Poniedziałek

Czytania

(Lb 24, 2-7. 15-17a)
Gdy Balaam podniósł oczy i zobaczył Izraela rozłożonego obozem według swoich pokoleń, ogarnął go duch Boży i zaczął głosić swoje pouczenie, mówiąc: "Wyrocznia Balaama, syna Beora; wyrocznia męża, który wzrok ma przenikliwy; wyrocznia tego, który słyszy słowa Boże, który ogląda widzenie Wszechmocnego, który pada, a oczy mu się otwierają. Jakubie, jakże piękne są twoje namioty, mieszkania twoje, Izraelu: Niby szerokie doliny potoków, niby ogrody nad brzegami strumieni lub niby aloes, który Pan sadził, niby cedry nad wodami. Płynie woda z jego wiader, a zasiew jego ma wilgoć obfitą; król jego wiele mocniejszy niż Agag, królestwo jego w górę wyniesione". I wygłosił swoje pouczenie, mówiąc: "Wyrocznia Balaama, syna Beora; wyrocznia męża, który wzrok ma przenikliwy; wyrocznia tego, który słyszy słowa Boże, a w wiedzy Najwyższego ma udział, który ogląda widzenie Wszechmocnego, który pada, a oczy mu się otwierają. Widzę go, lecz jeszcze nie teraz, dostrzegam go, ale nie z bliska: Wschodzi Gwiazda z Jakuba, a z Izraela podnosi się berło".

(Ps 25 (24), 4-5. 6 i 7bc. 8-9)
REFREN: Naucz mnie chodzić Twoimi ścieżkami

Daj mi poznać Twoje drogi, Panie,
naucz mnie chodzić Twoimi ścieżkami.
Prowadź mnie w prawdzie według swych pouczeń,
Boże i Zbawco, w Tobie mam nadzieję.

Wspomnij na swoje miłosierdzie, Panie,
na swoją miłość, która trwa od wieków.
Tylko o mnie pamiętaj w swoim miłosierdziu
ze względu na dobroć Twą, Panie.

Dobry jest Pan i łaskawy,
dlatego wskazuje drogę grzesznikom.
Pomaga pokornym czynić dobrze,
uczy ubogich dróg swoich.

Aklamacja (Ps 85 (84), 8)
Okaż nam, Panie, łaskę swoją i daj nam swoje zbawienie.

(Mt 21, 23-27)
Gdy Jezus przyszedł do świątyni i nauczał, przystąpili do Niego arcykapłani i starsi ludu, pytając: "Jakim prawem to czynisz? i kto Ci dał tę władzę?" Jezus im odpowiedział: "Ja też zadam wam jedno pytanie: jeśli odpowiecie Mi na nie, i Ja powiem wam, jakim prawem to czynię. Skąd pochodził chrzest Janowy: z nieba czy od ludzi?" Oni zastanawiali się między sobą: "Jeśli powiemy: „z nieba”, to nam zarzuci: „Dlaczego więc nie uwierzyliście mu?” A jeśli powiemy: „od ludzi”, to boimy się tłumu, bo wszyscy uważają Jana za proroka". Odpowiedzieli więc Jezusowi: "Nie wiemy". On również im odpowiedział: "Zatem i Ja wam nie powiem, jakim prawem to czynię".

Rozważania do czytań

Ewangeliarz OP

o. Mieczysław Łusiak SJ

Bóg odpowiada wierzącym
Zadawali Jezusowi pytanie: „Jakim prawem to czynisz?”. I my pewnie nie raz pytaliśmy Boga w podobny sposób: „Boże, jakim prawem to się dzieje w moim życiu? Dlaczego tak się dzieje?”. Jezus odpowiada nam wtedy w następujący sposób: „Jeśli chcesz, bym ci to wyjaśnił, musisz mi powiedzieć, czy wierzysz we mnie. Kim dla ciebie jestem? Skąd, według ciebie, pochodzę?”. Jeśli nie wierzymy, że Jezus jest Bogiem, jeśli nie stał się On dla nas jedynym Panem i Zbawicielem, wówczas nawet gdyby odpowiedział nam na nasze pytanie, nie uwierzylibyśmy Mu. Po co więc Bóg ma nam odpowiadać na trudne pytania, skoro i tak do końca w Niego nie wierzymy?
o. Mieczysław Łusiak SJ

Patroni dnia:

Święta Adelajda, cesarzowa
urodziła się w 931 lub 932 r. jako córka Rudolfa II, króla Burgundii. Gdy miała 16 lat, została wydana za Lotara, króla Włoch. Dała mu córkę, Emmę. Owdowiała mając 20 lat. Poetm wyszła za Ottona I. Dała mu troje dzieci, wśród nich jego następcę, Ottona II. Papież Jan XII w Boże Narodzenie 962 roku dokonał w bazylice św. Piotra uroczystej koronacji Ottona I na pierwszego cesarza Niemiec. W 973 roku Adelajda po raz drugi została wdową. W 983 r. Adelajda stała się regentką w zastępstwie jeszcze małoletniego cesarza, Ottona III. Ujawnił się w całej pełni jej zmysł organizacyjny, mądrość i roztropność, umiejętność dobierania ludzi na odpowiednie stanowiska. Wyróżniała się przy tym wielkim miłosierdziem i hojnością w przeznaczaniu dóbr na cele kościelne. Korzystając z pełnego cesarskiego skarbca, wystawiła kilkanaście opactw i klasztorów. Zmarła 16 grudnia 999 roku.

Bractwo Słowa Bożego

Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego

Komentarz do pierwszego czytania

Liturgia Słowa trzeciego tygodnia Adwentu tradycyjnie rozpoczyna się od błogosławieństwa i pouczenia Balaama dla Izraela. Był on wieszczem i wróżbitą cudzoziemskim o niejasnym pochodzeniu. Balak – syn króla Moabu – przekupił chciwego Balaama, żeby ten przeklął Izraelitów. Jednak wbrew ludzkim oczekiwaniom Bóg używa go, aby błogosławił Izraelowi i wypowiedział proroctwo o „Gwieździe z Jakuba” i przyszłym „berle Izraela”, które uważane jest za proroctwo mesjańskie. Słowa te zostały wypowiedziane prawdopodobnie w XIII w. przed Chr. dlatego Balaam mówi: Widzę go, lecz jeszcze nie teraz, oglądam go, ale nie z bliska! Jakże dalekosiężne są myśli i zapowiedzi Boga!
W tym krótkim fragmencie Balaam powtarza dwukrotnie: wypowiedź człowieka o bystrym spojrzeniu, wypowiedź tego, który słyszy Boże słowa, i ogląda wizje Wszechmocnego. Wierzący poprzez chrzest włączeni są w misję kapłańską, królewską i prorocką Jezusa Chrystusa. To wielka godność a zarazem zadanie, które przed nami stawia Bóg. Misję prorocką wypełniamy głównie przez ewangelizację. Prawdziwy apostoł szuka każdej, nawet najmniejszej okazji, aby przepowiadać Chrystusa słowem i czynem, jak potrafi najlepiej, na ile starczy mu sił i umiejętności. Powyższe słowa Balaama o bystrym spojrzeniu, o usłyszeniu słowa Bożego oraz oglądaniu wizji Wszechmocnego wydają się pomocną wskazówką jak przygotowywać się i otwierać na misję głoszenia Ewangelii w naszym życiu.

Komentarz do psalmu

Psalm 25 przypisywany jest samemu Dawidowi, który odmawia swoją najpobożniejszą modlitwę, w której prosi o odpuszczenie popełnionych grzechów i o łaskę pomocy w codziennym życiu. Teodoret z Cyru uważa, że psalm ten jest wzorem modlitwy, w której wielokrotnie Dawid prosi Pana o wskazanie właściwej drogi. We współczesnym świecie ludzie często chcą chodzić swoimi drogami, takimi, które wydają się łatwe i skutecznie prowadzącymi do celu. W rzeczywistości są one zawiłe i często prowadzą w ślepe zaułki. To nic nowego - prorok Izajasz mówi: Bo moje myśli nie są waszymi myślami, a wasze drogi nie są moimi drogami (Iz 55,8). Pobożni Żydzi podkreślają, że tylko Bóg może ukazać właściwą ścieżkę życia, a przykazania nie są uciążliwe, gdyż są jak znaki drogowe wskazujące, co należy lub czego nie należy robić, aby nie zejść z Bożej drogi. Wołajmy słowami psalmu: Pan jest dobry i prawy, wskazuje drogę błądzącym. Pokornych prowadzi ku sprawiedliwości, pokornym wskazuje drogę.

Komentarz do Ewangelii

Pytanie kapłanów i starszych ludu: Jakim prawem to czynisz? de facto odnosi się nie tylko do nauczania Jezusa w świątyni, ale także do wydarzenia z dnia poprzedniego. Wtedy to Jezus wypędził z dziedzińca świątynnego wszystkich sprzedawców i kupujących oraz uzdrawiał chorych, a dzieci, które tam były wołały Hosanna Synowi Dawida. Kapłani oburzyli się głównie na te słowa z Psalmu Ósmego (8,2). Pytali, jakim prawem pozwalasz, aby dzieci używały wobec Ciebie tytułu mesjańskiego? Jest to bezpośrednie nawiązanie do faktu, że w Jezusie wypełniło się proroctwo dane Dawidowi, iż z jego potomstwa będzie wywodził się Chrystus, doskonały i wieczny król Izraela (2 Sm 7,11-16). Sam Jezus pozwalał, aby tak do Niego się zwracano (np. Mt 9,27; 21,9), choć w niektórych sytuacjach ukrywał swoją godność, aby uniknąć utożsamienia Go z politycznym wyzwolicielem oczekiwanym przez Żydów (np. Mk 1,40-45).
Zapewne owi arcykapłani i starsi ludu przez noc zastanawiali się, jak sprawdzić wiarygodność Jezusa i odkryć źródło Jego posłannictwa. Zdecydowali się na bezpośrednie pytania: Jakim prawem to czynisz? Kto Ci dał taką władzę?. Jezus, widząc ich przewrotność, zadał im pytanie o Jana Chrzciciela: Skąd pochodził chrzest Jana? Z nieba czy od ludzi?. A był on uważany za proroka i cieszył się wielkim szacunkiem ludu. Zwierzchnicy narodu odrzucili jednak Jana, twierdząc, że jest oszustem. Odpowiadając na pytanie Jezusa o pochodzenie chrztu Janowego ponad prawdę przedłożyli jednak swoje bezpieczeństwo i obronę własnego autorytetu, o czym świadczy szukanie wymijającej odpowiedzi na to pytanie. Mówiąc Nie wiemy, wykazali swoją niekompetencję w religijnym przywództwie narodu, a równocześnie potwierdzili autorytet Jezusa.
Stwierdzenie nie wiem może mieć i w naszym życiu dwa znaczenia. Jedno: prostolinijne oświadczenie, że faktycznie czegoś nie wiem, a drugie: mówię nie wiem, bo chcę ukryć mój pogląd na dany temat i zobaczyć, co mówią inni. To taka postawa wycofana i zachowawcza. Jezus wzywa nas jednak do życia wg zasady: Niech wasza mowa będzie: tak – tak, nie – nie, a wszystko ponad to – pochodzi od Złego (Mt 5,37).

Komentarze zostały przygotowany przez Andrzeja Kosińskiego

Książka na dziś

Rzym od kuchni. Śladami historii najsłynniejszych dań Wiecznego Miasta

Magdalena Wolińska-Riedi

Magdalena Wolińska-Riedi, autorka książki „Mój Rzym” oraz watykańskiej trylogii z bestsellerową „Kobietą w Watykanie”, od ponad dwudziestu lat mieszka w samym sercu Wiecznego Miasta. Tym razem w swojej opowieści zabiera nas na niezwykły spacer po historii najsłynniejszych rzymskich dań. Poczujemy zapach świeżych ziół i aromatycznych przypraw, odkryjemy smak chrupiącej bruschetty, prawdziwej rzymskiej pizzy i

Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.