Niedziela
Rozważania: Bractwo Słowa Bożego
Książka na dziś: Wiara. Największy dar
Czytania
(Syr 3, 2-6. 12-14)
Pan uczcił ojca przez dzieci, a prawa matki nad synami utwierdził. Kto czci ojca, zyskuje odpuszczenie grzechów, a kto szanuje matkę, jakby skarby gromadził. Kto czci ojca, radość mieć będzie z dzieci, a w czasie modlitwy będzie wysłuchany. Kto szanuje ojca, długo żyć będzie, a kto posłuszny jest Panu, da wytchnienie swej matce. Synu, wspomagaj swego ojca w starości, nie zasmucaj go w jego życiu. A jeśliby nawet rozum stracił, miej wyrozumiałość, nie pogardzaj nim, choć jesteś w pełni sił. Miłosierdzie względem ojca nie pójdzie w zapomnienie, w miejsce grzechów zamieszka u ciebie.
(Ps 128 (127), 1b-2. 3. 4-5)
REFREN: Szczęśliwy człowiek, który służy Panuy
Szczęśliwy człowiek, który służy Panu
i chodzi Jego drogami.
Będziesz spożywał owoc pracy rąk swoich,
szczęście osiągniesz i dobrze ci będzie.
Małżonka twoja jak płodny szczep winny
w zaciszu twego domu.
Synowie twoi jak oliwne gałązki
dokoła twego stołu.
Tak będzie błogosławiony człowiek,
który służy Panu.
Niech cię z Syjonu Pan błogosławi
i obyś oglądał pomyślność Jeruzalem
przez wszystkie dni twego życia.
(Kol 3, 12-21)
Bracia: Jako wybrańcy Boży – święci i umiłowani – obleczcie się w serdeczne współczucie, w dobroć, pokorę, cichość, cierpliwość, znosząc jedni drugich i wybaczając sobie nawzajem, jeśliby ktoś miał coś do zarzucenia drugiemu: jak Pan wybaczył wam, tak i wy. Na to zaś wszystko przywdziejcie miłość, która jest spoiwem doskonałości. A w sercach waszych niech panuje pokój Chrystusowy, do którego też zostaliście wezwani w jednym Ciele. I bądźcie wdzięczni. Słowo Chrystusa niech w was mieszka w całym swym bogactwie: z całą mądrością nauczajcie i napominajcie siebie, psalmami, hymnami, pieśniami pełnymi ducha, pod wpływem łaski śpiewając Bogu w waszych sercach. A cokolwiek mówicie lub czynicie, wszystko niech będzie w imię Pana Jezusa, dziękując Bogu Ojcu przez Niego. Żony, bądźcie poddane mężom, jak przystało w Panu. Mężowie, miłujcie żony i nie okazujcie im rozjątrzenia. Dzieci, bądźcie posłuszne rodzicom we wszystkim, bo to jest miłe w Panu. Ojcowie, nie rozdrażniajcie waszych dzieci, aby nie traciły ducha.
Aklamacja (Kol 3, 15a. 16a)
W sercach waszych niech panuje pokój Chrystusowy; słowo Chrystusa niech w was mieszka w całym swym bogactwie.
(Mt 2, 13-15. 19-23)
Gdy mędrcy się oddalili, oto anioł Pański ukazał się Józefowi we śnie i rzekł: "Wstań, weź dziecię i Jego Matkę i uchodź do Egiptu; pozostań tam, aż ci powiem; bo Herod będzie szukał dziecięcia, aby Je zgładzić". On wstał, wziął w nocy dziecię i Jego Matkę i udał się do Egiptu; tam pozostał aż do śmierci Heroda. Tak miało się spełnić słowo, które Pan powiedział przez Proroka: "z Egiptu wezwałem Syna mego". A gdy Herod umarł, oto Józefowi w Egipcie ukazał się Anioł Pański we śnie i rzekł: "Wstań, weź dziecię i Jego Matkę i idź do ziemi Izraela, bo już umarli ci, którzy czyhali na życie dziecięcia". On więc wstał, wziął dziecię i Jego Matkę i wrócił do ziemi Izraela. Lecz gdy posłyszał, że w Judei panuje Archelaos w miejsce ojca swego, Heroda, bał się tam iść. Otrzymawszy zaś we śnie nakaz, udał się w okolice Galilei. Przybył do miasta zwanego Nazaret i tam osiadł. Tak miało się spełnić słowo Proroków: "Nazwany będzie Nazarejczykiem".
Rozważania do czytań
Bractwo Słowa Bożego
Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego
Komentarz do pierwszego czytania
„Modlimy się tak, jak żyjemy, ponieważ tak żyjemy, jak się modlimy”. Ta myśl z Katechizmu Kościoła Katolickiego z rozdziału o modlitwie rzuca światło na interpretacje fragmentu z Księgi Mądrości Syracha czyli Eklezjastyka. Spolszczona nazwa łacińskiego tytułu Ecclesiasticus, która została dodana przez św. Cypriana, podkreśla oficjalny użytek, jaki robi z niej Kościół, ponieważ pouczenia zawarte w tej Księdze nie straciły swej aktualności. Księga Syracha została napisana w języku hebrajskim w początkach drugiego wieku przed Chrystusem. Autorem Księgi jest Ben Syrach, dziadek tłumacza tego zbioru tekstów na grekę. W tamtym czasie na terenie Palestyny dominowała kultura helleńska, która coraz bardziej przenikała wiarę i obyczaje Izraelitów, także część klasy panującej Izraela. Syrach przenikliwy i doświadczony mędrzec umiejętnie łączy mądrość odzwierciedloną w Prawie Bożym z codziennym życiem. Miłosierdzie nie jest uczuciem, ale wyraża się postawą w konkretnym życiu i relacjach z innymi ludźmi. Jednocześnie uczynki miłosierdzia są bardzo mocno powiązane z modlitwą. Kruszą serce, które w znaczeniu biblijnym oznacza nieuchwytne dla rozumu centrum, które jest miejscem spotkania z Bogiem. A jedynie skruszone serce jest gotowe na przyjęcie Bożej łaski przemieniającej człowieka.
Komentarz do psalmu
Dla psalmisty człowiek szczęśliwy, błogosławiony to człowiek bogobojny, ten, który prawdziwą cześć Bogu oddaje, przestrzegając Jego Prawa. Dzięki temu może cieszyć się dostatkiem materialnym i licznym, zdrowym potomstwem. Dla Izraelity żyjącego w trudnych warunkach geograficznych oraz w sytuacji częstych wojen spożywanie „owoców własnej pracy” nie było czymś oczywistym. Bogactwo materialne i szczęście rodzinne było wyrazem opieki ze strony Boga. Starotestamentalne błogosławieństwo nie dotyczyło jedynie pojedynczych ludzi czy rodziny. Psalmista pokazuje, że Lud Boży jest traktowany jako jedność, której centrum stanowi świątynia w Jerozolimie. Jerozolima jest miejscem, w którym tworzy się Kościół.
Komentarz do drugiego czytania
Kolosy to było sławne starożytne miasto niedaleko Efezu, które w czasach świętego Pawła zaczęło tracić swoje znaczenie. Istniał tam kościół założony przez Epafrasa, kolosanina, ochrzczonego przez Pawła. Człowiek ten udał się do Pawła przebywającego w tym czasie w rzymskim więzieniu, aby poradzić się w sprawach nauki chrześcijańskiej. Epafras był zaniepokojony zniekształcaniem nauczania przez synkretyzm religijny wywodzący się z kierunków gnostyckich. List jest odpowiedzią Pawła na problemy wczesnego Kościoła. W omawianym fragmencie Apostoł pisze o miłości, która jest ideałem i fundamentem moralności chrześcijańskiej. Pisząc o miłości, Paweł posługuje się określeniem „agape”, która oznacza miłość czułą, delikatną ale pełną żaru i gotową do poświęceń. „Agape” pojawia się w Septuagincie, greckim tłumaczeniu Ksiąg Starego Testamentu 19 razy z tego 11 w „Pieśni nad Pieśniami”. W księdze tej miłość między oblubieńcem a oblubienicą w interpretacji alegorycznej stała się obrazem wzniosłej i nigdy niegasnącej miłości Boga do swego ludu. Paweł jest przekonany, że Jezus Chrystus doprowadził do doskonałości starotestamentalne prawo miłości całym swym życiem.
Komentarz do Ewangelii
Wybrany fragment z tak zwanej Ewangelii Dzieciństwa, składa się z podobnie zbudowanych bloków tekstu. W każdym z nich widzimy Józefa, który pouczony we śnie, zabiera Dziecię i Jego Matkę w kierunku wskazanym przez Anioła. Dla mieszkańców Palestyny Egipt był tradycyjnym miejscem schronienia w sytuacji zagrożenia. Często osiedlano się w regionach przygranicznych. Od Betlejem było to około pięciu dni drogi. W posiadanych źródłach historycznych nie ma wzmianki o pobycie Świętej Rodziny w Egipcie, a historyczność rzezi niemowląt, tak jak to opisuje Mateusz, jest wątpliwa. W związku z tym musimy sięgnąć głębiej, pod literacki naskórek, żeby zrozumieć sens opowiadania. Wcielenie Słowa Bożego to początek ostatecznego etapu objawienia Boga, jakie dokonało się w Jezusie Chrystusie w Jego śmierci krzyżowej i zmartwychwstaniu. Tak więc to krótkie opowiadanie o wędrówce Dziecięcia i Jego Matki pod opieką Józefa do Egiptu i z powrotem ma przywołać z pamięci wierzących Żydów wydarzenia, w których Bóg otaczał opieką swój naród wybrany i wyprowadzał z niewoli.
W słowach, które Anioł kieruje do Józefa - „weź Dziecię i Matkę Jego”, Mateusz pokazuje, że Jezus jest punktem odniesienia dla macierzyństwa Maryi i ojcostwa Józefa. Jezus staje się także punktem odniesienia do interpretacji Starego Testamentu oraz osobistego życia każdego chrześcijanina.
Komentarze do czytań i Ewangelii zostały przygotowane przez Klementynę Kot
Książka na dziś
Wiara nie jest jakąś abstrakcyjną formułą ani jakąś teorią do przyswojenia, ale spotkaniem z żywym Panem Jezusem w Jego zawsze żywym Kościele. Wierzący musi również znać treść swojej wiary, ponieważ dziś bardziej niż kiedykolwiek wzywa się go do jej uzasadnienia. Zmieniony kontekst kulturowy, w którym żyjemy, przeniknięty między innymi silnym akcentem wiedzy naukowej, zobowiązuje nas do poważnego traktowania naszej wiary, aby uzasadnić akt wolności, którym potwierdzamy naszą wiarę w Jezusa Chrystusa.
Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.