Środa

Czytania

(Rdz 49, 1a. 2. 8-10)
Jakub przywołał swoich synów i powiedział do nich: "Zbierzcie się i słuchajcie, synowie Jakuba, słuchajcie Izraela, ojca waszego! Judo, ciebie sławić będą bracia twoi, twoja bowiem ręka na karku twych wrogów! Synowie twego ojca będą ci oddawać pokłon! Judo, młody lwie, na zdobyczy róść będziesz, mój synu: jak lew się czai, gotuje do skoku, do lwicy podobny, któż się ośmieli go drażnić? Nie zostanie odjęte berło od Judy ani laska pasterska zabrana spośród jego kolan, aż przyjdzie Ten, do którego ono należy, i zdobędzie posłuch u narodów!"

(Ps 72 (71), 1-2. 3-4ab. 7-8. 17)
REFREN: Pokój zakwitnie, kiedy Pan przybędzie

Boże, przekaż Twój sąd królowi,
a Twoją sprawiedliwość synowi królewskiemu.
aby Twoim ludem rządził sprawiedliwie
i ubogimi według prawa.

Niech góry przyniosą pokój ludowi,
a wzgórza sprawiedliwość.
Otoczy opieką ubogich z ludu,
będzie ratował dzieci biedaków.

Za dni jego zakwitnie sprawiedliwość
i wielki pokój, zanim księżyc zgaśnie.
Będzie panował od morza do morza,
od Rzeki aż po krańce ziemi.

Niech jego imię trwa na wieki,
jak długo świeci słońce, niech trwa jego imię.
Niech jego imieniem wzajemnie się błogosławią,
niech wszystkie narody życzą mu szczęścia.

Aklamacja
Mądrości Najwyższego, która zarządzasz wszystkim mocno i łagodnie, przyjdź i naucz nas drogi roztropności.

(Mt 1, 1-17)
Rodowód Jezusa Chrystusa, syna Dawida, syna Abrahama. Abraham był ojcem Izaaka; Izaak ojcem Jakuba; Jakub ojcem Judy i jego braci; Juda zaś był ojcem Faresa i Zary, których matką była Tamar. Fares był ojcem Esroma; Esrom ojcem Arama; Aram ojcem Aminadaba; Aminadab ojcem Naassona; Naasson ojcem Salmona; Salmon ojcem Booza, a matką była Rachab. Booz był ojcem Obeda, a matką była Rut. Obed był ojcem Jessego, a Jesse ojcem króla Dawida. Dawid był ojcem Salomona, a matką była dawna żona Uriasza. Salomon był ojcem Roboama; Roboam ojcem Abiasza; Abiasz ojcem Asy; Asa ojcem Jozafata; Jozafat ojcem Jorama; Joram ojcem Ozjasza; Ozjasz ojcem Joatama; Joatam ojcem Achaza; Achaz ojcem Ezechiasza; Ezechiasz ojcem Manassesa; Manasses ojcem Amosa; Amos ojcem Jozjasza; Jozjasz ojcem Jechoniasza i jego braci w czasie przesiedlenia babilońskiego. Po przesiedleniu babilońskim Jechoniasz był ojcem Salatiela; Salatiel ojcem Zorobabela; Zorobabel ojcem Abiuda; Abiud ojcem Eliakima; Eliakim ojcem Azora; Azor ojcem Sadoka; Sadok ojcem Achima; Achim ojcem Eliuda; Eliud ojcem Eleazara; Eleazar ojcem Mattana; Mattan ojcem Jakuba; Jakub ojcem Józefa, męża Maryi, z której narodził się Jezus, zwany Chrystusem. Tak więc od Abrahama do Dawida jest w sumie czternaście pokoleń; od Dawida do przesiedlenia babilońskiego czternaście pokoleń; od przesiedlenia babilońskiego do Chrystusa czternaście pokoleń.

Rozważania do czytań

Oremus

Boże Narodzenie kojarzy nam się często z dawnymi, uświęconymi tradycją zwyczajami, lecz od św. Józefa wymagało ono zgody na zupełnie niekonwencjonalne rozwiązanie. Wbrew panującym zasadom miał przyjąć pod swój dach brzemienną Narzeczoną i szanując Jej dziewictwo, stać się ojcem dla Jej Dziecka. I my, oczekując narodzenia Syna Bożego, już dziś otwierajmy swe serca na nowość Jego działania z wiarą, że nie musimy podążać starą koleiną naszych grzechów, lecz możemy współpracować z łaską Tego, który nas przemienia.

Mira Majdan, "Oremus" grudzień 2007, s. 67

Patroni dnia:

Święty Łazarz
Łazarz był bratem Marii i Marty. Mieszkali razem w Betanii, na wschodnim zboczu Góry Oliwnej. Chrystus darzył ich swoją przyjaźnią i bywał w ich domu. Kiedy Łazarz zmarł i został pochowany, Jezus przybył do Betanii i wskrzesił go. Ewangelista Jan opisuje także inny pobyt Jezusa w domu Łazarza na dzień przed Jego wjazdem do Jerozolimy. Według starej tradycji wschodniej Łazarz po Zesłaniu Ducha Świętego udał się na Cypr i był tam biskupem.

Bractwo Słowa Bożego

Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego

Komentarz do pierwszego czytania

Czytany dzisiaj tekst Biblii jest kompilacją wielu przekazów, z których stworzono jedność po niewoli babilońskiej (VI w.p.n.e.). Wiersz 8 jest uroczystą prezentacją Judy – syna Jakuba, lecz zarazem całego, zapoczątkowanego przez niego pokolenia. Kolejne symbole oznaczają: obraz ręki na karku nieprzyjaciół to symbol triumfu, potęgi; lew, król zwierząt oznacza, że Juda pokona swoich wrogów, będzie panował, budził respekt; berło oznacza władzę królewską (to symbol władzy reprezentowanej przez naczelnika szczepu, człowiek, który go dzierży ma prawo rozstrzygania spraw sądowych, karania winnych, a zarazem obowiązek obrony słabych i prześladowanych); laska pasterska oznacza funkcję przywódczą ich właściciela. Słowa „nie odejdzie” w odniesieniu do oznak władzy królewskiej mogą oznaczać, że ta władza nie będzie własnością Judy – on sam nie byłby w stanie jej zdobyć, lecz ktoś ponad nim postanowił, aby właśnie jego pokolenie ją posiadało. Tak więc władza Judy i jego pokolenia nie jest dana na stałe – została jakby zdeponowana do konkretnego momentu w przyszłości aż przyjdzie ten, do którego ona należy. Nadejście tej tajemniczej postaci oznacza kres urzędu królewskiego Judy. Ten, który przyjdzie przewyższa Judę, gdyż całe narody będą mu posłuszne i poddane. W rzeczywistości istnieje porządek, który ustalić może tylko Bóg. Stąd tą postacią jest sam Bóg. Ten fragment Pisma Świętego jest interpretowany jako tekst mesjański – zapowiedź nadejścia prawdziwego właściciela insygniów królewskich, którego panowanie będzie pełne sprawiedliwości i pokoju.

Komentarz do psalmu

Słyszymy dzisiaj piękną pieśń królewską, którą Ojcowie Kościoła interpretowali w kluczu mesjańskim. W inwokacji zawarta jest modlitwa do Boga, by udzielił władcy daru sprawiedliwości koniecznego do dobrych rządów. Dobrą władzę można poznać po stosunku do ubogich i słabszych. Władca, który jest widzialnym przedstawicielem Boga na ziemi powinien upodabniać swoje panowanie do rządów Boga. Pan Bóg jest obrońcą ludzi uciskanych, poniżonych, biednych, wdów i sierot (por. Ps 68), czyli tych wszystkich, którzy nie mają oparcia w ludziach. Dlatego deptanie tych praw to wykroczenie przeciwko Bogu, a nie tylko czyn moralnie niegodziwy. Postać króla tradycja zastąpiła postacią Mesjasza, w której rozpoznała rysy Jezusa Chrystusa. Jego Królestwo obejmuje czas i przestrzeń podporządkowane sprawiedliwości i pokojowi, pełne miłosierdzia. Cała przyroda uczestniczy w przemianie – to znak Bożego błogosławieństwa. Ludzkość odrzuci podziały i zwróci się do sprawiedliwego Władcy, spełniając obietnicę, którą Pan złożył Abrahamowi (w.17). To Królestwo prawdziwego Władcy już jest na ziemi w tych, którzy Go przyjmują, w tych, którzy rządzą ludźmi im powierzonymi według Jego woli.

Komentarz do Ewangelii

Nowy Testament zaczyna się rodowodem Jezusa. Czytamy imiona, które często niewiele nam mówią, więc nieraz je pomijamy. Jednak w tej genealogii możemy odkryć rzeczy niezwykłe. Mateusz pokazuje nam, że Jezus Chrystus pochodzi z królewskiego rodu Dawida. Jego Ewangelia jest skierowana do chrześcijan pochodzenia żydowskiego, jeśli więc Jezus ma być uznany za Mesjasza to musi pochodzić z tego rodu. Genealogie, gatunek literacki często wykorzystywany w starożytności, były narzędziem umacniania tożsamości indywidualnej jak i rodów oraz plemion. Służyły również do interpretacji wydarzeń, tworzeniu pamięci czy nawet kreowaniu jej od nowa.
Tekst Mateusza nawiązuje do Księgi Rodzaju – Księgi Początków, by podkreślić, że teraz zaczyna się nowy etap – Nowy Początek, Nowe Stworzenie. Genealogia u Mateusza jest liniowa i wykazuje, że Jezus jest synem Abrahama i Dawida. Mateuszowi zależy na tym, by pokazać pochodzenie Jezusa od króla Dawida, ponieważ wszystkie proroctwa mesjańskie wiążą przyjście Mesjasza z rodem króla Dawida. „Syn Dawida” to był najważniejszy tytuł mesjański. Ewangelista wymienia 42 osoby (imię Dawida jest powtórzone) i skraca rodowód tak, by było 3x14 osób. Robi to celowo, ponieważ cyfra 14 jest ukryta w imieniu Dawid (w hebr. spółgłoski oznaczają również liczby). Liczba „14” to podwójna „7”, która oznacza doskonałość, pełnię, boskość – jest świętą liczbą w Biblii. Mateusz włącza w genealogię Jezusa osoby z trudną historią życia (Rachab, Rut, Tamar, żona Uriasza – Batszeba), aby pokazać, że Mesjasz wkracza w naszą trudną historię i przyjmuje ją za swoją. Mateusz przez wymienienie również poganek podkreśla uniwersalizm zbawienia oraz wyłamując się z panującego schematu podawania tylko imion ojców, wskazuje, że Jezus nie był biologicznym synem Józefa. Warto więc zatrzymywać się nad tą szczególną genealogią.

Komentarze do czytań i Ewangelii zostały przygotowane przez dr Elżbietę Marek

Książka na dziś

Módl się, decyduj i się nie martw. Rozeznawanie woli Boga w 5 krokach

Michael Schmitz

Gdy otwierają się przed nami różne możliwości i żadna z nich nie jest jednoznacznie dobra ani zła, chcielibyśmy powiedzieć: „Panie Boże, dlaczego po prostu nie przedstawisz mi swojego planu, abym mógł się zabrać do pracy?”. Rytm życia i współczesna kultura nie pomagają nam zwolnić, zanurzyć się w ciszy i poszukać odpowiedzi w modlitwie

Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.