20 ²⁶ Wówczas wszyscy Izraelici i cały lud udali się do Betel, gdzie płacząc trwali przed Panem i dnia tego pościli aż do wieczora, składając ofiary całopalne i ofiary biesiadne przed obliczem Pana. ²⁷ Następnie pytali się Izraelici Pana — była tam bowiem wówczas Arka Przymierza Boga, ²⁸ którą w tym czasie obsługiwał Pinchas, syn Eleazara, syna Aarona — mówiąc: Czyż jeszcze mamy wyruszyć do walki z potomkami Beniamina, braćmi naszymi, czy też mamy jej zaniechać? Odpowiedział im na to Pan: Idźcie, jutro bowiem wydam ich wam w ręce. ²⁹  Wówczas Izrael przygotował zasadzki zewsząd dokoła Gibea.

³⁰ Trzeciego dnia wystąpili Izraelici do walki z Beniaminitami i podobnie jak pierwszy i drugi raz ustawili szyki naprzeciw Gibea. ³¹ Beniaminici wyszli naprzeciw wojska i pozwolili odciągnąć się od miasta, gdzie zaczęli kłaść trupem wojowników jak za pierwszym i drugim razem po drogach, z których jedna prowadziła do Betel, a druga do Gibea, i po polach, tak że zabili około trzydziestu Izraelitów. ³² Mówili zaś Beniaminici do siebie: I tym razem poniosą klęskę jak poprzednio.

Izraelici zaś mówili: Uciekajmy, a odciągniemy ich daleko od miasta na drogi. ^36b  Mężowie bowiem izraelscy cofali się na placu boju przed Beniaminem, licząc na zasadzkę uczynioną pod Gibea. ³⁸ Mężowie bowiem izraelscy umówili się z tymi, którzy byli ukryci w zasadzce, że mieli oni z miasta wypuścić dym jako znak.

39a Wtedy to mężowie izraelscy cofnęli się podczas walki.³³  I wtedy, podczas gdy trzon wojska izraelskiego uszykował się w <hebr. wycofał się do> Baal-Tamar, zaczajone wojska izraelskie wyszły z ukrycia, mianowicie z równiny Gibea. ³⁴ Dziesięć tysięcy wyborowych wojowników z całego Izraela stanęło naprzeciw Gibea. Była to bitwa zażarta, a Beniaminici nie spodziewali się, że miało ich spotkać nieszczęście.

^39b Beniamin zaś położył trupem z Izraela — do trzydziestu ludzi — mówiąc do siebie: Naprawdę doznają od nas wielkiej klęski jak w poprzedniej bitwie. ³⁷ Tymczasem wypadli ci poukrywani w zasadzce, uderzyli na Gibea, wpadłszy do środka pozabijali ostrzem miecza wszystkich przebywających w mieście. ⁴⁰  A gdy słup dymu zaczął się unosić z miasta jako znak, Beniamin się obrócił i zobaczył — a oto płomienie z całego miasta wznoszą się ku niebu.

⁴¹ Mężowie izraelscy natarli teraz, a mężowie z Beniamina przerazili się widząc, że spadło na nich wielkie nieszczęście. ⁴² Poczęli więc uciekać przed mężami izraelskimi drogą ku pustyni, lecz wojownicy ich dognali. Także ci, co wybiegli z miasta, kładli ich trupem, wziąwszy do środka. ⁴³ Okrążali więc Beniamina ścigając go ustawicznie i pokonali go przed Gibea, ku wschodowi.

⁴⁴ Wtedy poległo z pokolenia Beniamina osiemnaście tysięcy mężów, mężów walecznych. ⁴⁵  Z tych zaś, którzy uciekali w kierunku pustyni, ku skale Rimmon, zabili na drogach pięć tysięcy mężów. Dopędzili następnie tych koło Gideom, gdzie znów zabili ich około dwóch tysięcy. ⁴⁶ Wszystkich z Beniamina poległo tego dnia dwadzieścia pięć tysięcy mężów dobywających miecza. Byli to wszyscy mężowie waleczni. ⁴⁷ Tylko sześciuset mężów mogło się schronić na pustyni na skale Rimmon, gdzie pozostawali przez cztery miesiące.

⁴⁸ Potem mężowie izraelscy powrócili do Beniaminitów w mieście, zabili ostrzem miecza od mężczyzn do bydła, i wszystko, co znaleźli. Spalili też wszystkie pozostałe miejscowości, jakie napotkali.

^34b Beniaminici zaś nie spodziewali się, że miało ich spotkać to nieszczęście. ³⁵  Oto tak poraził Pan Beniaminitów wobec Izraela. Dnia tego Izraelici zabili dwadzieścia pięć tysięcy stu z Beniamina — wszystkich dobywających miecza. ^36a Wtedy Beniaminici ujrzeli swoją klęskę.

21 ¹ Mężowie izraelscy złożyli <byli> w Mispa taką przysięgę: Nikt z nas nie wyda swej córki za żonę Beniaminowi. ⁶ Izraelici żałowali Beniamina, brata swego, i mówili: Odcięte zostało dzisiaj jedno pokolenie od Izraela. ⁷ Co uczynimy, aby pozostałym dostarczyć kobiet, gdyż my związani jesteśmy przysięgą wobec Pana, że nie damy im córek naszych za żony?

² Udał się więc lud do Betel, gdzie trwał przed Bogiem aż do wieczora, podnosząc lament i zalewając się gorzkimi łzami. ³ Mówili: Panie, Boże Izraela, dlaczegoż zdarzyło się to w Izraelu, że dzisiaj ubyło w nim jedno pokolenie?

⁴ Nazajutrz lud wstał i zbudował tam ołtarz, na którym złożył całopalenia i ofiary biesiadne. ⁵ Następnie rzekli Izraelici: Które ze wszystkich pokoleń izraelskich nie przybyło na zgromadzenie przed Panem? Związano się bowiem uroczystą przysięgą przeciwko temu, kto nie przybędzie do Pana w Mispa, w słowach: Śmierć poniesie!

⁸ Rzekli wówczas <zatem>: Któreż to z pokoleń izraelskich nie przybyło do Pana w Mispa?

Stwierdzono, że oto z Jabesz w Gileadzie nikt nie przybył do obozu na zebranie. ⁹ Gdy bowiem przeliczono lud, stwierdzono, że nie było tam nikogo z mieszkańców Jabesz w Gileadzie. ¹⁰ Zgromadzenie więc wysłało tam dwanaście tysięcy walecznych mężów, nakazując im: Idźcie, a pobijcie mieszkańców Jabesz w Gileadzie ostrzem miecza, także kobiety i dzieci. ¹¹  W ten sposób postąpicie: Obłożycie klątwą każdego mężczyznę i każdą kobietę, która obcowała z mężczyzną.

¹²  I znaleźli wśród mieszkańców Jabesz w Gileadzie czterysta młodych dziewic, które nie obcowały z mężczyznami, i przyprowadzili je do obozu w Szilo, znajdującego się w ziemi Kanaan.