Czwartek

Czytania

(Rdz 16,1-12.15-16)
Saraj, żona Abrahama, nie urodziła mu potomka. Miała zaś niewolnicę Egipcjankę, imieniem Hagar. Rzekła więc Saraj do Abrama: „Ponieważ Pan zamknął mi łono, abym nie rodziła, zbliż się do mojej niewolnicy; może z niej będę miała dzieci”. Abram usłuchał rady Saraj. Saraj, żona Abrama, wzięła zatem niewolnicę Hagar, Egipcjankę, i dała ją za żonę mężowi swemu Abramowi, gdy już minęło dziesięć lat, odkąd Abram osiedlił się w Kanaanie. Abram zbliżył się do Hagar i ta stała się brzemienną. A widząc, że jest brzemienna, zaczęła lekceważyć swą panią. Wtedy Saraj rzekła do Abrama: „Przez ciebie doznaję zniewagi; ja sama dałam ci moją niewolnicę za żonę, ona zaś czując się brzemienną, lekceważy mnie. Niechaj Pan będzie sędzią między mną a tobą!” Abram rzekł do Saraj: „Przecież niewolnica twoja jest w twojej mocy: postąp z nią, jak będziesz uważała za dobre”. Kiedy Saraj upokorzyła Hagar, ta uciekła od niej. Anioł Pana znalazł Hagar na pustyni u źródła przy drodze wiodącej do Szur i zapytał: „Hagar, niewolnico Saraj, skąd przyszłaś i dokąd idziesz?” A ona odpowiedziała: „Uciekłam od mojej pani, Saraj”. Wtedy anioł Pana rzekł do niej: „Wróć do twej pani i pokornie poddaj się pod jej władzę”. Po czym anioł Pana oznajmił: „Bardzo rozmnożę twoje potomstwo, tak że nie będzie można go policzyć”. I mówił: „Jesteś brzemienna i urodzisz syna, któremu dasz imię Izmael, bo słyszał Pan, gdy byłaś upokorzona. A będzie to człowiek dziki jak onager: będzie on walczył przeciwko wszystkim i wszyscy przeciwko niemu; będzie on utrapieniem swych pobratymców”. Hagar urodziła Abramowi syna. I Abram nazwał zrodzonego mu przez Hagar syna imieniem Izmael. Abram miał lat osiemdziesiąt sześć, gdy mu Hagar urodziła Izmaela.

(Ps 106,1-5)
REFREN: Nasz Pan jest dobry: chwalcie Go na wieki

Chwalcie Pana, bo jest dobry,
bo na wieki trwa Jego łaska.
Któż wysławi potężne dzieła Pana
i rozgłosi całą Jego chwałę?

Szczęśliwi, którzy strzegą przykazań
i sprawiedliwie postępują w każdym czasie.
Pamiętaj o nas, Panie,
gdyż upodobałeś sobie w swym ludzie.

Przyjdź nam z pomocą,
abyśmy ujrzeli szczęście Twych wybranych,
cieszyli się radością Twego ludu,
chlubili się razem z Twym dziedzictwem.

Aklamacja (1P 1,25)
Słowo Pana trwa na wieki. to słowo ogłoszono wam jako Dobrą Nowinę.

(Mt 7,21-29)
Jezus powiedział do swoich uczniów: „Nie każdy, który Mi mówi: "Panie, Panie", wejdzie do królestwa niebieskiego, lecz ten, kto spełnia wolę mojego Ojca, który jest w niebie. Wielu powie Mi w owym dniu: Panie, Panie, czy nie prorokowaliśmy mocą Twego imienia i nie wyrzucaliśmy złych duchów mocą Twego imienia, i nie czyniliśmy wielu cudów mocą Twego imienia?" Wtedy im oświadczę: "Nigdy was nie znałem. Odejdźcie ode Mnie wy, którzy dopuszczacie się nieprawości". Każdego więc, kto tych słów moich słucha i wypełnia je, można porównać z człowiekiem roztropnym, który dom swój zbudował na skale. Spadł deszcz, wezbrały potoki, zerwały się wichry i uderzyły w ten dom. On jednak nie runął, bo na skale był utwierdzony. Każdego zaś, kto tych słów moich słucha, a nie wypełnia ich, można porównać z człowiekiem nierozsądnym, który dom swój zbudował na piasku. Spadł deszcz, wezbrały potoki, zerwały się wichry, i rzuciły się na ten dom. I runął, a upadek jego był wielki”. Gdy Jezus dokończył tych mów, tłumy zdumiewały się Jego nauką. Uczył ich bowiem jak ten, który ma władzę, a nie jak ich uczeni w Piśmie.

Rozważania do czytań

o. Mieczysław Łusiak SJ

Nie budujmy na nicości
Fundament musi być dobry. Nie da się zbudować nic wielkiego na złym fundamencie. Nie da się w ogóle nic zbudować na złu. Zło bowiem jest brakiem dobra, czyli nicością, a nicość jako fundament oznacza po prostu brak fundamentu.
Słowo Boże definiuje dobro. Dlatego Pan Jezus mówi: „Kto tych słów moich słucha i wypełnia je, można porównać z człowiekiem roztropnym, który dom swój zbudował na skale. Spadł deszcz, wezbrały potoki, zerwały się wichry i uderzyły w ten dom. On jednak nie runął, bo na skale był utwierdzony”. Dobro ma bardzo konkretną postać – tę ukazaną przez Jezusa.
o. Mieczysław Łusiak SJ

Patroni dnia:

Święty Josemaría Escrivá de Balaguer, prezbiter

Bractwo Słowa Bożego

Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego

Komentarz do pierwszego czytania

„Rozmnożę twoje potomstwo tak bardzo, że nie będzie można go policzyć”. Wyrwijmy to zdanie z kontekstu dzisiejszego czytania. A wyrwawszy, zapytajmy przypadkowo spotkanego chrześcijanina do kogo odnoszą się te słowa. Kto odpowie – to słowa Anioła Pańskiego skierowane do Hagar, Egipcjanki, niewolnicy Sary, która uciekała przez pustynię z dzieckiem pod sercem?
Stary Testament jest pisany przez Naród Izraela, który bierze swoje początki w linii Abraham, Izaak, wreszcie Jakub, który otrzymał imię Izrael i miał dwunastu synów.
A gdyby zapytać do kogo odnoszą się te słowa: „Oto pobłogosławię mu, żeby był płodny, i dam mu niezmiernie liczne potomstwo; on będzie ojcem dwunastu książąt, narodem wielkim go uczynię”. Kto odpowie, że syna Hagar (zob. Rdz 17,20)? Tak, to błogosławieństwo jest skierowane nie do Jakuba, a właśnie do Izmaela. Jednak Bóg doda zaraz: „Moje zaś przymierze zawrę z Izaakiem, którego urodzi ci Sara za rok o tej porze” (Rdz 17,21). Nie dziwi więc, że tak niewiele mówi się o Izmaelu i jego dwunastu synach.
A jednak dobrze jest pamiętać, że Bóg już wtedy błogosławi innym narodom. W Starym Testamencie naród wybrany jest jeden, jednak ten fragment zdaje się w jakiś sposób antycypować uniwersalizm miłości Bożej, o której nas przekona Nowy Testament.

Komentarz do psalmu

Nieczęsto się zdarza, że przy psalmie responsoryjnym mamy do wyboru dwa refreny. Nowy lekcjonarz poda: „Nasz Pan jest dobry, chwalcie Go na wieki” albo „Alleluja”. Przekornie ktoś mógłby powiedzieć – co za różnica? I miałby rację, przecież słowo „alleluja”, rozpoczynające Psalm 106, znaczy dokładnie „chwalcie Pana”.
Początkowe pięć wersetów psalmu, które śpiewamy w podziale na trzy strofy w liturgii, płynnie przeprowadza nas od oddania chwały Bogu, przez zwrócenie uwagi na źródło szczęścia, jakim jest przestrzeganie przykazań, by wreszcie dojść ku suplikacji – „Pamiętaj o nas, Panie” oraz „Przyjdź nam z pomocą”.
Psalmista rozwija dwie prośby skierowane do Pana. Za pierwszą idzie przyczyna – „pamiętaj (…), gdyż upodobałeś sobie w Twym ludzie”. Za drugą cel – „abyśmy ujrzeli szczęście…”.
Czy jest piękniejszy sposób, by powiedzieć, że Bóg jest zarówno przyczyną, jak i celem naszego życia?

Komentarz do Ewangelii

Trzykrotnie pada w dzisiejszym fragmencie kazania na górze fraza „te słowa” w bierniku liczby mnogiej (gr. logous toutous, acc. pl.). Tłumaczenie Biblii Tysiąclecia z lekcjonarza przetłumaczy ostatnie „logous toutous” jako „tych mów”. To dobre tłumaczenie, choć coś tutaj tracimy. Czyż autor ewangelii nie mógłby użyć innego terminu?
A może przez potrójne użycie, wskazuje, jak ważne w nauce Jezusa jest kazanie na górze? Słowa, nomen omen, które dzisiaj czytamy kończą bowiem trzy rozdziały przemowy Jezusa.
Dużo mówił, padło w kazaniu na górze wiele trudnych słów. A na końcu Jezus sprzeciwia się, być może, pokusie wielu słuchaczy, by pozostawić słowa tylko na poziomie słów. Trzeba zacząć na nich budować, trzeba je wcielić w życie. W ten sposób „te słowa” zaczną dawać życie.

Komentarze zostały przygotowane przez dr Mateusza Krawczyka

Książka na dziś

Terminarz 2026 - A5 KOLOROWY - kwiaty

Piękny, praktyczny, funkcjonalny, estetyczny, elegancki, poręczny… brzmi ciekawie? Taki jest właśnie nasz kalendarz KOLOROWY w zachwycającej, kwiatowej oprawie! To nieoceniony pomocnik, który będzie towarzyszył Ci w planach i spotkaniach, a także przypominał o ważnych wydarzeniach i uroczystościach, codziennie zachwycając nowym, wartościowym cytatem.

Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.