pobierz z Google Play

27 grudnia 2022

Wtorek

Święto św. Jana, apostoła i ewangelisty

Czytania: (1J 1,1-4); (Ps 97,1-2.5-6.11-12); Aklamacja; (J 20,2-8);

Rozważania: Ewangeliarz OP , Marek Ristau , Bractwo Słowa Bożego

Książka na dziś: Z Biblią przez 52 tygodnie

Czytania

(1J 1,1-4)
Umiłowani: To wam oznajmiamy, co było od początku, cośmy usłyszeli o Słowie życia, co ujrzeliśmy własnymi oczami, na co patrzyliśmy i czego dotykały nasze ręce, bo życie objawiło się. Myśmy je widzieli, o nim świadczymy i głosimy wam życie wieczne, które było w Ojcu, a nam zostało objawione, oznajmiamy wam, cośmy ujrzeli i słyszeli, abyście i wy mieli łączność z nami. A mieć z nami łączność znaczy: mieć ją z Ojcem i z Jego Synem Jezusem Chrystusem. Piszemy to w tym celu, aby nasza radość była pełna.

(Ps 97,1-2.5-6.11-12)
REFREN: Niech sprawiedliwi weselą się w Panu

Pan króluje, wesel się, ziemio,
radujcie się, liczne wyspy!
Obłok i ciemność wokół Niego,
prawo i sprawiedliwość podstawą Jego tronu.

Góry jak wosk topnieją przed obliczem Pana,
przed obliczem władcy całej ziemi.
Jego sprawiedliwość rozgłaszają niebiosa,
a wszystkie ludy widzą Jego chwałę.

Światło wschodzi dla sprawiedliwego
i radość dla ludzi prawego serca.
Radujcie się w Panu, sprawiedliwi,
i sławcie Jego święte imię.

Aklamacja
Ciebie, Boże, chwalimy, Ciebie, Panie, wysławiamy, Ciebie wychwala przesławny chór Apostołów.

(J 20,2-8)
Pierwszego dnia po szabacie Maria Magdalena pobiegła i przybyła do Szymona Piotra i do drugiego ucznia, którego Jezus kochał, i rzekła do nich: „Zabrano Pana z grobu i nie wiemy, gdzie Go położono”. Wyszedł więc Piotr i ów drugi uczeń i szli do grobu. Biegli oni obydwaj razem, lecz ów drugi uczeń wyprzedził Piotra i przybył pierwszy do grobu. A kiedy się nachylił, zobaczył leżące płótna, jednakże nie wszedł do środka. Nadszedł potem także Szymon Piotr, idący za nim. Wszedł on do wnętrza grobu i ujrzał leżące płótna oraz chustę, która była na Jego głowie, leżącą nie razem z płótnami, ale oddzielnie zwiniętą na jednym miejscu. Wtedy wszedł do wnętrza także i ów drugi uczeń, który przybył pierwszy do grobu. Ujrzał i uwierzył.

Do góry

Rozważania do czytań

Ewangeliarz OP


Do góry

Marek Ristau

Słowo życia stało się ciałem i życie zostało objawione. Życie wieczne, które było w Bogu, zostało objawione. Chrystus jest Słowem życia, Chrystus jest wiecznym życiem. Kto ma Chrystusa, ma życie wieczne i radość doskonałą.
Marek Ristau


Do góry

Bractwo Słowa Bożego

Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego

Komentarz do pierwszego czytania

Gdy wciąż jeszcze słyszymy odbijające się echem wczorajsze wezwanie Jezusa do odwagi w głoszeniu Ewangelii i widzimy postać św. Szczepana, Kościół pokazuje nam kolejny wzór do naśladowania. Jedynego spośród grona Dwunastu, który nie umarł śmiercią męczeńską, jak przekazuje nam tradycja – św. Jana. Wraz z czytaniem z Pierwszego Listu św. Jana widzimy poszerzenie rozumienia horyzontu misyjnego i jego celu.
Co znaczy ewangelizować? Ewangelizować to świadczyć i głosić. Jedno musi iść z drugim w parze. Co ciekawe, sam termin „świadczyć” to greckie μαρτυρέω (czyt. martyreō), a zatem to samo słowo, które później zostanie utożsamione ze świadectwem męczeństwa (por. np. ang. martyr). Chodzi o świadectwo dawane życiem – czy to w męczeńskiej śmierci, czy w życiu.
Świadectwo życia jednego ma stać się źródłem życia dla innych. To piękna prawda, która uzasadnia i tłumaczy wagę nakazu misyjnego dla chrześcijan. Łączność z osobą głoszącą – ojcem lub matką w wierze – to łączność „z Ojcem i z Jego Synem”. Tak rozumiany Kościół stanowi jedność, o którą modlimy się w każdej Mszy świętej.
Św. Jan doda do tego jeszcze jedną myśl: o tym, że jedność w miłości ma być dla nas źródłem pełni radości.


Komentarz do psalmu

Dwa tematy – stworzenia i sprawiedliwości – łączą się Psalmie 97 w sposób ścisły, by ukazać królowanie Boga jako powód nieprzebranej radości. Należy jednak zadać pytanie, kto może się cieszyć z królowania Boga? Po pierwsze widzimy dzieło stworzenia, które wychwala i oddaje cześć swemu Panu. Gdy chodzi natomiast o ludzi – jedynie ten, kto jest sprawiedliwy i prawego serca może – lub lepiej: chce – mieć udział w tej radości. Dla każdego, komu zarówno pierwsze, jak i drugie pozostaje obce, wywyższenie Boga jako Króla będzie jedynie powodem udręki.
Perspektywa królowania Pana dla psalmisty i dla chrześcijan jest jednak różna. Wyznawcy Chrystusa mogą patrzeć na zasiadającego na tronie Jezusa z o wiele głębszą radością. W okresie Narodzenia Pańskiego tronem pozostaje wciąż żłóbek, ale deski, z których jest zbity zwiastują również tron krzyża, a wiara wskazuje jeszcze dalej – na tron w niebie. Królowanie Jezusa od żłóbka aż po niebo jest dla nas najwyższym motywem radości i dlatego możemy za św. Pawłem powiedzieć dzisiaj: „Radujcie się zawsze w Panu; jeszcze raz powtarzam: radujcie się! Niech będzie znana wszystkim ludziom wasza wyrozumiała łagodność: Pan jest blisko!” (Flp 4, 4–5).


Komentarz do Ewangelii

Nasz umysł zdaje się głośniej niż kiedykolwiek krzyczeć, że zbyt szybko biegnie czas linearny życia Jezusa w okresie Narodzenia Pańskiego. Jeszcze człowiek nie zdążył ochłonąć po misterium Wcielenia, jeszcze staramy się kontemplować żłóbek – jak wół i osioł wiernie rozpoznając w Nim naszego Pana, choć może i z podobnym tym dwu Izajaszowym zwierzętom zrozumieniem – a Ewangelia rzuca nas w objęcia innego niezrozumienia. Niezrozumienia pustego grobu.
Zazwyczaj intepretujemy ostatnie słowa – „Ujrzał i uwierzył” – jako wyznanie wiary umiłowanego ucznia Pana. Jednak już Ojcowie Kościoła wskazywali, że wcale tak nie musi być. Czytając tekst opisu pustego grobu z uwagą skupioną na narracji i następstwie faktów, św. Augustyn pyta retorycznie, w co uwierzył? I odpowiada – w słowa Marii Magdaleny, która powiedziała: „Zabrano Pana”. O wierze w zmartwychwstanie Jezusa będą przekonywać uczniów, w tym Marię Magdalenę, nie puste kamienie i płótna bez Ciała, ale sam Pan i Jego ukazywanie się. Po raz pierwszy już w ogrodzie grobu – gdy Maria wzięła Go za ogrodnika.
To jedna z możliwych interpretacji narracji o pustym grobie. Narracja wskazująca na niezrozumienie. Na to, że treści wiary przerastają nasz umysł – zarówno w żłóbku, jak przy grobie.

Komentarze zostały przygotowane przez dr Mateusza Krawczyka


Do góry

Książka na dziś

Z Biblią przez 52 tygodnie

Kimberly D. Moore

Interaktywna wędrówka przez całą Biblię dla kobiet

Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.