Sobota

Czytania

(Ap 11,19a;12,1.3-6a.10ab)
Świątynia Boga w niebie się otwarła, i Arka Jego Przymierza ukazała się w Jego świątyni. Potem wielki znak się ukazał na niebie: Niewiasta obleczona w słońce i księżyc pod jej stopami, a na jej głowie wieniec z gwiazd dwunastu. I inny znak się ukazał na niebie: Oto wielki Smok barwy ognia, mający siedem głów i dziesięć rogów - a na głowach jego siedem diademów - i ogon jego zmiata trzecią część gwiazd nieba: i rzucił je na ziemię. I stanął Smok przed mającą rodzić Niewiastą, ażeby skoro porodzi, pożreć jej dziecię. I porodziła syna - mężczyznę, który wszystkie narody będzie pasł rózgą żelazną. I zostało porwane jej Dziecię do Boga i do Jego tronu. A Niewiasta zbiegła na pustynię, gdzie miejsce ma przygotowane przez Boga. I usłyszałem donośny głos mówiący w niebie: Teraz nastało zbawienie, potęga i królowanie Boga naszego i władza Jego Pomazańca.

(Ps: Jdt 13,18-20)
REFREN: Tyś wielką chlubą naszego narodu

Błogosławiona jesteś, córko, przez Boga Najwyższego
spomiędzy wszystkich niewiast na ziemi.
i niech będzie błogosławiony Pan Bóg,
Stwórca nieba i ziemi.

Twoja ufność nie zatrze się aż na wieki
w sercach ludzkich wspominających moc Boga.
Niech Bóg to sprawi,
abyś była wywyższona na wieki.

(Kol 1,12-16)
Z radością dziękujcie Ojcu, który was uzdolnił do uczestnictwa w dziale świętych w światłości. On uwolnił nas spod władzy ciemności i przeniósł do królestwa swego umiłowanego Syna, w którym mamy odkupienie - odpuszczenie grzechów. On jest obrazem Boga niewidzialnego - Pierworodnym wobec każdego stworzenia, bo w Nim zostało wszystko stworzone: i to, co w niebiosach, i to, co na ziemi, byty widzialne i niewidzialne, czy Trony, czy Panowania, czy Zwierzchności, czy Władze. Wszystko przez Niego i dla Niego zostało stworzone.

Aklamacja (J 19,27)
Jezus powiedział do ucznia: Oto Matka twoja, i od tej godziny uczeń wziął Ją do siebie.

(J 19,25-27)
Obok krzyża Jezusowego stały: Matka Jego i siostra Matki Jego, Maria, żona Kleofasa, i Maria Magdalena. Kiedy więc Jezus ujrzał Matkę i stojącego obok Niej ucznia, którego miłował, rzekł do Matki: Niewiasto, oto syn Twój. Następnie rzekł do ucznia: Oto Matka twoja. I od tej godziny uczeń wziął Ją do siebie.

Rozważania do czytań

o. Mieczysław Łusiak SJ

Weźmy Maryję do siebie
Uczeń Pana Jezusa bierze do siebie Maryję, Matkę Boga. Jej rola nie ogranicza się bowiem tylko do urodzenia i wychowania Syna Bożego. Uczestniczy we wszystkim, co czyni Syn. Bycie z Maryją ułatwia więc i nam uczestnictwo w życiu Chrystusa. A przecież o to chodzi: uczynić swoje życie uczestnictwem w życiu Boga.
Warto więc zaprosić Maryję do siebie, jak to zrobił Jan Apostoł. Warto Ją „mieć” w swoim życiu, tak jak rodzoną matkę, a może jeszcze bardziej, bo rodzona matka nie ma możliwości takiego wpływu na nasze uświęcenie jak Maryja.
o. Mieczysław Łusiak SJ

Bractwo Słowa Bożego

Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego

Komentarz do pierwszego czytania

Czytany dziś fragment Apokalipsy św. Jana jest niezwykle symboliczny. Ukazuje walkę dobra ze złem oraz głosi triumf Boga i Jego ostateczne zwycięstwo nad szatanem. Ujawnia także niezwykle ważną rolę Maryi i Kościoła w boskim planie zbawienia. Symbol otwarcia świątyni Bożej w niebie i ukazania Arki Przymierza jest objawieniem obecności i wierności Boga, który nie zapomina o swoich obietnicach danych ludziom. Niewiasta jest symbolem Maryi, Matki Jezusa i Matki Kościoła. Nakreślenie Jej wizerunku, jako rodzącej dziecię – Syna, który cudownie zostaje uratowany przed niechybną zgubą przez wniebowzięcie, to ukazanie zwycięstwa nad prześladowaniem i cierpieniem. To dziecię to Jezus, któremu Ojciec oddał pełnię władzy nad ludźmi i całym światem. Symboliczny jest również opis ucieczki niewiasty na pustynię, która jest miejscem bezpiecznym, schronieniem pod Boską kuratelą. To swoista przenośnia do prześladowań, jakim poddawani bywają członkowie Kościoła. Przedstawiona wizja św. Jana jest bardzo obrazowa i niesie duży ładunek emocjonalny, a zarazem optymistyczny. Zwycięża dobro. Nie byłoby jednak tego zwycięstwa, gdyby nie ofiara Jezusa Chrystusa, pogromcy śmierci, piekła i szatana.

Komentarz do psalmu

Dzisiejszy psalm to błogosławieństwo Ozjasza, jednego z przywódców miasta Betulia – obleganego przez wojska asyryjskie pod wodzą Holofernesa – na cześć Judyty. To dzięki jej odwadze i działaniom miasto nie poddało się przeważającym siłom przeciwnika i zostało ocalone, choć obrońcy utracili już wszelką wiarę w powodzenie ich działań militarnych. Judyta podstępem doprowadziła do śmierci króla Holofernesa. Jej mądrość i przebiegłość, a jednocześnie ufność w Bożą opatrzność oraz modlitwa, sprawiły, że wojska asyryjskie wycofały się w popłochu.
W naszej tradycji chrześcijańskiej w Judycie upatrujemy pierwowzór Maryi. Obie niewiasty całkowicie ufały Bogu, były Mu oddane i żarliwie się modliły. Obie także wykazały się wielką odwagą, ryzykując własnym życiem. Gdyby nie doskonała więź z Bogiem, nie byłyby w stanie dokonać tych dzieł, których się podjęły. One powiedziały Bogu „TAK”…

Komentarz do drugiego czytania

Fragment Listu św. Pawła do Kolosan jest nawoływaniem do modlitwy dziękczynnej za to, co Bóg uczynił dla nas wierzących. Nie za sprawą zasług i wysiłku człowieka, ale łaski Bożej staliśmy się godnymi zbawienia. Bóg wyzwolił nas spod panowania grzechu, śmierci i szatana. Ten akt wyzwolenia umożliwia nam – wierzącym doznać królestwa światła, prawdy i życia, królestwa niebieskiego, w którym główną postacią jest Jezus, umiłowany Syn. To właśnie w Nim mamy uwolnienie od grzechów i ich konsekwencji, a wszystko to przez ofiarę jaką poniósł Syn Boży. Św. Paweł ukazuje Jezusa jako uczestnika stworzenia wszystkiego, który ma najwyższą władzę i pierwszeństwo przed wszelkim stworzeniem. Wskazuje Go nadto jako centralną postać w Bożym planie zbawienia.

Komentarz do Ewangelii

Za czasów cesarstwa rzymskiego zmuszano niekiedy rodziny, przyjaciół, a także wrogów, do uczestniczenia w ostatnich godzinach kaźni ukrzyżowanego. To taka dodatkowa kara dla skazańca widzieć rozpacz bliskich i satysfakcję wrogów. Pod krzyżem Jezusa stanęli między innymi Jego Matka i umiłowany uczeń Jan. W tej trudnej sytuacji Jezus, bezpośrednio z krzyża, przekazuje im Swój testament. Można by rzec, że to taki ludzki, zwyczajny gest: zaopiekuj się, Janie, Moją Matką, bo ja już tego nie będę mógł uczynić. Ty zaś Matko, traktuj swojego nowego opiekuna, jak syna. Ale czy tylko o taką prostą formę adopcyjną mogło chodzić Jezusowi? W sytuacji ziemskiego zakończenia misji Zbawiciela, zapewne coś znacznie szerszego przyświecało Jego słowom. Już sam fakt, że Jezus zwraca się do swojej Matki słowem „Niewiasto...” podkreśla pewnego rodzaju niezwyczajny, podniosły charakter tego zdarzenia. Dzisiejsze pierwsze czytanie, mocno korelujące z Ewangelią, jest uzupełnieniem pozwalającym dać wykładnię słów Jezusowych. Oto Maryja staje się Matką wszystkich wierzących w Jej Syna. Jezus powierzył Jej nową funkcję macierzyńską – staje się Ona Matką Kościoła.

Komentarze zostały przygotowane przez Damiana Jakubowskiego

Książka na dziś

Dzieci poznają Maryję

Ta książeczka pomaga małym chrześcijanom poznać Maryję Matkę Bożą i naszą Mamę! Zaznajamia dzieci z ważnymi pojęciami i zaprasza je do życia wiarą na co dzień.

Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.