Niedziela

Czytania

(Syr 24,1-2.8-12)
Mądrość wychwala sama siebie, chlubi się pośród swego ludu. Otwiera swe usta na zgromadzeniu Najwyższego i ukazuje się dumnie przed Jego potęgą. Wtedy przykazał mi Stwórca wszystkiego, Ten, co mnie stworzył, wyznaczył mi mieszkanie i rzekł: W Jakubie rozbij namiot i w Izraelu obejmij dziedzictwo! Przed wiekami, na samym początku mię stworzył i już nigdy istnieć nie przestanę. W świętym Przybytku, w Jego obecności, zaczęłam pełnić świętą służbę i przez to na Syjonie mocno stanęłam. Podobnie w mieście umiłowanym dał mi odpoczynek, w Jeruzalem jest moja władza. Zapuściłam korzenie w sławnym narodzie, w posiadłości Pana, w Jego dziedzictwie.

(Ps 147,12-15.19-20)
REFREN: Słowo Wcielone wśród nas zamieszkało

Chwal, Jerozolimo, Pana,
wysławiaj twego Boga, Syjonie.
Umacnia bowiem zawory bram twoich
i błogosławi synom twoim w tobie.

Zapewnia pokój twoim granicom
i wyborną pszenicą hojnie ciebie darzy.
Śle swe polecenia na krańce ziemi
i szybko mknie Jego słowo.

Oznajmił swoje słowo Jakubowi,
Izraelowi ustawy swe i wyroki.
Nie uczynił tego dla innych narodów.
Nie oznajmił im swoich wyroków.

(Ef 1,3-6.15-18)
Niech będzie błogosławiony Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa; który napełnił nas wszelkim błogosławieństwem duchowym na wyżynach niebieskich - w Chrystusie. W Nim bowiem wybrał nas przez założeniem świata, abyśmy byli święci i nieskalani przed Jego obliczem. Z miłości przeznaczył nas dla siebie jako przybranych synów przez Jezusa Chrystusa, według postanowienia swej woli, ku chwale majestatu swej łaski, którą obdarzył nas w Umiłowanym. Przeto i ja, usłyszawszy o waszej wierze w Pana Jezusa i o miłości względem wszystkich świętych, nie zaprzestaję dziękczynienia, wspominając was w moich modlitwach. [Proszę w nich], aby Bóg Pana naszego Jezusa Chrystusa, Ojciec chwały, dał wam ducha mądrości i objawienia w głębszym poznaniu Jego samego. [Niech da] wam światłe oczy serca tak, byście wiedzieli, czym jest nadzieja waszego powołania, czym bogactwo chwały Jego dziedzictwa wśród świętych.

Aklamacja (1 Tm 3,16)
Chrystus został ogłoszony narodom, znalazł wiarę w świecie, Jemu chwała na wieki.

(J 1,1-18)
Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga, i Bogiem było Słowo. Ono było na początku u Boga. Wszystko przez Nie się stało, a bez Niego nic się nie stało, co się stało. W Nim było życie, a życie było światłością ludzi, a światłość w ciemności świeci i ciemność jej nie ogarnęła. Pojawił się człowiek posłany przez Boga - Jan mu było na imię. Przyszedł on na świadectwo, aby zaświadczyć o światłości, by wszyscy uwierzyli przez niego. Nie był on światłością, lecz /posłanym/, aby zaświadczyć o światłości. Była światłość prawdziwa, która oświeca każdego człowieka, gdy na świat przychodzi. Na świecie było /Słowo/, a świat stał się przez Nie, lecz świat Go nie poznał. Przyszło do swojej własności, a swoi Go nie przyjęli. Wszystkim tym jednak, którzy Je przyjęli, dało moc, aby się stali dziećmi Bożymi, tym, którzy wierzą w imię Jego - którzy ani z krwi, ani z żądzy ciała, ani z woli męża, ale z Boga się narodzili. A Słowo stało się ciałem i zamieszkało wśród nas. I oglądaliśmy Jego chwałę, chwałę, jaką Jednorodzony otrzymuje od Ojca, pełen łaski i prawdy. Jan daje o Nim świadectwo i głośno woła w słowach: Ten był, o którym powiedziałem: Ten, który po mnie idzie, przewyższył mnie godnością, gdyż był wcześniej ode mnie. Z Jego pełności wszyscyśmy otrzymali - łaskę po łasce. Podczas gdy Prawo zostało nadane przez Mojżesza, łaska i prawda przyszły przez Jezusa Chrystusa. Boga nikt nigdy nie widział, Ten Jednorodzony Bóg, który jest w łonie Ojca, /o Nim/ pouczył.

Rozważania do czytań

o. Mieczysław Łusiak SJ

Bez Niego nic się nie stało
„Bez Niego nic się nie stało, co się stało”. To, co stało się na tym świecie bez Słowa, którym jest Bóg nie ma właściwie żadnego znaczenia. Na dobrą sprawę w ogóle się nie stało. To, co nie ma ostatecznie swego źródła w Bogu jest tak nietrwałe, że właściwie można to uznać za nieistniejące. Jeśli więc chcemy zrobić coś trwałego, współpracujmy z Bogiem! Bóg jest otwarty na współpracę, jest ciekaw naszych pomysłów, inicjatyw, pragnień. Wcale nie chce być jedynym myślącym na tym świecie. Dlatego stworzył nas rozumnymi i wolnymi. Ale On nie zaangażuje się w coś, co nie jest dobre i dlatego to, co nie jest dobre nie jest też trwałe. I dzięki Bogu! Dzięki temu, że „bez Niego nic się nie stało, co się stało”.
Nie myślmy więc, że zło, które uczyniliśmy, lub które nam uczyniono, jest trwałe. Trwałe jest tylko dobro. I nie podtrzymujmy sztucznie istnienia tego, co jest złe. To jest bez sensu.
o. Mieczysław Łusiak SJ

Patroni dnia:

Święta Aniela z Foligno, zakonnica
urodziła się w Foligno w Umbrii w 1248 r. Wyszła szczęśliwie za mąż i została matką kilku synów. Do majątku rodziców doszedł majątek męża. Kiedy miała 37 lat, pojawił się jej we śnie św. Franciszek z Asyżu i napomniał ją surowo, by nie marnowała cennych lat życia. Po odbyciu spowiedzi generalnej nawróciła się i zaczęła iść zupełnie nową drogą. Wstąpiła do III Zakonu św. Franciszka i oddała się życiu pokutnemu. W krótkim czasie utraciła matkę, męża i synów, zapewne w czasie jednej z wielu epidemii. By naśladować Chrystusa, rozdała całą swoją majętność pomiędzy ubogich i oddała się pokucie, modlitwie i uczynkom miłosierdzia. Ostatnie lata spędziła jako rekluza - pustelnica zupełnie odcięta od świata. Opuściła ziemię po długiej i ciężkiej chorobie 4 stycznia 1309 roku, w wieku 61 lat.

Bractwo Słowa Bożego

Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego

Komentarz do pierwszego czytania

Autor Mądrości Syracha personifikuje Mądrość Bożą. Przedstawia ją jako kaznodziejkę, pielgrzyma, a nawet kapłana sprawującego swoją posługę w Świątyni Jerozolimskiej. Urzeczywistnienie Mądrości to Tora i biblijny kult świątynny. Autor księgi podkreślił ceremonie kultowe, gdyż sam uzyskał Mądrość, dzięki modlitwie w Świątyni w Jeruzalem, o czym opowiedział w rozdziale 7 swego dzieła. Tradycja chrześcijańska widziała w tym tekście zapowiedź Wcielenia Jezusa Chrystusa. Święty Jan w Prologu do swojej Ewangelii używa nawet podobnych słów pisząc o Losie. Zarówno u wnuka Syracha jak i u czwartego ewangelisty jest mowa o rozbiciu namiotu, takie bowiem jest dokładne znaczenie greckiego wyrażenia eksenosen z J 1, 14, które tradycyjnie tłumaczy się jako zamieszkało. Jak zatem zrozumieć słowa o stworzeniu Mądrości? Święty Atanazy, jeden z wielkich Ojców Kościoła, komentując podobny fragment z Księgi Przysłów, wyjaśnia że są dwie mądrości: Jedna nie stworzona, którą jest Jezus Chrystus i druga stworzona, która jest obecna w całym stworzeniu. Niestworzona Mądrość odnosi do Siebie wyrażenia mówiące o stworzonej mądrości. Konkluduje: A zatem obraz Mądrości wyciśnięty został w stworzeniach, aby świat przezeń mógł poznać Słowo, swego Stwórcę, a przez Słowo, Ojca.

Komentarz do psalmu

Autor Psalmu 147 pokazuje potęgę i łaskawość Boga. Potęga ta wyraża się w stworzeniu i opiece nad światem. Dla psalmisty naturalne zjawiska przyrody, takie jak śnieg i jego topnienie, są wynikiem Słów Boga, Jego Rozkazów. Hebrajskie dawar zawiera w sobie nie tylko słowo jako nośnik treści ale też łączy się z działaniem. Roman Brandstaetter, prozaik, dramaturg ale i tłumacz biblijny ukuł neologizm słowoczyn, by oddać znaczenie tego terminu. Jednocześnie podmiot liryczny wzywa Izraelitów do chwalenia Boga za Jego Łaskę Wybrania. Spośród wszystkich narodów Bóg wybrał Izraela, by był Jego Narodem Wybranym. Misją Izraela było przygotowanie świata na przyjście Mesjasza, Syna Bożego. Gdy to się stało, owo poszczególne wybranie przeszło na Kościół Chrystusowy. Dlatego też wezwania psalmisty możemy odnosić do wspólnoty Kościoła. Wyrażenie umacnia bowiem zawory bram twoich można rozumieć dosłownie, czyli że Bóg zapewnia pokój i bezpieczeństwo Królestwu Izraela, ale można je wytłumaczyć w sensie duchowym. Święty Augustyn w swoich Objaśnieniach Psalmów interpretował te słowa jako zapowiedź eschatologiczną, do czasu gdy dokona się Sąd Ostateczny i zawory bram Niebieskiego Jeruzalem zostaną zamknięte, a wspólnota zbawionych będzie cieszyła się doskonałym pokojem.

Komentarz do drugiego czytania

Fragment Listu świętego Pawła do Efezjan jest wielkim hymnem pochwalnym apostoła do Boga Ojca, za zbawienie dokonane w Jezusie Chrystusie i poznane w Duchu Świętym. Entuzjazm chrześcijański przebija się z tego tekstu, co jest tym bardziej zaskakujące, iż został on napisany w więzieniu. Apostoł Narodów pisze że Bóg nas wybrał przed założeniem świata, abyśmy byli święci i nieskalani, w Jego Synu. Znaczy to, że Bóg nas znał i chciał, zanim stworzył niebo i ziemię. Już w wieczności wiedział, jaki mam kolor oczu i jaką barwę głosu. Nie jestem przypadkiem w historii ludzkości. Moim celem jest bycie świętym, to znaczy podobnym do Boga, w miłości i łaskawości. Bóg przeznaczył mnie do tego wiedząc że dam radę, ponieważ udzielił mi koniecznej łaski do osiągnięcia tego celu. Bóg we mnie wierzy. Czy zatem ja nie mam wierzyć w siebie? Apostoł Paweł cieszył się i składał Bogu dziękczynienie za wiarę i miłość Efezjan. Nie radował się, że jemu jest dobrze, tylko że inni wzrastają duchowo. Mało tego, Apostoł Narodów nie modli się, aby adresaci jego listu wzrastali coraz bardziej i bardziej. Czy ja potrafię tak się cieszyć? Czy ja potrafię być takim troskliwym nauczycielem wiary wobec innych? Dziś jest tyle bezrozumnej zawiści, że taka postawa bezinteresownej radości nabiera wymiaru świadectwa.

Komentarz do Ewangelii

Prolog świętego Jana jest jednym z najważniejszych tekstów Pisma Świętego. Można zaryzykować stwierdzenie, że jest streszczeniem Ewangelii. Autor Ewangelii stara się przeniknąć Tajemnicę Boga Ojca w relacji do Jego Jednorodzonego Syna, którego określa słowem Logos. Zazwyczaj tłumaczy się je jako samo Słowo, jednakże ma ono głębsze znaczenie niż zwykły dźwięk. Logos to też rozum, sens, racjonalność i uporządkowanie. Logos sam jest Bogiem i doskonałym wyrażenie boga Ojca. Przypatrzmy się relacji wierzących do Chrystusa-Logosu. Ci, którzy przyjęli Słowo, otrzymali moc aby stać się Dziećmi Bożymi, którzy nie narodzili się z ciała, ani ze krwi, ani z woli męża, ale z Boga. Podobnie jak Chrystus począł się w łonie Marii Panny z Ducha Świętego, tak wierzący w Chrystusa rodzą się duchowo w Chrzcie Świętym mocą Ducha Świętego. Jesteśmy zatem podobni do naszego Zbawiciela, a dzięki łasce Ducha Parakleta uczestniczymy w naturze Bożej. Prolog podkreśla też, że ludzie mają być świadkami Logosu. Pierwszym świadkiem był św. Jan Chrzciciel, kolejnymi apostołowie. Łańcuch świadków biegnie przez dwa tysiące lat aż do nas - czytelników Ewangelii. Mamy świadczyć o Chrystusie, od którego otrzymaliśmy wszelkie łaski, z Jego niezmierzonego Bogactwa.

Komentarze do czytań i Ewangelii zostały przygotowane przez ks. Mateusza Oborzyńskiego

Książka na dziś

W punkt. Myśli kard. Grzegorza Rysia, które trafiają w sedno

W punkt. Myśli kard. Grzegorza Rysia, które trafiają w sedno to wyjątkowa książka; gromadzi najciekawsze i najbardziej poruszające myśli kardynała Grzegorza Rysia historyka Kościoła i jednego z najbardziej rozpoznawalnych kaznodziejów naszych czasów.

Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.