Środa

Czytania

(Iz 9, 1-3. 5-6)
Naród kroczący w ciemnościach ujrzał światłość wielką; nad mieszkańcami kraju mroków światło zabłysło. Pomnożyłeś radość, zwiększyłeś wesele. Rozradowali się przed Tobą, jak się radują w żniwa, jak się weselą przy podziale łupu. Bo złamałeś jego ciężkie jarzmo i drążek na jego ramieniu, pręt jego ciemięzcy, jak w dniu porażki Madianitów. Albowiem dziecię nam się narodziło, Syn został nam dany, na Jego barkach spoczęła władza. Nazwano Go imieniem: "Przedziwny doradca, Bóg Mocny, odwieczny ojciec, Książę Pokoju". Wielkie będzie Jego panowanie w pokoju bez granic na tronie Dawida i nad jego królestwem, które on utwierdzi i umocni prawem i sprawiedliwością, odtąd i na wieki. Zazdrosna miłość Pana zastępów tego dokona.

(Ps 96 (95), 1-2a. 2b-3. 11-12. 13)
REFREN: Dziś się narodził Chrystus Pan, Zbawiciel

Śpiewajcie Panu pieśń nową,
śpiewaj Panu, ziemio cała.
Śpiewajcie Panu,
sławcie Jego imię.

Każdego dnia głoście Jego zbawienie.
Głoście Jego chwałę wśród wszystkich narodów,
rozgłaszajcie Jego cuda
pośród wszystkich ludów.

Niech się radują niebiosa i ziemia weseli,
niech szumi morze i wszystko, co je napełnia.
Niech się cieszą pola i wszystko, co na nich rośnie,
niech wszystkie drzewa w lasach wykrzykują z radości.

Przed obliczem Pana, który już się zbliża,
który już się zbliża, by osądzić ziemię.
on będzie sądził świat sprawiedliwie,
a ludy według swej prawdy.

(Tt 2, 11-14)
Umiłowany: Ukazała się łaska Boga, która niesie zbawienie wszystkim ludziom i poucza nas, abyśmy wyrzekłszy się bezbożności i żądz światowych, rozumnie i sprawiedliwie, i pobożnie żyli na tym świecie, oczekując błogosławionej nadziei i objawienia się chwały wielkiego Boga i Zbawiciela naszego, Jezusa Chrystusa, który wydał samego siebie za nas, aby odkupić nas od wszelkiej nieprawości i oczyścić lud wybrany sobie na własność, gorliwy w spełnianiu dobrych uczynków.

Aklamacja
Zwiastuję wam radość wielką, dziś narodził się nam zbawiciel, którym jest Jezus Chrystus.

(Łk 2, 1-14)
W owym czasie wyszło rozporządzenie Cezara Augusta, żeby przeprowadzić spis ludności w całym świecie. Pierwszy ten spis odbył się wówczas, gdy wielkorządcą Syrii był Kwiryniusz. Podążali więc wszyscy, aby się dać zapisać, każdy do swego miasta. Udał się także Józef z Galilei, z miasta Nazaret, do Judei, do miasta Dawidowego zwanego Betlejem, ponieważ pochodził z domu i rodu Dawida, żeby się dać zapisać z poślubioną sobie Maryją, która była brzemienna. Kiedy tam przebywali, nadszedł dla Maryi czas rozwiązania. Powiła swego pierworodnego Syna, owinęła Go w pieluszki i położyła w żłobie, gdyż nie było dla nich miejsca w gospodzie. W tej samej okolicy przebywali w polu pasterze i trzymali straż nocną nad swoją trzodą. Wtem stanął przy nich anioł Pański i chwała Pańska zewsząd ich oświeciła, tak że bardzo się przestraszyli. I rzekł do nich anioł: "Nie bójcie się! Oto zwiastuję wam radość wielką, która będzie udziałem całego narodu: dziś bowiem w mieście Dawida narodził się wam Zbawiciel, którym jest Mesjasz, Pan. A to będzie znakiem dla was: znajdziecie Niemowlę owinięte w pieluszki i leżące w żłobie". I nagle przyłączyło się do anioła mnóstwo zastępów niebieskich, które wielbiły Boga słowami: "Chwała Bogu na wysokościach, a na ziemi pokój ludziom, w których sobie upodobał".

Rozważania do czytań

Marek Ristau

Chrystus Jezus, Syn Boży, stwórca wszystkiego, przyszedł do swojej własności i tym, którzy Go przyjęli dał prawo i moc, aby się stali dziećmi Bożymi. Wszyscy, którzy wierzą w Niego, narodzili się na nowo z Boga i mają udział w boskiej naturze. Nikt nie może przyjść do Boga, jak tylko przez Jezusa Chrystusa. On na to narodził się na świat, aby każdy, kto w Niego wierzy, stał się w Nim sprawiedliwością Bożą
Marek Ristau

Bractwo Słowa Bożego

Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego

Komentarz do pierwszego czytania

W tę noc Narodzenia Pańskiego prorok Izajasz przygotował nam obraz ludu kroczącego w ciemności do światła i radości. Ciemność jest symbolem smutku i paraliżu ducha. Dlatego tak bardzo, wręcz instynktownie szukamy światła. Rzeczywiście, kiedy idziemy w długiej, nocnej wędrówce i doświadczamy zmęczenia, nawet malutka iskierka światła, jakaś gwiazda lub rogalik srebrnego księżyca, dają potrzebne i na tyle wystarczające światło, by nie zgubić drogi i poczuć się bardziej pewnie. Podobne jest doświadczenie jazdy w tunelu, gdy na jego końcu widzimy wreszcie światło, dodaje nam otuchy, nakreśla kierunek wyjścia oraz nadzieję, że niedługo z niego wyjedziemy.
Duchowe doświadczenie wędrówki ludzkości ku światłu, które dzisiaj przybiera postać Dziecięcia opisał w swojej modlitwie kard. Newman: „Prowadź mnie, Światło, swą błogą opieką, Światło odwieczne! Noc mroczna, dom mój tak bardzo daleko, Więc Ty mnie prowadź. Nie proszę rajów odległych widoku, Wystarczy promyczek dla jednego kroku” (J.H. Newman, Rozmyślania i modlitwy, tłum. Z. Kubiak, Warszawa 1972, s. 5).
Oczekiwanie na światło prawdziwe spełniło się dzisiaj. Przychodzi do nas Dziecię Jezus jako Przedziwny Doradca, Bóg mocny, Odwieczny Ojciec, Książe Pokoju. Przyjmijmy Go z radością i otwartym sercem.

Komentarz do psalmu

W słowach wyśpiewanego psalmu wyczuwamy eksplozję radości i zachwytu nad okazaną przez Boga mocą, która dzisiaj wiąże się z przyjęciem ludzkiego ciała przez Syna Bożego. Refrenem psalmu chcemy dziękować Bogu za Jego wkroczenie w historię ludzkości i w nasze życie. Radość z działania Pana, z dokonywanych przez Niego cudów jest głoszona całej naturze: niebiosom, ziemi, trawie, drzewom klaszczącym na cześć Pana. Chrystus Pan poprzez swoje wejście w świat ucieszył całą naturę, a swoim Zmartwychwstaniem potwierdził triumf życia i wiecznej radości.

Komentarz do drugiego czytania

Jakiż paradoks pokazuje nam w tę noc Święty Paweł w Liście do swego ucznia Tytusa! Niewidzialna łaska zostaje pokazana oczom ludzi i całego świata. Chrystus Pan ukazał się, przyszedł na świat, aby w swoim Ciele pokonać grzech i śmierć, dobrowolnie przyjmując na siebie śmierć na krzyżu. Przesłanie płynące ze słów Apostoła mówi, że ukazanie łaski czyli miłości Boga kochającego człowieka „do końca” (J 13,1), staje się centrum wiary chrześcijańskiej, która zmienia świat. Łaska Boga pokazuje, że „Człowiek nie może żyć bez miłości” (Encyklika Jana Pawła II, RH nr 10). Dopiero Chrystus, który pokazał się światu „objawia w pełni człowieka samemu człowiekowi” (Encyklika Jana Pawła II, RH 10). W taki sposób każdy umiłowany uczeń przyjmując odkupienie, miłość Boga do człowieka, pozwala się oczyścić wyrzekając się bezbożności, czyli życia według własnego planu i zachcianek. Paweł zachęca nas do podjęcia decyzji, byśmy w powołaniu do tak wielkiej godności, wielkości, w docenieniu wartości człowieka, mogli żyć na świecie „rozumnie, sprawiedliwie i pobożnie” oraz „spełniać dobre uczynki”. Właśnie taki sposób życia zapewnia o towarzyszącej nam „błogosławionej nadziei”, aktywnie podtrzymującej nasze codzienne kroki.

Komentarz do Ewangelii

Jak ważne jest znać konkretną sytuację społeczną i polityczną, aby umieć w niej żyć jako chrześcijanin. Podobnie było z Maryją i Józefem, którzy jako obywatele Cesarstwa Rzymskiego poszli wypełnić nakaz spisu ludności. Poszli do miasta Dawida, do Betlejem (Dom Chleba). Postawa tych dwojga ludzi uczy nas mądrego przyjmowania rzeczywistości taką, jaką jest. Tajemnica Wcielenia, czyli narodzenia Jezusa w ludzkim ciele uwidocznia postawę Boga, który dostosowuje się do warunków bytowania człowieka. Jezus Chrystus przyjął na siebie rzeczywistość ciała, ludzkich rodziców, wszystkich okoliczności narodzin, złożonej sytuacji politycznej narodu żydowskiego swoich czasów. Narodzenie Syna Bożego uczy nas nadawania sensu codziennemu życiu, wszystkiemu co nas spotyka, abyśmy zobaczyli i uwierzyli, że Jezus Chrystus przeżył ludzkie życie wskazując na cel, na życie wieczne w Ojcu. Dwie złączone rzeczywistości: życie na ziemi i niebo scala śpiew aniołów wielbiących Boga słowami: „Chwała Bogu na wysokościach, a na ziemi pokój ludziom, w których sobie upodobał” (Łk 1,14).

Komentarze do czytań i Ewangelii zostały przygotowane przez s. Annę Juźwiak AP

Książka na dziś

Dzieje Apostolskie rozdziały 1-12. Nowy Komentarz Biblijny. Tom V cz. 1

ks. Franciszek Mickiewicz SAC

Po kilku latach od ukazania się komentarza do Ewangelii według św. Łukasza autorstwa ks. prof. Franciszka Mickiewicza otrzymujemy opracowaną przez tego samego biblistę drugą część Łukaszowego dzieła – komentarz do Dziejów Apostolskich (część 1).

Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.