Czwartek

Czytania

(Mdr 7,22-8,1)
Jest bowiem w Mądrości duch rozumny, święty, jedyny, wieloraki, subtelny, rączy, przenikliwy, nieskalany, jasny, niecierpiętliwy, miłujący dobro, bystry, niepowstrzymany, dobroczynny, ludzki, trwały, niezawodny, beztroski, wszechmogący i wszystkowidzący, przenikający wszelkie duchy rozumne, czyste i najsubtelniejsze. Mądrość bowiem jest ruchliwsza od wszelkiego ruchu i przez wszystko przechodzi i przenika dzięki swej czystości. Jest bowiem tchnieniem mocy Bożej i przeczystym wypływem chwały Wszechmocnego, dlatego nic skażonego do niej nie przylgnie. Jest odblaskiem wieczystej światłości, zwierciadłem bez skazy działania Boga, obrazem Jego dobroci. Jedna jest, a wszystko może, pozostając sobą, wszystko odnawia, a przez pokolenia zstępując w dusze święte, wzbudza przyjaciół Bożych i proroków. Bóg bowiem miłuje tylko tego, kto przebywa z Mądrością. Bo ona piękniejsza niż słońce i wszelki gwiazdozbiór. Porównana ze światłością uzyska pierwszeństwo, po tamtej bowiem nastaje noc, a Mądrości zło nie przemoże. Sięga potężnie od krańca do krańca i włada wszystkim z dobrocią.

(Ps 119,89-90. 91.130.135.175)
REFREN: Słowo Twe, Panie, niezmienne na wieki

Twoje słowo, Panie, jest wieczne,
niezmienne jak niebiosa.
Twoja wierność przez pokolenia,
umocniłeś ziemię, by trwała.

Wszystko trwa do dzisiaj według Twoich wyroków,
bo wszelkie rzeczy Ci służą.
Poznanie Twoich słów oświeca
i naucza niedoświadczonych.

Okaż Twemu słudze światło swego oblicza
i naucz mnie Twoich ustaw.
Niech żyje moja dusza i niech Ciebie chwali,
niech mnie wspierają Twoje wyroki.

Aklamacja (Łk 21,36)
Czuwajcie i módlcie się w każdym czasie, abyście mogli stanąć przed Synem Człowieczym.

(Łk 17,20-25)
Jezus zapytany przez faryzeuszów, kiedy przyjdzie królestwo Boże, odpowiedział im: „Królestwo Boże nie przyjdzie dostrzegalnie; i nie powiedzą: "Oto tu jest» albo: «tam». Oto bowiem królestwo Boże jest pośród was”. Do uczniów zaś rzekł: „Przyjdzie czas, kiedy zapragniecie ujrzeć choćby jeden z dni Syna Człowieczego, a nie zobaczycie. Powiedzą wam: "Oto tam" lub: "oto tu". Nie chodźcie tam i nie biegnijcie za nimi. Bo jak błyskawica, gdy zabłyśnie, świeci od jednego krańca widnokręgu aż do drugiego, tak będzie z Synem Człowieczym w dniu Jego. Wpierw jednak musi wiele wycierpieć i być odrzuconym przez to pokolenie”.

Rozważania do czytań

o. Maciej Sierzputowski CSSp

Patroni dnia:

Święci Benedykt, Jan, Mateusz, Izaak i Krystyn
W 1001 r. zaprzyjaźniony z księciem Bolesławem Chrobrym cesarz niemiecki Otton III zaproponował założenie na naszych ziemiach klasztoru, który głosiłby Słowianom Słowo Boże. Cesarz postanowił wykorzystać do zamierzonego dzieła swego krewniaka - biskupa Brunona z Kwerfurtu. Brunon wybrał do pomocy w przeprowadzeniu misji brata Benedykta, Jana z Wenecji. Benedykt i Jan założyli pustelnię we wsi Święty Wojciech (obecnie Wojciechowo) pod Międzyrzeczem. Wkrótce dołączyli do nich Polacy Mateusz i Izaak oraz klasztory sługa Kryspin. Eremici zobowiązali się do pustelniczego trybu życia, a przede wszystkim do prowadzenia pracy misyjnej. W nocy z 10 na 11 listopada 1003 r. zostali napadnięci przez zbójców i wymordowani. Pierwsze ciosy mieczem otrzymał Jan, po nim zginął Benedykt. Izaaka zamordowano w celi obok. Mateusz zginął przeszyty oszczepami, gdy wybiegł z celi w stronę kościoła. Mieszkający oddzielnie Krystyn próbował jeszcze bronić klasztoru, ale i on podzielił los towarzyszy. Kult męczenników zaczął się już od ich pogrzebu, na który przybył biskup poznański Unger.

Bractwo Słowa Bożego

Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego

Komentarz do pierwszego czytania

Dzisiejszy fragment tej księgi reprezentuje drugi filar treściowy opisujący, czym jest mądrość. Naszą uwagę może zwrócić fakt, że do próby jej zdefiniowania natchniony autor doszukał się aż dwudziestu jeden cech. Nie ma innego takiego miejsca w całym Piśmie Świętym, by użyto tylu słów w jednym zdaniu na określenie jakiegoś terminu. Wskazuje to na niezwykłą wartość posiadania takiego daru. Wielce znaczące jest, że aż dziewięć użytych do tego opisu określeń występuje tylko w tej Księdze, a już nie w reszcie Septuaginty. Określenia te obecne są za to w słownictwie ówczesnej greckiej filozofii głoszącej pogląd o boskim ogniu przenikającym wszystko. Jest to dowód na przenikanie się kultur i religii między sobą, na budowanie mostów między nimi. Wszak wczesna teologia katolicka oparła się w dużej mierze na filozofii greckiej, aby szukać narzędzi do ściślejszego tłumaczenia zagadnień wiary nieobecnych lub niewytłumaczonych w przeszłości.
Przykładem trafności określeń użytych w tej narracji jest greckie słowo: eugenia, czyli dobrze urodzona. Mądrość była przecież przy stworzeniu świata, przewyższa wszelkie dobra. Czy nie warto więc poświęcić dla niej wszystkiego? Jest jakby tą ewangeliczną drogocenną perłą. Ale jej wartość ujawnia się tylko wtedy, gdy powiązana jest z Bożą Mądrością i żywą relacją z Bogiem.

Komentarz do psalmu

Dzisiaj mamy test z bycia uczniem Chrystusa: czy zechce się nam dodatkowo przeczytać cały ten psalm, bo jest on najdłuższym tekstem w Psałterzu. Jest też najdłuższą modlitwą w Piśmie Świętym.
Głównym tematem Psalmu 119, zbudowanego z 22 strof (każda odpowiadająca hebrajskiej literze), jest Słowo Boże, które używa wielu różnych nazw, takich jak „prawa”, „nakazy”, „nauki” i „obietnice”, aby je opisać. Ponieważ Słowo niesie w sobie Bożą moc, psalmista wychwala posłuszeństwo Bożym prawom, obietnicom i instrukcjom, pokazując, w jaki sposób błogosławią one i wspierają ludzi w trudnościach życiowych oraz prowadzą do prawdziwego szczęścia i wyboru właściwych dróg życiowych. My już wiemy, że Słowo Boże jest źródłem Stworzenia i środkiem Objawienia i Zbawienia. O ile więc jeszcze bardziej winniśmy do Niego przylgnąć.
Jest to też zapis pełni modlitwy, od uwielbienia do ekspiacji, w której natchniony autor chwali i dziękuje Bogu za Jego nauki i prowadzenie. Autor zapewnia, że kiedy człowiek pozna, zrozumie i będzie przestrzegać Bożych praw, będzie szczęśliwy, mądry i bezpieczny. To nie tylko lista trudnych zasad, ale dar od Boga, który prowadzi do dobrego i błogosławionego życia.
Patrząc na rozległość błagań psalmisty, nie sposób nie utożsamić ich z naszymi potrzebami. Gdy już nie wiemy jak się modlić w naszych potrzebach, by wyrazić nasze cierpienia, zmartwienia czy lęki, Duch Święty pomaga nam podsuwając ten psalm. Wlewa w nas otuchę, że Bóg wszystko może.
Przypomina mi się skarga kolegi sprzed kilkudziesięciu lat, że za oglądanie niedozwolonych dla naszego wieku filmów w telewizji dostał za pokutę nauczenie się na pamięć tego psalmu. A co mieli powiedzieć starożytni ludzie wiary, w większości nieumiejący czytać, bez łatwego dostępu do zwojów lub ręcznie pisanych ksiąg? Świętych tekstów byli uczeni na pamięć od dziecka. Także przez setki lat mnisi analfabeci skutecznie uczyli się psalmów na pamięć, śpiewając je codziennie w ramach Liturgii Godzin. Co nam zostało z tych lat w dobie komputerów i smartfonów? Czy nie warto by nauczyć się na pamięć kilku z nich? Może się przydać, gdy kiedyś zgasną światła.

Komentarz do Ewangelii

Uczeni w Piśmie i faryzeusze, oczekując Mesjasza, który przyniesie odbudowę królestwa Izraela, mieli trudności z przyjęciem Jezusa, mimo że byli świadkami Jego niezwykłych cudów i znaków. Jezus konsekwentnie nauczał, że Królestwo Boże jest już wśród nich obecne, chociaż nie ogłosił otwarcie, że jest Synem Bożym, kwestionując ich oczekiwania. Apostołowie, będący także pod wpływem tych dominujących nadziei na doczesne królestwo, zrozumieli w pełni prawdziwą naturę misji Chrystusa dopiero po Jego Zmartwychwstaniu i Zesłaniu Ducha Świętego. To wtedy dotarło do ich świadomości, że Królestwo Boże jest w nich, gdy spożywali Ciało i Krew Chrystusa. Oczywistym też okazywał się bezsens biegania tu i tam, bo Chrystus był w ich rękach.
Każdego dnia, odmawiając Modlitwę Pańską, prosimy, aby Królestwo Niebieskie i Boża wola urzeczywistniły się na ziemi. Ludzka wola, oparta na własnych słabościach, nie pozwala nam często nie tylko wypowiedzieć sercem naszego fiat, ale nawet rozeznać tę Bożą wolę.
Prawdziwe zjednoczenie z Chrystusem zakłada pełniejsze włączenie się w odkupieńczą Ofiarę Chrystusa przez przyjęcie i ofiarowanie naszych cierpień.
Warto może zainteresować się świadectwem Sługi Bożej Luizy Piccarrety, której Pan Jezus i Maryja objawili tajemnicę Woli Bożej, tak jak świętej Faustynie Miłosierdzie Boże.

Komentarze do czytań i Ewangelii zostały przygotowane przez o. Dariusza Pielaka SVD

Książka na dziś

Homilie do Księgi Psalmów cz. 1 Psalmy 3-12

w. Jan Chryzostom

Homilie do Księgi Psalmów Jana Chryzostoma w przekładzie ks. prof. Antoniego Paciorka to fascynujące wprowadzenie w świat wczesnochrześcijańskiej egzegezy, łączące precyzję naukową z głębią duchową. Autor ukazuje nie tylko historyczny kontekst powstania dzieła, lecz także jego teologiczne bogactwo i pastoralny charakter. Szczególnie interesujące są rozważania nad zasadą określaną jako akribeia oraz ideą synkatabasis, które nadają interpretacji Biblii wymiar chrystologiczny.

Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.