Sobota

Czytania

(So 3, 14-18)
Wyśpiewuj, Córo Syjońska! Podnieś radosny okrzyk, Izraelu! Ciesz się i wesel z całego serca, Córo Jeruzalem! Oddalił Pan wyroki na ciebie, usunął twego nieprzyjaciela: król Izraela, Pan, jest pośród ciebie, nie będziesz się już bała złego. Owego dnia powiedzą Jerozolimie: "Nie bój się, Syjonie! Niech nie słabną twe ręce! Pan, twój Bóg, Mocarz, pośród ciebie, On zbawi, uniesie się weselem nad tobą, odnowi swą miłość, wzniesie okrzyk radości, jak w dniu uroczystego święta". Zabiorę od ciebie niedolę, abyś już nie nosiła brzemienia zniewagi.

(Ps: Iz 12,2-6)
REFREN: Wielki wśród ciebie święty Izraela

Oto Bóg jest moim zbawieniem,
będę miał ufność i bać się nie będę.
Bo Pan jest moją mocą i pieśnią,
On stał się dla mnie zbawieniem.

Wy zaś z weselem czerpać będziecie wodę
ze zdrojów zbawienia.
Chwalcie Pana, wzywajcie Jego imienia.
Dajcie poznać Jego dzieła między narodami,
przypominajcie, że wspaniałe jest imię Jego.

Śpiewajcie dla Pana, bo uczynił wzniosłe rzeczy,
Niech to będzie wiadome po całej ziemi.
Wznoś okrzyki i wołaj z radości, mieszkanko Syjonu,
bo wielki jest pośród ciebie święty Izraela.

Aklamacja (Łk 1, 45)
Błogosławiona jesteś, Panno Maryjo, która uwierzyłaś, że spełnią się słowa powiedziane Tobie od Pana.

(Łk 1,39-56)
Maryja wybrała się i poszła z pośpiechem w góry do pewnego miasta w pokoleniu Judy. Weszła do domu Zachariasza i pozdrowiła Elżbietę. Gdy Elżbieta usłyszała pozdrowienie Maryi, poruszyło się dzieciątko w jej łonie, a Duch Święty napełnił Elżbietę. Wydała ona okrzyk i powiedziała: „Błogosławiona jesteś między niewiastami i błogosławiony jest owoc Twojego łona. A skądże mi to, że Matka mojego Pana przychodzi do mnie? Oto skoro głos Twego pozdrowienia zabrzmiał w moich uszach, poruszyło się z radości dzieciątko w moim łonie. Błogosławiona jesteś, któraś uwierzyła, że spełnią się słowa powiedziane Ci od Pana”. Wtedy Maryja rzekła: „Wielbi dusza moja Pana, i raduje się duch mój w Bogu, moim Zbawcy. Bo wejrzał na uniżenie swojej służebnicy. Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia. Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny. święte jest Jego imię, A Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie nad tymi, co się Go boją. Okazał moc swego ramienia, rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich. Strącił władców z tronu, a wywyższył pokornych. Głodnych nasycił dobrami, a bogatych z niczym odprawił. Ujął się za swoim sługą, Izraelem, pomny na swe miłosierdzie. Jak przyobiecał naszym ojcom, Abrahamowi i jego potomstwu na wieki”. Maryja pozostała u niej około trzech miesięcy; potem wróciła do domu

Rozważania do czytań

Ewangeliarz OP

o. Mieczysław Łusiak SJ

Wszystko przed nami!
Bóg nie zamierza tylko na sobie pokazywać kim jesteśmy i jakie jest nasze przeznaczenie. Pokazuje to choćby na przykładzie swojej Matki – Maryi. W Jej życiu realizują się wszystkie Boże zamiary względem każdego z nas. Jeżeli czujemy się niedowartościowani albo zapomniani przez Boga, powinniśmy spojrzeć na Maryję. To nic, że na razie nie jesteśmy jeszcze tacy święci jak Ona. Wszystko przed nami! Cierpliwość i wyrozumiałość względem siebie, a nade wszystko współpraca z Bogiem, doprowadzą nas do Nieba, czyli tam, gdzie już jest Maryja.
o. Mieczysław Łusiak SJ

Bractwo Słowa Bożego

Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego

Komentarz do pierwszego czytania

Porządne drzwi posiadają zwykle dwa, a nawet trzy zamki. Nie inaczej jest z dzisiejszym czytaniem, którego przyporządkowanie akurat do Święta Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny ma także trojaki motyw. Pierwszy klucz tkwi w nagłówku nadanym mu przez autorów lekcjonarza, który brzmi: „Zaradzajcie potrzebom świętych, przestrzegajcie gościnności”. Tak, tak! To dwa zdania żywcem wyjęte z czytania! Jak ulał pasują one do posługi, którą spełniła Maryja wobec Elżbiety („Zaradzajcie potrzebom świętych…”), oraz powitaniu, które Elżbieta i Jan zgotowali Maryi swym okrzykiem i poruszeniem się („…przestrzegajcie gościnności”). Drugim kluczem jest okres liturgiczny, w którym obchodzimy dzisiejsze Święto: gdyby nastał już okres zwykły, pochodziłoby ono ze Starego Testamentu, z Księgi proroka Sofoniasza (zob. 3, 14-17); skoro jednak trwa okres wielkanocny, posługujemy się Listem do Rzymian, który jak wiele innych pism Pawłowych, składa się z dwóch części, doktrynalnej i moralnej: pierwsza mówi o usprawiedliwieniu przez wiarę w zmartwychwstałego Jezusa, a druga o życiu usprawiedliwionych – to z niej pochodzi czytanie, podpowiadając, jak wygląda życie chrześcijan, którzy jak Maryja, Elżbieta i Jan przyjaźnią się z żywym Bogiem. Trzecim kluczem jest hasło „wzajemność”, które mogłoby streszczać ten urywek: „W miłości braterskiej nawzajem bądźcie sobie życzliwi. (…) Weselcie się z tymi, którzy się weselą, płaczcie z tymi, którzy płaczą”. Takie są względem siebie Maryja i Elżbieta, tacy byli względem siebie Jezus i Jan… Pomedytujmy i my nad wzajemnością między nami chrześcijanami.

Komentarz do psalmu

„Wznoś okrzyki i wołaj z radości, mieszkanko Syjonu, bo wielki jest wśród ciebie Święty Izraela!” . Nietrudno włożyć ten werset w serca Maryi, Elżbiety i Jana, którzy – razem i osobno – uosabiają Izraela, „mieszkankę Syjonu”, czyli jerozolimskiego wzgórza. Wszyscy oni adorują Boga-z-nami, Emmanuela, obecnego jednakże już nie w kamiennej świątyni, lecz świątyni z ciała: duchowo – w sercu Maryi przez łaskę, a cieleśnie – w Jej łonie przez wcielenie. Zastanówmy się dziś, kończąc dedykowany Jej maj, czy także nasze ostatnie akty maryjnego kultu przysłużyły się głębszej adoracji Boga w naszym życiu?

Komentarz do Ewangelii

Za nami sześć dni spotkań z opisem ostatniej wieczerzy wg Ewangelii św. Jana, konkretnie zaś, z wyraźnymi zapowiedziami Ducha Parakleta, którego posyła nam „Jezus – nasza Pascha” (por. 1 Kor 5, 7). Na początku tego tygodnia mówiliśmy, by odczytywać Ewangelie właśnie z perspektywy paschalnej, ziszczonego dzieła zbawienia. Nie inaczej postąpmy tym razem, gdy z racji święta Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny „przeskakujemy” z ewangelicznej „mety”, na sam jej początek, do cudownego spotkania ciężarnej Maryi z ciężarną Elżbietą. Swoista „eksplozja” Ducha Świętego, która dokonuje się między nimi – przedziwny efekt głosu pozdrowienia Maryi, podskoczenie św. Jana w łonie oraz duch proroczy opanowujący Elżbietę – jest jakimś paradygmatem dla spotkań chrześcijan. Kto żyje paschalnie – „z” i „za” Jezusem przechodzi w Duchu Świętym ze śmierci do życia, doznaje przemiany swojego wnętrza – ten może się spodziewać, że o jego słowa, a nawet sam ton głosu, „zahaczy się” Boża łaska; że będzie doznawał „podskakującej” radości podczas zetknięć z innymi żywymi świątyniami Ducha; wreszcie, że zyska głębszy, nadprzyrodzony wgląd w rzeczywistość. Nadzwyczajności te jednak będą odznaczały się rysami Maryi – będą „skąpane” w prostocie, męczącej służbie i wiernym zasłuchaniu w Słowo Boże, które składowane na różnych półkach „spiżarni” serca, w stosownym czasie będą składać się w jedną całość jak w dzisiejszym hymnie Magnificat utkanym z wersetów i wątków rozsianych po całym Starym Testamencie.

Komentarze zostały przygotowane przez ks. dr Błażeja Węgrzyna

Książka na dziś

Łzy rzeczy. Mądrość na czas niepokoju

Richard Rohr OFM

Richard Rohr ożywia głosy biblijnych proroków, którzy uczą nas kochać tak, jak kocha Bóg. Dzieli się przemieniającym przesłaniem o bólu i pięknie człowieczeństwa, które płynie z ich pism. Przypomina, że choć Bóg obnaża w nas to, co nieprawdziwe – przestrzenie, w których nie jesteśmy wierni Ewangelii, to przede wszystkim przyjmuje nas w naszych słabościach oraz prostuje drogi, które sami zawikłaliśmy

Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.