Poniedziałek

Czytania

(Dz 19,1-8)
Kiedy Apollos znajdował się w Koryncie, Paweł przeszedł okolice wyżej położone, przybył do Efezu i znalazł jakichś uczniów. Zapytał ich: „Czy otrzymaliście Ducha Świętego, gdy przyjęliście wiarę?” A oni do niego: „Nawet nie słyszeliśmy, że istnieje Duch Święty”. Zapytał: „Jaki więc chrzest przyjęliście?” A oni odpowiedzieli: „Chrzest Janowy”. Powiedział Paweł: „Jan udzielał chrztu nawrócenia, przemawiając do ludu, aby uwierzyli w Tego, który za nim idzie, to jest w Jezusa”. Gdy to usłyszeli, przyjęli chrzest w imię Pana Jezusa. A kiedy Paweł włożył na nich ręce, Duch Święty zstąpił na nich. Mówili też językami i prorokowali. Wszystkich ich było około dwunastu mężczyzn. Następnie wszedł do synagogi i odważnie przemawiał przez trzy miesiące rozprawiając i przekonując o królestwie Bożym.

(Ps 68,2-7)
REFREN: Śpiewajcie Bogu wszystkie ludy ziemi

Bóg wstaje i rozpraszają się Jego wrogowie,
pierzchają przed Jego obliczem ci, którzy Go nienawidzą.
Jak dym przez wiatr rozwiany,
jak wosk, co rozpływa się przy ogniu,
tak giną przed Bogiem grzesznicy.

A sprawiedliwi cieszą się i weselą przed Bogiem,
i rozkoszują radością.
Śpiewajcie Bogu, grajcie Jego imieniu,
równajcie drogę przed Tym, który dosiada obłoków.

Ojcem dla sierot i wdów opiekunem
jest Bóg w swym świętym mieszkaniu.
Bóg dom gotuje dla opuszczonych,
jeńców prowadzi ku lepszemu życiu.

Aklamacja (Kol 3,1)
Jeśli razem z Chrystusem powstaliście z martwych, szukajcie tego, co w górze, gdzie przebywa Chrystus zasiadając po prawicy Boga.

(J 16,29-33)
Uczniowie rzekli do Jezusa: „Oto teraz mówisz otwarcie i nie opowiadasz żadnej przypowieści. Teraz wiemy, że wszystko wiesz i nie trzeba, aby Cię kto pytał. Dlatego wierzymy, że od Boga wyszedłeś”. Odpowiedział im Jezus: „Teraz wierzycie? Oto nadchodzi godzina, a nawet już nadeszła, że się rozproszycie każdy w swoją stronę, a Mnie zostawicie samego. Ale Ja nie jestem sam, bo Ojciec jest ze Mną. To wam powiedziałem, abyście pokój we Mnie mieli. Na świecie doznacie ucisku, ale miejcie odwagę: Jam zwyciężył świat”.

Rozważania do czytań

o. Mieczysław Łusiak SJ

Wierzmy w ludzi, opierajmy się na Bogu
Jezus nie ma złudzeń i wie, że nie zawsze będziemy Mu wierni. Zbyt dobrze nas zna. Ale to nie znaczy, że nie wierzy w nas. Wierzy, że ostatecznie zwycięży w nas odwaga, która będzie owocem żywej przyjaźni z Nim.
Jezus wierzy w nas, ale pełnego oparcia szuka tam, gdzie ono jest pewne – w Ojcu. Warto Go w tym naśladować: wierzmy w ludzi, ale najgłębszym i ostatecznym oparciem czyńmy Boga.
o. Mieczysław Łusiak SJ

Bractwo Słowa Bożego

Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego

Komentarz do pierwszego czytania

Święty Paweł po przybyciu do Efezu spotkał, jak mu się wydawało, uczniów Jezusa, ale zauważył, że czegoś im brakuje. Zapytał więc czy otrzymali Ducha Świętego, przyjmując wiarę. Okazało się, że oni nie mieli o Nim pojęcia. Nie byli więc jeszcze chrześcijanami w pełnym sensie, ponieważ inicjacja chrześcijańska pociąga za sobą przyjęcie Ducha. Ci uczniowie przyjęli jedynie chrzest Janowy. Paweł im to uświadomił, a oni, otwarci na słowa apostoła, przyjęli chrzest święty. Ten chrzest jest wejściem w osobiste zjednoczenie z Jezusem, z którego wynika podążanie za Nim w charakterze ucznia. Dopiero wówczas Duch Święty zstąpił na nich i wypełniła się obietnica Jezusa: „Jan chrzcił wodą, ale wy zostaniecie ochrzczeni Duchem Świętym” (Dz 1,5; 11,16). Wydarzenie to przypomina dzień Pięćdziesiątnicy: uczniowie mówili językami, prorokowali, a było ich 12 (ta liczba jest symboliczna, przypomina dwunastu apostołów i dwanaście pokoleń Izraela, a dalej idąc – cały lud Boży).
Św. Paweł zaczynał głoszenie Ewangelii od synagogi, czyli od tych, którzy byli najlepiej przygotowani na przyjęcie jej orędzia. Tym razem przez trzy miesiące dyskutował z Żydami, którzy opierali się jego nauczaniu i nie chcieli uwierzyć. Ciekawe, co my, katolicy, odpowiedzielibyśmy, gdyby stanął wśród nas św. Paweł i zapytał: „Czy otrzymaliście Ducha Świętego, gdy przyjęliście wiarę? Jakie są tego owoce? W historii Kościoła zdarzały się nawrócenia całych grup ludzi, cuda i znaki. I teraz się zdarzają, a my możemy być uczestnikami takich wydarzeń. Otwórzmy się więc na łaski płynące z Zesłania Ducha Świętego, aby wypełnić nasze powołanie wiernych świadków Ewangelii.

Komentarz do psalmu

Nasz Pan jest potężny, mocny dobrem. Zło rozpływa się przed Nim jak wosk. Jak On wkracza zło topnieje w nas, przestaje istnieć. Pan nie niszczy grzeszników, ale jest bezwzględny wobec grzechu, który nas niszczy. Bóg wchodzi w naszą pustkę i pogubienie. Bierze naszą niewolę w niewolę i wypuszcza ku wolności. On dźwiga nasze ciężary i troszczy się jak ojciec o tych pozostawionych bez oparcia. My często prosimy Boga o siłę, by przejść przez trudy i cierpienia, ale tak naprawdę to On jest naszą siłą. Czy pozostawia opornych samym sobie? Nie. On szanuje wolność, ale zabiega o każdego z miłością i próbuje różnymi sposobami „uwieść” opornych.

Komentarz do Ewangelii

Czytamy dzisiaj końcowy fragment ostatniej – trzeciej części Mowy Pożegnalnej Jezusa, która poświęcona jest kontynuacji nauki o Duchu Świętym i zmianom jakie przyniosą wydarzenia Jego godziny (zob. J 16,16-33). Jezus mówił uczniom o dwóch sposobach objawienia. Pierwszy – przed Jego męką posługuje się przypowieściami, mową nie wprost, obrazem i jest trudny do zrozumienia przez słuchaczy. Drugi – po zmartwychwstaniu będzie mową bezpośrednią. Uczniowie usłyszą o Ojcu otwarcie dzięki Duchowi Świętemu, który da zrozumienie rzeczywistości objawienia bezpośrednio w ich sercach. Będą zjednoczeni duchowo z Synem, a Ojciec ujrzy w nich „obraz Syna” (Rz 8,29). Napełnieni Duchem Świętym będą z głębi miłujących serc wołać do Ojca: „Abba, Ojcze” (Rz 8,15), jak Jezus.
Choć uczniowie mają dobre intencje, złożone przez nich wyznanie wiary odsłania brak zrozumienia słów Jezusa. Ich wyznanie wiary w to, że Jezus od Boga wyszedł, jest niewystarczające, ponieważ oparte na wiedzy Jezusa i Jego autorytecie. Zauważyli jedynie rozróżnienie między mówieniem otwarcie i w przypowieściach. Nic dziwnego - byli jeszcze przed Paschą. Jezus przeniknął niedojrzałość uczniów, gdy zapowiedział, że wkrótce się rozproszą, a ich wiara się załamie. Zostawią Jezusa samego, choć duchowo nie będzie sam, bo Ojciec jest z Nim zawsze. Na końcu swej Mowy Pożegnalnej Pan pocieszał i umacniał uczniów. Objawił im to wszystko, by Mu ufali i zaznali Jego pokoju. Wiarę uczniów będzie ożywiał Duch Święty, dlatego będą mieli odwagę, by niosąc światu miłość Boga, mierzyć się ze wszystkimi przeciwnościami. Jesteśmy, podobnie jak apostołowie, wezwani do tego, by wzrastać w wierze. Wiara to nie tylko intelektualne przyjęcie prawd objawionych, ale zawierzenie siebie Jezusowi i ciągłe świadome poddawanie się działaniu Ducha.

Komentarze zostały przygotowane przez dr Elżbietę Marek

Książka na dziś

Bóg na logikę

Czy można udowodnić istnienie Boga? Dlaczego Bóg się ukrywa? Czy sztuczna inteligencja odpowie nam na pytania o Boga? Dziennikarz i filozof w 12 rozmowach odbywają pasjonującą podróż do świata, w którym wiara i rozum spotykają się w sposób naturalny.

Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.