. Obdarzony głęboką wiedzą i osobistą kulturą, odznaczał się gorliwością w formowaniu przyszłych kapłanów. W trzydziestym roku życia wyjechał do Bolonii, aby kontynuować studia nad prawem kanonicznym i cywilnym, tam też uzyskał stopień doktora. Po powrocie do Barcelony w roku 1219 Rajmund został mianowany kanonikiem, archidiakonem i wikariuszem generalnym. Wstąpił do dominikanów w 1222 roku. Rajmund pracował żarliwie nad nawróceniem Maurów i Żydów, a równocześnie opracowywał dzieło zawierające wskazówki dla spowiedników. W 1238 r., został na kapitule generalnej w Barcelonie wybrany generałem zakonu dominikanów. Umarł w Barcelonie 6 stycznia 1275 r.

Książka na dziś

W punkt. Myśli kard. Grzegorza Rysia, które trafiają w sedno

W punkt. Myśli kard. Grzegorza Rysia, które trafiają w sedno to wyjątkowa książka; gromadzi najciekawsze i najbardziej poruszające myśli kardynała Grzegorza Rysia historyka Kościoła i jednego z najbardziej rozpoznawalnych kaznodziejów naszych czasów.

Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.