Sobota

Czytania

(1 Mch 6,1-13)
W czasie swojej wyprawy po górnej krainie król Antioch dowiedział się, że w Persji jest Elimais, miasto sławne z bogactwa, ze srebra i złota, że jest tam nadzwyczaj bogata świątynia, a w niej złote hełmy, pancerze i zbroja, którą pozostawił tam król macedoński Aleksander, syn Filipa, który panował najpierw nad Grekami. Udał się więc tam, usiłował zdobyć miasto i obrabować je, to mu się jednak nie powiodło, gdyż mieszkańcy miasta poznali jego zamiary. Stanęli do walki przeciwko niemu, a on musiał się wycofać. Z wielkim smutkiem powrócił stamtąd i udał się do Babilonu. Do Persji przybył do niego jakiś posłaniec z wiadomością, że pobite są te wojska, które były wysłane do ziemi judzkiej; przede wszystkim wyruszył Lizjasz na czele ogromnego wojska i został przez nich pobity; oni zaś stali się naprawdę mocni dzięki broni, wojsku, a także dzięki wielkim łupom, które zabrali pobitemu wojsku; zburzyli ohydę, którą wybudował na ołtarzu w Jerozolimie, świątynię wokoło otoczyli wysokimi murami jak poprzednio, a także jego miasto Bet-Sur. Gdy król usłyszał o tych wypadkach, zdumiał się i przeraził się do tego stopnia, że padł na łoże i ze smutku się rozchorował, bo nie tak się stało, jak sobie życzył. Przez wiele dni tam przebywał, gdyż przyszedł na niego ciężki smutek i nawet przypuszczał, że umrze. Przywołał więc wszystkich swoich przyjaciół i powiedział do nich: „Sen odszedł od moich oczu, a troska gniecie me serce; powiedziałem więc w swoim sercu: "Doszedłem do tak wielkiej udręki i niepewności, w jakiej obecnie się znajduję, a przecież w używaniu swej władzy byłem łaskawy i miłosierny. Teraz jednak przypominam sobie całe zło, którego dopuściłem się w Jerozolimie. Zabrałem bowiem wszystkie srebrne i złote naczynia, które tam się znajdowały, i bez przyczyny wydałem rozkaz, aby wytępić wszystkich mieszkańców ziemi. Wiem, że dlatego właśnie spotkało mnie to nieszczęście, i oto od wielkiego smutku ginę na obcej ziemi”.

(Ps 9,2-3.4 i 6.16 i 19) (Ps 9,2-3.4 i 6.16 i 19)
REFREN: Będę się cieszył z Twej pomocy, Boże

Chwalić Cię będę, Panie, całym moim sercem,
opowiem wszystkie cudowne Twe dzieła.
Cieszyć się będę i radować Tobą,
zaśpiewam psalm na cześć Twego imienia, Najwyższy.

Bo ustępują moi wrogowie,
padają i giną przed Twoim obliczem.
Rozgromiłeś pogan, wygubiłeś grzeszników,
na wieki wymazałeś ich imię.

Poganie wpadli do dołu, który sami kopali,
w sidle przez nich ukrytym noga ich uwięzła.
Bo ubogi nigdy nie będzie zapomniany,
a nieszczęśliwych ufność nie zawiedzie na wieki.

Aklamacja (2 Tm 1,10b)
Nasz Zbawiciel Jezus Chrystus śmierć zwyciężył, a na życie rzucił światło przez Ewangelię.

(Łk 20,27-40)
Podeszło do Jezusa kilku saduceuszów, którzy twierdzą, że nie ma zmartwychwstania, i zagadnęli Go w ten sposób: „Nauczycielu, Mojżesz tak nam przepisał: «Jeśli umrze czyjś brat, który miał żonę, a był bezdzietny, niech jego brat weźmie wdowę i niech wzbudzi potomstwo swemu bratu». Otóż było siedmiu braci. Pierwszy wziął żonę i umarł bezdzietnie. Wziął ją drugi, a potem trzeci, i tak wszyscy pomarli, nie zostawiwszy dzieci. W końcu umarła ta kobieta. Przy zmartwychwstaniu więc którego z nich będzie żoną? Wszyscy siedmiu bowiem mieli ją za żonę”. Jezus im odpowiedział: „Dzieci tego świata żenią się i za mąż wychodzą. Lecz ci, którzy uznani są za godnych udziału w świecie przyszłym i w powstaniu z martwych, ani się żenić nie będą, ani za mąż wychodzić. Już bowiem umrzeć nie mogą, gdyż są równi aniołom i są dziećmi Bożymi, będąc uczestnikami zmartwychwstania. A że umarli zmartwychwstają, to i Mojżesz zaznaczył tam, gdzie jest mowa o krzaku, gdy Pana nazywa "Bogiem Abrahama, Bogiem Izaaka i Bogiem Jakuba". Bóg nie jest Bogiem umarłych, lecz żywych; wszyscy bowiem dla Niego żyją”. Na to rzekli niektórzy z uczonych w Piśmie: „Nauczycielu, dobrze powiedziałeś”, bo o nic nie śmieli Go już pytać.

Rozważania do czytań

o. Mieczysław Łusiak SJ

Prawdziwe życie dopiero się zacznie
W brzuchu ciężarnej kobiety były bliźniaki. Pierwszy zapytał drugiego:
- Wierzysz w życie po porodzie?
- Jasne… Coś musi tam być! Mnie się wydaje, że my właśnie po to tu jesteśmy,… żeby się przygotować na to, co będzie potem.
- Głupoty. Żadnego życia po porodzie nie ma. Jak by to miało wyglądać?
- No nie wiem, ale będzie więcej światła. Może będziemy biegać, a jeść buzią...
- To przecież nie ma sensu! Biegać się nie da! A kto widział, żeby jeść ustami. Przecież żywi nas pępowina.
- No ja nie wiem, ale zobaczymy mamę, i ona będzie się o nas starać.
- Mama? Ty wierzysz w Mamę? Kto to według ciebie w ogóle jest?
- Przecież jest wszędzie wokół nas... Dzięki niej żyjemy. Bez niej by nas nie było.
- Nie wierzę! Żadnej mamy nie widziałem, czyli jej nie ma...
- Jak to? Przecież jak jesteśmy cicho, możesz posłuchać jak śpiewa albo poczuć jak głaszcze nasz świat. Wiesz, ja myślę, że prawdziwe życie zaczyna się dopiero później...
o. Mieczysław Łusiak SJ

Patroni dnia:

Święta Cecylia, dziewica i męczennica
była dobrze urodzoną Rzymianką urodzoną na początku III wieku. Według starej tradycji z miłości do Chrystusa złożyła ślub czystości, chociaż rodzice obiecali już jej rękę również dobrze urodzonemu poganinowi Walerianowi. Walerian nawrócił się na chrześcijaństwo i uszanował ślub Cecylii. Wkrótce potem wybuchło prześladowanie. Skazano na śmierć Waleriana. Kiedy namiestnik-sędzia, Almachiusz, dowiedział się, że Cecylia jest chrześcijanką i że zarówno własny majątek, jak i majątek Waleriana rozdała ubogim, kazał ją aresztować. Sędzia, urzeczony jej urodą, błagał ją, by miała wzgląd na swoją młodość i wyrzekła się Chrystusa. Cecylia nie wyrzekła się chrześcijaństwa. Rozgniewany namiestnik kazał ją wtedy ściąć mieczem. Imię św. Cecylii wymieniane jest w Kanonie Rzymskim. Jest patronką chórzystów, lutników, muzyków, organistów, zespołów wokalno-muzycznych.

Bractwo Słowa Bożego

Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego

Komentarz do pierwszego czytania

Fragment ukazuje, że Bóg działa poprzez historię, a Jego sprawiedliwość nie pozwala, aby grzech pozostał bez konsekwencji. Antioch, który wyrządził wielkie zło wobec mieszkańców Judy i świątyni w Jerozolimie, doświadcza smutku, niepewności i niepowodzeń w swoich wojennych planach. To przypomnienie, że pycha, niesprawiedliwość i bezbożne działania prowadzą do duchowej i materialnej klęski.
Jego reakcja – smutek, choroba i przywołanie przyjaciół – pokazuje świadomość winy, choć nie zawsze prowadzi do prawdziwej przemiany serca. To uczy, że rozpoznanie własnego grzechu i skutków złych czynów jest pierwszym krokiem do nawrócenia.
Dla wierzących fragment jest również pocieszeniem: Bóg nie opuszcza swojego ludu, a wszelkie działania przeciwko Jego woli spotykają się z Bożą interwencją. Historyczne zwycięstwo Judy nad wojskami Antiocha ukazuje, że Boża opieka i sprawiedliwość chronią tych, którzy pozostają wierni przymierzu.
Bóg czuwa nad światem i swoją sprawiedliwością broni tych, którzy Mu wiernie służą. Każdy grzech niesie konsekwencje, a odwrócenie się od Boga prowadzi do smutku i niepewności. Ufajmy Bożej opatrzności i trzymajmy się Jego woli, aby żyć w pokoju i bezpieczeństwie duchowym.

Komentarz do psalmu

Psalmista zaczyna od radosnego uwielbienia: „Chwalić Cię będę, Panie, całym moim sercem…”. Jego słowa pokazują, że uwielbienie rodzi się z doświadczenia Bożej obecności i Jego działania w naszym życiu. Świadomość Bożej mocy i sprawiedliwości daje radość i zachętę do dzielenia się świadectwem o cudach Bożych.
Psalm podkreśla również Bożą sprawiedliwość wobec wrogów i grzeszników: „Rozgromiłeś pogan, wygubiłeś grzeszników…”. To przypomnienie, że Bóg nie pozostawia zła bez konsekwencji, a Jego działanie zawsze wspiera tych, którzy pozostają wierni i ufają Jego prowadzeniu.
Jednocześnie psalm daje nadzieję i pocieszenie: „Bo ubogi nigdy nie będzie zapomniany, a nieszczęśliwych ufność nie zawiedzie na wieki”. Bóg troszczy się o słabych, ubogich i cierpiących – Jego opieka jest trwała, niezawodna i obejmuje wszystkich, którzy z ufnością zwracają się do Niego. Fragment pokazuje więc równowagę między Bożą sprawiedliwością a Jego miłosierdziem. Ubodzy i cierpiący znajdują w Nim oparcie, a sprawcy zła doświadczają skutków swoich działań.
Bóg jest źródłem sprawiedliwości i opieki. Ufając Jego prowadzeniu, możemy cieszyć się Jego pomocą i doświadczać pokoju nawet w trudnych chwilach, wiedząc, że On chroni tych, którzy Mu wiernie ufają, i wytrwale działa przeciw złu.

Komentarz do Ewangelii

Saduceusze, którzy odrzucają wiarę w zmartwychwstanie, próbują podważyć prawdę o życiu wiecznym poprzez pozornie logiczny przykład rodziny i prawa lewiratu. Jezus odpowiada, że życie przyszłe nie jest kontynuacją życia ziemskiego – relacje i instytucje tego świata (małżeństwo, dziedziczenie) nie funkcjonują w tym samym sensie po zmartwychwstaniu.
Jezus podkreśla, że zbawieni będą równi aniołom i będą dziećmi Bożymi – uczestnikami życia wiecznego. Nie chodzi tu o formalne życie społeczne, lecz o pełnię przynależności do Boga i uczestnictwo w Jego królestwie. Ich życie będzie wolne od śmierci, w całkowitej jedności z Bogiem.
Odwołanie do Mojżesza i krzaka gorejącego („Bóg Abrahama, Izaaka i Jakuba”) pokazuje, że Bóg jest Bogiem żywych, a nie umarłych. Wiara w zmartwychwstanie opiera się na Jego mocy i obietnicy, nie na ludzkich oczekiwaniach. Jezus przekonuje słuchaczy, że życie w Bożej obecności jest trwałe i pełne sensu.
Fragment uczy nas również, że wierzący mają nadzieję życia wiecznego, a zmartwychwstanie jest dowodem na Bożą wierność i zwycięstwo życia nad śmiercią. Życie z Bogiem nie kończy się wraz ze śmiercią. Zmartwychwstanie daje nam nadzieję na pełnię życia w Jego obecności, gdzie śmierć nie ma władzy, a my stajemy się dziećmi Bożymi uczestniczącymi w Jego chwale.

Komentarze do czytań i Ewangelii zostały przygotowane przez s. Tomaszę M. Potrzebowską CSC

Książka na dziś

Św. Ojciec Pio i życie pozagrobowe

ks. Marcello Stanzione

Ojciec Pio był gorliwym wspomożycielem dusz cierpiących w czyśćcu, ta książka przedstawia liczne epizody z jego życia dotyczące kontaktów z duszami czyśćcowymi i wsparcia, jakie im ofiarował swoją modlitwą, podejmowanymi ofiarami i wyrzeczeniami.

Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.