Sytuacja w Kościele, w jakiej znajdują się rozwiedzeni żyjący w powtórnym związku

Sytuacja

Liczba ludzi rozwiedzionych wzrasta i nie pomija to zjawisko społeczne chrześcijan, kwestia liczebności jednak nie pomniejsza powagi problemu. Rozpad związku pozostawia głęboką rysę we wzajemnych stosunkach małżonków i ich dzieci i nie pozostaje bez wpływu na ich sytuację w Kościele. Wiadomo, że Kościół nie uznaje ponownych związków ludzi rozwiedzionych i aktualne rygory w tej dziedzinie nie pozwalają im - w większości przypadków - na udział w Komunii eucharystycznej.

Zadania

Należy ujrzeć we właściwym świetle problem ludzi rozwiedzionych oraz żyjących w powtórnych związkach, uświadomić sobie, jaki jest nasz stosunek do nich, aby móc ich w pełni zaakceptować; trzeba zdać sobie sprawę, jak bardzo do rozwoju osobowego i duchowego potrzebują oni naszego uznania. Z tego wynika podwójna niejako potrzeba zaakceptowania obecności rozwiedzionych w Kościele i zapewnienia tym ludziom wsparcia ze strony wspólnoty. Należy bezzwłocznie i po bratersku zająć się przyjęciem do Kościoła i wsparciem osób rozwiedzionych. Wymaga to od wielu chrześcijan głębokiego przewartościowania postaw. Wspólnoty chrześcijańskie powinny się starać lepiej poznać zespoły "Odrodzenia" albo inne i tworzyć nowe grupy.

Jeśli zaś chodzi o ludzi żyjących w powtórnych związkach, również należy się postarać ich przyjąć i wesprzeć. Wspólnoty chrześcijańskie winny pomóc im poznać grupy par niesakramentalnych, takie jak grupy Św. Hugona z Biviers, i współdziałać w tworzeniu nowych...

Zważywszy rozmiar zjawiska i naglącą potrzebę stawienia czoła sytuacji, zgromadzenie synodalne postuluje prowadzenie badań na terenie diecezji, obejmujących chrześcijan rozwiedzionych żyjących w powtórnych związkach, tak aby Komisji Episkopatu do Spraw Rodziny oraz instancjom rzymskim biskup mógł przekazać udokumentowane propozycje dotyczące:

- pogłębionych i przeprowadzonych od nowa badań zarówno od strony teologicznej, jak i duszpasterskiej, uwzględniających:

- praktykę Kościołów wschodnich (propozycja 156 Synodu Biskupów, październik 1986);
- uwagi teologiczne Kościołów reformowanych;

- badania niektórych problemów dotyczących wspólnej modlitwy i przyjęcia do Kościoła osób rozwiedzionych pozostających w nowych związkach - unikając jednakże wszelkiej niejasności co do samego Sakramentu Małżeństwa - po to aby można było z nimi przeżywać te doświadczenia;
- badanie możliwości, które pozwoliłyby tym ludziom, zgodnie z ustalonymi warunkami, ponownie przystąpić do Sakramentu Pokuty i uczestniczyć w Eucharystii.

(tłumaczył: Tomasz Ludwisiak SJ)