Środa

Czytania

(Jr 23, 5-8)
"Oto nadchodzą dni – mówi Pan – kiedy wzbudzę Dawidowi Odrośl sprawiedliwą. Będzie panował jako król, postępując roztropnie, i będzie wykonywał prawo i sprawiedliwość na ziemi. W jego dniach Juda dostąpi zbawienia, a Izrael będzie mieszkał bezpiecznie. To zaś będzie imię, którym go będą nazywać: „Pan naszą sprawiedliwością”. Dlatego właśnie nadchodzą dni – mówi Pan – kiedy nie będą już mówić: Na życie Pana, który wyprowadził synów Izraela z ziemi egipskiej, lecz raczej: Na życie Pana, który wyprowadził i przywrócił pokolenie domu Izraela z ziemi północnej i ze wszystkich ziem, po których ich rozproszył; tak że będą mogli mieszkać na swej ziemi".

(Ps 72 (71), 1b-2. 12-13. 18-19ab)
REFREN: Pokój zakwitnie, kiedy Pan przybędzie

Boże, przekaż Twój sąd królowi,
a Twoją sprawiedliwość synowi królewskiemu.
aby Twoim ludem rządził sprawiedliwie
i ubogimi według prawa.

Wyzwoli bowiem biedaka, który go wzywa,
i ubogiego, który nie ma opieki.
Zmiłuje się nad biednym i ubogim,
nędzarza ocali od śmierci.

Błogosławiony niech będzie Pan, Bóg Izraela,
który sam czyni cuda.
Na wieki niech będzie błogosławione Jego imię,
a Jego chwała niech wypełni ziemię.

Aklamacja
Wodzu domu Izraela, który na Synaju dałeś Prawo Mojżeszowi, przyjdź nas odkupić mocą Twojego ramienia.

(Mt 1, 18-24)
Z narodzeniem Jezusa Chrystusa było tak. Po zaślubinach Matki Jego, Maryi, z Józefem, wpierw nim zamieszkali razem, znalazła się brzemienną za sprawą Ducha Świętego. Mąż Jej, Józef, który był człowiekiem sprawiedliwym i nie chciał narazić Jej na zniesławienie, zamierzał oddalić Ją potajemnie. Gdy powziął tę myśl, oto Anioł Pański ukazał mu się we śnie i rzekł: "Józefie, synu Dawida, nie bój się wziąć do siebie Maryi, twej Małżonki; albowiem z Ducha Świętego jest to, co się w Niej poczęło. Porodzi Syna, któremu nadasz imię Jezus, On bowiem zbawi swój lud od jego grzechów". A stało się to wszystko, aby się wypełniło słowo Pańskie powiedziane przez Proroka: "Oto Dziewica pocznie i porodzi Syna, któremu nadadzą imię Emmanuel", to znaczy Bóg z nami. Zbudziwszy się ze snu, Józef uczynił tak, jak mu polecił Anioł Pański: wziął swoją Małżonkę do siebie.

Rozważania do czytań

Ewangeliarz OP

o. Maciej Sierzputowski CSSp

Patroni dnia:

Św. Auksencjusz
pochodził z Mopsuestii, był na dworze cesarza Licyniusza (306-323) dowódcą jego przybocznej straży. Kiedy wybuchło prześladowanie za cesarza Dioklecjana, a Licyniusz należał do największych wrogów chrześcijaństwa, Auksencjusz zrezygnował z tak zaszczytnej służby, nie ujawniając jednak, że jest chrześcijaninem. Przetrwał szczęśliwie obu prześladowców i poświęcił się służbie Bożej. Około roku 359 został nawet biskupem Mopsuestii. Zmarł w rok po objęciu biskupstwa, dnia 18 grudnia ok. 360 roku.

Bractwo Słowa Bożego

Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego

Komentarz do pierwszego czytania

Czas działalności proroka Jeremiasza przypada na bardzo burzliwy okres w dziejach Izraelitów. W 586 r. przed Chr. Jerozolima została zdobyta przez Nabuchodonozora, a świątynia została zniszczona. Wtedy też odbyły się deportacje mieszkańców Judei do Babilonii. Naród został rozbity i upadła wszelka nadzieja. Jeremiasz, podobnie jak inni prorocy działający w tym czasie, w swoich wystąpieniach ostrzegał Izraelitów przed tragedią i wzywał do nawrócenia do Boga Jedynego.
Gdy wypełniły się zapowiedzi upadku, Bóg nie zostawił ludu Swojego wyboru i ustami Jeremiasza przekazuje wyrocznię pełną nadziei: Na życie Pana, który wyprowadził potomstwo domu Izraela z kraju północnego i ze wszystkich krajów wygnania, i który wprowadził ich do swojej ziemi, aby w niej zamieszkali. Proroctwo to nie dotyczy tylko powrotu z wygnania babilońskiego, ale również – co jest dużo ważniejsze – zapowiada nadejście Mesjasza: Oto nadchodzą dni, gdy wzbudzę Dawidowi odrośl sprawiedliwą. Termin „odrośl” („różdżka”) oznacza gałązkę wyrastającą z głównego pnia lub korzeni rośliny. W proroctwach dotyczących Izraela ma sens przenośny, mówiący o przyszłej chwale tego narodu dzięki wyznaczonemu przez Boga władcy. To potomek z rodu Dawida zostanie napełniony Bożym duchem mądrości, mocy i woli Bożej, aby rządził sprawiedliwie Izraelem i rodzajem ludzkim.
Chrześcijanie odczytują to proroctwo jako zapowiedź przyjścia Jezusa. Dzisiaj, wspominając narodziny Mesjasza, również pragniemy i modlimy się, aby Pan, Odrośl Dawida, zaprowadził pokój i sprawiedliwość na świecie.

Komentarz do psalmu

Psalm 72 kończy drugi zbiór modlitw Dawida. Rozpoczyna się od dedykacji: Dla Salomona. Może to sugerować, że bliski śmierci Dawid modli się za swojego syna Salomona, żeby ten był mądry w swoich rządach, aby z rąk możnego wybawił biedaka i nędzarza, który nie miał obrońcy. Aby oszczędził biednego i ubogiego oraz ocalił życie ubogim. Obroni ich przed krzywdą i przemocą, gdyż cenna jest krew ich dla niego.
Faktem jest, że ani Salomon, ani żaden król w dziejach Izraela nie zdołał sprostać nakreślonemu w psalmie ideałowi. Dlatego po przesiedleniu babilońskim wspólnota Izraela dostrzega w pieśni Dawida wyraz oczekiwań mesjańskich. Pierwotny Kościół w swojej liturgii również nawiązywał do tych oczekiwań. To Chrystus Król ujmował się za ubogimi i chorymi. To On nakarmił głodnych chlebem, a w Eucharystii uczynił sam siebie pokarmem jednoczącym cały świat. Końcowa doksologia zdaje się potwierdzać tę mesjańską interpretację: Błogosławiony Pan Bóg, Bóg Izraela, który sam czyni cuda. Błogosławione na wieki Jego chwalebne imię! Niech ziemia cała będzie pełna Jego chwały! Amen! Niech tak będzie!

Komentarz do Ewangelii

W Starym Testamencie Pan Bóg często komunikuje się z człowiekiem poprzez sen, np. sen Jakuba (Rdz 28,12) czy też sny Józefa (Rdz 37). Sny jako metoda objawienia woli Bożej także w Nowym Testamencie (zwłaszcza u Mateusza) pełniły ważną rolę. Piotr w swoim pierwszym wystąpieniu w Dziejach Apostolskich mówił: W dniach ostatecznych wyleję mojego Ducha na każde stworzenie. I będą prorokować wasi synowie i wasze córki, młodzieńcy wasi będą mieć widzenia, a starcy – sny (Dz 2,17). Nie powinna nas zatem dziwić scena z dzisiejszej Ewangelii. Jednak zawsze można zapytać: dlaczego Józef nie doświadczył bezpośredniego kontaktu z anielskim wysłańcem tak jak to było z Maryją podczas Zwiastowania? Przecież to posłannictwo dla Józefa było także bardzo ważne. Trudno jest dzisiaj dociekać, dlaczego Bóg tak uczynił. Faktem jest, że chrześcijanie – zgodnie ze słowami Piotra - powinni być gotowi na Boże objawienie także poprzez sen i wizje.
A Boże orędzie dla Józefa było bardzo ważne. Wydarzyło się ono w czasie jednego z trzech etapów zawierania małżeństwa. Pierwszy krok to formalne zaślubiny, które były znacznie ważniejsze niż w naszej kulturze zaręczyny. Formalnie po tym akcie para była już małżeństwem. Drugi etap, to przygotowanie mieszkania przez oblubieńca, w którym małżonkowie już po trzecim etapie, tj. weselu, razem zamieszkiwali. Wtedy też dochodziło do konsumpcji małżeństwa. Wszystko wskazuje na to, że sen Józefa miał miejsce w drugim etapie, kiedy mąż miał prawo oddalić żonę np. za zdradę.
Józef, jako człowiek sprawiedliwy i uczciwy, z jednej strony nie chciał się wikłać w „podejrzany” związek, a z drugiej nie chciał skrzywdzić Maryi. I tu była potrzebna Boża interwencja. Józef pokornie przyjął słowa Anioła, jako wyraz woli Bożej. Zapewne też zrozumiał jak ważne jest jego „ojcostwo” dla Jezusa. Przecież to on pochodził rodu Dawida, z którego miał narodzić się Mesjasz!

Komentarze zostały przygotowany przez Andrzeja Kosińskiego

Książka na dziś

Rok z Tischnerem

„Filozofia jest nieustannym buntem przeciwko schematom, przeciwko rzeczywistości (…); jest mądrością, bez której trudno jest żyć, a jeszcze trudniej być człowiekiem wolnym”.

Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.