14 grudnia 2024
Sobota
Sobota II tygodnia adwentu
Czytania: (Syr 48,1-4.9-11); (Ps 80,2aci3b,15-16,18-19); Aklamacja (Łk 3,4.6); (Mt 17,10-13);
Rozważania: Ewangeliarz OP , o. Mieczysław Łusiak SJ , Bractwo Słowa Bożego
Książka na dziś: Modlitwa i życie. Rozmowy i ćwiczenia (CD-MP3-audiobook)
Czytania
(Syr 48,1-4.9-11)
Powstał Eliasz, prorok jak ogień, a słowo jego płonęło jak pochodnia. On głód na nich sprowadził, a swoją gorliwością zmniejszył ich liczbę. Słowem Pańskim zamknął niebo, z niego również trzy razy sprowadził ogień. Jakże wsławiony jesteś, Eliaszu, przez swoje cuda i któż się może pochwalić, że tobie jest równy? Ty, który zostałeś wzięty w skłębionym płomieniu, na wozie o koniach ognistych. O tobie napisano, żeś zachowany na czasy stosowne, by uśmierzyć gniew przed pomstą, by zwrócić serce ojca do syna, i pokolenia Jakuba odnowić. Szczęśliwi, którzy cię widzieli, i ci, którzy w miłości posnęli, albowiem i my na pewno żyć będziemy.
(Ps 80,2aci3b,15-16,18-19)
REFREN: Odnów nas, Boże, i daj nam zbawienie
Usłysz, Pasterzu Izraela,
Ty, który zasiadasz nad cherubinami.
Zbudź swą potęgę
i przyjdź nam z pomocą.
Powróć, Boże Zastępów,
wejrzyj z nieba, spójrz i nawiedź tę winorośl.
I chroń to, co zasadziła Twoja prawica,
latorośl, którą umocniłeś dla siebie.
Wyciągnij rękę nad mężem Twojej prawicy,
nad synem człowieczym,
którego umocniłeś w swej służbie.
Już więcej nie odwrócimy się od Ciebie,
daj nam nowe życie, a będziemy Cię chwalili.
Aklamacja (Łk 3,4.6)
Przygotujcie drogę Panu, prostujcie ścieżki dla Niego; wszyscy ludzie ujrzą zbawienie Boże.
(Mt 17,10-13)
Kiedy schodzili z góry, uczniowie zapytali Jezusa: „Czemu uczeni w Piśmie twierdzą, że najpierw musi przyjść Eliasz?” On odparł: „Eliasz istotnie przyjdzie i naprawi wszystko. Lecz powiadam wam: Eliasz już przyszedł, a nie poznali go i postąpili z nim tak, jak chcieli. Tak i Syn Człowieczy będzie od nich cierpiał”. Wtedy uczniowie zrozumieli, że mówił im o Janie Chrzcicielu.
Rozważania do czytań
Ewangeliarz OP
o. Mieczysław Łusiak SJ
O naprawianiu świata
Ten świat trzeba naprawić. Co do tego chyba nikt nie ma wątpliwości. Ale kto ma to zrobić? Istotną rolę odegrali w tym prorocy. Jeszcze większą Pan Jezus. Jednak ani Eliasz, ani Jan Chrzciciel, ani nawet Pan Jezus nie wyręczą w naprawianiu świata nas, zwykłych ludzi. Naprawienie świata zależy od każdego z nas, bo każdy z nas go kształtuje czy chce, czy nie. Nie ociągajmy się, nie patrzmy jeden na drugiego: zakaszmy rękawy i do dzieła – czyńmy świat lepszym.
o. Mieczysław Łusiak SJ
Patroni dnia:
Święty Jan od Krzyża,prezbiter i doktor Kościoła
urodził się w 1542 roku w Fontiveros (Hiszpania). Jego ojciec zmarł gdy miał 2 i pół roku. Jan został oddany do przytułku. Potem pracował w szpitalu, by następnie próbować różnych zawodów u kolejnych majstrów: w tkactwie, krawiectwie, snycerstwie, jako malarz, jako zakrystian, wreszcie jako pielęgniarz. W roku 1563, mając 21 lat, wstąpił do karmelitów. W 25. roku życia otrzymał święcenia kapłańskie. W dniu swojej Mszy prymicyjnej spotkał św. Teresę z Avila, która podjęła się dzieła reformy żeńskiej gałęzi Karmelu. Te dwie bratnie dusze zrozumiały się i postanowiły wytężyć wszystkie siły dla reformy obu rodzin karmelitańskich. W następnym roku św. Teresa namówiła pewnego szlachcica, żeby ofiarował dom w Duruelo na założenie pierwszej fundacji reformy. Tam przeniósł się Jan wraz z dwoma przyjaciółmi, których pozyskał dla reformy. 28 listopada 1568 r. złożyli ślub zachowania pierwotnej reguły. W postępowaniu Jana przełożeni dopatrzyli się niesubordynacji. Obawiali się rozkładu zakonu. Posypały się napomnienia i nakazy. Jan został aresztowany w Avila w nocy z dnia 2 na 3 grudnia 1577 roku i siłą zabrany do Toledo. Wtrącony do więzienia klasztornego, był nie tylko pozbawiony wolności, ale skazany na głód i częstą chłostę. 15 sierpnia 1578 roku udało mu się uciec z zakonnego więzienia. W roku następnym (1579) otworzył nowy dom reformy, w Baeza, gdzie pozostał jako przełożony do 1582 r. W roku 1581 z domów zreformowanych karmelitów utworzona została osobna prowincja. Zezwolił na to papież Grzegorz XIII specjalnym breve z 22 lipca 1580 roku. Najbardziej sławny stał się Jan od Krzyża dzięki swoim pismom. Kiedy liczba zreformowanych klasztorów zaczęła rosnąć i powstawały nowe prowincje, papież Sykstus V zezwolił na wybór osobnego wikariusza generalnego dla prowincji zreformowanych, ale generał miał być jeszcze wspólny dla obu rodzin karmelu. Papież miał bowiem nadzieję, że niebawem cały zakon przyjmie reformę. W roku 1588 odbyła się pierwsza kapituła generalna prowincji zreformowanych. Jednak stronnictwo złagodzonej reguły wzięło górę. Jan został usunięty ze wszystkich urzędów i jako zwykły zakonnik zakończył niebawem życie w klasztorze w Ubedzie 14 grudnia 1591 roku w wieku zaledwie 49 lat. Umierał zupełnie osamotniony.
Bractwo Słowa Bożego
Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego
Komentarz do pierwszego czytania
Dzisiejszy urywek z Księgi Mądrości Syracha pochodzi z II w. przed Chrystusem i jest częścią dłuższego fragmentu, w którym autor księgi wygłasza pochwałę dla postaci ze Starego Testamentu.
Eliasz przedstawiony jest z atrybutem ognia. W jego życiu możemy odnaleźć dwa zdarzenia, w których ogień odgrywał znaczącą rolę. Pierwszym z nich jest sprowadzanie ognia z nieba, który pochłonął ofiarę składaną Bogu. To wydarzenie poprzedziły bezskuteczne prośby pogańskich proroków, by ich bóg Baal przyjął ofiarę (por. 1 Krl 18,20nn). Drugim wydarzeniem było wzięcie do nieba Eliasza pośród ognistych rydwanów (por. 2 Krl 2,11). Ogień jest także jednym z obrazów mocy Ducha Świętego. Trzecia Osoba Trójcy Świętej potrafi ogrzać te miejsca, które już są wychłodzone brakiem obecności Bożej. Działanie Ducha Świętego również ma rozpalić człowieka do gorliwego pełnia służby Bożej, podobnie jak Eliasza, który wyznał: „żarliwością zapłonąłem o Pana, Boga Zastępów” (por. 1 Krl 19,14). Duch Święty z jednej strony jest zupełnie nieuchwytny, ale z drugiej jest bardzo blisko nas i zawsze jest przy nas. W życiu codziennym warto prosić Ducha Świętego, by pomagał w rozeznawaniu różnych dylematów oraz by coraz mocniej pociągał do żarliwej relacji z Bogiem.
Komentarz do pierwszego psalmu
Psalm 80 jest przepięknym wołaniem człowieka, który potrzebuje Bożej opieki. Żądanie Bożej pomocy ma bardzo jasną motywację. Jeżeli Bóg jest Stwórcą, to ponosi także odpowiedzialność za to, co stworzył. Obrazuje to winnica, której twórcą jest Bóg. Symbol winnicy jest obecny w wielu miejscach Pisma Świętego. Taki znak mocno przemawiał do Izraelitów, dla których winnica była znakiem hojności, bogactwa i obfitości. Winnicą założoną przez Boga jest sam człowiek. Psalm 80 bardzo klarowanie pokazuje kierunek relacji Boga do człowieka. Chociaż Bóg jest tym, który jest „wysoko i zasiada nad Cherubami”, to „wyciąga rękę” nad człowiekiem i dba o niego.
Komentarz do Ewangelii
Dialog Jezusa z Apostołami rozpoczyna się zaraz po zejściu z góry Tabor, po Jego cudownym przemienieniu się w obecności trzech wybranych Apostołów. Był to dla nich bardzo ważny moment, ponieważ zapowiadał cel misji Jezusa – zmartwychwstanie. Na Górze Przemienienia objawił się także Mojżesz i Eliasz. W osobie Eliasza symbolicznie możemy widzieć wszystkich starotestamentalnych proroków. Zobaczenie proroka wzbudziło w Apostołach ważne pytania o to, czy już żyją w czasach ostatecznych. Jezus przekierowuje ich uwagę z Eliasza na Jana Chrzciciela. To „głos wołającego na pustyni” (por. Mt 3,3) zapowiadał bezpośrednio przyjście Mesjasza. Jednakże został zlekceważony.
Pan Bóg daje nam wiele znaków swojej obecności i często o niej przypomina. Sygnałem, że Bóg chce, abyśmy przypomnieli sobie o Nim, mogą być inni ludzie, wydarzenia, a także własne rozumowanie, które jest kierowane przez Ducha Świętego. Ważne, by tych znaków nie lekceważyć, ale na modlitwie „dopytywać” o nie Jezusa, podobnie jak Apostołowie po wydarzeniu przemienienia.
Komentarze zostały przygotowany przez ks. Jakuba Zinkowa
Książka na dziś
Modlitwa i życie. Rozmowy i ćwiczenia (CD-MP3-audiobook)
Płyta zawiera rozmowy, jakie tygodnik „Idziemy” przeprowadził z Józefem Augustynem SJ. Wszystkie poświęcone są modlitwie i jej powiązaniom z naszym codziennym życiem; z tym, co w nim jest najpiękniejsze i najtrudniejsze. Modlitwa – podkreśla Autor - otwiera nas na miłość i daje nam nadzieję, a Bogu sprawia najwyższą radość.
Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.