Poniedziałek

Czytania

(Rz 8, 12-17)
Jesteśmy, bracia, dłużnikami, ale nie ciała, byśmy żyć mieli według ciała. Bo jeżeli będziecie żyli według ciała, czeka was śmierć. Jeżeli zaś przy pomocy Ducha zadawać będziecie śmierć popędom ciała – będziecie żyli. Albowiem wszyscy ci, których prowadzi Duch Boży, są synami Bożymi. Nie otrzymaliście przecież ducha niewoli, by się znowu pogrążyć w bojaźni, ale otrzymaliście Ducha przybrania za synów, w którym możemy wołać: "Abba, Ojcze!" Sam Duch wspiera swym świadectwem naszego ducha, że jesteśmy dziećmi Bożymi. Jeżeli zaś jesteśmy dziećmi, to i dziedzicami: dziedzicami Boga, a współdziedzicami Chrystusa; skoro wspólnie z Nim cierpimy, to po to, by wspólnie mieć udział w chwale.

(Ps 68 (67), 2 i 4. 6-7b. 20-21)
REFREN: Bóg nasz jest Bogiem, co zbawia człowieka

Bóg wstaje i rozpraszają się Jego wrogowie,
pierzchają przed Jego obliczem ci, którzy Go nienawidzą.
A sprawiedliwi cieszą się i weselą przed Bogiem,
i rozkoszują radością.

Ojcem dla sierot i wdów opiekunem
jest Bóg w swym świętym mieszkaniu.
Bóg dom gotuje dla opuszczonych,
jeńców prowadzi ku lepszemu życiu.

Pan przez wszystkie dni niech będzie błogosławiony,
Bóg, który nas dźwiga co dzień, Zbawienie nasze!
Bóg nasz jest Bogiem, który wyzwala,
Pan ratuje nas od śmierci.

Aklamacja (J 17, 17ba)
Słowo Twoje, Panie, jest prawdą, uświęć nas w prawdzie.

(Łk 13, 10-17)
Jezus nauczał w szabat w jednej z synagog. A była tam kobieta, która od osiemnastu lat miała ducha niemocy: była pochylona i w żaden sposób nie mogła się wyprostować. Gdy Jezus ją zobaczył, przywołał ją i rzekł do niej: «Niewiasto, jesteś wolna od swej niemocy». Położył na nią ręce, a natychmiast wyprostowała się i chwaliła Boga. Lecz przełożony synagogi, oburzony tym, że Jezus uzdrowił w szabat, rzekł do ludu: "Jest sześć dni, w które należy pracować. W te więc przychodźcie i leczcie się, a nie w dzień szabatu!" Pan mu odpowiedział: "Obłudnicy, czyż każdy z was nie odwiązuje w szabat wołu lub osła od żłobu i nie prowadzi, by go napoić? A owej córki Abrahama, którą Szatan osiemnaście lat trzymał na uwięzi, czy nie należało uwolnić od tych więzów w dzień szabatu?" Na te słowa wstyd ogarnął wszystkich Jego przeciwników, a lud cały cieszył się ze wszystkich wspaniałych czynów, dokonywanych przez Niego.

Rozważania do czytań

o. Mieczysław Łusiak SJ

Bóg chce, abyśmy robili co chcemy
„Kochaj i czyń co chcesz” – powiedział kiedyś św. Augustyn. Jezus stawiał siebie ponad prawem, bo Miłość jest ponad prawem. Dlatego, że prawo potrzebne jest tylko tam, gdzie nie ma Miłości. Kiedy człowiekowi brakuje miłości, potrzebuje w życiu „naprowadzacza” w postaci prawa, by nie zbłądził. Natomiast w miarę jak człowiek staje się Miłością, doskonale wie, co w danej chwili należy robić. Żadne prawo nie musi mu podpowiadać.
Pewnie nie raz spotkaliśmy się z jakimś przejawem buntu przeciw dobremu prawu (cechuje to wielu ludzi młodych). I być może niepokoiło nas to. A tymczasem może ten bunt był po prostu nieuświadomioną tęsknotą za życiem, w którym prawo jest niepotrzebne, bo jest Miłość? Może był wyrazem tęsknoty za Niebem, gdzie żadne prawo nie będzie potrzebne, gdzie wszyscy zawsze będą wiedzieli, co jest dobre?
Nie da się od zaraz zastąpić prawa Miłością, ale róbmy to stopniowo. Niech każdy dzień przybliża nas do Nieba.
o. Mieczysław Łusiak SJ

Patroni dnia:

Święty Frumencjusz, biskup
urodzony w Tyrze (data nieznana). Wyjechał do Etiopii aby ewangelizować pogan. Uznany został za apostoła Etiopii a przez etiopczyków został nazwany Ojcem Pokoju. Zmarł 26 lipca 380 roku. Jest czczony w Kościele katolickim, prawosławnym i koptyjskim

Bractwo Słowa Bożego

Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego

Komentarz do pierwszego czytania

Jedno z wezwań mszalnych do modlitwy „ Ojcze nasz” brzmi: „Nazywamy się dziećmi Bożymi i nimi jesteśmy, dlatego ośmielamy się mówić… Ojcze nasz…”.
Uznanie nas przez Boga-Ojca za swoje dzieci jest wielkim przywilejem. Dlatego powinniśmy to doceniać i szanować. I każdego dnia zauważać, jak dobry Bóg troszczy się o nas. Nigdy nie zostawia bez opieki i wsparcia. Dziećmi Bożymi staliśmy się już na chrzcie, kiedy zostaliśmy włączeni do wspólnoty Kościoła Świętego. Kolejnym sakramentem, który nas związał jeszcze mocniej z Bogiem, był chrzest z Ducha świętego czyli bierzmowanie. Zatem obecność Ducha Świętego jest z nami stale, przez całe życie. Od ziemskich narodzin aż do powtórnych narodzin dla Nieba.
I o tej stałej obecności i opiece Ducha Świętego przypomina nam święty Paweł w dzisiejszym czytaniu. Nazywa nas braćmi, bo wszyscy jesteśmy umiłowanymi synami Boga, zjednoczonymi we wspólnocie Kościoła. I wszyscy jesteśmy powołani do zbawienia i życia wiecznego. Wszyscy bez wyjątku. W tej drodze do Nieba wspiera nas Duch Święty. I jego prowadzeniu powinniśmy się poddać.
Narodziliśmy się z ciała, ale poczęliśmy się z ducha Świętego. Tak jak Chrystus. I wspólnie z Chrystusem mamy zmierzać do wiecznej chwały Bożej. A w tej drodze niech stale nam towarzyszy Duch Święty.

Komentarz do psalmu

W dzisiejszym psalmie wychwalana jest dobroć Boga. On, który jest naszym opiekunem i obrońcą, zawsze chroni nas przed niebezpieczeństwami i wrogami. Przekraczając prawa natury, pokazuje, jak wiele może dla nas uczynić. Dlatego pamiętajmy, że zawsze jesteśmy w dobrych rękach Boga. I jemu powierzajmy nasze prośby oraz ufajmy w każdej sytuacji. Bo Bóg nigdy nas nie zostawia w potrzebie.
Zatem wychwalajmy i uwielbiajmy Boga codziennie słowami psalmisty: „ Bądź uwielbiony, o Panie, dnia każdego, który nas dźwigasz Ty, Bóg nasz, pomoc nasza” (Ps 68,20).

Komentarz do Ewangelii

W trakcie swojej 3-letniej działalności Jezus Chrystus nauczał i uzdrawiał. Uczył kochać Boga i bliźniego. Pokazywał, jaka postawa jest miła Bogu-Ojcu.br> W dzisiejszej Ewangelii czytamy o uzdrowieniu kobiety w synagodze. Miejsce szczególne. Ale nie tylko ta pochylona kobieta jest nam ukazana. To kolejny dzień, kiedy powinniśmy zauważyć i rozważyć dwie postawy człowieka względem Boga. Pochyloną i uniżoną „kobietę, która od 18 lat miała ducha niemocy”(Łk 13,11) oraz przełożonego synagogi.br> Obie osoby znajdują się w miejscu obecności Boga, obie oddają się modlitwie, obie zapewne powierzają Bogu swoje troski i proszą o wsparcie i łaskę.br> Pochylona kobieta cierpliwie i z pokorą, przez 18 lat wierzy, że Bóg ją dostrzeże, wysłucha i uzdrowi. Nawet jeśli jest to dzień szabatu. Bo ona przy Bogu jest codziennie. I Bóg wysłuchał.br> Chrystus zauważa i uzdrawia pokornych i ufających mu natychmiast. Potrzeba do tego tylko naszej cierpliwości i pokory. To cechy, które są miłe Panu. Jezus jest dawcą miłosierdzia. Kocha człowieka i kiedy widzi człowieka w potrzebie, natychmiast wyciąga pomocną dłoń. Tak też czyni w synagodze. Kładzie ręce na pochylonej kobiecie i uzdrawia mówiąc „…jesteś wolna od swojej niemocy” ”(Łk 13,12). Od niemocy, której nie mogła pokonać sama. Bo człowiek jest słaby. I bez pomocy Boga i Jego Łaski nic nie może zrobić. Ale może powierzyć Mu swoją wolną wolę, swoją ufność i wiarę. A to wyraża się przez pokorną postawę i cierpliwą modlitwę.

Komentarze do czytań i Ewangelii zostały przygotowane przez Monikę Weselińską

Książka na dziś

Nabożeństwo dwudziestu sobót Matki Bożej Pompejańskiej

Odkryj Nabożeństwo dwudziestu sobót Matki Bożej Pompejańskiej. Ta niezwykła praktyka rozważań różańcowych związana z postacią św. Bartola Longo i Pompejami, jest obecnie znana na całym świecie. Maryja obiecała wiele łask, zwłaszcza w trudnych sytuacjach, wszystkim, którzy będą odprawiali Nabożeństwo dwudziestu sobót Matki Bożej Pompejańskiej.

Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.