Czwartek

Czytania

(Wj 23,20-23)
Tak mówi Pan: Oto Ja posyłam anioła przed tobą, aby cię strzegł w czasie twojej drogi i doprowadził cię do miejsca, które ci wyznaczyłem. Szanuj go i bądź uważny na jego słowa. Nie sprzeciwiaj się mu w niczym, gdyż nie przebaczy waszych przewinień, bo imię moje jest w nim. Jeśli będziesz wiernie słuchał jego głosu i wykonywał to wszystko, co ci polecam, będę nieprzyjacielem twoich nieprzyjaciół i będę odnosił się wrogo do odnoszących się tak do ciebie. Mój anioł poprzedzi cię i zaprowadzi do Amoryty, Chetyty, Peryzzyty, Kananejczyka, Chiwwity, Jebusyty, a Ja ich wygładzę.

(Ps 91,1-6.10-11)
REFREN: Aniołom kazał, aby strzegli ciebie

Kto się w opiekę oddał Najwyższemu
i mieszka w cieniu Wszechmocnego,
mówi do Pana: „Tyś moją ucieczką i twierdzą,
Boże mój, któremu ufam”.

Bo On sam cię wyzwoli z sideł myśliwego
i od słowa niosącego zgubę.
Okryje cię swoimi piórami,
pod Jego skrzydła się schronisz.

Wierność Jego jest puklerzem i tarczą;
nie ulękniesz się strachu nocnego.
Ani strzały za dnia lecącej,
ani zarazy, co skrada się w mroku,
ani moru niszczącego w południe.

Nie przystąpi do ciebie niedola,
a cios nie dosięgnie twego namiotu.
Bo rozkazał swoim aniołom,
aby cię strzegli na Wszystkich twych drogach.

Aklamacja (Ps 103,21)
Błogosławcie Pana, wszyscy Jego Aniołowie, wszyscy słudzy, pełniący Jego wolę!

(Mt 18,1-5.10)
W tym czasie uczniowie przystąpili do Jezusa z zapytaniem: Kto właściwie jest największy w królestwie niebieskim? On przywołał dziecko, postawił je przed nimi i rzekł: Zaprawdę, powiadam wam: Jeśli się nie odmienicie i nie staniecie jak dzieci, nie wejdziecie do królestwa niebieskiego. Kto się więc uniży jak to dziecko, ten jest największy w królestwie niebieskim. I kto by przyjął jedno takie dziecko w imię moje, Mnie przyjmuje. Strzeżcie się, żebyście nie gardzili żadnym z tych małych; albowiem powiadam wam: Aniołowie ich w niebie wpatrują się zawsze w oblicze Ojca mojego, który jest w niebie.

Rozważania do czytań

o. Maciej Sierzputowski CSSp

Bractwo Słowa Bożego

Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego

Komentarz do pierwszego czytania

Jednym z przykrych doświadczeń ludzkiego życia jest świadomość, że w ważnych dla nas chwilach wiele rzeczy musimy robić sami. Otaczający nas ludzie nie stają na wysokości zadania, wybierają swój komfort i nie można na nich liczyć. Takie stwierdzenia mogą pojawić się również w stosunku do Boga. Niejednokrotnie modliliśmy się żarliwie w jakiejś intencji i nic znaczącego się nie stało. Czujemy wtedy osamotnienie również w sensie duchowym.
Jednak dzisiejsze święto pomaga nam odzyskać nadzieję, że Pan Bóg jednak o nas pamięta. Tak jak Izraelici na pustyni, jesteśmy Jego ludem i owcami Jego pastwiska. On na czas ich wędrówki dał im anioła, by ich strzegł i doprowadził do wyznaczonego miejsca. Dlaczego jednak, mając takiego pomocnika, nie weszli od razu do Ziemi Obiecanej? Przerazili się oni tego, co ich czeka po wejściu do Kanaanu. Ich myśli skoncentrowały się informacji o zamieszkujących go olbrzymach i nikt nie zapytał nawet: „Czy anioł Boży wesprze nas w walce i pomoże nam zwyciężyć nawet olbrzymów?”
Podobnie i w naszym życiu. Częściej myślimy o czekających nas trudnościach niż o pomocy i sile, jaką Bóg ma dla nas przygotowaną.

Komentarz do psalmu

W duchowych rozmyślaniach pojawia się niekiedy ważne rozróżnienie pojęciowe pomiędzy „wierzyć w Boga” a „wierzyć Bogu”. Pierwszy termin jest bardziej neutralny. Nie zakłada relacji z Panem Bogiem, a raczej konstatację pewnego faktu, w tym wypadku faktu istnienia Boga. To istnienie jednak ma swoje konsekwencje. Jeśli Bóg jest, jeżeli jest Panem i Stwórcą, to nasze życie powinno ulegać modyfikacji właśnie ze względu na ten fakt.
Dzisiejszy psalm jest pięknym wyznaniem wiary w Stwórcę i Pana, który jest miłością. Konstatacja tego faktu prowadzi do najgłębszego zaufania. Chociaż życie niesie różne niebezpieczeństwa i często czujemy się zagrożeni, to jednak Bóg obiecuje nam w swoim słowie wsparcie i ochronę. W tym celu posyła swoich wysłanników, którzy pomagają w realizacji Jego planów wobec nas. I może trochę dziwić, że modlitwa do aniołów stróżów jest popularna szczególnie w odniesieniu do dzieci. A przecież powinna ona być używana przede wszystkim przez osoby dorosłe. Bo to właśnie w dorosłym wieku podejmujemy najważniejsze decyzje i popełniamy największe błędy.

Komentarz do Ewangelii

Boża opieka skierowana jest przede wszystkim ku najsłabszym w społeczeństwie. Biblia niejednokrotnie podkreśla troskę Boga o sieroty, wdowy i przybyszów. Nasza cywilizacja nie zawsze stosuje się do tych nauk. I to właśnie najsłabsi w społeczeństwie narażeni są na działania przemocowe. Nie zawsze chodzi przy tym o przemoc fizyczną. Często jest to po prostu lekceważenie głosu słabych. Ale to właśnie o nich upomina się Bóg. Tę szczególną troskę Pan Jezus wyraża w słowach: „Aniołowie ich w niebie wpatrują się zawsze w oblicze Ojca mojego”.
W kontekście Bożej troski o najsłabszych można też spojrzeć na ujawnianie nadużyć, jakie dokonały się w Kościele wobec najsłabszych. Są to sprawy niezwykle przykre i nadszarpujące autorytet Kościoła, dlatego przez niektórych mogą być interpretowane jako działania wrogie Kościołowi. Ale przecież nie przez przypadek Pan Jezus powiedział: „Dlatego wszystko, co powiedzieliście w mroku, w świetle będzie słyszane, a coście w izbie szeptali do ucha, głosić będą na dachach” (Łk 12, 3). Jawność, która zawiera w sobie element kary, jest jednocześnie wyrazem troski o potencjalne ofiary.

Komentarze do czytań i Ewangelii zostały przygotowane przez o. Dariusza Pielaka SVD

Książka na dziś

Rozważania różańcowe

Brat Rafał

Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.