1 ¹ Wyrok na Niniwę. Księga widzenia Nahuma z Elkosz.

² Zazdrosnym i mszczącym się Bogiem jest Pan; mścicielem jest Pan i Władcą [pełnym] gniewu; Pan mści się nad swymi wrogami i długo się gniewa na swoich nieprzyjaciół. ³ Pan jest cierpliwy, ale i potężny siłą; a oczyszczając — nikogo nie zostawia bez kary. Wśród burzy i wichru Jego droga, a chmury — pyłem nóg Jego. ⁴ On gromi morze i On je wysusza, i wszystkie rzeki zamienia w pustynię. Omdlewa Baszan i Karmel i więdnie kwiat Libanu. ⁵ Przed Nim drżą góry i pagórki się rozpływają; a ziemia trzęsie się od Jego oblicza — i ląd, i wszyscy jego mieszkańcy. ⁶ Któż się ostoi przed Jego zagniewaniem i kto wytrzyma Jego zapalczywość? Gniew Jego wylewa się jak ogień; i rozpadają się przed Nim skały. ⁷ Dobry jest Pan, On obroną w dniu niedoli; zna tych, którzy Mu ufają. ⁸ Ale przez spotęgowany wylew zniszczy On jej miejsce. I wrogów swoich będzie ścigał ciemnością.

2 ¹² Gdzież [teraz] jaskinia lwów i owo żerowisko lwiątek, gdzie chodził lew, lwica i szczenię lwie, a nikt nie trwożył. 1 ¹¹  Z ciebie wyszedł ten, który umyślił zło przeciw Panu, planujący nikczemne zamiary. 2 ¹³ Lew dosyć rozszarpał [ofiar] dla swoich szczeniąt i nadusił dla swoich lwic, i wypełnił zdobyczą swe nory, a legowiska swoje grabieżą. ¹⁴ Oto Ja przeciw tobie! — wyrocznia Pana Zastępów — i puszczę z dymem twe rydwany, a lwiątka twoje miecz pochłonie, i wykorzenię z ziemi twój łup, i nie będzie więcej słychać głosu twoich posłów. 1 ¹⁴  I Pan rozkazał przeciw tobie: Imię twoje nie będzie już miało potomstwa, z domu boga twego usunę rzeźby i odlewy, uczynię ci grób, boś nikczemny.

1 ^9a Cóż — knujecie zło przeciw Panu? On sprawi zagładę. ¹² Tak mówi Pan: Chociaż nietknięci są i tak liczni, będą jednak wytępieni i zginą. Ciebie upokorzyłem — nie upokorzę cię więcej. ¹³  A teraz złamię jego jarzmo, które jest na tobie, i porozrywam twe więzy. ^9b Po raz wtóry nie powstanie ucisk: 2 ^3b  ponieważ łupieżcy ich splądrowali i wyniszczyli ich latorośle 1¹⁰ jak ciernie razem splecione i jak pijacy winem upojeni, jak wyschłe rżysko będą wyniszczeni.

2 ¹ Oto na górach stopy zwiastuna ogłaszającego pokój. Święć, Judo, twe uroczystości, wypełniaj twe śluby, bo nie przejdzie już więcej po tobie nikczemnik, całkowicie został zgładzony. ^3a Bo przywrócił Pan świetność Jakuba, jak świetność Izraela.

3 ¹ Biada miastu krwawemu! Całe kłamliwe i grabieży pełne, a nie ustaje rabunek. ² Trzask biczów i głos turkotu kół, i konie galopujące, i szybko jadące rydwany. ³ Jeźdźcy szturmujący, i połysk mieczy, i lśnienie oszczepów. I mnóstwo poległych, i moc trupów, i bez końca ciał martwych... tak że o zwłoki ich się potykają. ⁴ Skutkiem mnóstwa nierządów ladacznicy pełnej wdzięku, władczyni czarów, która uwodziła narody swymi nierządami, a plemiona swoimi czarami; ⁵ Oto Ja przeciw tobie! — wyrocznia Pana Zastępów! — i podniosę twe szaty na oblicze twoje, i ukażę narodom twą nagość, a królestwom — twą sromotę. ⁶  I rzucę na ciebie obrzydliwości, i zelżę ciebie, i wystawię cię na widowisko. ⁷  I każdy, kto cię ujrzy, oddali się od ciebie, i zawoła: Spustoszona Niniwa! Któż ulituje się nad nią? Gdzie mam szukać pocieszycieli dla ciebie?

⁸ Czyżeś lepsza niż No-Amon, które osiadło między rzekami — wody dokoła niego — a wałem jego było morze i wody jego murem. ⁹ Kusz był jego siłą i Egipt; i nie miało ono granic. Put i Libijczycy nieśli ci pomoc. ¹⁰ Lecz i ono w niewolę poszło — na wygnanie; nawet niemowlęta jego roztrzaskiwano na rogach wszystkich ulic; o jego zaś najznakomitszych rzucano losy i wszystkich jego dostojników zakuto w kajdany. ¹¹ Także i ty upojona będziesz i zamroczona; również ty będziesz szukała ochrony przed wrogiem. ¹² Wszystkie warownie twoje — to drzewa figowe z wczesnymi owocami; gdy się je potrząśnie, wpadną do ust spożywającego. ¹³ Oto lud twój: kobiety pośród ciebie; nieprzyjaciołom twoim staną otworem bramy twego kraju; ogień strawi twoje zawory. ¹⁴ Naczerp wody na czas twojego oblężenia. Umocnij twoje szańce. Wejdź w błoto i ugniataj glinę; weź formę ceglaną. ^15a Tam pochłonie cię ogień, wytnie cię miecz, pożre cię jak szarańcza.

2 ² Pogromca nadciąga przeciwko tobie. Strzeż twierdzy; nadzoruj drogę, wzmocnij biodra, rozwiń jak najbardziej siłę. ⁴ Tarcze jego bohaterów lśnią czerwienią, wojownicy w szkarłat ubrani; ogniem stali iskrzą się wozy, w dniu jego przygotowania; a włócznie ich się poruszają. ⁵ Po gościńcach szaleją rydwany, przewracają się na błoniach; widok ich — niby pochodnie, przejeżdżają jak błyskawice. ⁶ Zwołuje on swoich wojowników; potknęli się w swoim pochodzie: spieszą do jej murów, lecz przygotowano już dach oblężniczy. ⁷ Śluzy rzeczne się otworzyły, a pałac jest przerażony. ⁸  I władczyni obnażona — będzie uprowadzona, gdy niewolnice jej wzdychające żałośnie jakby głosem gołębic — biją się w piersi. ⁹  I stała się Niniwa jak zbiorowisko wód — wody jej się rozpływają. Zatrzymajcie się, zatrzymajcie! Lecz nikt się nie odwraca. ¹⁰ Rozchwyćcie srebro, rozchwyćcie złoto!, bo nie ma końca ten zasób... nadmiar wszelkich kosztowności. ¹¹ Pustkowie i bezludzie, i zniszczenie, i serce omdlewające, i chwiejące się kolana, i skurcz we wszystkich biodrach; a twarze wszystkich utraciły krasę.

3 ^15b Rozmnóż się jak chrząszcz, rozmnóż się jak konik polny. ^16a Rozmnożyłaś swoich kupców ponad gwiazdy niebios; ^17a stróże twoi jak szarańcza, a twoi urzędnicy jak mnóstwo koników polnych, które osiadają na murach w czasie zimna.^16b  Szarańcza wykluje się z oprzędu i uleci; ^17b wschodzi słońce, a odlatują, i nie wiadomo, gdzie ich miejsce.

¹⁸ Drzemią pasterze twoi, <królu asyryjski>; zasnęli twoi mocarze — lud twój rozproszył się po górach, i nie ma, kto by [go] zgromadził. ¹⁹ Nie ma lekarstwa na twoją klęskę, nieuleczalna jest twoja rana. Wszyscy, którzy usłyszą wieść o tobie, w dłonie klaskać będą nad tobą; bo na kogóż nie przechodziła wciąż twoja niegodziwość?

Kontekst historyczny: upadek Asyrii i jej stolicy Niniwy w 612 r. prz. Chr.