Ruch Światło-Życie powstał jako realizacja odnowy Kościoła w myśl II Soboru Watykańskiego. Założycielem Ruchu jest ks. Franciszek Blachnicki (1921-1987), który od rekolekcji oazowych dla ministrantów i Krucjaty Wstrzemięźliwości poprzez dalszy rozwój oaz wypracował cały system ewangelizacji i formacji obejmujący dzieci, młodzież i dorosłych. Program formacyjny dla małżonków został w dużej mierze zaczerpnięty z programu i duchowości Equipes Notre Dame. Małżeństwa należące do Ruchu zasadniczo tworzą w jego ramach kręgi Domowego Kościoła.

W samych początkach oaz rekolekcyjnych, w latach 50-tych i 60-tych nie można jeszcze mówić o Ruchu w sensie ścisłym. Były to pierwsze akcje duszpasterskie o stosunkowo niewielkiej skali. Sama nazwa Ruch zastała użyta zresztą dopiero później. Pierwsza piętnastodniowa Oaza Rekolekcyjna odbyła się w 1954 r. w Bibieli k/Tarnowskich Gór dla ministrantów diecezji katowickiej. W latach 60-tych w oazach rekolekcyjnych uczestniczą również dziewczęta w ramach Oazy Niepokalanej. Kolejne lata rozwoju przypadają na czas trwania Soboru Watykańskiego II i zainicjowanej przezeń szerokiej odnowy Kościoła. Sobór wywarł na Ruchu specyficzne piętno. Ten wstępny okres był czasem poszukiwania nowych dróg duszpasterstwa w zmienionej po wojnie sytuacji Kościoła polskiego, a zarazem próbą wprowadzenia w życie wskazań soborowych. Lata 70- te, to czas rodzenia się Ruchu o szerszym zakresie społecznym. Oprócz dzieci i młodzieży szkolnej w 1971 r. powstają pierwsze oazy dla młodzieży pracującej, studentów, sióstr zakonnych, katechetek i kapłanów. W 1973 r. powstają oazy dla rodzin, bazujące na ideach przewodnich Ruchu, tworzą jego nową odmianę w oparciu o międzynarodowy ruch małżeński Equipes Notre Dame (Wspólnoty Matki Najświętszej). W dniach 28-29 lutego 1976 r w Krościenku n. Dunajcem odbyła się I Krajowa Kongregacja Odpowiedzialnych Ruchu, która przyjęła nazwę "Ruch Światło-Życie" dla całego Ruchu zrodzonego z inicjatywy ks. F. Blachnickiego. Oazy Rodzin, które przyjęły nazwę "Kręgów Domowego Kościoła Ruchu Światło-Życie", tworzą swoistego rodzaju Ruch w "Ruchu". Stworzyły także program rekolekcji wakacyjnych i formacji rocznej dla chrześcijańskich rodzin.

"Celem Ruchu Światło-Życie jest formowanie dojrzałych chrześcijan i budowanie wspólnoty (communio) Kościoła poprzez ewangelizację i formację, odnowę liturgii, budowanie braterskich wspólnot oraz tworzenie dzieł mających na celu przemianę świata w duchu Ewangelii". Jednym ze źródeł postępującej laicyzacji jest indywidualizm religijny. Tymczasem Sobór Watykański II ukazuje Kościół jako Wspólnotę. Dlatego Ruch formuje dojrzałych chrześcijan poprzez budowanie wspólnoty (communio) Kościoła, by w ten sposób przełamać anonimowość wierzących. Na drodze ku dojrzałości Ruch proponuje wspólnoty prawdziwie chrześcijańskie, w których może wzrastać nowy człowiek. Podstawowymi metodami realizacji programu formacyjnego Ruchu są: metoda "światło-życie" - przenikająca wszystkie elementy programu formacyjnego, oaza rekolekcyjna i mała grupa formacyjna. Greckie słowa: FWS (światło) i ZWH (życie) wpisane w znak krzyża charakteryzują podstawową metodę pracy formacyjnej Ruchu, wprowadzając jedność światła, danego od Boga i życia , czyli postępowania. Oaza rekolekcyjna jest wypracowaną w Ruchu formą intensywnego doświadczenia życia Kościoła: we wspólnocie, w liturgii, na spotkaniu ze Słowem Bożym, w miłości braterskiej. Piętnastodniowe (zamknięte i przeżyciowe) rekolekcje wszystkich stopni dla dzieci, młodzieży, dorosłych i rodzin mają program oparty na tajemnicach różańca i układzie roku liturgicznego. Mała grupa jest środowiskiem podstawowym formacji w oazie rekolekcyjnej jak i w ciągu roku. Realizuje ona program formacyjny na spotkaniach cotygodniowych, a w kręgach rodzin - comiesięcznych.

"Struktura Ruchu jest zgodna ze strukturą Kościoła. Małe grupy, do których należą uczestnicy Ruchu, zasadniczo tworzą jego wspólnotę w parafii". Przynależność do wspólnot Ruchu odpowiada trzem etapom procesu formacyjnego: 1/ etap ewangelizacji i postewangelizacji, 2/ etap deuterokatechumenatu, 3/ etap diakonii. Tym trzem etapom odpowiadają trzy typy wspólnot formacyjno- modlitewnych, z własnymi programami formacyjnymi, które tworzą wspólnotę Ruchu w parafii.

Kiedy w 1973 r. ks. Franciszek Blachnicki organizował pierwsze oazy rekolekcyjne dla rodzin skorzystał z 35-letnich doświadczeń znanego już na całym świecie Ruchu Eqipes Notre Dame. Twórcą tego ruchu małżeństw był francuski kapłan Henri Caffarel. Wraz z czterema młodymi małżeństwami w 1938 r. rozpoczął poszukiwania nad problemem przeżywania miłości małżeńskiej w świetle wiary. Wspólnie odkrywali "duchowość małżeńską". Doszli do przekonania, że życie małżeńskie przez swoje troski, kłopoty, konieczność ciągłego przekreślania swego egoizmu (bo trzeba się liczyć z potrzebami współmałżonka i dzieci), przez swe specyficzne radości, a przede wszystkim przez wciąż obecną łaskę sakramentu małżeństwa jest pewną i skuteczną drogą do autentycznego chrześcijaństwa, do świętości, do prawdziwego uduchowienia. To ich odkrycie przeszło dwadzieścia lat później potwierdził Sobór Watykański II, który dowartościował miłość małżeńską, ukazał powołanie do małżeństwa, przypomniał, że nie tylko samo małżeństwo jest już święte (jest sakramentem), ale stanowi swoistą drogę do świętości. Zespoły te podkreślają swoją wolę służenia Matce Najświętszej, zapewniając tym samym, że nie ma lepszego przewodnika do Boga jak Ona. W "Karcie" END zapisano, że rodziny należące do tegoż Ruchu dążą do zupełnego zaangażowania się wypływającego z ich Chrztu świętego. Chcą żyć dla Chrystusa, z Chrystusem i przez Chrystusa. Uznają Chrystusa za Głowę i Pana swoich ognisk rodzinnych. Ewangelia jest treścią życia ich rodziny. Chcą, aby ich miłość uświęcona Sakramentem Małżeństwa, była chwalbą Boga, świadectwem wobec ludzi, iż Chrystus uświęcił ich miłość, wynagrodzeniem za grzechy popełniane w małżeństwach. Oddani do dyspozycji Kościoła chcą być zawsze gotowi odpowiedzieć na wezwanie swych biskupów i kapłanów. Pragną, aby ich działalność zawodowa, rodzinna, społeczna, była współpracą w dziele Boga i służbą wobec ludzi.

Ruch Światło-Życie przyjął dla formacji małżeństw w kręgach rodzinnych wiele materiałów formacyjnych END, które zostały przetłumaczone i przystosowane do polskich warunków. Wychodzący cyklicznie "List do wspólnot rodzinnych" publikuje stałą rubrykę zatytułowaną: Z materiałów END, która zawiera tłumaczenia tekstów francuskich Ruchu END. Liczne są również kontakty osobiste obustronne, wymiana doświadczeń, posługa rekolekcyjna, wizyty towarzyskie itp.

Jak już wspomniano, 1973 r. odbyły się pierwsze dwa turnusy 15-dniowych rekolekcji dla rodzin, na które przybyły po raz pierwszy małżeństwa z mniejszymi dziećmi (do 12 lat). W pierwszym roku rekolekcje oazowe przeżyło 51 rodzin. Co roku ta liczba wzrasta. Rekolekcje odbywają się w całej Polsce w różnych ośrodkach. Większość uczestników rekolekcji wakacyjnych włącza się później we wspólnoty nazywane kręgami, aby kontynuować rozpoczętą formację. Do Kręgów Kościoła Domowego włączają się także małżeństwa, które nie uczestniczyły jeszcze w rekolekcjach i wyjazd na rekolekcje oazowe jest wcześniej przygotowywany pracą w kręgu. Są także małżeństwa, dla których krąg jest kontynuacją dotychczasowej formacji dziecięco-młodzieżowej. Kręgi Domowego Kościoła łącza w sobie dwa charyzmaty: Ruchu Światło-Życie i Equipes Notre Dame, dlatego formacja w nim jest połączeniem formacji obu ruchów. Praca formacyjna w kręgach obejmuje wspólną pracę w kręgach podczas miesięcznych spotkań oraz codzienny wysiłek zmierzający do wypełnienia tzw. zobowiązań. Do kręgu należy cztery do sześciu małżeństw, wliczając w to parę animatorską. Każdy krąg powinien posiadać również kapłana - moderatora, który spełnia w spotkaniach rolę opiekuna i przewodnika duchowego.

Comiesięczne spotkanie, trwa ok. trzech godzin. Jest czas na część towarzyską, dla wytworzenia atmosfery bliskości i serdeczności; część modlitewna połączona z dzieleniem się Słowem Bożym i modlitwą różańcową; część formacyjna jest miejscem dzielenia się problemami i radościami życia oraz sukcesami w pracy nad sobą i zachowaniem zobowiązań. Część formacyjna jest wreszcie przedstawieniem tematu przygotowanego przez animatorów lub inną parę z kręgu. Każde małżeństwo uczestniczące w pracach kręgu podejmuje także zobowiązania do wypełnienia w rodzinie. Zobowiązania te, wypracowane wieloletnim doświadczeniem pracy rodzin END, są dla małżeństwa krokami ku prawdziwej duchowej komunii. Zobowiązania polegają na codziennej modlitwie małżeńskiej i rodzinnej, na pogłębianiu wiedzy religijnej a szczególnie na lekturze Pisma św. Kolejnym zobowiązaniem proponowanym już w pierwszym roku pracy jest dialog małżeński i wynikająca z niego reguła życia. Kręgi rodzin kilka razy w roku uczestniczą także w dniach wspólnoty Ruchu, włączają się w różnorodne działania Kościoła a szczególnie w dzieło ewangelizacji. "Kręgi Kościoła Domowego są gałęzią rodzinną Ruchu Światło-Życie, i dlatego chcą pomóc najpierw rodzicom w wytworzeniu komunii między nimi, tak, aby wspomagając się razem dążyli do wytworzenia spójni z Bogiem. Wówczas to zjednoczenie między sobą i z Bogiem uzdolni ich najlepiej do pracy wychowawczej, do tworzenia komunii całej rodziny."

początek strony
(c) 1996-1997 Mateusz