Sobota

Czytania

(Za 2,5-9.14-15a)
Podniósłszy oczy patrzyłem. I oto zobaczyłem człowieka ze sznurem mierniczym w ręku. Zapytałem go: "Dokąd idziesz? A on rzekł: „Chcę przemierzyć Jerozolimę, aby poznać jej długość i szerokość”. I wystąpił anioł, który do mnie mówił, a przed nim stanął inny anioł, któremu on nakazał: „Śpiesz i powiedz temu młodzieńcowi: "Jerozolima pozostanie bez murów, gdyż tak wiele ludzi i zwierząt w niej będzie”. „Ja będę dokoła niej murem ognistym, mówi Pan, a chwała moja zamieszka pośród niej”. „Ciesz się i raduj, Córo Syjonu, bo już idę i zamieszkam pośród ciebie, mówi Pan. Wówczas liczne narody przyznają się do Pana i będą ludem Jego, i zamieszkają pośród ciebie”.

(Jr 31,10.11-12ab.13)
REFREN: Pan nas obroni, jak pasterz swe owce

Słuchajcie, narody, słowa Pana,
goście na dalekich wyspach, mówiąc:
„Ten, co rozproszył Izraela, zgromadzi go
i będzie czuwał nad nim jak pasterz nad swą trzodą”.

Pan bowiem uwolni Jakuba,
wybawi go z ręki silniejszego od niego.
Przyjdą i będą wykrzykiwać radośnie na wyżynie Syjonu
i rozradują się błogosławieństwem Pana.

Wtedy ogarnie dziewicę radość wśród tańca
i młodzieńcy cieszyć się będą ze starcami.
Zamienię bowiem ich smutek w radość,
pocieszę ich i rozweselę po ich troskach.

Aklamacja (2 Tm 1,10b)
Nasz Zbawiciel Jezus Chrystus śmierć zwyciężył, a na życie rzucił światło przez Ewangelię.

(Łk 9,43b-45)
Gdy wszyscy pełni byli podziwu dla wszystkich czynów Jezusa, On powiedział do swoich uczniów: „Weźcie wy sobie dobrze do serca te właśnie słowa: Syn Człowieczy będzie wydany w ręce ludzi”. Lecz oni nie rozumieli tego powiedzenia; było ono zakryte przed nimi, tak że go nie pojęli, a bali się zapytać Go o nie.

Rozważania do czytań

o. Mieczysław Łusiak SJ

Dobro bywa karane
Jezuita, o. Józef Majkowski, zwykł mawiać, że każde dobro, które czynimy musi być ukarane. Pewnie to samo chciał powiedzieć Jezus swym uczniom, którzy byli dumni ze swojego Mistrza z powodu powszechnego podziwu, jaki wzbudzał u ludzi. Dlaczego tak się dzieje? Dlaczego Bóg pozwala na coś takiego? Po pierwsze dlatego, że ludzie mają wolną wolę i nikt, nawet Bóg, nie może zmusić ich do wdzięczności, a po drugie dlatego, że dobroć i miłość okazują się prawdziwymi dopiero wtedy, gdy nie są nagradzane, tylko raczej karane.
„Jeżeli dobro czynicie tylko tym, którzy wam dobrze czynią, cóż szczególnego czynicie? Tak czynią poganie” – powiedział Jezus w innym miejscu.
o. Mieczysław Łusiak SJ

Bractwo Słowa Bożego

Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego

Komentarz do pierwszego czytania

Jeśli wczoraj prorok Aggeusz jeszcze szeptał ludowi coś na ucho w sekrecie, to dzisiaj współczesny mu autor pierwszej części Księgi Zachariasza przemawia już całkiem jednoznacznie. Obaj wygłaszają ci proroctwo o Kościele, posługując się Jerozolimą jako jego symbolem: Aggeusz ten temat inicjuje, kropkę nad „i” stawia Zachariasz. Spróbuj i ty przez chwilę tak otwarcie spojrzeć na Kościół. Kościół jest Jerozolimą bez murów – bo jej murem ognistym jest Pan (por. Ap 21, 12-14); jest Jerozolimą bez świątyni – bo jej świątynią jest chwała Pana (zob. Ap 21, 22); jest Jerozolimą bez jednego narodu – bo mieszkają w niej liczne narody (zob. Ap 21, 23-26). Tak właśnie jest. Właśnie takim życiem tętni Kościół pod osłoną obrzędów, instytucji, prawa, historii… Kościół jest spełnieniem proroctwa – na razie jako misterium. Owszem, niedoskonale; owszem, wcale nie oczywiście; owszem, da się to podważyć. Ale tak właśnie jest – jeśli wierzysz. A przecież jutro, w niedzielę, przed modlitwą wiernych znów wyznasz wiarę właśnie w to misterium Kościoła. Powstrzymaj więc żachnięcie i przewracanie oczami. I jeżeli wczoraj zaśmiałeś się na myśl o powołaniu do uświęcania innych, zauważ, że dziś słyszysz je ponownie. Nie bądź osłupiały. Wyznać wiarę w misterium Kościoła, to przyjąć odpowiedzialność za nie; tam, gdzie akurat żyjesz.

Komentarz do psalmu

Usłyszałeś właśnie proroctwo o Kościele i o twojej misji – i jak na nie odpowiesz? Czym na nie odpowiesz? Jeśli żyjesz liturgią, twoja reakcja będzie prosta: „Modlitwą, czyli psalmem responsoryjnym!” – to znaczy właśnie „odpowiadającym” na pierwsze czytanie. Już po raz drugi w tym tygodniu psalm ten jest wzięty spoza samej Księgi psalmów. Rozdział, którego fragment stanowi, zawiera przede wszystkim proroctwo o nowym przymierzu, będącym już nie umową i zewnętrznym zobowiązaniem, ale przemianą serca, darem świeżego spojrzenia, uzdrowieniem intencji i przekroczeniem Prawa miłością… (zob. Jr 31, 31-34). W tym wiecznym przymierzu mieści się także rzeczywistość Kościoła – owocu więzi osób o nowym sercu. Modląc się dzisiejszą pieśnią z Księgi Jeremiasza, miej przed oczami żywy Kościół: zjednoczony (pierwsza zwrotka), wolny (druga zwrotka) i szczęśliwy (trzecia zwrotka); wciąż jeszcze upragniony lub już przez ciebie odnaleziony w konkretnej wspólnocie lub przyjaźni.

Komentarz do Ewangelii

Każde czytanie jest dzisiaj proroctwem: dwa pierwsze odnoszą się do przyszłej chwały Jerozolimy-Kościoła; trzeci, epizod ewangeliczny, zwiastuje coś zupełnie odwrotnego – pohańbienie Jezusa. Sęk w tym, że one się bynajmniej nie wykluczają, a wręcz uzupełniają; paradoks to podstawowa kategoria chrześcijaństwa, jak mawiał Henri de Lubac. Paradoksem jest, bowiem to, że ów chwalebny Kościół narodził się z przebitego boku pohańbionego Zbawiciela. I paradoksem jest to, że historyczny pohańbiony Kościół przechowuje w sobie chwalebne oblicze Zbawiciela. Pomyśl nad tym przez chwilę w ciszy.

Komentarze do czytań i Ewangelii zostały przygotowane przez ks. dr Błażeja Węgrzyna

Książka na dziś

Niech idą do Galilei, tam Mnie zobaczą (CD-audiobook)

ks. Krzysztof Wons SDS

Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.