Poniedziałek

Czytania

(1 J 2,3-11)
Najmilsi: Po tym poznajemy, że znamy Jezusa, jeżeli zachowujemy Jego przykazania. Kto mówi: „Znam Go”, a nie zachowuje Jego przykazań, ten jest kłamcą i nie ma w nim prawdy. Kto zaś zachowuje Jego naukę, w tym naprawdę miłość Boża jest doskonała. Po tym właśnie poznajemy, że jesteśmy w Nim. Kto twierdzi, że w Nim trwa, powinien również sam postępować tak, jak On postępował. Umiłowani, nie piszę do was o nowym przykazaniu, ale o przykazaniu istniejącym od dawna, które mieliście od samego początku; tym dawnym przykazaniem jest nauka, którąście słyszeli. A jednak piszę wam o nowym przykazaniu, które prawdziwe jest w Nim i w was, ponieważ ciemności ustępują, a świeci już prawdziwa światłość. Kto twierdzi, że żyje w światłości, a nienawidzi brata swego, dotąd jeszcze jest w ciemności. Kto miłuje swego brata, ten trwa w światłości i nie może się potknąć. Kto zaś swojego brata nienawidzi, żyje w ciemności i działa w ciemności, i nie wie, dokąd dąży, ponieważ ciemności dotknęły ślepotą jego oczy.

(Ps 96,l-2a,2b-3,5b-6)
REFREN: Niebo i ziemia niechaj się radują

Śpiewajcie Panu pieśń nową,
śpiewaj Panu ziemio cała,
śpiewajcie Panu, sławcie Jego imię.

Każdego dnia głoście Jego zbawienie,
głoście Jego chwałę wśród wszystkich narodów,
rozgłaszajcie cuda pośród wszystkich ludów.

Pan stworzył niebiosa,
przed Nim kroczą majestat i piękno,
potęga i blask w Jego przybytku.

(Łk 2,32)
Światło na oświecenie pogan i chwała ludu Twego, Izraela.

(Łk 2,22-35)
Gdy upłynęły dni Ich oczyszczenia według Prawa Mojżeszowego, Rodzice przynieśli Jezusa do Jerozolimy, aby Go przedstawić Panu. Tak bowiem jest napisane w Prawie Pańskim: „Każde pierworodne dziecko płci męskiej będzie poświęcone Panu”. Mieli również złożyć w ofierze parę synogarlic albo dwa młode gołębie, zgodnie z przepisem Prawa Pańskiego. A żył w Jerozolimie człowiek, imieniem Symeon. Był to człowiek prawy i pobożny, wyczekiwał pociechy Izraela, a Duch Święty spoczywał na nim. Jemu Duch Święty objawił, że nie ujrzy śmierci, aż zobaczy Mesjasza Pańskiego. Za natchnieniem więc Ducha przyszedł do świątyni. A gdy Rodzice wnosili Dzieciątko Jezus, aby postąpić z Nim według zwyczaju Prawa, on wziął Je w objęcia, błogosławił Boga i mówił: „Teraz, o Władco, pozwól odejść słudze Twemu w pokoju, według Twojego słowa. Bo moje oczy ujrzały Twoje zbawienie, któreś przygotował wobec wszystkich narodów: światło na oświecenie pogan i chwałę ludu Twego, Izraela”. A Jego ojciec i Matka dziwili się temu, co o Nim mówiono. Symeon zaś błogosławił Ich i rzekł do Maryi, Matki Jego: „Oto Ten przeznaczony jest na upadek i na powstanie wielu w Izraelu i na znak, któremu sprzeciwiać się będą. A Twoją duszę miecz przeniknie, aby na jaw wyszły zamysły serc wielu”.

Rozważania do czytań

Marek Ristau

Każdy, kto zna Jezusa, zachowuje Jego przykazania. Po tym właśnie poznajemy, że Go znamy... Kto nie zachowuje Jego przykazań, ten Go nie zna, jest kłamcą i prawdy w nim nie ma.To za mało, że Jezus jest naszym Zbawicielem - potrzeba jeszcze, żeby był naszym Panem... Jest naszym Panem dopiero wtedy, gdy zachowujemy Jego naukę i postępujemy tak, jak On postępował. Jeśli kogokolwiek nienawidzimy, wówczas nadal jesteśmy w ciemności. W Chrystusie nie ma ciemności i nienawiści. Jezus jest prawdziwie naszym Panem, gdy miłujemy wszystkich tak, jak On nas umiłował.
Marek Ristau

Patroni dnia:

Święty Tomasz Becket, biskup i męczennik
urodził się w 1118 r. w Londynie. Jego ojciec był zamożnym kupcem normandzkim w tym właśnie mieście. Studia wyższe skończył w Paryżu. Udał się na dwór prymasa Anglii, Teobalda, do Canterbury. Prymas przyjął go do swojego kleru i wysłał na dalsze studia prawnicze do Bolonii i Auxerre; kiedy zaś po ich ukończeniu Tomasz powrócił, mianował go archidiakonem Canterbury (1154). W rok później król Henryk II mianował go lordem kanclerzem. Po 7 latach został prymasem. Tomasz zmienił wtedy radykalnie styl życia, podejmując ascezę. Dotychczasowy dworak, ambitny karierowicz, nagle nawrócił się i stał się mężem Kościoła. Po przyjęciu święceń kapłańskich i sakry biskupiej przywdział włosiennicę, zaczął wieść życie ascetyczne, oddawać się modlitwie i uczynkom miłosierdzia. W niedługim czasie wszedł w konflikt z Królem Anglii, próbował ograniczyć prawa Kościoła. Musiał opuścił Anglię i udał się do Francji. Po 6 latach, w 1170 r., dzięki interwencji papieża i króla Francji, Henryk II zgodził się na powrót Tomasza do kraju. Spokój trwał niezbyt długo. Czterej rycerze z otoczenia króla za zezwoleniem monarchy zabili prymasa gdy odprawiał nieszpory w katedrze. Działo się to 29 grudnia 1170 roku.

Bractwo Słowa Bożego

Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego

Komentarz do pierwszego czytania

Pierwszy List świętego Jana pochodzi z końca pierwszego wieku. Jan pisze List w celu umocnienia w wierze chrześcijan żyjących pomiędzy poganami. Autor wyjaśnia, jakimi cechami mają wyróżniać się prawdziwi chrześcijanie i jakie są kryteria pozwalające ich odróżnić od osób, które negują prawdę dotyczącą Jezusa Chrystusa. Pokazuje, na czym polega miłość, którą powinni się wzajemnie darzyć, a której źródła są w Bogu. List charakteryzuje się specyficznym stylem. Jan buduje literacką spiralę opartą o przeplatające się tematy światła, sprawiedliwości i miłości. Często stosuje antytezy. Zestawia jedno stwierdzenie z innym przeciwnym, by wzmocnić swoją myśl. Posługuje się wyrażeniami abstrakcyjnymi i mało sprecyzowanymi, które stwarzają kilka możliwości interpretacyjnych.
Jan przypomina, jak ważne jest poznanie i wyznawanie prawdziwej wiary, głoszonej od początku przez Apostołów, że Jezus Chrystus jest jedynym Synem Bożym, który naprawdę się wcielił i odkupił nas swoją ofiarą na krzyżu. W początkach chrześcijanie zmagali się z gnozą, dzisiaj na czasie jest relatywizm i psychologizm. Oczekuje się od wierzących, że będą mili i tolerancyjni, a wiarę okazywali w domu lub kościele.

Komentarz do psalmu

Muzyka instrumentalna i wokalna zajmuje szczególne miejsce w sposobie chwalenia i uwielbienia Boga. W Biblii znajdują się teksty literackie określane jako pieśni, hymny, kantyki, które ze swej istoty powinny być śpiewane. W liturgiach Kościoła stanowią jej integralną część. Dlatego słowa zachęty do śpiewania nie budzą wątpliwości. Autor psalmu dziewięćdziesiątego szóstego w pierwszym wersecie wzywa, aby zebrani (liczba mnoga) śpiewali na cześć Pana „pieśń nową”. Określenie pieśń nowa występuje w Biblii kilkakrotnie ( sześć razy w Księdze Psalmów, raz u proroka Izajasza i tylko dwa razy w Apokalipsie św. Jana) i oznacza modlitwę, którą się powinno zanosić do Pana po wydarzeniu, które jest dowodem opieki ze strony Boga. Izrael ma szczególną misję wyznaczoną przez Boga. Ma ogłaszać światu, co Bóg dobrego uczynił dla swojego ludu wybranego.

Komentarz do Ewangelii

Zobaczyć Jezusa, dotknąć, wziąć Go na ręce, i umrzeć w pokoju, w poczuciu spełnionego życia. Takie spotkanie wystarczy, by życie starego człowieka nabrało sensu. Kim był ten stary człowiek u progu śmierci, co myślał, jak przeżywał swoją wiarę, że w noworodku przyniesionym do świątyni zobaczył Zbawiciela? Symeon nie pojawia się wcześniej na kartach Biblii. Był prawym i pobożnym Żydem, co oznacza, że wiernie wypełniał Prawo Boże. Podobnie do wielu Żydów oczekiwał nadejścia mesjasza, był więc czujny i pełen nadziei, że obietnica zostanie spełniona. Natchniony przez Ducha Świętego, a więc obdarzony pewną wrażliwością na sprawy Boże, w tym kluczowym momencie przyszedł do świątyni i mógł wypowiedzieć prorocze słowa.
Chrześcijaństwo nie jest wiarą lukrowaną, która smakowicie pachnie i smakuje. Mesjasz jest Barankiem ofiarnym za nasze grzechy. Jeśli wierzymy, że Bóg jest Osobą, nie energią kosmiczną, nie przedmiotem, który można wykorzystać i zaspakajać nim swoje potrzeby, to analogicznie jak w przypadku bliskich sobie osób, niewierność jednej z nich dotkliwie rani drugą. Bóg się nie obraża, lecz kocha w sposób absolutny i pragnie „przychylić nieba człowiekowi”. Pragnie go zbawić. Przyjąć do siebie, do swojej istoty.

Komentarze do czytań i Ewangelii zostały przygotowane przez Klementynę Kot

Książka na dziś

Wiara. Największy dar

Benedykt XVI - kard. Joseph Ratzinger

Wiara nie jest jakąś abstrakcyjną formułą ani jakąś teorią do przyswojenia, ale spotkaniem z żywym Panem Jezusem w Jego zawsze żywym Kościele. Wierzący musi również znać treść swojej wiary, ponieważ dziś bardziej niż kiedykolwiek wzywa się go do jej uzasadnienia. Zmieniony kontekst kulturowy, w którym żyjemy, przeniknięty między innymi silnym akcentem wiedzy naukowej, zobowiązuje nas do poważnego traktowania naszej wiary, aby uzasadnić akt wolności, którym potwierdzamy naszą wiarę w Jezusa Chrystusa.

Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.