Sobota

Czytania

(Dz 13,44-52)
W następny szabat po kazaniu Pawła w synagodze w Antiochii Pizydyjskiej zebrało się niemal całe miasto, aby słuchać słowa Bożego. Gdy Żydzi zobaczyli tłumy, ogarnęła ich zazdrość, i bluźniąc sprzeciwiali się temu, co mówił Paweł. Wtedy Paweł i Barnaba powiedzieli odważnie: „Należało głosić słowo Boże najpierw wam. Skoro jednak odrzucacie je i sami uznajecie się za niegodnych życia wiecznego, zwracamy się do pogan. Tak bowiem nakazał nam Pan: "Ustanowiłem cię światłością dla pogan, abyś był zbawieniem aż po krańce ziemi”. Poganie słysząc to radowali się i uwielbiali słowo Pańskie, a wszyscy, przeznaczeni do życia wiecznego, uwierzyli. Słowo Pańskie rozszerzało się po całym kraju. Ale Żydzi podburzyli pobożne a wpływowe kobiety i znaczniejszych obywateli, wzniecili prześladowanie Pawła i Barnaby i wyrzucili ich ze swych granic. A oni otrząsnąwszy na nich pył z nóg, przyszli do Ikonium, a uczniów napełniało wesele i Duch Święty.

(Ps 98,1-4)
REFREN: Ziemia ujrzała swego Zbawiciela

Śpiewajcie Panu pieśń nową,
albowiem uczynił cuda.
Zwycięstwo Mu zgotowała Jego prawica
i święte ramię Jego.

Pan okazał swoje zbawienie,
na oczach pogan objawił swoją sprawiedliwość.
Wspomniał na dobroć i na wierność swoją
dla domu Izraela.

Ujrzały wszystkie krańce ziemi
zbawienie Boga naszego.
Wołaj z radości na cześć Pana, cała ziemio,
cieszcie się, weselcie i grajcie.

Aklamacja (J 6.63b,68b)
Słowa Twoje, Panie, są duchem i życiem, Ty masz słowa życia wiecznego.

(J 14,7-14)
Jezus powiedział do swoich uczniów: „Gdybyście Mnie poznali, znalibyście i mojego Ojca. Ale teraz już Go znacie i zobaczyliście”. Rzekł do Niego Filip: „Panie, pokaż nam Ojca, a to nam wy starczy”. Odpowiedział mu Jezus: „Filipie, tak długo jestem z wami, a jeszcze Mnie nie poznałeś? Kto Mnie zobaczył, zobaczył także i Ojca. Dlaczego więc mówisz: "Pokaż nam Ojca?" Czy nie wierzysz, że Ja jestem w Ojcu, a Ojciec we Mnie? Słów tych, które wam mówię, nie wypowiadam od siebie. Ojciec, który trwa we Mnie, On sam dokonuje tych dzieł. Wierzcie Mi, że Ja jestem w Ojcu, a Ojciec we Mnie. Jeżeli zaś nie, wierzcie przynajmniej ze względu na same dzieła. Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Kto we Mnie wierzy, będzie także dokonywał tych dzieł, których Ja dokonuję, owszem i większe od tych uczyni, bo Ja idę do Ojca. A o cokolwiek prosić będziecie w imię moje, to uczynię, aby Ojciec był otoczony chwałą w Synu. O cokolwiek prosić Mnie będziecie w imię moje, Ja to spełnię”.

Rozważania do czytań

o. Mieczysław Łusiak SJ

Idźmy w ślady Jezusa!
Jeżeli chcemy przekonać się o tym, że Jezus jest Synem Bożym, zacznijmy wykonywać „Jego dzieła”, to znaczy po prostu naśladujmy Go. Kiedy naśladujemy Jezusa nasze życie nabiera tak niesamowicie nowego wymiaru, że trudno nie mówić o doświadczeniu Boskości, o czymś, co określamy mianem „Boże życie”.
Jezus chce nas uzdolnić do czynienia „większych dzieł” niż On sam czynił chodząc po tym świecie. Aby jednak mógł to zrobić, musi mieć do dyspozycji naszą decyzję o naśladowaniu Go. Nie ma więc co się oglądać: idźmy w ślady Jezusa!
o. Mieczysław Łusiak SJ

Patroni dnia:

Święty Paschalis Baylon, zakonnik

Bractwo Słowa Bożego

Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego

Komentarz do pierwszego czytania

W następny szabat (…) zebrało się niemal całe miasto, aby słuchać słowa Bożego. Kiedy wsłuchujemy się w te słowa, może zrodzić się w nas pytanie: po co przychodzimy do domu Bożego? Czy rzeczywiście chcemy słuchać słów Pana? Czy przygotowujemy nasze wnętrze, by nie tylko słuchać ale i usłyszeć to, co Bóg do nas mówi? Opisana reakcja Żydów nasuwa wątpliwość czy prawdziwie chcieli słów Boga. Bo dlaczegoż zrodziła się w nich zazdrość? Czyż nie ze względu na nieoczyszczone motywacje, jakie zaśmiecały ich serca i czyniły je niezdolnymi do przyjęcia tego, co Pan naprawdę chciał im przekazać? A jak jest z naszymi sercami, gdy przychodzimy do świątyni, by słuchać? Czy staramy się zawalczyć o ich czystość, otwartość na Boże przesłanie, jakie przekazuje nam Kościół? Paweł i Barnaba odważnie przeciwstawili się tym, którzy buntowali się przeciw nauce Bożej. Czy mamy odwagę stawić czoła temu, co w nas utrudnia lub wręcz uniemożliwia przyjęcie wezwania, jakie Pan kieruje do nas? Tylko taka postawa odwagi i zdecydowania prowadzi do prawdziwej radości, która ogarnia nas i tych, do których posyła nas Bóg. Czy umiemy otrząsnąć się z niepowodzeń i iść naprzód z radosną świadomością wypełniania woli Bożej? A przecież tylko taka postawa może zapewnić nam i wszystkim wokół nas prawdziwe, bo Boże, szczęście i dodać sił, by pośród przeciwności trwać w Bogu i jego nauce.

Komentarz do psalmu

Psalm responsoryjny jest pieśnią zwycięstwa, hymnem na cześć Boga, który okazuje swoją bliskość całej ziemi. Zbawienie, które Pan objawia, ukazuje przez swoją sprawiedliwość, dobroć i wierność. Ważna jest kolejność wskazana w psalmie. Najpierw zbawienie objawia się przez sprawiedliwość. Psalm łączy ją z poganami – tymi, którzy nie wierzą, nie poznali łaski Boga, jaką pragnie zlać na wszystkich. Stajemy się tacy, ilekroć odchodzimy od Pana przez grzech. Czym zatem jest sprawiedliwość, objawiająca zbawienie zgotowane przez Boga? To wezwanie do nawrócenia, do poznania miłości Zbawiciela. To sprawiedliwość, która zbliża do Zbawcy przez oczyszczającą pokutę. Właśnie to oczyszczenie doprowadza do Pana, do poznania Jego dobroci i wierności dla wierzących. W psalmie reprezentuje ich dom Izraela. Poznanie Bożej dobroci, Jego wierności budzi pragnienie śpiewania radosnej pieśni, którą psalmista nazywa pieśnią nową. W kontekście pierwszego czytania tę nowość dostrzegamy w umiejętności śpiewania nawet pośród ucisków i prześladowań. Taka radość jest trudna do zrozumienia, jeśli żyje w nas stary człowiek, zamknięty tylko na sobie. Nowa pieśń powstaje w sercu nowego człowieka, który dostrzega cuda Pana, który dostrzega zwycięstwo świętego ramienia Pańskiego w życiu swoim i w historii świata. Dlatego może się cieszyć weselić i grać, ogłaszając na wszystkich krańcach ziemi zwycięstwo jedynego, prawdziwego Boga.

Komentarz do Ewangelii

Słyszymy dziś z ust Zbawiciela trudne pytanie. Jezus zadał je wprost Filipowi, ale każdy z nas może w miejsce jego imienia wstawić swoje. I usłyszy: tak długo jestem z wami, a jeszcze Mnie nie poznałeś? Jest to zasadnicze pytanie dla wszystkich naśladowców Chrystusa. Czy znam Go? Czy w ogóle staram się Go poznać? Jak to czynię? Jakże ważne jest to, by poznawać Pana poprzez tę jedyną prawdę, jaką pozostawił nam w swych słowach, prawdę strzeżoną przez Kościół. Prawdę może trudną, nudną, nieatrakcyjną, ale dającą autentyczne poznanie. Tu się okazuje, co dla mnie jest ważne. Zaspokojenie ciekawości, emocje związane z fantastyczną przyszłością, która może nigdy się nie ziści? Szukamy, pragniemy pewności. A przecież cóż bardziej pewnego niż słowa Jezusa? Z nich rodzi się nasza wiara. Jak bardzo zależy Chrystusowi na tym, byśmy wierzyli! Wszystko, co uczynił jako Bóg, jako Syn Człowieczy, zdziałał po to, by ułatwić nam wiarę. Czy potrafię w Bożych dziełach odnajdywać prawdę o Jego miłości, o Jego pragnieniu zjednoczenia nas ze sobą? A właśnie z tego powodu Jezus poniósł okrutną śmierć i zmartwychwstał, by zaświadczyć o niezwyciężonej potędze Ojca i w Nim wszystkich, którzy wierzą.

Komentarze zostały przygotowane przez s. Ewę Marię od Męki Pańskiej OCD

Książka na dziś

Rekolekcje z Carlem Acutisem

o. Will Conquer

Ta książka pozwala usłyszeć wielorakie nuty jego duchowości, które wybrzmiewają poprzez piętnaście cudów eucharystycznych, które młody święty przedstawiał na wystawie będącej dziełem jego życia.

Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.