Środa

Czytania

(Dn 7, 9-10. 13-14)
Patrzałem, aż postawiono trony, a Przedwieczny zajął miejsce. Szata Jego była biała jak śnieg, a włosy Jego głowy jakby z czystej wełny. Tron Jego był z ognistych płomieni, jego koła — płonący ogień. Strumień ognia się rozlewał i wypływał sprzed Niego. Tysiąc tysięcy służyło Mu, a dziesięć tysięcy po dziesięć tysięcy stało przed Nim. Sąd zasiadł i otwarto księgi. Patrzałem w nocnych widzeniach, a oto na obłokach nieba przybywa jakby Syn Człowieczy. Podchodzi do Przedwiecznego i wprowadzają Go przed Niego. Powierzono Mu panowanie, chwałę i władzę królewską, a służyły Mu wszystkie narody, ludy i języki. Panowanie Jego jest wiecznym panowaniem, które nie przeminie, a Jego królestwo nie ulegnie zagładzie.

(Ps 97, 1-2. 5-6. 9)
REFREN: Pan wywyższony króluje nad ziemią

Pan króluje, wesel się, ziemio,
radujcie się, liczne wyspy!
Obłok i ciemność wokół Niego,
prawo i sprawiedliwość podstawą Jego tronu.

Góry jak wosk topnieją przed obliczem Pana,
przed obliczem władcy całej ziemi.
Jego sprawiedliwość rozgłaszają niebiosa,
a wszystkie ludy widzą Jego chwałę.

Ponad całą ziemię
Tyś bowiem wywyższony
i nieskończenie wyższy
ponad wszystkich bogów.

Aklamacja (Mt 17, 5c)
To jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie, Jego słuchajcie.

(Łk 9, 28b-36)
Jezus wziął z sobą Piotra, Jana i Jakuba i wyszedł na górę, aby się modlić. Gdy się modlił, wygląd Jego twarzy się odmienił, a Jego odzienie stało się lśniąco białe. A oto dwóch mężów rozmawiało z Nim. Byli to Mojżesz i Eliasz. Ukazali się oni w chwale i mówili o Jego odejściu, którego miał dokonać w Jerozolimie. Tymczasem Piotr i towarzysze snem byli zmorzeni. Gdy się ocknęli, ujrzeli Jego chwałę i obydwóch mężów, stojących przy Nim. Gdy oni odchodzili od Niego, Piotr rzekł do Jezusa: "Mistrzu, dobrze, że tu jesteśmy. Postawimy trzy namioty: jeden dla Ciebie, jeden dla Mojżesza i jeden dla Eliasza". Nie wiedział bowiem, co mówi. Gdy jeszcze to mówił, zjawił się obłok i osłonił ich; zlękli się, gdy weszli w obłok. A z obłoku odezwał się głos: "To jest mój Syn wybrany, Jego słuchajcie". W chwili, gdy odezwał się ten głos, Jezus znalazł się sam. A oni zachowali milczenie i w owym czasie nikomu nic nie oznajmili o tym, co widzieli.

Rozważania do czytań

o. Mieczysław Łusiak SJ

Zapowiedź naszej przemiany
Piotr, Jakub i Jan nie mieli rozpowiadać o tym, co widzieli, zanim Syn Człowieczy nie powstanie z martwych, ponieważ przemienienie Jezusa, o którym mówi dzisiejsza Ewangelia, jest zapowiedzią zmartwychwstania i przygotowaniem Apostołów do niego. Pełnym przemienieniem jest zmartwychwstanie, ale ono ma się zacząć już teraz. Dzień po dniu, pokonując grzech i jakiekolwiek zniewolenie, zmartwychwstajemy – wchodzimy w nowe życie, które nie przemija. Przemiana, którą daje przyjaźń z Jezusem, prowadzi nas do takiego życia, wobec którego to obecne jest zupełną martwotą. Nasze obecne życie ma wielką wartość i jest piękne, ale jest niczym w porównaniu z tym, co przynosi Jezus.
o. Mieczysław Łusiak SJ

Bractwo Słowa Bożego

Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego

Komentarz do pierwszego czytania

Wizja proroka Daniela dotyczy misji Jezusa. Wskazuje On, że Syn Człowieczy będzie miał wieczną władzę, że będzie panował i cieszył się chwałą, że będą Go czcili wszyscy ludzie. Tą wizję, choć dotyczyła ogółu, warto odnieść do siebie. Warto zapytać się o nasze przyjmowanie władzy Chrystusa, o to, czy uznajemy w Nim naszego Pana, Króla i Zbawiciela. Kto rządzi w naszym życiu? Jezus i Jego Ewangelia, czy my i nasze często błędne spojrzenie na siebie, świat i to, co nas otacza? Jak wygląda nasza służba Chrystusowi, która może się realizować w Kościele, w rodzinie, społeczności, w pomocy chorym i potrzebującym, w trosce o głoszenie słowem i życiem Dobrej Nowiny? Jezus został nam dany przez swego Ojca. Uszanujmy i przyjmijmy z miłością ten dar. Ziemscy królowie i królestwa przemijają, a On będzie trwał na wieki. Nic i nikt Go nie zniszczy. Czy takim Królem można wzgardzić? Czy takiego Króla można odrzucić? Ucieszmy się dziś z potęgi i mocy całej Trójcy Świętej, która jest otwarta na nas – słabych, grzesznych i pogubionych. Nie zostaliśmy pozostawieni sami sobie, mamy do kogo się uciekać. Mamy dobrego Ojca w niebie, Zbawiciela, który zakrólował z tronu krzyża i Ducha Świętego, który umacnia nas w wierze. Czy można dostać więcej?

Komentarz do psalmu

Odpowiedzią na obecność i działanie Boga w świecie i naszym życiu powinno być przede wszystkim nasze uwielbienie. Wielu mówi, że to najpiękniejsza i najbardziej bezinteresowna modlitwa. To czas, kiedy przychodzimy do Boga nie po to, by o coś Go prosić, ale by wyrazić radość z tego, jaki On jest i że jest blisko nas. Trzeba nam dziś na nowo wszędzie i dla wszystkich ogłaszać, że Pan króluje… Przyjęcie tej prawdy jest nam bardzo potrzebne. Ona leczy nasze serca i podnosi z tego, co nas przygniata do ziemi. To Pan króluje, a nie zło, grzech, czy źli ludzie! Przed nim topnieją góry wszelkiej pychy, niesprawiedliwości, zuchwałości i bezprawia. On jest ogniem, który jednocześnie ogrzewa i wypala to, co złe. On jest ponad wszystkim! Nic Go nie pokona i nie zniweczy. Wszystko jest w Jego rękach. Niech ta prawda nas umacnia i pociesza w każdym momencie życia.

Komentarz do drugiego czytania

Piotr występuje jako świadek Jezusa. Dzieli się tym, co widział i słyszał. Zgodnie z wolą Mistrza opowiada o Jego przemienieniu dopiero po zmartwychwstaniu. Daje świadectwo o tym, że Chrystus naprawdę pochodzi od Ojca Niebieskiego i przypomina słowa Najwyższego. Daje się odczuć, że wspomnienie tamtych chwil jest w nim ciągle żywe. A co my możemy powiedzieć o naszych spotkaniach z Chrystusem, o naszych osobistych doświadczeniach Jego mocy i potęgi? Czym nas pociągnął ku sobie? Czy możemy Go nazwać Umiłowanym naszego serca? Czy mamy w Nim upodobanie? A może daliśmy się przekonać światu, że wiara w żywego Boga to mit? Za kim, albo za czym idziemy?
Szczególne doświadczenia obecności i działania Chrystusa pozostają w ludzkim sercu na długo. Często się do nich wraca. One umacniają, dają światło, pomagają przetrwać zwątpienia i trudności. Nie wolno nam ich zgubić. One nas przemieniają i prowadzą dalej, napełniają odwagą. Piotr poszedł za Jezusem i doświadczył z Nim wielu chwil, które pomogły mu potem w późniejszym życiu. Na świętej górze przemienienia nabrał pewności, że idzie za żywym Bogiem, za Tym, którego przepowiadali prorocy. Pozwólmy zaprowadzić się Chrystusowi w miejsca, w których On sam chce się nam objawiać i do nas mówić.

Komentarz do Ewangelii

Kiedy rozmyślamy nad ową sceną z Taboru, często zapominamy o tym, że przemienienie Jezusa dokonało się podczas modlitwy. Apostołowie, gdy wchodzili z Nim na górę, zapewne nie spodziewali się, że będą świadkami tak niesamowitego wydarzenia. Kiedy ich Mistrz oddał się modlitwie, oni… zasnęli. W momencie przebudzenia ujrzeli Nauczyciela w towarzystwie Mojżesza i Eliasza. Trudno się dziwić, że poczuli się zaskoczeni i zdezorientowani.
Modlitwa jest przestrzenią pełną tajemnicy. Kiedy do niej klękamy, nigdy nie wiemy, jak się potoczy i czym się zakończy. Jej przebieg i owoce zależą od łaski Bożej. Tak naprawdę to nie my się modlimy, ale Duch Pański w nas. Naszym zadaniem jest tylko poddać się Jego prowadzeniu. Spotkanie z Bogiem na modlitwie naprawdę przemienia! Widać to nie tylko na przykładzie Jezusa, ale też… Mojżesza, który patrzył na Najwyższego twarzą w twarz. Gdy wracał z tych spotkań, jego oblicze promieniało. Spójrzmy dziś na siebie. O czym mówią nasza twarz i oczy? Są pogodne i rozpromienione, czy zgaszone i pełne żalu? Jeśli rzucają cień, to znaczy że zbyt mało spotykamy się z naszym Bogiem, albo że przesypiamy ten czas. Pozwólmy, by Pan przeniknął nas swoją mocą i obecnością. Z nikim nie będzie nam tak dobrze, jak z Nim.

Komentarze zostały przygotowane przez Agnieszkę Wawryniuk

Książka na dziś

Oremus - teksty liturgii Mszy Świętej - wrzesień 2025

- czytania i modlitwy mszalne na każdy dzień;

Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.