Środa

Czytania

(1 J 2,18-21)
Dzieci, jest już ostatnia godzina, i tak, jak słyszeliście, Antychryst nadchodzi, bo oto teraz właśnie pojawiło się wielu antychrystów; stąd poznajemy, że już jest ostatnia godzina. Wyszli oni z nas, lecz nie byli z nas; bo gdyby byli naszego ducha, pozostaliby z nami; a to stało się po to, aby wyszło na jaw, że nie wszyscy są naszego ducha. Wy natomiast macie namaszczenie od Świętego i wszyscy jesteście napełnieni wiedzą. Ja wam nie pisałem, jakobyście nie znali prawdy, lecz że ją znacie i że żadna fałszywa nauka z prawdy nie pochodzi.

(Ps 96,1-2,11-12,13)
REFREN: Niebo i ziemia niechaj się radują

Śpiewajcie Panu pieśń nową,
śpiewaj Panu, ziemio cała.
Śpiewajcie Panu, sławcie Jego imię,
każdego dnia głoście Jego zbawienie.

Niech się radują niebiosa i ziemia weseli,
niech szumi morze i wszystko, co je napełnia.
Niech się cieszą pola i wszystko, co na nich rośnie,
niech wszystkie drzewa w lasach wykrzykują z radości.

Przed obliczem Pana, który już się zbliża,
który już się zbliża, by osądzić ziemię.
On będzie sądził świat sprawiedliwie,
a ludy według swej prawdy.

(J 1,14.12)
Słowo stało się ciałem i mieszkało między nami. Wszystkim, którzy Je przyjęli, dało moc, aby się stali dziećmi Bożymi.

(J 1,1-18)
Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga, i Bogiem było Słowo. Ono było na początku u Boga. Wszystko przez Nie się stało, a bez Niego nic się nie stało, co się stało. W Nim było życie, a życie było światłością ludzi, a światłość w ciemności świeci i ciemność jej nie ogarnęła. Pojawił się człowiek posłany przez Boga, Jan mu było na imię. Przyszedł on na świadectwo, aby zaświadczyć o Światłości, by wszyscy uwierzyli przez niego. Nie był on światłością, lecz posłanym, aby zaświadczyć o Światłości. Była Światłość prawdziwa, która oświeca każdego człowieka, gdy na świat przychodzi. Na świecie było Słowo, a świat stał się przez Nie, lecz świat Go nie poznał. Przyszło do swojej własności, a swoi Go nie przyjęli. Wszystkim tym jednak, którzy Je przyjęli, dało moc, aby się stali dziećmi Bożymi,tym, którzy wierzą w imię Jego, którzy ani z krwi, ani z żądzy ciała, ani z woli męża, ale z Boga się narodzili. Słowo stało się ciałem i zamieszkało między nami. I oglądaliśmy Jego chwałę, chwałę, jaką Jednorodzony otrzymuje od Ojca, pełen łaski i prawdy. Jan daje o Nim świadectwo i głośno woła w słowach: „Ten był, o którym powiedziałem: Ten, który po mnie idzie, przewyższył mnie godnością, gdyż był wcześniej ode mnie”. Z Jego pełności wszyscyśmy otrzymali łaskę po łasce. Podczas gdy Prawo zostało nadane przez Mojżesza, łaska i prawda przyszły przez Jezusa Chrystusa. Boga nikt nigdy nie widział. Jednorodzony Bóg, który jest w łonie Ojca, o Nim pouczył.

Rozważania do czytań

Oremus

Jest już ostatnia godzina. Rok przeminął i odchodzi do świata wspomnień. Pora na nowy kalendarz w okładce z imitacji skóry. Znów będziemy zapisywać daty urodzin, terminy spotkań i wizyty u dentysty. Znów będziemy żyli tym, co dopiero ma się wydarzyć. Trzymając w dłoniach stary i nowy kalendarz, warto pomyśleć, że na początku było Słowo i uwierzyć, że bez Niego nic się nie stało i nic bez Niego się nie stanie.

Wojciech Czwichocki OP, "Oremus" grudzień 2008, s. 139

Patroni dnia:

Święty Sylwester I, papież
Sylwester wstąpił na tron papieski po św. Milcjadesie w styczniu 314 roku. Zasiadał na nim bardzo długo - przez 21 lat. Po edykcie mediolańskim kończącym erę prześladowań chrześcijan w cesarstwie rzymskim podjął organizację kultu Bożego. Za pontyfikatu Sylwestra odbył się pierwszy sobór powszechny w Nicei (325). Przyjęto tam m.in. wyznanie wiary, które recytujemy w czasie Mszy świętych oraz ogłoszono dogmat o boskości Syna i Jego równości z Ojcem. Ujednolicono obchodzenie świąt Wielkanocy w całym Kościele. Zmarł 31 grudnia 335 r.

Bractwo Słowa Bożego

Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego

Komentarz do pierwszego czytania

Ostatnia godzina i podobne wyrażenia „dni ostatnie”, „czasy ostateczne” czy „ostatnie czasy” oznacza, że jesteśmy na ostatnim etapie historii zbawienia, a więc jest to czas życia Kościoła od zesłania Ducha Świętego do Paruzji – ponownego przyjścia Chrystusa na ziemię. Historia herezji pokazuje, że nie przedawniły się przestrogi udzielone Kościołowi pod koniec pierwszego wieku.
„Antychryst” i „wielu antychrystów” to określenia, które w Biblii pojawiają się tylko u Jana. Ale znamy inne, które mówią o przeciwnikach Chrystusa. O fałszywych mesjaszach i fałszywych prorokach pisze ewangelista Mateusz. Święty Paweł w Liście do Tesaloniczan ostrzega przed „człowiekiem grzechu”, który ogłosił siebie bogiem. Skoro tę fałszywą naukę propagują ludzie ochrzczeni, można mieć trudność z weryfikacją owego pseudo nauczania. Kościół nie zabrania stawiania pytań i błądzenia w poszukiwaniu odpowiedzi, ale warunkiem uznania błędów podczas poszukiwania prawdy jest trwanie w Kościele. Kiedy nauczanie doprowadza do odchodzenia i zakładania wspólnot poza Kościołem, możemy mieć do czynienia z wypaczeniem lub celowym fałszowaniem prawd wiary. Zrozumienie, że Jezus Chrystus jest jednocześnie Bogiem i Człowiekiem dla umysłu ludzkiego stanowi nie lada problem. Możemy ten fakt przyjąć z wiarą i jak Maryja rozważać to, kim był i jak żył.

Komentarz do psalmu

We współczesnej szkole w klasach najmłodszych nauczyciele nie stawiają ocen w formie cyfr. Nie ma jedynek ani szóstek oraz ocen pośrednich. Są buźki, słoneczka i inne graficzne znaki, co sprawia wrażenie, że nie są oceną. Według większości pedagogów i psychologów zła ocena wpływa destrukcyjne na psychikę nie tylko dziecka ale także dorosłych. Stara mądrość zapisana w psalmie pokazuje, że jest inaczej. W kolejnych wersetach Psalmu dziewięćdziesiątego szóstego znowu pojawia się motyw pieśni nowej, ale już z podanym konkretnym wydarzeniem przyjścia Pana, Zbawiciela, aby sądzić świat sprawiedliwie. Może warto tę myśl stale sobie przypominać i nie zapominać, że Bóg kocha człowieka miłością wierną, ale jednocześnie sprawiedliwą. Nie potępia człowieka, ale Jego miłość polega na pokazywaniu i osądzaniu naszych czynów, myśli i wartości, jakimi się kierujemy w podejmowaniu decyzji. Nasze sumienia są tak stworzone, że możemy je kształtować, a wiedza o tym, co jest dobre, a co złe, służy rozwojowi.

Komentarz do Ewangelii

Jan – umiłowany uczeń - pisze Ewangelię pod koniec pierwszego wieku. Pokazuje wiarę chrześcijańską na tle judaizmu i pogaństwa. Opierając się na dotychczasowej nauce Apostołów oraz swoich przemyśleniach, tworzy swego rodzaju poetycki „katechizm” wiary. Prolog zawiera streszczenie najważniejszych myśli, które Jan rozwija w dalszej części Księgi. W pojęciu „Logos” zapożyczonym z filozofii greckiej, a tłumaczonym na polski jako „Słowo”, przekazuje istotę i funkcje objawienia oraz zbawcze znaczenie przepowiadania chrześcijańskiego. Bóg się człowiekowi objawia, pozwala poznać, kim jest. Objawienie jest „światłością, która świeci w ciemności”.
Niewidomy nie widzi nic, słabowidzący rozróżnia kształty lub barwne plamy, ale ma kłopot w dostrzeganiu szczegółów, które często mają decydujące znaczenie. Osoby z dysfunkcją wzroku potrzebują okularów, białej laski, pomocy osób widzących, aby w pełni doświadczać życia. Światłość i ciemność to także obraz rzeczywistość duchowej. Potrzebujemy światła Chrystusa w ciemności grzechu. Rozumienie i uczynienie swoimi, zintegrowanie w swojej osobowości dogmatów wiary jest niezbędne, aby w pełni doświadczać życia.
Żyjemy w czasie i to ograniczonym, więc trudno zrozumieć, co to znaczy, że Bóg żyje w wieczności, poza czasem. Ale to nie jest powód, żeby odrzucać Prawdę o Słowie, które było od początku i stało się człowiekiem. Tę Bożą Prawdę możemy przyjąć lub odrzucić z wszelkimi konsekwencjami, które przynosi podjęta decyzja.

Komentarze do czytań i Ewangelii zostały przygotowane przez Klementynę Kot

Książka na dziś

Wiara. Największy dar

Benedykt XVI - kard. Joseph Ratzinger

Wiara nie jest jakąś abstrakcyjną formułą ani jakąś teorią do przyswojenia, ale spotkaniem z żywym Panem Jezusem w Jego zawsze żywym Kościele. Wierzący musi również znać treść swojej wiary, ponieważ dziś bardziej niż kiedykolwiek wzywa się go do jej uzasadnienia. Zmieniony kontekst kulturowy, w którym żyjemy, przeniknięty między innymi silnym akcentem wiedzy naukowej, zobowiązuje nas do poważnego traktowania naszej wiary, aby uzasadnić akt wolności, którym potwierdzamy naszą wiarę w Jezusa Chrystusa.

Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.