pobierz z Google Play

24 listopada 2024

Niedziela

Uroczystość Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata

Czytania: (Dn 7,13-14); (Ps 93,1.2.5); (Ap 1,5-8); Aklamacja (Mk 11,10); (J 18,33b-37);

Rozważania: Ewangeliarz OP , ks. Wenancjusz Zmuda , Bractwo Słowa Bożego

Książka na dziś: Ikony świąteczne. Historia, znaczenie, symbolika

Czytania

(Dn 7,13-14)
Patrzyłem w nocnych widzeniach, a oto na obłokach nieba przybywa jakby Syn Człowieczy. Podchodzi do Przedwiecznego i wprowadzają Go przed Niego. Powierzono Mu panowanie, chwałę i władzę królewską, a służyły Mu wszystkie narody, ludy i języki. Panowanie Jego jest wiecznym panowaniem, które nie przeminie, a Jego królestwo nie ulegnie zagładzie.

(Ps 93,1.2.5)
REFREN: Pan Bóg króluje, pełen majestatu

Pan króluje, oblókł się w majestat,
Pan odział się w potęgę i nią się przepasał,
tak świat utwierdził,
że się nie zachwieje.

Twój tron niewzruszony na wieki,
Ty od wieków istniejesz. Boże.
Świadectwa Twoje bardzo godne są wiary,
Twojemu domowi przystoi świętość,
po wszystkie dni, o Panie.

(Ap 1,5-8)
Jezus Chrystus jest Świadkiem Wiernym, Pierworodnym umarłych i Władcą królów ziemi. Tym, który nas miłuje i który przez swą krew uwolnił nas od naszych grzechów, i uczynił nas królestwem i kapłanami Bogu i Ojcu swojemu: Jemu chwała i moc na wieki wieków. Amen. Oto nadchodzi z obłokami i ujrzy Go wszelkie oko i wszyscy, którzy Go przebili. I będą Go opłakiwać wszystkie pokolenia ziemi. Tak: Amen. Jam jest Alfa i Omega, mówi Pan Bóg, który jest, który był i który przychodzi, Wszechmogący.

Aklamacja (Mk 11,10)
Czuwajcie i módlcie się w każdym czasie, abyście mogli stanąć przed Synem Człowieczym.

(J 18,33b-37)
Piłat powiedział do Jezusa: „Czy Ty jesteś Królem żydowskim?”. Jezus odpowiedział: „Czy to mówisz od siebie, czy też inni powiedzieli ci o Mnie?”. Piłat odparł: „Czy ja jestem Żydem? Naród Twój i arcykapłani wydali mi Ciebie. Coś uczynił?”. Odpowiedział Jezus: „Królestwo moje nie jest z tego świata. Gdyby królestwo moje było z tego świata, słudzy moi biliby się, abym nie został wydany Żydom. Teraz zaś królestwo moje nie jest stąd”. Piłat zatem powiedział do Niego: „A więc jesteś Królem?”. Odpowiedział Jezus: „Tak, jestem królem. Ja się na to narodziłem i na to przyszedłem na świat, aby dać świadectwo prawdzie. Każdy, kto jest z prawdy, słucha mojego głosu”.

Do góry

Rozważania do czytań

Ewangeliarz OP


Do góry

ks. Wenancjusz Zmuda

Przedziwny Król i przedziwne królestwo. W realiach swojej męki, swojej Paschy, kiedy Jezus staje przed Piłatem, wyznaje mu, że jest Królem: “Ja się na to narodziłem i na to przyszedłem na świat, aby dać świadectwo prawdzie”. Tak, jestem Królem.
Jezus zaprasza nas do tego, żebyśmy smakowali królestwo prawdy. Najważniejsze zdanie w Ewangelii janowej dla Jana Pawła II to: “Poznacie prawdę, a prawda was wyzwoli”. Poznać prawdę Jezusa, wejść w realia Jego królestwa, przyjąć Chrystusa Króla jako Chrystusa sługę. Bez srebra, bez złota, ale Chrystusa w cierniowej koronie, z trzciną, w płaszczu purpurowym, wyszydzonego i wydanego na pośmiewisko. Piłat powie o Nim: „Oto Człowiek”.
Przyjąć tego, który uniżył samego siebie, który zszedł w nasze najciemniejsze doliny, rewiry, myśli i sytuacje, żeby nas zbawić i ratować. Stanąć naprzeciw Chrystusa Króla, czyli stanąć naprzeciw Chrystusa sługi, który służy, który się nad nami pochyla, który zabiera nas do Królestwa swego Ojca.
ks. Wenancjusz Zmuda
Do góry

Patroni dnia:

Andrzej Dung-Lac, prezbiter, i Towarzysze
Pierwsi misjonarze, którzy przynieśli wiarę chrześcijańską do Wietnamu, przybyli tam w 1533 r. Ich działalność nie spotkała się z przychylnością władz. Przez kolejne trzy stulecia chrześcijanie byli prześladowani za swoją wiarę. Wielu z nich poniosło śmierć męczeńską, zwłaszcza podczas panowania cesarza Minh-Manga w latach 1820-1840. Zginęło wtedy od 100 do 300 tysięcy wierzących. Andrzej Dung-Lac urodził się około 1795 r. W wieku 12 lat wraz z rodzicami, którzy poszukiwali pracy, przeniósł się do Hanoi. Tam spotkał katechetę, który zapewnił mu jedzenie i schronienie. Nauczywszy się chińskiego i łaciny, sam został katechetą. Został wysłany na studia teologiczne. 15 marca 1823 r. przyjął święcenia kapłańskie. W 1835 r. Andrzej Dung został aresztowany po raz pierwszy. Dzięki pieniądzom zebranym przez jego parafian został uwolniony. Żeby uniknąć prześladowań, zmienił swoje imię na Andrzej Lac i przeniósł się do innej prefektury. 10 listopada 1839 r. ponownie go aresztowano. Został zwolniony z aresztu po wpłaceniu odpowiedniej kwoty. Po raz trzeci aresztowano go i współbraci po zaledwie kilkunastu dniach; trafili do Hanoi. Tam przeszli niezwykłe tortury. Zostali ścięci mieczem 21 grudnia 1839 r. Andrzej był w pierwszej grupie męczenników wietnamskich beatyfikowanych w 1900 r.

Do góry

Bractwo Słowa Bożego

Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego

Komentarz do pierwszego czytania

Daniel wiedział, co to znaczy żyć pod panowaniem obcego, nieszanującego jego wiary i obyczajów imperium. Z przerażeniem oglądał więc proroczą wizję, w której władające ziemią kolejne mocarstwa ukazane zostały w postaci bestii pożerających wszystko wokół, dewastujących ziemię i gnębiących lud Boży. Ich królestwa przychodziły i odchodziły, gdyż władza zdobywana przemocą w końcu sama musi ulec silniejszym. Jednak zwieńczeniem wizji Daniela stała się zapowiedź innego królestwa – ta, którą słyszymy w dzisiejszym czytaniu. Królestwa, którym włada Król zasiadający już nie na tronie ziemskim, lecz niebieskim. Położy ono kres panowaniu bestii, ogarnie wszystkich ludzi na ziemi i będzie trwało wiecznie.
Absolutnym novum jest postawa Władcy tego królestwa. Przedwieczny nie jest żądny władzy i nie zamierza czerpać z niej korzyści. W uroczystej ceremonii dobrowolnie przekazuje „panowanie, chwałę i władzę królewską” Synowi Człowieczemu, aby rządził ludźmi Ten, który choć przychodzi z nieba, jest zarazem jednym z nich. Postać ta z pewnością była dla Daniela bardziej tajemnicza niż dla nas. Prorok zdołał jednak przekazać nam krzepiącą prawdę, że ostatecznie nad chaosem tego świata zapanuje Bóg – a Jego panowanie nie będzie panowaniem bestii, lecz panowaniem z ludzką twarzą.

Komentarz do psalmu

Dla nas, wierzących, królestwo Boże nie jest tylko sprawą odległej przyszłości. Zanim zatriumfuje ono w pełni przy końcu czasów, my już staramy się myśleć i żyć jego kategoriami. W dzisiejszym psalmie responsoryjnym wyznajemy, że Bóg jest wiarygodny, że istniał od początku i Jego potęga wciąż podtrzymuje świat, a my należymy do Jego domu. Jeśli nasz rozum i serce nadążą za tym, co wyznają nasze usta, dążenie do świętości stanie się dla nas nie zewnętrznym nakazem, lecz wewnętrzną potrzebą.

Komentarz do drugiego czytania

Porywający, pełen uniesienia język, jakim Jan opisuje owoce ofiary Jezusa oraz Jego powtórne przyjście jest niezwykle odległy od złowieszczych przepowiedni dotyczących końca świata, z jakimi nieraz się spotykamy. Według św. Jana my, którzy już odkryliśmy w krzyżu miłość Jezusa, którzy już opłakaliśmy Jego śmierć, możemy oczekiwać Jego przyjścia nie z lękiem, lecz z uwielbieniem i błogosławieństwem na ustach. Będąc „królestwem” i „kapłanami” naszego Boga, możemy wstawiać się do Niego za tymi, którzy jeszcze nie wiedzą, jaką radością jest być po Jego stronie. Ale wstawiajmy się też za siebie nawzajem, abyśmy głębiej zrozumieli wielkość swojego powołania w tym świecie i zechcieli godnie odpowiedzieć na tę miłość, która została nam objawiona.

Komentarz do Ewangelii

Gdyby królestwo Boże było z tego świata, kościoły nie pomieściłyby tłumów, modlitwa stałaby się codzienną praktyką wszystkich, a nauka Jezusa byłaby powszechnie przyjmowana. Ponieważ tak jednak nie jest i chrześcijaństwo nie przynosi wymiernych ziemskich profitów, a wręcz przeciwnie, traktowane jest obecnie przez wielu jako niegodny inteligentnego człowieka relikt przeszłości, opowiadanie się za Jezusem wymaga niekiedy heroicznej wiary i odwagi. Przykład takiej postawy daje nam On sam. W momencie, kiedy siły zła wydają się odnosić ostateczne zwycięstwo, a królowanie Jezusa jawi się jako śmiechu warta mrzonka, On, zmaltretowany, poniżony i osamotniony, bez wahania wyznaje wobec Piłata, że owszem, jest Królem. Wiarygodności tych słów dowiodło Jego późniejsze zmartwychwstanie. Dzisiejsza uroczystość przypomina nam, że jeśli dziś przyznamy się do Niego upokorzonego i odrzuconego, staniemy przy Nim również wtedy, gdy przyjdzie powtórnie i okaże się, że to do Niego należy ostatnie słowo.

Komentarze zostały przygotowany przez Mirę Majdan


Do góry

Książka na dziś

Ikony świąteczne. Historia, znaczenie, symbolika

Aidan Hart

Czytelnik ma okazję zrozumieć symbolikę ikon świątecznych, zapoznając się z myślą znanego artysty i nauczyciela sztuki ikonowej. Liczne kolorowe ilustracje znanych ikon, w tym dzieł autora, ubogacają książkę.

Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.