27 ²  W ów dzień powiedzą: Winnica urocza! Śpiewajcie o niej! ³ Ja, Pan, jestem jej stróżem; podlewam ją co chwila, by jej co złego nie spotkało, strzegę jej w dzień i w nocy.

⁴ Nie czuję gniewu. Niech Mi kto sprawi w niej ciernie i głogi! Wypowiem mu wojnę, spalę je wszystkie razem! ⁵ Albo raczej niech się uchwyci mojej opieki, i zawrze pokój ze Mną, pokój ze Mną niech zawrze! ¹⁰ Ponieważ warowne miasto stanie się pustkowiem, siedzibą wyludnioną i jak pustynia opustoszałą. Tam pasać się będzie stado cieląt i tam kłaść się i skubać jego gałązki. ¹¹  Gałęzie jego uschnąwszy odłamią się: przyjdą kobiety i popalą je. Bo jest to naród nierozumny. Dlatego nie zmiłuje się nad nim jego Stwórca ani mu Stworzyciel jego nie okaże litości.

⁷ Czy uderzył go On tak, jak uderzył jego katów? Czy zabił, jak pozabijał jego zabójców? ⁸ Wygnaniem, zsyłką wywarł odwet na mieście; przepędził je swoim gwałtownym podmuchem jakby w dzień wschodniego wiatru. ⁹ Toteż wina Jakuba przez to będzie zmazana; i ten będzie cały owoc usunięcia jego grzechu; wszystkie kamienie ołtarza przeznaczy on na pokruszenie jak kamienie wapienne. Nie będą stać już aszery ni stele słoneczne.

⁶  W przyszłości Jakub się zakorzeni, Izrael zakwitnie i rozrośnie się, i napełni powierzchnię ziemi owocami. ¹² Stanie się w ów dzień, że Pan wymłóci kłosy — od Rzeki aż do Potoku Egipskiego; i wy, synowie Izraela, wszyscy co do jednego będziecie zgromadzeni. ¹³  W ów dzień zagrają na wielkiej trąbie, i wtedy przyjdą zagubieni w kraju Asyrii i rozproszeni po kraju egipskim, i uwielbią Pana na świętej górze, w Jeruzalem.

Prawdopodobny kontekst historyczny: aresztowanie i deportacja króla Manassesa do Asyrii, powiązane z deportacjami ludności i grabieniem miast izraelskich. Prorok stwierdza, że Bóg w ten sposób pieli swą własną winnicę lecz nie zamierza przecież czynić jej krzywdy. Zresztą deportowani wkrótce powrócą.

My wiemy z księgi Kronik, że Manasses istotnie powrócił i że nawet się tam nawrócił (2Krn 34)…