Środa

Czytania

(Kol 3,1-11)
Bracia: Jeśliście razem z Chrystusem powstali z martwych, szukajcie tego, co w górze, gdzie przebywa Chrystus zasiadując po prawicy Boga. Dążcie do tego, co w górze, nie do tego, co na ziemi. Umarliście bowiem i wasze życie jest ukryte z Chrystusem w Bogu. Gdy się ukaże Chrystus, nasze życie, wtedy i wy razem z Nim ukażecie się w chwale. Zadajcie więc śmierć temu, co jest przyziemne w waszych członkach: rozpuście, nieczystości, lubieżności, złej żądzy i chciwości, bo ona jest bałwochwalstwem. Z powodu nich nadchodzi gniew Boży na synów buntu. I wy niegdyś tak postępowaliście, kiedyście w tym żyli. A teraz i wy odrzućcie to wszystko: gniew, zapalczywość, złość, znieważanie, haniebną mowę od ust waszych. Nie okłamujcie się nawzajem, boście zwlekli z siebie dawnego człowieka z jego uczynkami, a przyoblekli nowego, który wciąż się odnawia ku głębszemu poznaniu Boga, według obrazu Tego, który go stworzył. A tu już nie ma Greka ani Żyda, obrzezania ani nieobrzezania, barbarzyńcy, Scyty, niewolnika, wolnego, lecz wszystkim we wszystkich jest Chrystus.

(Ps 145,2-3.10-11.12-13ab)
REFREN: Pan Bóg jest dobry dla wszystkich na ziemi

Każdego dnia będę Ciebie błogosławił
i na wieki wysławiał Twoje imię.
Wielki jest Pan i godzien wielkiej chwały,
a wielkość Jego niezgłębiona.

Niech Cię wielbią, Panie, wszystkie Twoje dzieła
i niech Cię błogosławią Twoi święci.
Niech mówią o chwale Twojego królestwa
i niech głoszą Twoją potęgę.

Aby synom ludzkim oznajmić Twoją potęgę
i wspaniałość chwały Twojego królestwa.
Królestwo Twoje królestwem wszystkich wieków,
przez wszystkie pokolenia Twoje panowanie.

Aklamacja (Łk 6,23ab)
Cieszcie się i radujcie, bo wielka jest wasza nagroda w niebie.

(Łk 6,20-26)
W owym czasie Jezus podniósł oczy na swoich uczniów i mówił: „Błogosławieni jesteście wy, ubodzy, albowiem do was należy królestwo Boże. Błogosławieni wy, którzy teraz głodujecie, albowiem będziecie nasyceni. Błogosławieni wy, którzy teraz płaczecie, albowiem śmiać się będziecie. Błogosławieni będziecie, gdy ludzie was znienawidzą i gdy was wyłączą spośród siebie, gdy was zelżą i z powodu Syna Człowieczego podadzą w pogardę wasze imię jako niecne: cieszcie się i radujcie w owym dniu, bo wielka jest wasza nagroda w niebie. Tak samo bowiem przodkowie ich czynili prorokom. Natomiast biada wam, bogaczom, bo odebraliście już pociechę waszą. Biada wam, którzy teraz jesteście syci, albowiem głód cierpieć będziecie. Biada wam, którzy się teraz śmiejecie, albowiem smucić się i płakać będziecie. Biada wam, gdy wszyscy ludzie chwalić was będą. Tak samo bowiem przodkowie ich czynili fałszywym prorokom”.

Rozważania do czytań

Oremus

Kolejny raz staje przed nami konieczność wyboru między życiem według zasad tego świata a życiem w duchu błogosławieństw; między dążeniem ku temu, co w górze, a korzystaniem z tego, co w zasięgu ręki. Tymczasem św. Paweł apeluje: Odrzućcie to wszystko!. To bowiem, co dla świata jest nieodzownym środkiem do szczęścia albo też złem koniecznym; w istocie odbiera nam wolność. Ewangelia nie daje pośredniej drogi między błogosławieni, a biada.

ks. Jarosław Januszewski, "Oremus" wrzesień 2007, s. 51

Patroni dnia:

Święty Mikołaj z Tolentino, prezbiter
urodził się w Castel Sant Angelo we Włoszech w roku 1245. W 1260 roku wstąpił do nowicjatu. Święcenia kapłańskie otrzymał z rąk św. Benvenuta, biskupa Osimo, w roku 1269 w Cingoli, w wieku 24 lat. W latach 1275-1305 - przez 30 lat - przebywał w Tolentino. W życiu zakonnym był doskonały. Był wrażliwy na biednych. Za zezwoleniem przełożonych utworzył stały fundusz dla ubogich. Bywało, że mył im nogi. Największą jednak sławę Mikołaj zdobył swoją pracą kaznodziejską. Mikołaj miał rzadki dar łączności z duszami w czyśćcu cierpiącymi. W procesie kanonicznym stwierdzono ponad 300 wypadków cudownych uzdrowień, jakie wierni otrzymali za przyczyną Mikołaja tak za jego życia, jak i po jego śmierci. Mikołaj zmarł w Tolentino 10 września 1305 roku.

Bractwo Słowa Bożego

Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego

Komentarz do pierwszego czytania

Główne przesłanie dzisiejszego czytania, to życie w Jezusie Chrystusie. Św. Paweł napomina wierzących, by kształtując swoją doczesność widzieć nie tyle ziemskie potrzeby, ale to co jest niezbędne w osiągnięciu życia wiecznego w jedności z Jezusem: „szukanie tego, co w górze” i „uśmiercanie tego, co ziemskie”. W ten sposób apostoł stara się podkreślić, że tożsamość chrześcijanina jest ściśle związana z osobą Zbawiciela, a wszelkie doczesne sprawy są bezwartościowe wobec Królestwa Bożego. Nawołuje by odrzucić grzechy dotyczące sfery moralnej, seksualnej, duchowej, a także te, które budzą się w sferze interpersonalnej, wywołując negatywne emocje i postawy. Zauważyć również należy, iż św. Paweł dodaje opisy do dwóch grzechów: chciwości i kłamstwa, tak jakby chciał je specjalnie uszczegółowić. Chciwość zrównuje z bałwochwalstwem. To bardzo szczególne porównanie jest prawdopodobnie po to, by wykazać, iż u podłoża tego grzechu leży jego duchowa natura; pieniądz i majętność, jako ważniejsze w życiu doczesnym skutkują odwróceniem się od Boga. Kłamstwo jest ukazane jako sprzeczne, bo przez chrzest dostąpiliśmy życia w Jezusie Chrystusie i mamy być ludźmi prawdy. Apostoł zwraca uwagę, że grzechy – bez względu na ich charakter – wywołują gniew Boży i namawia do odrzucenia dawnego sposobu życia. Ta odnowa ma być procesem wzrostu w poznawaniu Boga i naśladowaniu Jezusa Chrystusa.
Szczególnie ważny wydaje się być ostatni wers wywodu św. Pawła. Podkreśla on równość wszystkich wierzących, niezależnie od ich pochodzenia państwowego i społecznego oraz statusu materialnego. W Jezusie Chrystusie zanikają wszelkie podziały i bariery międzyludzkie. To droga do budowania wspólnoty, której fundamentem jest miłość i wzajemny szacunek.
Czy my – dziś – dostrzegamy te nauki Pawłowe? Czy się ich trzymamy? A może od nich odchodzimy? Życie się toczy wartko, sytuacje się dynamizują. Miłość i wzajemny szacunek wobec innych już chyba nic nie znaczą. Zasady są ważne, ale nie dla nas, dla innych – niech je sobie przestrzegają. W polityce, bardzo często w Kościele, wartością bywa mierność.

Komentarz do psalmu

Fragmenty psalmu 145 składają się w dzisiejszej Liturgii Słowa z sześciu wersetów, ułożonych w taki sposób w strofy, by podkreślić majestat Boga. W części wstępnej (wers 2-3) psalmista deklaruje wiecznotrwałe uwielbienie, które jest jego codziennym zobowiązaniem. Ma ono trwać do końca życia autora i przez następne pokolenia, bo Bóg jest godzien, by czcić Go w każdym czasie. Psalmista podkreśla, że Boski majestat jest niezgłębiony i niedostępny dla ludzkiej natury. Człowiek – sam z siebie – nie jest w stanie zgłębić Jego potęgi.
Część druga (wers 10-11) jest wezwaniem do uwielbienia Boga przez wszelkie stworzenie. Autor nawołuje do aktywnej postawy i działania w tym względzie, wszystkich doświadczających Jego łaski. Wierzący mają czynnie świadczyć o chwale i Jego potędze, aby każdy teraz i w przyszłości mógł doznać Bożego działania. To dość szczególny monit o dzielenie się wiarą, o ewangelizację.
W części końcowej (wers 12-13) psalmista definiuje cel przekazu o chwale Królestwa Bożego. Ma ono dotrzeć do wszystkich ludzi i przyszłych pokoleń. To kluczowe przesłanie dla zachowania wiary i specyficzny apel o świadome przekazywanie jej dziedzictwa. Bóg przez wszystkie wieki pozostaje niezmienny, absolutnie suwerenny w swoim działaniu i bezwzględnie niezależny od zmieniających się okoliczności wśród pokoleń ludzkich. Daje to nam, ludziom, wielkie poczucie bezpieczeństwa. To psalm nadziei, zachęcający do życia w uwielbieniu Boga.

Komentarz do Ewangelii

Cztery błogosławieństwa i cztery przestrogi to główne składowe dzisiejszej Ewangelii. Jezus przedstawia je już po wyborze apostołów, można by stwierdzić, że po pewnym przygotowaniu swoich uczniów do objawienia tego specyficznego kodeksu moralności. I trudno się dziwić takiemu działaniu Zbawiciela, bo objawienie takich zasad w oczywisty sposób stoi w sprzeczności z logiką ludzką. To co w naszym rozumieniu uważamy za istotne – bogactwo, publiczne uznanie, popularność czy komfort, jest przeciwstawiane ubóstwu, głodowi, płaczowi i prześladowaniom, jako wartościom godnym błogosławieństwa. To swoiste odwrócenie wszystkiego co takie ludzkie, absolutnie kontrkulturowe. Ci co chcą naśladować Jezusa muszą dokonać radykalnej zmiany swojej postawy, bo prawdziwe błogosławieństwo nie odnajduje się w wartościach doczesnych.
Słowa Ewangelii zapraszają do jedności z Jezusem pomimo cierpienia i wykluczenia. To wezwanie do całkowitego zaufania Bogu i kontroli własnej relacji z bogactwem, komfortem życiowym, czy postrzeganą społecznie reputacją oraz ostrzeżenie przed iluzją i samozadowoleniem. Ujawnione przestrogi ukazują fałszywe bezpieczeństwo ludzkich standardów, bo te prawdziwe leżą wyłącznie w Chrystusie.
Nauczanie Jezusa zachęca do życia w pokorze, w gotowości do przyjęcia na siebie trudów dla dobra wiary i Kościoła; wzywa do zaufania Bożej Opatrzności. Czy tego nadal chcemy i oczekujemy? Może… Świat się zmienia w zdumiewająco szybkim tempie. Nie zwracamy już uwagi na niuanse tych zmian. Przyjmujemy je śpiesznie i bezkrytycznie. Warto jednak przyhamować, by od czasu do czasu Jezusowe błogosławieństwa i przestrogi dojrzeć we własnym życiu. One są ponadczasowe…

Komentarze do czytań i Ewangelii zostały przygotowane przez Damiana Jakubowskiego

Książka na dziś

Ewangelia 2026 - duży format, oprawa miękka

Nie masz możliwości codziennego spotkania ze słowem Bożym podczas Eucharystii? A może chcesz świadomiej przygotowywać się do udziału we Mszy Świętej? Skorzystaj z tej niewielkiej publikacji, która przez lata zyskała stałe grono wiernych i zadowolonych czytelników. To doskonała inspiracja do przemiany własnego życia!

Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.