trzeci dzień

10 ¹¹ Efraim jest jak pojętna jałowica, która chętnie pracuje przy młocce; Ja mu sam włożę jarzmo na wspaniałą szyję, sam Efraima zaprzęgnę, orać będzie Juda, Jakub zaś będzie bronował.

¹² Posiejcie sobie sprawiedliwość, a zbierzecie miłość; karczujcie nowe ziemie! Nadszedł czas, by szukać Pana, aż przyjdzie, by sprawiedliwości was nauczyć. ¹³  Dlaczego uprawiacie zło, zbieracie nieprawość i spożywacie owoce kłamstwa?

Ponieważ nadzieję złożyłeś w twych rydwanach i mnóstwie twoich wojowników — ¹⁴ w miastach twoich podniesie się wrzawa, zburzone będą wszystkie twoje twierdze, jak Szalman zniszczył Bet-Arbel w czasie wojny, gdy matka została rozsiekana wraz z dziećmi. ¹⁵ Tak ci uczynię, domu Izraela; za twoją złość niezmierzoną: zginie na zawsze król Izraela. 11 ⁵ Powrócą do Egiptu i Aszszur będzie ich królem, bo się nie chcieli nawrócić. ⁶ Miecz będzie szalał w ich miastach, wyniszczy ich dzieci, a nawet pożre ich twierdze.

⁷ Mój lud jest skłonny odpaść ode Mnie — wzywa imienia Baala, lecz on im nie przyjdzie z pomocą. 12 ¹ Efraim otoczył Mnie kłamstwem, oszustwem — dom Izraela, lecz Juda zna jeszcze Boga i nazywa się ludem Świętego. ² Efraim pasie się wiatrem, za wichrem wschodnim wciąż biega; pomnaża kłamstwa i gwałty, zawiera przymierze z Asyrią, a do Egiptu wywozi oliwę. ⁸ Kanaan ma w ręku fałszywą wagę, w oszustwie jest rozmiłowany. ¹²  W Gileadzie panuje nieprawość i kłamstwo się gnieździ; w Gilgal składają ofiary cielcom, dlatego ołtarze ich będą jak stos kamieni pośród bruzd na polach.

³ Pan wiedzie spór z Izraelem, ukarze postępki Jakuba i odpłaci za jego uczynki. ⁴ Już w łonie matki oszukał on brata, w pełni sił będąc, walczył nawet z Bogiem. ⁵ Walcząc z Aniołem, zwyciężył, płakał i błagał Jego o łaskę — spotkał Go w Betel i tam z Nim rozmawiał. ¹³ Jakub uszedł na pola Aramu, Izrael dla kobiety oddał się na służbę i dla kobiety stał się stróżem stada. ¹⁴ Lecz Pan wyprowadził Izraela z Egiptu przez proroka, i również przez proroka otoczył go opieką.

¹⁵ Efraim bardzo Go rozgniewał, lecz On odpowiedzialność za krew zwróci na niego i za zniewagę Pan jego mu odpłaci. ⁹ Powiedział Efraim: Stałem się bogaty i zgromadziłem dla siebie majątek — lecz z jego pracy nic nie pozostanie z powodu grzechów przezeń popełnionych.

13 ¹ Gdy Efraim przemawiał, panował przestrach. Wiele on znaczył w Izraelu, lecz przez Baala zgrzeszył i zginął. ²  A teraz grzeszą dalej: odlewają ze srebra posągi — bożków według swego pomysłu, to wszystko robota rzemieślników. Mówią: Należy im składać ofiary i ludzie całują cielce. ³ Dlatego będą podobni do chmur na świtaniu, do rosy, która prędko znika, lub staną się jak źdźbło porwane z klepiska czy jak dym, który wychodzi przez okno.

⁷ Stanę się dla nich jak lew, jak czyhająca na drodze pantera. ⁸ Rzucę się na nich jak niedźwiedzica, kiedy straci młode, rozerwę powłokę ich serca, ciała ich pożrą psy, a dziki zwierz rozerwie na strzępy. ⁹ Wyniszczę ciebie, Izraelu, i kto ci przyjdzie z pomocą? ¹⁰ Gdzież jest twój król, aby cię ratował we wszystkich twych miastach, gdzie sędziowie twoi? O nich to mówiłeś: Dajcie mi króla i książąt! ¹¹ Dałem ci króla w swym gniewie i zabiorę go znowu w swej zapalczywości.

¹² Nieprawość Efraima — wybornie ukryta, grzech jego bezpiecznie schowany. ¹³ Ogaranęły go bóle rodzenia, lecz on jest dzieckiem upartym: czas nadszedł, a on nie opuszcza matczynego łona. ¹⁴ Czy mam ich wyrwać z Szeolu? albo od śmierci wybawić?

Gdzie twa zaraza, o Śmierci, gdzie twa zagłada, Szeolu? Litość sprzed moich oczu się skryje. ¹⁵ Choćby [Efraim] pięknie kwitnął wśród braci, przyjdzie nagle od Pana wiatr wschodni, powieje z pustyni, wysuszy źródła, i wyschną studnie; splądruje jego ziemię i wszystkie rzeczy drogocenne. 14 ¹ Samaria odpokutuje za bunt przeciw Bogu swojemu: poginą od miecza, dzieci ich będą zmiażdżone, a niewiasty ciężarne rozprute.

czwarty dzień

11 ¹ Miłowałem Izraela, gdy jeszcze był dzieckiem, i syna swego wezwałem z Egiptu. ² Im bardziej ich wzywałem, tym dalej odchodzili ode Mnie, a składali ofiary Baalom i bożkom palili kadzidła. ³  A przecież Ja uczyłem chodzić Efraima, na swe ramiona ich brałem; oni zaś nie rozumieli, że troszczyłem się o nich. ⁴ Pociągnąłem ich ludzkimi więzami, a były to więzy miłości. Byłem dla nich jak ten, co podnosi do swego policzka niemowlę — schyliłem się ku niemu i nakarmiłem go.

13 ⁴  A to Ja jestem Pan, Bóg twój od ziemi egipskiej, innego Boga poza Mną ty nie znasz, nie ma prócz Mnie wybawcy. ⁵ Na pustyni, w kraju posuchy cię pasłem. ⁶ Kiedy ich pasłem, byli nasyceni, lecz w tej sytości unieśli się pychą i o Mnie zapomnieli.

11 ⁸ Jakże cię mogę porzucić, Efraimie, i jak opuścić ciebie, Izraelu? Jakże cię mogę równać z Admą i uczynić podobnym do Seboim? Moje serce na to się wzdryga i rozpalają się moje wnętrzności. ⁹ Nie chcę, aby wybuchnął płomień mego gniewu i Efraima już więcej nie zniszczę, albowiem Bogiem jestem, nie człowiekiem; pośrodku ciebie jestem Ja — Święty, i nie przychodzę, żeby zatracać.

14 ² Wróć, Izraelu, do Pana Boga twojego, upadłeś bowiem przez własną twą winę. ³ Zabierzcie ze sobą słowa i nawróćcie się do Pana! Mówcie do Niego: Przebacz nam całą naszą winę, w ten sposób otrzymamy dobro za owoc naszych warg. ⁴ Asyria nie może nas zbawić — nie chcemy już wsiadać na konie ani też mówić "nasz Boże" do dzieła rąk naszych. U Ciebie bowiem znajdzie litość sierota.

12 ⁶ Pan jest Bogiem Zastępów, Pan jest imieniem, któreś wspominał. ⁷ Ty zaś powróć do Boga swojego — strzeż pilnie miłości i prawa i ufaj twojemu Bogu!

¹⁰ Jam jest Pan, Bóg twój, od ziemi egipskiej, dozwolę ci jeszcze zamieszkać w namiotach, jak było za dni Spotkania. ¹¹ Mówiłem do proroków, mnożyłem widzenia i przez proroków głosiłem przypowieści.

14 ⁵ Uleczę ich niewierność i umiłuję ich z serca, bo gniew mój odwrócił się od nich. ⁶ Stanę się jakby rosą dla Izraela, tak że rozkwitnie jak lilia i jak topola rozpuści korzenie. ⁷ Rozwiną się jego latorośle, będzie wspaniały jak drzewo oliwne, woń jego będzie jak woń Libanu. ⁸  I wrócą znowu, by usiąść w mym cieniu, i zboża uprawiać będą, winnice sadzić, których sława będzie tak wielka, jak wina libańskiego.

11 ¹⁰ Pójdą śladami Pana, który zagrzmi, jak [ryczy] lew. A kiedy zagrzmi — zbiegną się Jego synowie z zachodu, ¹¹ jak ptactwo przylecą z Egiptu, i z asyryjskiej ziemi jak gołębie; sprawię, że wrócą do swoich siedzib — wyrocznia Pana.

2 ¹ Liczba synów Izraela będzie jak piasek nadmorski, którego nie można zmierzyć i nie można zliczyć. A zamiast ich nazywać: Lud nie mój, będą im mówić: Dzieci żyjącego Boga. ² Złączą się wówczas synowie Judy z synami Izraela i ustanowią sobie jedną głowę; z [całego] kraju się zbiorą, bo wielki będzie dzień Jizreel. ³ Mówcie do braci swoich: Mój lud, a do swych sióstr: Umiłowana.

14 ⁹ Co ma jeszcze Efraim wspólnego z bożkami? Ja go wysłuchuję i Ja nań spoglądam, Ja jestem jak cyprys zielony i Mnie zawdzięcza swój owoc. ¹⁰ Któż jest tak mądry, aby to pojął, i tak rozumny, aby to rozważył? Bo drogi Pańskie są proste: kroczą nimi sprawiedliwi, lecz potykają się na nich grzesznicy.