Trudno byłoby ją przeprowadzić w szkole w ramach godzin lekcyjnych. Proponowana metoda nadawałaby się raczej na czas rekolekcji szkolnych lub też na wieczorne spotkanie "na wyjeździe".

Uczestnictwo każdego ucznia w pracy w małej grupie wymagałoby jego osobistej zgody oraz wcześniejszego przygotowania się całego zespołu.

Z proponowanej poniżej metody mógłby skorzystać przede wszystkim duszpasterz lub wychowawca, który ma już pewne doświadczenie animowania zespołowej pracy z młodzieżą zdobyte przy innych okazjach.

a. Uczestnicy gromadzą się w sali. Sala powinna być wcześniej przygotowana na spotkanie poprzez stworzenie kręgu dla uczestników spotkania. Nie należy niepotrzebnie przedłużać spotkania wstępnego.

b. Jeżeli praca odbywa się w ramach spotkania mającego charakter religijny (katecheza, rekolekcje szkolne), animator może zaimprowizować krótką modlitwę; jeżeli zaś spotkanie miałoby raczej charakter "świecki", animator może zaproponować chwilę wspólnej ciszy (np. 1-2 minuty), zaznaczając, że można w tym czasie także się pomodlić.

c. Animator podaje raz jeszcze zasady ogólne, przypomina dokładny przebieg całego spotkania oraz temat pracy w małych grupach.

d. Animator daje możliwość uczestnikom zadawania pytań dotyczących spraw formalnych. Każdy z uczestników powinien znać program całego spotkania i dobrze rozumieć jego sens i charakter. Jeżeli spotkanie odbywa się po raz pierwszy, byłoby rzeczą wskazaną, aby uczestnicy otrzymali cały program na piśmie.

e. Animator podaje dokładną godzinę, o której cała grupa spotyka się na wspólnym dzieleniu: ma ono miejsce po "spotkaniu z sobą" w ciszy oraz pracy w dwójkach.

f. Uczestnicy dobierają się w pary. Jeżeli liczba osób jest nieparzysta, wówczas animator pozostaje sam; pary umawiają się, w jakim konkretnym miejscu i o której godzinie (dokładnie) spotkają się po 15 minutach refleksji osobistej.

g. Uczestnicy rozchodzą się na indywidualną refleksję nad podanym tematem.

a. Celem trwania w ciszy jest osobista refleksja nad zadanym tematem oraz przygotowanie do dzielenia się z innymi swoim doświadczeniem.

b. Osobista refleksja w ciszy odbywa się w dowolnie wybranym miejscu. Można zachęcić uczestników spotkania do zanotowania rezultatów refleksji.

a. Dwójki spotykają się w umówionym wcześniej miejscu o umówionej godzinie.

b. W dwójkach osoby dzielą się wzajemnie myślami i odczuciami, które rodziły się w nich podczas osobistej refleksji. Mogą posłużyć się sporządzonymi notatkami.

c. Uczestnicy starają się słuchać uważnie partnera, nie przerywać mu, nie pomagać przytakiwaniem, nie komentować jego wypowiedzi. Starają się podzielić równo między siebie czas przeznaczony na rozmowę w dwójkach. Każdy powinien pozwolić partnerowi wypełnić go według własnego uznania, nawet milczeniem, o ile tak zechce.

d. Rozmowa może odbywać się w dowolnie wybranym miejscu i w dowolny sposób, na przykład w ramach spaceru.

a. Uczestnicy spotkania ponownie gromadzą się w sali.

b. Na forum całej grupy dzielą się rezultatami osobistej refleksji i wymiany w dwójkach. Każdemu uczestnikowi animator przyznaje określony czas, będący wynikiem podziału całego czasu pomiędzy poszczególnych uczestników.

c. W razie przedłużania przez kogoś wypowiedzi, animator powinien zachować się bardzo umiejętnie i dyskretnie. Nie powinien nikomu "ostro odbierać głosu". Gdyby ktoś "przynudzał" jakimiś teoretycznymi rozważaniami, może dyskretnie zachęcić go, aby kończył mówić. Gdyby natomiast jakaś osoba opowiadała bardziej osobiste doświadczenia, powinien raczej pozwolić jej skończyć.

d. Pod koniec całego spotkania animator proponuje ponownie chwilę ciszy - zadumy (np. 2-5 minut). Chwilę ciszy można wypełnić modlitwą. Całe spotkanie można przedłużyć w sposób nieformalny, na przykład przy herbacie.

e. Możliwość spotkania młodzieży w małych grupach powinna być dobrze rozeznana, aby nie zachodziła obawa, iż pojedyncze osoby potraktują propozycję niepoważnie. Gdyby mimo całego rozeznania i przygotowania nieprzewidzianie wytworzyła się "niepoważna atmosfera", spotkanie powinno być raczej zakończone wcześniej w sposób dyplomatyczny, bez publicznego obwiniania kogokolwiek.

początek strony
(c) 1996-1998 Mateusz