Mały poradnik (przed)małżeński

Wielu tzw. specjalistów i mądrych obserwatorów życia już od dawna i ciągle od nowa usiłuje przepowiadać zmierzch małżeństwa i życia rodzinnego. Wbrew tym natrętnym opiniom związek dwojga osób, przezywany jako intymna relacja międzyosobowa jak i jako formalny, instytucjonalny akt łączący ludzi w tzw. podstawową komórkę społeczną, nie tylko nie stracił na swej popularności, ale zdaje się po raz kolejny w historii dziejów, i chyba nie ostatni, przeżywać swój wielki renesans. Słyszymy często, że człowiek to istota społeczna i tak jest w istocie. Nie oznacza to jednak, abyśmy pragnęli nieustannej obecności wielu ludzi wokół siebie na co dzień w naszym życiu.

Jeśli wydaje się Tobie, że Twoje uczucie jest na tyle dojrzałe, aby uchronić od wszelkich niebezpieczeństw Twoje przyszłe lub trwające szczęście małżeńskie proponuję, abyśmy wspólnie zastanowili się nad tym co należy rozumieć przez dojrzałość do małżeństwa?

Czy spróbowałeś kiedyś zaplanować sobie co zrobisz, bądź też co się ma wydarzyć któregoś dnia? Jeżeli nie znasz tego uczucia, to proszę zrób to w najbliższym czasie. Zaplanuj sobie ze szczegółami i w określonych ramach czasowych tylko jeden, jedyny dzień Twojego życia...

Każdy dzień przynosi mnóstwo spraw, które tworzą naszą rzeczywistość. Wobec wielu z nich czujemy się często bezradni, wydaje się, że nie mamy na nie wpływu. Są jednak problemy zasadnicze jak i sporo codziennych zachowań, które możemy kreować według własnych pragnień...

Ze zjawiskiem miłości spotykamy się od pierwszych chwil naszego życia przez cały czas jego trwania. Odbywa się to bądź w aspekcie doświadczania miłości, życzliwego lub zawistnego podpatrywania jej, bądź to niespełnionej tęsknoty kochania i bycia kochanym.

Jesteśmy szczęśliwym małżeństwem a jednak zdarzają się takie dni, że coś się załamuje, coś nam nie wychodzi. Kiedy już minie chwila kryzysu, przychodzi czas na zastanowienie. Co się z nami stało, gdzie tkwi przyczyna naszych nieporozumień? Przecież każde z nas chce jak najlepiej, staramy się oboje, a co najważniejsze bardzo się kochamy!

Jako małe dziecko utożsamialiśmy miłość z bliskością. Nieco później charakteryzowała ją wyłączność, a w wieku małżeńskim empatia, czyli umiejętność współodczuwania. Osiągając pełnoletność i powoli dorastając do niej ubogaciliśmy naszą zdolność kochania o fundanentalną i jednocześnie scalającą poprzednio uzyskane sprawności, umiejętność działania, czyli aktywnego realizowania potrzeby bliskości, wyłączności i empatii w odpowiednich proporcjach i odpowiedni sposób, tak aby stały się wyrazem miłości prawdziwej, miłości dojrzałej.

Pożycie intymne małżonków jest bądź to przedmiotem naukowych, wypranych z uczuć i moralności analiz albo bywa ukazywane na pograniczu pornografii, bądź też przedstawiane w ramach luźnych, opartych na przestarzałych przesądach i stereotypowych dywagacji. Kiedy dodamy do tego gęstą sieć obrazów filmowych gromadzonych latami spędzonymi przed telewizorem, mimowolnie rejestrowanych w kinie a teraz i na kasecie, otrzymamy dosyć zagmatwaną strukturę oddziaływań, które między innymi kształtują nasz stosunek do seksu i tego co się z nim łączy. Jest to rzeczywiście teren, po którym trudno się bezpiecznie poruszać.

początek strony
© 1996-1997 Mateusz