24 ¹ Gdy Jezus szedł po wyjściu ze świątyni, podeszli do Niego uczniowie, aby Mu pokazać budowle świątyni. ² Lecz On rzekł do nich: Widzicie to wszystko? Zaprawdę, powiadam wam, nie zostanie tu kamień na kamieniu, który by nie był zwalony.

³  A gdy siedział na Górze Oliwnej, podeszli do Niego uczniowie i pytali na osobności: Powiedz nam, kiedy to nastąpi i jaki będzie znak Twego przyjścia i końca świata?

<czasy do zburzenia świątyni>

⁴ Na to Jezus im odpowiedział: Strzeżcie się, żeby was kto nie zwiódł. ⁵ Wielu bowiem przyjdzie pod moim imieniem i będą mówić: Ja jestem Mesjaszem. I wielu w błąd wprowadzą.

²³ Wtedy jeśliby wam kto powiedział: Oto tu jest Mesjasz albo: Tam, nie wierzcie! ²⁴ Powstaną bowiem fałszywi mesjasze i fałszywi prorocy i działać będą wielkie znaki i cuda, by w błąd wprowadzić, jeśli to możliwe, także wybranych. ²⁵ Oto wam przepowiedziałem.

²⁶ Jeśli więc wam powiedzą: Oto jest na pustyni, nie chodźcie tam! Oto wewnątrz domu, nie wierzcie! ²⁷ Albowiem jak błyskawica zabłyśnie na wschodzie, a świeci aż na zachodzie, tak będzie z przyjściem Syna Człowieczego.

²⁸ Gdzie jest padlina, tam się i sępy zgromadzą.

⁶ Będziecie słyszeć o wojnach i o pogłoskach wojennych; uważajcie, nie trwóżcie się tym. To musi się stać, ale to jeszcze nie koniec! ^7a Powstanie bowiem naród przeciw narodowi i królestwo przeciw królestwu. <lub władza królewska przeciw władzy królewskiej> ⁸ Lecz to wszystko jest dopiero początkiem boleści.

¹⁴  A ta Ewangelia o królestwie będzie głoszona po całej ziemi, na świadectwo wszystkim narodom. I wtedy /dopiero/ nadejdzie koniec.

⁹ Wtedy wydadzą was na udrękę i będą was zabijać, i będziecie w nienawiści u wszystkich narodów, z powodu mego imienia. ¹⁰ Wówczas wielu zachwieje się w wierze; będą się wzajemnie wydawać i jedni drugich nienawidzić. ¹¹ Powstanie wielu fałszywych proroków i wielu w błąd wprowadzą; ¹² a ponieważ wzmoże się nieprawość, oziębnie miłość wielu. ¹³ Lecz kto wytrwa do końca, ten będzie zbawiony.

<zburzenie świątyni i Jerozolimy>

¹⁵ Gdy więc ujrzycie ohydę spustoszenia, o której mówi prorok Daniel, zalegającą miejsce święte — kto czyta, niech rozumie — ¹⁶ wtedy ci, którzy będą w Judei, niech uciekają w góry! ¹⁷ Kto będzie na dachu, niech nie schodzi, by zabrać rzeczy z domu. ¹⁸  A kto będzie na polu, niech nie wraca, żeby wziąć swój płaszcz. ¹⁹ Biada zaś brzemiennym i karmiącym w owe dni!

²⁰  A módlcie się, żeby ucieczka wasza nie wypadła w zimie albo w szabat. ²¹ Będzie bowiem wówczas wielki ucisk, jakiego nie było od początku świata aż dotąd i nigdy nie będzie. ²² Gdyby ów czas nie został skrócony, nikt by nie ocalał. Lecz z powodu wybranych ów czas zostanie skrócony.

³⁴ Zaprawdę, powiadam wam: Nie przeminie to pokolenie, aż się to wszystko stanie.

<okoliczności Paruzji>

²⁹ Zaraz też po ucisku owych dni słońce się zaćmi i księżyc nie da swego blasku; gwiazdy zaczną padać z nieba i moce niebios zostaną wstrząśnięte. ^7b  Będzie głód i zaraza, a miejscami trzęsienia ziemi, ^30b i wtedy będą narzekać wszystkie narody ziemi.

^30a Wówczas ukaże się na niebie znak Syna Człowieczego ^30c i ujrzą Syna Człowieczego, przychodzącego na obłokach niebieskich z wielką mocą i chwałą. ³¹ Pośle On swoich aniołów z trąbą o głosie potężnym, i zgromadzą Jego wybranych z czterech stron świata, od jednego krańca nieba aż do drugiego.

³⁵ Niebo i ziemia przeminą, ale moje słowa nie przeminą.

<przypowieść o fidze>

³²  A od figowego drzewa uczcie się przez podobieństwo! Gdy jego gałązka staje się soczysta i liście wypuszcza, poznajecie, że zbliża się lato. ³³ Tak samo i wy, kiedy ujrzycie to wszystko, wiedzcie, że blisko jest, we drzwiach.

³⁶ Lecz o dniu owym i godzinie nikt nie wie, nawet aniołowie niebiescy, tylko sam Ojciec.

<dalsze okoliczności Paruzji>

³⁷  A jak było za dni Noego, tak będzie z przyjściem Syna Człowieczego. ³⁸  Albowiem jak w czasie przed potopem jedli i pili, żenili się i za mąż wydawali aż do dnia, kiedy Noe wszedł do arki, ³⁹ i nie spostrzegli się, aż przyszedł potop i pochłonął wszystkich, tak również będzie z przyjściem Syna Człowieczego.

⁴⁰ Wtedy dwóch będzie w polu: jeden będzie wzięty, drugi zostawiony. ⁴¹ Dwie będą mleć na żarnach: jedna będzie wzięta, druga zostawiona.

<konieczność czuwania>

⁴² Czuwajcie więc, bo nie wiecie, w którym dniu Pan wasz przyjdzie. ⁴³  A to rozumiejcie: Gdyby gospodarz wiedział, o której porze nocy złodziej ma przyjść, na pewno by czuwał i nie pozwoliłby włamać się do swego domu. ⁴⁴ Dlatego i wy bądźcie gotowi, bo w chwili, której się nie domyślacie, Syn Człowieczy przyjdzie.

⁴⁵ Któż jest tym sługą wiernym i roztropnym, którego pan ustanowił nad swoją służbą, żeby na czas rozdał jej żywność? ⁴⁶ Szczęśliwy ów sługa, którego pan, gdy wróci, zastanie przy tej czynności. ⁴⁷ Zaprawdę, powiadam wam: Postawi go nad całym swoim mieniem.

⁴⁸ Lecz jeśli taki zły sługa powie sobie w duszy: Mój pan się ociąga, ⁴⁹ i zacznie bić swoje współsługi, i będzie jadł i pił z pijakami, ⁵⁰ to nadejdzie pan tego sługi w dniu, kiedy się nie spodziewa, i o godzinie, której nie zna. ⁵¹ Każe go ćwiartować i z obłudnikami wyznaczy mu miejsce. Tam będzie płacz i zgrzytanie zębów.

„Władza królewska powstająca przeciw władzy królewskiej” może oznaczać wojnę domową, przewroty polityczne itp. Na powstanie w Judei w 66-73 roku po Chr. nałożył się okres zacieklej walki o władzę w Rzymie (tzw. rok trzech cesarzy) w latach 68-69.

„Ohyda spustoszenia” to posąg pogańskiego bóstwa wprowadzony do świątyni podobnie jak w czasie powstania machabejskiego w 167 roku prz. Chr. (por 1Mch 1,54). Otóż w latach 38-41 cesarz Kaligula wymógł na arcykapłanie ustawienie swojego posągu w świątyni (pisze o tym Jozef Flawiusz).