Sobota

Czytania

(Ez 37,21-28)
Tak mówi Pan Bóg: Oto wybieram Izraelitów spośród ludów, do których pociągnęli, i zbieram ich ze wszystkich stron, i prowadzę ich do ich kraju. I uczynię ich jednym ludem w kraju, na górach Izraela, i jeden król będzie nimi wszystkimi rządził, i już nie będą tworzyć dwóch narodów, i już nie będą podzieleni na dwa królestwa. I już nie będą się kalać swymi bożkami i wstrętnymi kultami, i wszelkimi odstępstwami. Uwolnię ich od wszystkich ich wiarołomstw, którymi zgrzeszyli, oczyszczę ich i będą moim ludem, Ja zaś będę ich Bogiem. Sługa mój, Dawid, będzie królem nad nimi i wszyscy oni będą mieć jedynego Pasterza, i żyć będą według moich praw, i moje przykazania zachowywać będą i wypełniać. Będą mieszkali w kraju, który dałem słudze mojemu, Jakubowi, w którym mieszkali wasi przodkowie. Mieszkać w nim będą, oni i synowie, i wnuki ich na zawsze, a mój sługa, Dawid, będzie na zawsze ich władcą. I zawrę z nimi przymierze pokoju: będzie to wiekuiste przymierze z nimi. Założę ich i rozmnożę, a mój przybytek pośród nich umieszczę na stałe. Mieszkanie moje będzie pośród nich, a Ja będę ich Bogiem, oni zaś będą moim ludem. Ludy zaś pogańskie poznają, że Ja jestem Pan, który uświęca Izraela, gdy mój przybytek będzie wśród nich na zawsze.

(Jr 31,10-13)
REFREN: Pan nas obroni, tak jak pasterz owce

Słuchajcie, narody, słowa Pańskiego,
głoście na dalekich wyspach i mówcie:
„Ten, który rozproszył Izraela, znów go zgromadzi
i będzie czuwał nad nim jak pasterz nad swym stadem”.

Pan bowiem uwolni Jakuba,
wybawi go z ręki silniejszego od niego.
Przyjdą z weselem na szczyt Syjonu
i rozradują się błogosławieństwem Pana.

Wtedy dziewica rozweseli się w tańcu
i młodzieńcy cieszyć się będą ze starcami.
Zamienię bowiem ich smutek w radość,
pocieszę ich i rozweselę po ich troskach.

Aklamacja (Ez 18,31)
Odrzućcie od siebie wszystkie grzechy i utwórzcie sobie nowe serca i nowego ducha.

(J 11,45-57)
Wielu spośród żydów przybyłych do Marii ujrzawszy to, czego Jezus dokonał, uwierzyło w Niego. Niektórzy z nich udali się do faryzeuszów i donieśli im, co Jezus uczynił. Wobec tego arcykapłani i faryzeusze zwołali Wysoką Radę i rzekli: Cóż my robimy wobec tego, że ten człowiek czyni wiele znaków? Jeżeli Go tak pozostawimy, to wszyscy uwierzą w Niego, i przyjdą Rzymianie, i zniszczą nasze miejsce święte i nasz naród. Wówczas jeden z nich, Kajfasz, który w owym roku był najwyższym kapłanem, rzekł do nich: Wy nic nie rozumiecie i nie bierzecie tego pod uwagę, że lepiej jest dla was, gdy jeden człowiek umrze za lud, niż miałby zginąć cały naród. Tego jednak nie powiedział sam od siebie, ale jako najwyższy kapłan w owym roku wypowiedział proroctwo, że Jezus miał umrzeć za naród, a nie tylko za naród, ale także, by rozproszone dzieci Boże zgromadzić w jedno. Tego więc dnia postanowili Go zabić. Odtąd Jezus już nie występował wśród żydów publicznie, tylko odszedł stamtąd do krainy w pobliżu pustyni, do miasteczka, zwanego Efraim, i tam przebywał ze swymi uczniami. A była blisko Pascha żydowska. Wielu przed Paschą udawało się z tej okolicy do Jerozolimy, aby się oczyścić. Oni więc szukali Jezusa i gdy stanęli w świątyni, mówili jeden do drugiego: Cóż wam się zdaje? Czyżby nie miał przyjść na święto? Arcykapłani zaś i faryzeusze wydali polecenie, aby każdy, ktokolwiek będzie wiedział o miejscu Jego pobytu, doniósł o tym, aby Go można było pojmać.

Rozważania do czytań

o. Mieczysław Łusiak SJ

Dobru nic nie przeszkadza
Jezus przyszedł na świat, aby umrzeć za nas, a konkretnie za nasze winy. Chodziło o to, abyśmy nie musieli sami odkupić naszych win – Bóg nas w tym wyręczył. I jak się okazało, wszystko sprzyjało Jezusowi w wypełnieniu tej misji, nawet lęki arcykapłanów i faryzeuszy.
Jeżeli pragniemy w swoim życiu dokonać wiele dobra, to nic nie jest w stanie nam w tym przeszkodzić. Dobro można spełniać w każdych warunkach. Nie wolno nam się tylko przywiązywać do własnej wizji dobra, które chcemy zrealizować. Tak naprawdę to tam, gdzie panuje największa nienawiść można okazać najwięcej miłości.
o. Mieczysław Łusiak SJ

Patroni dnia:

Święty Zenon z Werony, biskup

Bractwo Słowa Bożego

Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego

Komentarz do pierwszego czytania

Odrodzenie zjednoczonego królestwa
Żydzi w swojej historii niedługo cieszyli się życiem pod rządami wspólnego króla. Dzieje tzw. zjednoczonego królestwa obejmują tylko rządy Saula, Dawida i Salomona. Po ostatnim z wymienionych monarchów kraj rozpadł się na Królestwo Izraela i Judy. To pierwsze zniknęło z map świata na zawsze w 722 r. przed Chr, drugie trwało dłużej, ale po odrodzeniu w V w. przed Chr. nigdy nie odzyskało autonomii. Prorocka wizja Ezechiela wydaje się zatem zaskakująca i nie do końca trafna. O ile bowiem słuszność miał, że Judejczycy powrócą do kraju z niewoli babilońskiej, repatrianci nie obwołali królem choćby Zorobabela z dynastii Dawidowej. Utworzyli natomiast ustrój teokratyczny z arcykapłanem Ezdraszem i namiestnikiem Nehemiaszem na czele. Słaba i zależna monarchia odrodziła się na moment w dynastii Hasmoneuszy, ponieważ herodiańską trudno nawet uznać za żydowską. Jak więc rozumieć proroka? Przenieść jego wizję z poziomu ziemskiego na kosmiczny. Słowa Ezechiela sięgają bowiem o wiele dalej niż do V czy II w. przed Chr., wypełnienie znajdują w Nowym Testamencie, erze Kościoła zakończonej paruzją Chrystusa i w niebieskiej Jeruzalem, gdzie Jego przybytek został ustanowiony na wieczność (Ez 37,26).

Komentarz do pierwszego psalmu

Boski porządek królestwa
Choć Księga Jeremiasza zdominowana została przez proroctwa przygnębiające i najczarniejsze scenariusze, również w niej znalazło się miejsce na tzw. Księgę Pociech (Jr 31-32). Czwarta z budzących nadzieję wyroczni ujęta została w formę hymnu, w którym prorok zapowiada wyzwolenie i zgromadzenie Izraela, którego wróg, choć silniejszy od narodu, nie jest mocniejszy od jego Boga. Pociecha, która przyjdzie na lud, będzie owocem bolesnego procesu pojednania, którym z historycznego punktu widzenia była oczyszczająca niewola, zaś z teologicznego – nawrócenie i zadośćuczynienie Bogu. Ostatecznie zapanuje radość znamionująca harmonię Boga z koroną Jego stworzenia, czyli z człowiekiem. Bóg wybawca (go’el) będzie jak pasterz czuwał nad swym stadem – ale już w sposób zupełnie jawny, choć w rzeczywistości nigdy go faktycznie nie porzucił, doświadczane przez nie zło czyniąc narzędziem wychowania i znakiem uszanowania wolnej woli gubiących się owiec.

Komentarz do Ewangelii

Król ujawniony
Sekwencja wydarzeń relacjonowanych przez ewangelistę Jana podkreśla absurd całego procesu, do którego zmierza spisana jego ręką (lub podyktowana przez niego) narracja. Jezus w wydarzeniu wskrzeszenia Łazarza ujawnia, że jest Panem życia i śmierci. Któż inny od Boga byłby w stanie przywrócić do życia zmarłego? Reakcja Sanhedrynu z arcykapłanami na czele powinna być jednoznaczna – Jezusa należy natychmiast obwołać królem, ponieważ dał świadectwo temu, że jest Świętym Boga. Tymczasem zamiast powyższego Kajfasz niczym uzurpator władzy sądowniczej staje w roli vox populi, ale już z pewnością nie Dei i wypowiada bluźniercze, ale i prorocze słowa będące kwintesencją misji Mesjasza: „lepiej jest dla was, aby jeden człowiek umarł za lud, niżby miał zginąć cały naród” (J 11,50). Śmierć Chrystusa była nieunikniona, natomiast zgrozę budzi fakt, że wyrok śmierci wychodzi z ust tego, który powinien zaśpiewać radosne Alleluja na widok swojego Króla i Pana. Jego „wy nic nie rozumiecie” jest kwintesencją wielokrotnie ukazywanego przez Jana motywu nieporozumienia i niezrozumienia Jezusa pośród Żydów. Króla czeka więc koronacja, ale koroną uwitą z cierni i budzący zgrozę tron zbity z solidnego drewna na wzgórzu Golgoty.

Komentarze zostały przygotowany przez dr hab. Annę Rambiert-Kwaśniewską

Książka na dziś

Jezus mówi do dzieci. Pamiątka Pierwszej Komunii Świętej

Sarah Young

Jezus mówi do dzieci w wyjątkowy sposób pozwoli poznać Chrystusa i Jego plan wobec każdego z nas. Ta książka nie tylko przybliża Biblię, dzięki niej usłyszymy żywy głos Jezusa w naszych sercach.

Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.