pobierz z Google Play
lipiec 2022
3 XIV Niedziela zwykła (Iz 66,10-14c); (Ps 66,1-3.4-7.16.20); (Ga 6,14-18); Aklamacja (Kol 3,15a.16a); (Łk 10,1-12.17-20);
4 Poniedziałek XIV tydzień zwykły (Oz 2,16.17b-18.21-22);(Ps 145,2-9);(2 Tm 1,10b);(Mt 9,18-26);
5 Wtorek XIV tydzień zwykły (Oz 8,4-7.11-13);(Ps 115,3-10);(Mt 4,23);(Mt 9,32-37);
6 Środa XIV tydzień zwykły (Oz 10,1-3.7-8.12);(Ps 105,2-7);(Mk 1,15);(Mt 10,1-7);
7 Czwartek XIV tydzień zwykły (Oz 11,1.3-4.8c-9);(Ps 80,2-3.15-16);(Mk 1,15);(Mt 10,7-15);
8 Piątek XIV tydzień zwykły (Oz 14,2-10);(Ps 51,3-4.8-9.12-13.17);(J 14,26);(Mt 10,16-23);
9 Sobota XIV tydzień zwykły (Iz 6, 1-8);(Ps 93 (92), 1. 2 i 5);Aklamacja (1 P 4, 14);(Mt 10, 24-33);

03 lipca 2022

Niedziela

XIV Niedziela zwykła

Czytania

(Iz 66,10-14c)
Radujcie się wraz z Jerozolimą, weselcie się w niej wszyscy, co ją miłujecie. Cieszcie się z nią bardzo wy wszyscy, którzyście się nad nią smucili. Ażebyście ssać mogli aż do nasycenia z piersi jej pociech; ażebyście ciągnęli mleko z rozkoszą z pełnej piersi jej chwały. To bowiem mówi Pan: ”Oto skieruję do niej pokój jak rzekę i chwałę narodów jak strumień wezbrany. Ich niemowlęta będą noszone na rękach i na kolanach będą pieszczone. Jak kogo pociesza własna matka, tak Ja was pocieszać będę; w Jerozolimie doznacie pociechy. Na ten widok rozraduje się serce wasze, a kości wasze nabiorą świeżości jak murawa. Ręka Pana da się poznać Jego sługom”.

(Ps 66,1-3.4-7.16.20)
REFREN: Niech cała ziemia chwali swego Boga

Z radością sławcie Boga, wszystkie ziemie,
opiewajcie chwałę Jego imienia,
cześć Mu wspaniałą oddajcie.
Powiedzcie Bogu: „Jak zadziwiające są Twe dzieła!

Niechaj Cię wielbi cała ziemia i niechaj śpiewa Tobie,
niech Twoje imię opiewa”.
Przyjdźcie i patrzcie na dzieła Boga:
zadziwiających rzeczy dokonał wśród ludzi.

Morze na suchy ląd zamienił,
pieszo przeszli przez rzekę:
Nim się przeto radujmy!
Jego potęga włada na wieki.

Przyjdźcie i słuchajcie mnie wszyscy,
którzy boicie się Boga,
opowiem, co uczynił mej duszy.
Błogosławiony Bóg, który nie odepchnął mej prośby
i nie oddalił ode mnie swej łaski.

(Ga 6,14-18)
Bracia: Nie daj Boże, bym się miał chlubić z czego innego, jak tylko z krzyża Pana naszego Jezusa Chrystusa, dzięki któremu świat stał się ukrzyżowany dla mnie, a ja dla świata. Bo ani obrzezanie nic nie znaczy, ani nieobrzezanie, tylko nowe stworzenie. Na wszystkich tych, którzy się tej zasady trzymać będą, i na Izraela Bożego niech zstąpi pokój i miłosierdzie. Odtąd niech już nikt nie sprawia mi przykrości: przecież ja na ciele swoim noszę blizny, znamię przynależności do Jezusa. Łaska Pana naszego Jezusa Chrystusa niech będzie z duchem waszym, bracia. Amen.

Aklamacja (Kol 3,15a.16a)
Sercami waszymi niech rządzi Chrystusowy pokój, słowo Chrystusa niech w nas przebywa z całym swoim bogactwem.

(Łk 10,1-12.17-20)
Jezus wyznaczył jeszcze innych siedemdziesięciu dwóch uczniów i wysłał ich po dwóch przed sobą do każdego miasta i miejscowości, dokąd sam przyjść zamierzał. Powiedział też do nich: ”Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało; proście więc Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo. Idźcie, oto was posyłam jak owce między wilki. Nie noście z sobą trzosa ani torby, ani sandałów; i nikogo w drodze nie pozdrawiajcie. Gdy do jakiego domu wejdziecie, najpierw mówcie: "Pokój temu domowi". Jeśli tam mieszka człowiek godny pokoju, wasz pokój spocznie na nim; jeśli nie, powróci do was. W tym samym domu zostańcie, jedząc i pijąc, co mają; bo zasługuje robotnik na swą zapłatę. Nie przechodźcie z domu do domu. Jeśli do jakiego miasta wejdziecie i przyjmą was, jedzcie, co Wam podadzą; uzdrawiajcie chorych, którzy tam są, i mówcie im: "Przybliżyło się do was królestwo Boże". Lecz jeśli do jakiego miasta wejdziecie, a nie przyjmą was, wyjdźcie na jego ulice i powiedzcie: "Nawet proch, który z waszego miasta przylgnął nam do nóg, strząsamy wam. Wszakże to wiedzcie, że bliskie jest królestwo Boże". Powiadam wam: Sodomie lżej będzie w ów dzień niż temu miastu”. Wróciło siedemdziesięciu dwóch z radością mówiąc: ”Panie, przez wzgląd na Twoje imię nawet złe duchy nam się poddają”. Wtedy rzekł do nich: ”Widziałem szatana spadającego z nieba jak błyskawica. Oto dałem wam władzę stąpania po wężach i skorpionach, i po całej potędze przeciwnika, a nic wam nie zaszkodzi. Jednak nie z tego się cieszcie, że duchy się wam poddają, lecz cieszcie się, że wasze imiona zapisane są w niebie”.

Do góry

Rozważania do czytań

Ewangeliarz OP


Do góry

Marek Ristau

Naszą jedyną chlubą jest krzyż Pana naszego Jezusa Chrystusa. Nauka o krzyżu jest bowiem mocą Bożą zbawiającą każdego, kto uwierzy. Chrystus ukrzyżowany jest mocą Bożą i mądrością Bożą. Kto chlubi się jedynie w Chrystusie Jezusie ukrzyżowanym, ten czci Boga w duchu i w prawdzie. W Chrystusie jesteśmy martwi dla świata, a świat jest martwy dla nas, ponieważ w Nim staliśmy się nowym stworzeniem.
Marek Ristau


Do góry

Patroni dnia:

Święty Tomasz Apostoł
zwany także Didymos (tzn. bliźniak), należał do ścisłego grona Dwunastu Apostołów. Osobą św. Tomasza Apostoła wyjątkowo zainteresowała się tradycja chrześcijańska. Według tradycji św. Tomasz miał głosić Ewangelię najpierw Partom (obecny Iran), a następnie w Indiach, gdzie miał ponieść śmierć męczeńską w Calamina w 67 r. O zainteresowaniu osobą św. Tomasza Apostoła świadczą także liczne apokryfy: Historia Abgara, Apokalipsa Tomasza, Dzieje Tomasza i Ewangelia Tomasza. Interesujący i oryginalny jest apokryf - Dzieje Tomasza. Powstał on dopiero w wieku IV/V. Opisuje on podróż św. Tomasza do Indii w roli architekta na zaproszenie tamtejszego króla Gondafora. Zamiast jednak budować pałac królewski, św. Tomasz głosił Ewangelię, a pieniądze przeznaczone na budowę pałacu wydawał na ubogich. Na skutek jego nauk i cudów nawrócił się król i jego rodzina. Św. Tomasz jest patronem Indii, Portugalii, Urbino, Parmy, Rygi, Zamościa; architektów, budowniczych, cieśli, geodetów, kamieniarzy, murarzy, stolarzy, małżeństw i teologów.

Do góry

Bractwo Słowa Bożego

Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego

Komentarz do pierwszego czytania

Jeśli chcemy zgłębiać pisma proroków, niezwykle pomocny będzie aspekt historyczny. Punktem wyjścia jest często jakiś problem, błąd lub grzech Izraela. Historia nie jest dla niego nauczycielką. Przymierze, jakim związał się z Bogiem, jest stale przez niego łamane. W tym momencie możemy zapytać samych siebie: czy ja uczę się na błędach, czy doświadczanie Bożego Miłosierdzia zbliża mnie do Boga, czy jestem wobec tego obojętny/a?
Prorok, piętnując grzechy bałwochwalstwa, chciwości, nieposłuszeństwa, wskazuje, że tylko one są powodem niewoli asyryjskiej. Wszystko, co oddala od Boga, zapewnia stan niewoli.
Imię Izajasz oznacza „Jahwe zbawi”. Ukazuje ono istotę relacji grzesznego człowieka do Boga, a mianowicie nadzieję na zbawienie, na ocalenie, na ratunek. Ilekroć wdepniemy w jakieś życiowe bagno, oby wtedy zajaśniała w naszym sercu nadzieja, że tylko Bóg może nas zbawić.
Ostatnia część księgi, rozdziały 56-66, jest przepełniona triumfalną nadzieją na poprawę sytuacji, w której znalazł się Izrael. Rozważany fragment nosi tytuł „Poemat pocieszający”. Jahwe jest Bogiem, który zmienia płacz w wesele, prorok nawołuje do wielkiej radości, bo zbliża się pokój. Jerozolima - miasto pokoju i pociechy - jest zapowiedzią nieba po naszych ziemskich zmaganiach.
Żywe Słowo daje nam pokarm w postaci tekstu, który był napisany i dotyczył dalekiej historii, a mimo to jest niezwykle aktualny, bo nasze życie duchowe jest nieustannym powracaniem z niewoli do Boga, aż dojdziemy do niebieskiego Jeruzalem.


Komentarz do psalmu

Tylko Bóg jest godzien chwały, tylko w Jego Osobie pokładajmy nadzieję. Psalmista przywołuje jedne z najważniejszych wydarzeń, które w oczach człowieka wydawały się beznadziejne: Wj 14, 21-22 - przejście suchą stopą przez morze i Joz 3,15-17 - przejście suchą stopą przez Jordan. Ważne jest, aby wspominać takie doświadczenia duchowe, które dają nam siłę i ukazują, że to Pan jest pełen potęgi i mocy.


Komentarz do drugiego czytania

Chlubą dla rodzica jest nowonarodzone dziecko, a dla chrześcijanina nowe narodzenie przez zanurzenie w Męce, Śmierci i Zmartwychwstaniu Jezusa. Krzyż jest naszym znakiem nie przez swoją brutalność, ale przez połączenie nieba i ziemi w ofierze Jezusa. Jeśli nie odrodzimy się jako nowe stworzenie przez Krzyż to żadne rytuały i tradycja religijna nie będą miały znaczenia dla naszego zbawienia. Nowe stworzenie żyje pełnią przykazania miłości Boga i człowieka.


Komentarz do Ewangelii

Jezus zachęca nas do głoszenia słowa bez obciążeń, które utrudniają misję. Wszystko, co skupia niepotrzebnie moją uwagę lub marnuje energię robotnika, powinno być odrzucone. Najważniejszy jest cel misji, czyli obfite głoszenie słowa.
Niesamowicie istotną rzeczą jest też szacunek dla wolnej woli słuchacza. Musimy mieć świadomość, że każdy człowiek ma inny czas dojrzewania w wierze i w przyjęciu słowa lub, że niestety może je odrzucić.
Jeśli z wiarą wypełniamy wolę Bożą, cieszmy się, że nasze imiona zapisane są w niebie, w Księdze Życia, jak to określa Apokalipsa.

Komentarze zostały przygotowane przez Monikę Aleksandrowicz


Do góry

Książka na dziś

Pobudka. Jak rozpocząć dzień modlitwą

ks. Piotr Śliżewski

Wiele osób ma mocne pragnienie praktykowania codziennej modlitwy porannej, ale zadanie to – na pierwszy rzut oka proste i nieskomplikowane – niekiedy okazuje się zbyt trudne. Jak znaleźć czas dla Boga w chwili, gdy przed nami cały dzień zadań i gdy trzeba sprawnie ogarnąć siebie, najbliższych i dom?

Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.

04 lipca 2022

Poniedziałek

Poniedziałek XIV tydzień zwykły

Czytania

(Oz 2,16.17b-18.21-22)
To mówi Pan: Chcę przynęcić niewierną oblubienicę, na pustynię ją wyprowadzić i mówić do jej serca i będzie Mi tam uległa jak za dni swej młodości, gdy wychodziła z egipskiego kraju. I stanie się w owym dniu - wyrocznia Pana - że nazwie Mnie: Mąż mój, a już nie powie: Mój Baal. I poślubię cię sobie [znowu] na wieki, poślubię przez sprawiedliwość i prawo, przez miłość i miłosierdzie. Poślubię cię sobie przez wierność, a poznasz Pana.

(Ps 145,2-9)
REFREN: Pan jest łaskawy, pełen miłosierdzia

Każdego dnia będę Ciebie błogosławił
i na wieki wysławiał Twoje imię.
Wielki jest Pan i godzien wielkiej chwały,
a wielkość Jego niezgłębiona.

Pokolenie pokoleniu głosi Twoje dzieła
i zwiastuje Twoje potężne czyny.
Głoszą wspaniałą chwałę Twego majestatu
i rozpowiadają Twoje cuda.

Mówią o potędze Twoich dzieł straszliwych
i głoszą Twoją wielkość.
Przekazują pamięć o Twej wielkiej dobroci
i cieszą się Twą sprawiedliwością.

Pan jest łagodny i miłosierny,
nieskory do gniewu i bardzo łaskawy.
Pan jest dobry dla wszystkich,
a jego miłosierdzie nad wszystkim, co stworzył.

(2 Tm 1,10b)
Naszego Zbawiciel, Jezus Chrystus śmierć zwyciężył, a na życie rzucił światło przez Ewangelię

(Mt 9,18-26)
Gdy Jezus mówił, pewien zwierzchnik synagogi przyszedł do Niego i, oddając pokłon, prosił: Panie, moja córka dopiero co skonała, lecz przyjdź i włóż na nią rękę, a żyć będzie . Jezus wstał i wraz z uczniami poszedł za nim. Wtem jakaś kobieta, która dwanaście lat cierpiała na krwotok, podeszła z tyłu i dotknęła się frędzli Jego płaszcza. Bo sobie mówiła: żebym się choć Jego płaszcza dotknęła, a będę zdrowa. Jezus obrócił się, i widząc ją, rzekł: Ufaj, córko! Twoja wiara cię ocaliła. I od tej chwili kobieta była zdrowa. Gdy Jezus przyszedł do domu zwierzchnika i zobaczył fletnistów oraz tłum zgiełkliwy, rzekł: Usuńcie się, bo dziewczynka nie umarła, tylko śpi. A oni wyśmiewali Go. Skoro jednak usunięto tłum, wszedł i ujął ją za rękę, a dziewczynka wstała. Wieść o tym rozeszła się po całej tamtejszej okolicy.

Rozważania do czytań

Ewangeliarz OP


Do góry

Marek Ristau

Jeśli dotkniemy z wiarą osoby Jezusa, będziemy zdrowi. Nasza wiara nas ocali. Jezus mówi: Ufaj! On wziął na siebie wszystkie nasze grzechy i choroby i dał nam w zamian swoją sprawiedliwość i swoje zdrowie.
Marek Ristau


Do góry

Patroni dnia:

Święta Elżbieta Portugalska, królowa
urodziła się w Saragossie w 1271 r. Była córką Piotra III, króla Aragonii. Kiedy miała 12 lat, wydano ją za Dionizego, króla Portugalii. W 1290 roku dała Dionizemu córkę, a w rok potem syna, następcę tronu, Alfonsa. Małżeństwo jednak nie było szczęśliwe. Dionizy był hulaką i typowym awanturnikiem. Elżbieta znosiła wybryki męża z heroiczną cierpliwością. Ponieważ Dionizy miał kilku nieślubnych synów, syn pierworodny Elżbiety, Alfons, poczuł się zagrożony. W obawie, by któregoś syna z nieprawego łoża król nie mianował swoim następcą, Alfons wypowiedział ojcu wojnę. Elżbieta rzuciła wtedy na szalę cały swój autorytet, by nie dopuścić do rozlewu krwi. Legenda głosi, że pewien przewrotny paź oskarżył Elżbietę, że ta ma grzeszne kontakty z innym paziem. Król, który sam postępował wiarołomnie, uwierzył słowom oskarżyciela i nakazał żywcem spalić podejrzanego pazia. Przez pomyłkę wszakże do dołu z niegaszonym wapnem został wrzucony sam oszczerca. Po dokładnym zbadaniu sprawy, niewinność Elżbiety okazała się nie do podważenia. Dionizy zmarł na rękach Elżbiety w 1325 r., zaopatrzony sakramentami i skruszony w sercu za lata niewierności. Elżbieta poświęciła się opiece nad chorymi, starcami i opuszczonymi. Wstąpiła do III Zakonu św. Franciszka. Wiele czasu poświęcała modlitwie i uczynkom pokutnym. Pieszo odbyła pielgrzymkę do Compostelli. Wystawiła szereg klasztorów. Zmarła w Estremoz 4 lipca 1336 r.

Do góry

Bractwo Słowa Bożego

Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego

Komentarz do pierwszego czytania

Jeśli chcemy zrozumieć słowa proroka, potrzebujemy zapoznać się choć odrobinę z historią i sytuacją, jaka panowała w Izraelu w tym czasie. Lud wybrany odrzucił miłość Boga. Przejawia się to w kryzysie moralno-religijnym. Lekceważenie przymierza ściągnęło na Izrael niewolę asyryjską.
Na początku księgi Bóg przemówił do proroka, aby wziął za żonę nierządnicę - miał to być alegoryczny obraz relacji Najwyższego z Jego ludem. Dość mocne, ale czy nasz grzech nie jest za każdym razem zdradą i duchowym nierządem, który sprawia, że stajemy się nieczystymi i popadamy w niewolę?
Oto, co robi Bóg: odnawia przymierze, nie rezygnuje z miłości, która jest zraniona, nie zachowuje się jak zdradzony mąż, który porzuca żonę. On trwa w podjętych zobowiązaniach.
Często tą pustynią, na której uwodzi Bóg, jest niewola grzechu, która zaczyna nam doskwierać, która coraz mocniej nas zniewala i dusi. Kiedy pojawia się pragnienie wolności, to jest znak, że nasza stęskniona dusza jest na pustyni i łaknie Słowa, które trafia do jej serca.
Bóg nie zrezygnuje z nas nigdy, to tylko my możemy zrezygnować. Werset 21 ukazuje nam szaloną miłość Boga, która poprzez miłosierdzie na nowo poślubia tego, kto zerwał przez grzech przymierze. Poślubia przez łaskę, na którą nikt nie zasłużył, a którą nam wysłużył Jezus. Poślubia nas przez wierność, bo On jest Bogiem, który nigdy nie zawodzi. Niech nasze serce będzie dziś wypełnione dziękczynieniem za wszystko, czego dokonuje dla mnie Bóg.


Komentarz do psalmu

Człowiek, który doświadcza łaski miłosierdzia i wierności Boga, pomimo niewierności chce śpiewać hymn uwielbienia. Psalm 145 jest uwielbieniem wielkości i dobroci Najwyższego. Doświadczenie życzliwości, głębokiej troski i miłosierdzia (w. 8) wzmacnia nas i przybliża do Boga.
Psalmista (a tak naprawdę każdy z nas modlący się tym psalmem) zapewnia o wierności dochowanej przez Boga swemu Słowu (w. 13). On jest Bogiem, który podnosi zgnębionych, który daje pokarm, który przebacza. Wysławiajmy Pana!


Komentarz do Ewangelii

Przełożony synagogi to człowiek, który doświadczył Słowa poprzez swoją posługę i rozpoznaje Słowo w Jezusie. Oddaje Mu pokłon, jak skłania się przed zwojem Tory. Życie Słowem daje wiarę w moc życia, pomimo że sytuacja wydaje się beznadziejna. Przełożony wierzy, że dla Boga nie ma rzeczy niemożliwych. W tym samym fragmencie mamy kolejną postać żelaznej wiary i bezdennej nadziei w moc Boga. Wiara owej kobiety wykracza poza Prawo. W głębi duszy jest nieczysta przez chorobę, ale jest pewna doskonałej czystości Jezusa, który może ją uleczyć. Doświadcza uzdrowienia przez wiarę, jak dziecko przełożonego synagogi. Czy mam w sobie determinację pochodzącą z wiary, aby uchwycić się Jezusa, gdy doświadczam nieczystości grzechu i śmierci?

Komentarze zostały przygotowane przez Monikę Aleksandrowicz


Do góry

Książka na dziś

Uporządkowanie siebie ze św. Ignacym Loyolą (CD-MP3-audiobook)

Seweryn Wąsik SJ

Bycie nieuporządkowanym to łatwa pokusa, która skutecznie spowalnia życie duchowe chrześcijanina. Św. Ignacy był pewien, że Bóg nie przemawia do człowieka do czasu, do kiedy ten nie zdoła zaprowadzić spokoju w swoim sercu i uporządkować go

Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.


05 lipca 2022

Wtorek

Wtorek XIV tydzień zwykły

Czytania

(Oz 8,4-7.11-13)
To mówi Pan: Synowie Izraela ustanawiali sobie królów, lecz wbrew mojej woli. Książąt mianowali - też bez mojej wiedzy. Czynili posągi ze srebra swego i złota - na własną zagładę. Odrzucam cielca twojego, Samario, gniew mój się przeciw niemu zapala; jak długo jeszcze nie będą mogli być uniewinnieni synowie Izraela? Wykonał go rzemieślnik, lecz nie jest on bogiem; w kawałki się rozleci cielec samaryjski. Oni wiatr sieją, zbierać będą burzę. Zboże bez kłosów nie dostarczy mąki, jeśliby nawet dało, zabierze ją obcy. Wiele ołtarzy Efraim zbudował, ale mu służą jedynie do grzechu. Wypisałem im moje liczne prawa, lecz je przyjęli jako coś obcego. Lubią ofiary krwawe i chętnie je składają, lubią też mięso, które wówczas jedzą, lecz Pan nie ma w tym upodobania. Wspominam wtedy na ich przewinienia i karzę ich za grzechy - niech wrócą znów do Egiptu!

(Ps 115,3-10)
REFREN: Naród wybrany ufa swemu Panu

Nasz Bóg jest w niebie,
czyni wszystko, co zechce.
Ich bożki są ze srebra i złota,
dzieło rąk ludzkich.

Mają usta, ale nie mówią;
mają oczy, ale nie widzą.
Mają uszy, ale nie słyszą;
mają nozdrza, ale nie czują zapachu.

Mają ręce pozbawione dotyku
nogi mają, ale nie chodzą.
Do nich będą podobni ci, którzy je robią,
i każdy, który im ufa.

Ale dom Izraela pokłada ufność w Panu,
On jest ich pomocą i tarczą.
Dom Aarona pokłada ufność w Panu,
On jest ich pomocą i tarczą.

(Mt 4,23)
Jezus głosił Ewangelię o królestwie i leczył wszelkie choroby wśród ludu.

(Mt 9,32-37)
Przyprowadzono do Jezusa niemowę opętanego. Po wyrzuceniu złego ducha niemy odzyskał mowę, a tłumy pełne podziwu wołały: Jeszcze się nigdy nic podobnego nie pojawiło w Izraelu! Lecz faryzeusze mówili: Wyrzuca złe duchy mocą ich przywódcy . Tak Jezus obchodził wszystkie miasta i wioski. Nauczał w tamtejszych synagogach, głosił Ewangelię królestwa i leczył wszystkie choroby i wszystkie słabości. A widząc tłumy ludzi, litował się nad nimi, bo byli znękani i porzuceni, jak owce nie mające pasterza. Wtedy rzekł do swych uczniów: żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało. Proście więc Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo.

Rozważania do czytań

Ewangeliarz OP


Do góry

Marek Ristau

Robotnikiem wyprawionym przez Boga na żniwa Pana jest ten, kto mówi to samo, co mówił Jezus i czyni to samo, co czynił Jezus. On zaś wszędzie nauczał, głosił Ewangelię o Królestwie Niebieskim, wypędzał demony i uzdrawiał wszystkie choroby i wszelką niemoc.
Marek Ristau


Do góry

Patroni dnia:

Święty Antoni Maria Zaccaria, prezbiter i zakonnik
urodził się w Cremonie w grudniu 1502 r. W kilka miesięcy po urodzeniu stracił ojca. Po ukończeniu miejscowych szkół Antoni udał się do Padwy, gdzie studia medyczne uwieńczył doktoratem (1520-1524). Potem powrócił do Cremony i jako człowiek świecki zajął się katechizacją ubogiej młodzieży przy kościele św. Witalisa. Pod kierunkiem dominikanów podjął studia teologiczne. Zajął się biblistyką, patrologią i zgłębianiem pism doktorów Kościoła. W roku 1528 przyjął święcenia kapłańskie. W 1531 r. udał się do Mediolanu i dołączył do oratorium "Wiecznej Mądrości". Pod kierunkiem Antoniego nabrało ono nowego rozmachu. Co więcej, przerodziło się w trzy rodziny zakonne, które poświęcił on św. Pawłowi Apostołów. Największą sławą okrył Antoniego zakon męski, który od kościoła św. Barnaby, przy którym się zawiązał, otrzymał popularną nazwę barnabitów. Zakon zatwierdził papież Klemens VII w 1535 roku. Następne lata Antoni spędził w Mediolanie, gdzie zakładał domy swoich instytucji. Wspierał go biskup Mediolanu, św. Karol Boromeusz, z którym napisał regułę dla swojego zgromadzenia. Antoni wyróżniał się także szczególnym nabożeństwem do Eucharystii. Wbrew przyjętemu i zakorzenionemu wtedy zwyczajowi zachęcał wiernych do częstej, a nawet codziennej Komunii świętej. Wyniszczony pracą apostolską, zmarł w Cremonie, w domu swojej matki, 5 lipca 1539 r., w wieku zaledwie 37 lat.

Do góry

Bractwo Słowa Bożego

Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego

Komentarz do pierwszego czytania

Życie bez Boga i Jego praw nigdy nie doprowadzi człowieka do szczęścia. Niestety, nie potrafimy uczyć się na błędach przodków i jak Izraelici jesteśmy krnąbrni.
Wszystko zaczęło się niewinnie, chcieli tylko króla, jak inne narody, (historia Saula w Księdze Samuela), ale przez tę decyzję odrzucili królowanie Boga. Jedynym i pewnym moralnie autorytetem jest Bóg. Musimy być bardzo ostrożni, pokładając w kimś nadzieję czy „stawiając kogoś na świeczniku”, aby nie okazało się, że ten wybrany, podobnie jak Izrael, oddaje cześć bożkom. Jasne jest, że w dzisiejszym świecie tymi bożkami są pieniądze, władza, używki itd., ale mechanizm oddawania czci jest ten sam. Odejście od Boga zawsze prędzej czy później wywoła burzę w naszym życiu duchowym.
Prorok wytyka, że składane ofiary straciły sens, bo były związane z pogańskimi grzesznymi praktykami. Czy my nie postępujemy podobnie, kiedy służąc naszym żądzom - bożkom składamy ofiary Bogu bez refleksji i uniżenia? Czy nie jesteśmy zbyt pyszni, należąc do wierzących w Jezusa, czy zbyt łatwo nie wydajemy osądu na temat grzechu drugiego człowieka?
Bóg brzydzi się hipokryzją i obłudą i nie ma upodobania w naszych ofiarach, jeśli są składane bez miłości do Niego.
Ozeasz zapowiada powrót do Egiptu (rzeczywiście tak się stało: niektórzy, by uniknąć deportacji do Asyrii, zbiegli do Egiptu). Niewola, która odcisnęła piętno na całej historii narodu, ale była też powodem objawienia potęgi miłości Boga, staje się znów realną duchową rzeczywistością. Niech nowy Mojżesz - Jezus wyprowadza nas z naszych duchowych ziem nieprawości.


Komentarz do psalmu

Uwielbienie Boga szczerym sercem jest wyzwalające z grzechu i przywiązania do bożków. Kiedy doświadczymy niszczących skutków naszego postępowania, a potem ratunku w jedynym Wybawicielu, możemy wznosić okrzyk: Ufaj tylko Panu, On jest twoją pomocą i tarczą! Zupełnie jak kobieta przyłapana na cudzołóstwie (J 8, 1-11), która otrzymała nowe życie.


Komentarz do Ewangelii

Ewangelia ukazuje dramatyczną duchową sytuację narodu. Oto ci, którzy mają być odpowiedzialni za pasterzowanie ludu, dbają bardziej o swój prestiż i dochody. Owce są osierocone, nic więc dziwnego, że ich stan duchowy jest tragiczny. Głuchoniemy stał się taki wskutek opętania, nie był w stanie usłyszeć Słowa a tym bardziej głosić. My też z powodu własnych grzechów, ale też z powodu osierocenia duchowego, możemy stać się obojętni na słowo, głuchoniemi wobec Jego życiodajnej mocy, możemy pomału bez niego usychać.

Komentarze zostały przygotowane przez Monikę Aleksandrowicz


Do góry

Książka na dziś

Dusza. Skąd wiemy, że istnieje, i dlaczego to ma znaczenie

James Porter Moreland

Czy w dzisiejszym świecie, zdominowanym przez podejście naukowe, jest jeszcze miejsce na wiarę w duszę? Czy neuronauka nie wyjaśniła już każdego aspektu ludzkiego zachowania, zaprzeczając jednocześnie istnieniu niematerialnego umysłu?

Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.


06 lipca 2022

Środa

Środa XIV tydzień zwykły

Czytania

(Oz 10,1-3.7-8.12)
Izrael był jak dorodny krzew winny, przynoszący wiele owoców: lecz gdy owoc jego się mnożył, wzrastała liczba ołtarzy; im lepiej działo się w kraju, tym wspanialsze budowano stele. Ich serce jest obłudne, muszą pokutować! On ich ołtarze rozwali i stele powywraca. Powiedzą wtedy: My nie mamy króla, bośmy się Pana nie bali - zresztą, cóż nam król pomoże? Upadnie Samaria, a król jej jest niby piana na powierzchni wody. Zniszczone będą wyżyny Bet-Awen - grzech Izraela. Ciernie i osty wyrosną na ich ołtarzach. Wtedy powiedzą górom: Przykryjcie nas! a wzgórzom: Padnijcie na nas! Posiejcie sobie sprawiedliwość, a zbierzecie miłość; karczujcie nowe ziemie! Nadszedł czas, by szukać Pana, aż przyjdzie, by sprawiedliwości was nauczyć.

(Ps 105,2-7)
REFREN: Zawsze szukajcie Bożego oblicza

Śpiewajcie i grajcie Mu psalmy,
rozsławiajcie wszystkie Jego cuda.
Szczyćcie się Jego świętym imieniem,
niech się weseli serce szukających Pana.

Rozważajcie o Panu i Jego potędze;
zawsze szukajcie Jego oblicza.
Pamiętajcie o cudach, które On uczynił,
o Jego znakach, o wyrokach ust Jego.

Potomkowie Abrahama, słudzy Jego,
synowie Jakuba, Jego wybrańcy.
On, Pan, jest naszym Bogiem;
Jego wyroki obejmują świat cały.

(Mk 1,15)
Bliskie jest królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię.

(Mt 10,1-7)
Jezus przywołał do siebie dwunastu swoich uczniów i udzielił im władzy nad duchami nieczystymi, aby je wypędzali i leczyli wszystkie choroby i wszelkie słabości. A oto imiona dwunastu apostołów: pierwszy Szymon, zwany Piotrem, i brat jego Andrzej, potem Jakub, syn Zebedeusza, i brat jego Jan, Filip i Bartłomiej, Tomasz i celnik Mateusz, Jakub, syn Alfeusza, i Tadeusz, Szymon Gorliwy i Judasz Iskariota, ten, który Go zdradził. Tych to Dwunastu wysłał Jezus, dając im następujące wskazania: Nie idźcie do pogan i nie wstępujcie do żadnego miasta samarytańskiego! Idźcie raczej do owiec, które poginęły z domu Izraela. Idźcie i głoście: Bliskie już jest królestwo niebieskie.

Rozważania do czytań

Ewangeliarz OP


Do góry

Marek Ristau

Jezus daje swoim uczniom władzę i moc nad duchami nieczystymi, aby je wypędzali i aby uzdrawiali wszelką chorobę i wszelką niemoc. Uczniowie mają też głosić, że Królestwo Boże jest już bliskie. Nie mamy tu miejsca stałego, nasza ojczyzna jest w niebie. Przemija postać tego świata.
Marek Ristau


Do góry

Patroni dnia:

Błogosławiona Maria Teresa Ledóchowska
urodziła się 29 kwietnia 1863 r. w Loosdorf w Austrii. 21 grudnia 1873 r. została dopuszczona do pierwszej spowiedzi, a 12 maja 1874 r. do pierwszej Komunii świętej. Rodzina każdy dzień kończyła wspólnym pacierzem, a w niedzielę uczestniczyła we Mszy świętej. W 1883 r. Ledóchowscy przenieśli się z Austrii na stałe do Polski, do Lipnicy Murowanej koło Bochni. Maria ucieszyła się z powrotu do Polski. Miała wtedy 20 lat. W zimie 1885 r. zachorowała na ospę i przez wiele tygodni leżała walcząc o życie. Choroba zostawiła ślady na jej twarzy. Organizm był osłabiony, bowiem sześć lat wcześniej Maria Teresa przebyła ciężki tyfus. Ta właśnie choroba uczyniła ją dojrzałą duchowo. W wyniku starań rodziny, cesarz Franciszek Józef I mianował ją damą dworu wielkich książąt toskańskich. Mimo życia na dworze, Maria Teresa prowadziła życie pełne wewnętrznego skupienia. Pewnego dnia Maria Teresa dostała do ręki broszurę kardynała, gdzie przeczytała słowa: "Komu Bóg dał talent pisarski, niechaj go użyje na korzyść tej sprawy, ponad którą nie ma świętszej". To było dla niej światłem z nieba. Znalazła cel swojego życia. Postanowiła skończyć z pisaniem dramatów dworskich, a wszystkie swoje siły obrócić dla misji afrykańskiej. Zerwała stosunki towarzyskie i oddała się wyłącznie sprawie Afryki. Na własną rękę zaczęła wydawać Echo z Afryki (1890). Od roku 1892 Echo z Afryki wychodziło także w języku polskim. W 1894 r. Maria Teresa miała już własną drukarnię. Tu drukowano nadto broszury misyjne, kalendarze, odezwy itp., a potem katechizmy i książeczki religijne w językach Afryki. 9 września 1896 r. Maria Teresa złożyła śluby zakonne na ręce kardynała Hellera, biskupa Salzburga. W 1897 r. kardynał zatwierdził konstytucję przez nią ułożoną dla nowego zgromadzenia zakonnego. W roku 1904 Maria Ledóchowska przeniosła swoją stałą siedzibę do Rzymu. Pod koniec jej życia Echo z Afryki miało ok. 100 000 egzemplarzy nakładu. Maria Teresa zmarła 6 lipca 1922 r. w obecności swoich duchowych córek. 10 lipca złożono jej ciało na głównym cmentarzu rzymskim przy bazylice św. Wawrzyńca.

Do góry

Bractwo Słowa Bożego

Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego

Komentarz do pierwszego czytania

Prorok w dalszym ciągu objawia skutki, jakie spotkają niewierny lud. Wytyka grzech w Baal-Peor i Gilgal nie po to by potępić, ale by stanięcie w prawdzie stało się pierwszym krokiem do nawrócenia. Przyznać się do swojego grzechu jest bolesną sprawą, ale tylko wyznanie grzechu zapoczątkuje drogę powrotną.
Im obfitszy owoc bujnej winorośli, tym liczniejsze ołtarze, wspaniałe stele, ale nie dla Boga tylko ku czci martwym bożkom. Stele były to kamienne słupy wznoszone na cześć bożka i upamiętniające jakieś wydarzenie, a Bóg w swojej bezkresnej miłości wznosi krzyż ze swoim Synem za zbawienie świata. Czy stoję pod stelą czy krzyżem? W kogo moje oczy się wpatrują i do kogo lgnie moje serce? Czy bardziej pielęgnuję w swoim sercu stele zguby i zatracenia, czy Krzyż - ratunek dla mnie i świata całego? Wielcy tego świata na pewno nie zaproponują wyboru krzyża, jak i w czasach Izraela ówczesne potęgi odrzucały kult Jedynego Boga, gdyż wiązał się on z uporządkowaniem swojego serca.
Jednak prorok nie traci nadziei, która brzmi: czas szukać Pana.


Komentarz do psalmu

Psalm jest pieśnią o wierności Pana. Jeśli skupimy się tylko na naszej niewierności i na nieprawości innych, możemy popaść w rozpacz. Człowiek jest słaby, ale dzięki wiernej miłości Boga może pokonać wszystko, co chce go od Stwórcy oddzielić. Musimy każdego dnia skupiać się na niezawodnej obietnicy. W przeszłości była to ziemia Kanaanu dla Abrahama - ziemia obiecana, dla nas jest to niebo, do którego dążymy.


Komentarz do Ewangelii

W każdej życiowej decyzji najlepiej oprzeć się na Bożym zamyśle. Jezus doskonale ukazuje różnicę między prawem boskim, a przepisem ludzkim, który powstał na skutek twardych serc. Podkreślił fizyczną i duchową jedność w małżeństwie, jako fundament relacji. Podobnie i w relacji z Bogiem fizyczna jedność poprzez komunię świętą i duchowa poprzez przenikające mą duszę Słowo żywe jest fundamentem.

Komentarze zostały przygotowane przez Monikę Aleksandrowicz


Do góry

Książka na dziś

Św. Michał Archanioł

ks. Marcello Stanzione

ŚWIĘTY MICHAŁ ARCHANIOŁ jest nazywany pogromcą demonów. To właśnie do niego papież Leon XIII zwraca się w specjalnie ułożonej modlitwie z prośbą o ochronę świata przed zakusami szatana. Dlatego dziś, kiedy ludzkość odwraca się całkowicie od Boga, powinniśmy wzywać opieki tego świętego archanioła.

Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.


07 lipca 2022

Czwartek

Czwartek XIV tydzień zwykły

Czytania

(Oz 11,1.3-4.8c-9)
Miłowałem Izraela, gdy jeszcze był dzieckiem, i syna swego wezwałem z Egiptu. A przecież Ja uczyłem chodzić Efraima, na swe ramiona ich brałem; oni zaś nie rozumieli, że troszczyłem się o nich. Pociągnąłem ich ludzkimi więzami, a były to więzy miłości. Byłem dla nich jak ten, co podnosi do swego policzka niemowlę - schyliłem się ku niemu i nakarmiłem go. Moje serce na to się wzdryga i rozpalają się moje wnętrzności. Nie chcę, aby wybuchnął płomień mego gniewu i Efraima już więcej nie zniszczę, albowiem Bogiem jestem, nie człowiekiem; pośrodku ciebie jestem Ja - Święty, i nie przychodzę, żeby zatracać.

(Ps 80,2-3.15-16)
REFREN: Odnów nas, Boże, i daj nam zbawienie

Usłysz, Pasterzu Izraela,
Ty, który zasiadasz nad cherubinami.
Zbudź swą potęgę
i przyjdź nam z pomocą.

Powróć, Boże Zastępów,
wejrzyj z nieba, spójrz i nawiedź tę winorośl.
I chroń to, co zasadziła Twoja prawica,
latorośl, którą umocniłeś dla siebie.

(Mk 1,15)
Bliskie jest królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię.

(Mt 10,7-15)
Jezus powiedział do swoich apostołów: Idźcie i głoście: Bliskie już jest królestwo niebieskie. Uzdrawiajcie chorych, wskrzeszajcie umarłych, oczyszczajcie trędowatych, wypędzajcie złe duchy! Darmo otrzymaliście, darmo dawajcie! Nie zdobywajcie złota ani srebra, ani miedzi do swych trzosów. Nie bierzcie na drogę torby ani dwóch sukien, ani sandałów, ani laski! Wart jest bowiem robotnik swej strawy. A gdy przyjdziecie do jakiegoś miasta albo wsi, wywiedzcie się, kto tam jest godny, i u niego zatrzymajcie się, dopóki nie wyjdziecie. Wchodząc do domu, przywitajcie go pozdrowieniem. Jeśli dom na to zasługuje, niech zstąpi na niego pokój wasz; jeśli zaś nie zasługuje, niech pokój wasz powróci do was! Gdyby was gdzie nie chciano przyjąć i nie chciano słuchać słów waszych, wychodząc z takiego domu albo miasta, strząśnijcie proch z nóg waszych! Zaprawdę, powiadam wam: Ziemi sodomskiej i gomorejskiej lżej będzie w dzień sądu niż temu miastu.

Rozważania do czytań

Ewangeliarz OP


Do góry

Marek Ristau

Królestwo Boże nie polega na słowie, ale na mocy Bożej, która objawia się poprzez znaki i cuda i manifestacje Ducha. Otrzymaliśmy moc Ducha Świętego, aby być świadkami Jezusa i czynić to samo, co On czynił. Miłujemy Jezusa, gdy wykonujemy Jego naukę.
Marek Ristau


Do góry

Patroni dnia:

Błogosławiony Benedykt XI, papież
Mikołaj Boccasini urodził się w 1240 r. w Trevisio. Młodzieniec w 1254 r. wstąpił do dominikanów i wybił się szybko zaletami umysłu i ducha. Szybko został przeorem klasztoru, a potem prowincjałem dominikanów. Następnie został wybrany generałem zakonu. W 1303 r. Mikołaj został wybrany papieżem. Niezbyt często się zdarza, żeby wybór został dokonany - jak w tym przypadku - już w pierwszym głosowaniu. Postanowił wtedy doprowadzić do zgody między potężnym rodem Colonnów a nie mniej potężnym i ambitnym Filipem Pięknym. Odwołał wszystkie klątwy rzucone na Filipa przez poprzednika. Zdjął także ekskomunikę nałożoną przez Bonifacego VIII na dwóch kardynałów z rodu Colonna. Nie przywrócił im jednak godności kardynalskiej ani skonfiskowanych posiadłości, czego się spodziewali, co w konsekwencji doprowadziło do rozruchów w Rzymie. Rzym rozdzierany walkami między rodami nie zapewnił papieżowi bezpieczeństwa i spokoju. Benedykt XI w kwietniu 1304 r. przeniósł się więc do Perugii. W czasie swego pontyfikatu wzmocnił rolę kolegium kardynalskiego, którego rady zasięgał. Na Stolicy Apostolskiej zasiadał niecały rok (od 27 października 1303 roku do 7 lipca 1304 roku). Jego ciało znajduje się w pięknym grobowcu w kościele św. Dominika w Perugii.

Do góry

Bractwo Słowa Bożego

Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego

Komentarz do pierwszego czytania

Przejmujący jest kontrast pomiędzy niewiernością człowieka a niezgłębioną miłością Boga. Poruszające są obrazy Wszechmogącego jako czułej matki drżącej, gdy przytula owoc miłości do policzka i zatroskanej o dziecko. Nie jest to tylko rozczulająca i melancholijna poezja, ale fakt, że Bóg trwa przy nas pomimo naszego grzechu. On działa inaczej, bo nie jest człowiekiem tak łatwo zmieniającym miłość w obojętność.
Pierwszy werset wspomina początki Izraela i doświadczenie niewoli egipskiej, przypominając swoją wszechmocną miłość wobec ludu wybranego i nieustanną przy nim obecność. Jest to również cytowana przez Ewangelistę Mateusza (Mt 2,15) zapowiedź powrotu Świętej Rodziny z ucieczki przed Herodem... Po raz kolejny odrzucony Bóg-Wybawiciel powraca, nie męczy się ciągłymi powrotami, bo Jego miłość jest zawsze wierna.
Bóg nigdy nie porzuca z własnej woli...
Werset 8 przypomina nam historię Admy i Seboim miast zniszczonych wraz z Sodomą i Gomorą, które nie przyjęły ostatniej szansy na nawrócenie. Wybrały śmierć. Tylko człowiek w ostatecznym rozrachunku może w swojej decyzji odrzucić Boga.
Bóg daje obietnicę, że nie wybuchnie gniewem, który jest Jego sprawiedliwością... Przyjmijmy z wdzięcznością dar miłosierdzia, dar przychodzącego Syna.


Komentarz do psalmu

Kiedy rozpoczyna się prośba o miłosierdzie, to równocześnie rozpoczyna się nawrócenie. Psalm jest lamentem nad odejściem od Boga, ale nie jest użalaniem się tylko rozważaniem, co Bóg uczynił, jak dochowywał wierności przymierzu pomimo niewierności swojego ludu. Izrael jest ukazany jako winorośl wyrwana przez swego Ogrodnika z Egiptu, miejsca, które nie było środowiskiem wzrostu, a przesadzona w ziemię urodzajną. Jak wiele razy Bóg z nami tak postępował, dając szansę na nowy, lepszy wzrost?
Ostatnie wersety są zapowiedzią mesjańską, która cały naród podtrzymywała w nadziei. My też czekamy na powtórne przyjście Syna Bożego, który przesadzi nas do niebieskich winnic, byśmy wiecznie dawali owoce Ojcu.


Komentarz do Ewangelii

Słowa Jezusa uczą całkowitego zaufania. Jest to trudne, bo zaufanie do Boga zostało nadszarpnięte w grzechu pierworodnym, czyli u samego początku. Nie bierzcie laski - narzędzia pracy, bo Duch da wam Słowo, które macie głosić. Jedyną laską, która nawołuje owce do owczarni, jest krzyż Jezusa. Nie bierzcie ubrania, ale przyodziejcie się w wiarę, nadzieję i miłość. Pieniędzy też nie bierzcie, bo jedynym bogactwem jest Chrystus, ani zapasowych sandałów, bo Pan chroni każdy nasz krok. Oczywiście te wskazówki nie oznaczają, że mamy nie robić nic. One ukazują drogę, na której nie martwię się bardziej o moje, codzienne potrzeby niż o Królestwo niebieskie. Miłość jest bezinteresowna, jak mówi Księga Pieśni nad pieśniami. „Jeśliby kto oddał za miłość całe bogactwo swego domu, pogardzą nim tylko” (Pnp 8, 7b).

Komentarze zostały przygotowane przez Monikę Aleksandrowicz


Do góry

Książka na dziś

Siedem minut dla Boga

ks. Piotr Jarosiewicz, ks. Rafał Jarosiewicz

Co znajdziesz w tej książce? Przebaczenie, uczucie, emocje, decyzja…? Jak nauczyć się rozeznawać wolę Bożą? Jak być wytrwałym pomimo zwątpienia w Jezusa Jak odpowiadać na Boże natchnienia?

Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.


08 lipca 2022

Piątek

Piątek XIV tydzień zwykły

Czytania

(Oz 14,2-10)
To mówi Pan: Wróć, Izraelu, do Pana Boga twojego, upadłeś bowiem przez własną twą winę. Zabierzcie ze sobą słowa i nawróćcie się do Pana! Mówcie do Niego: Przebacz nam całą naszą winę, w ten sposób otrzymamy dobro za owoc naszych warg. Asyria nie może nas zbawić - nie chcemy już wsiadać na konie ani też mówić "nasz Boże" do dzieła rąk naszych. U Ciebie bowiem znajdzie litość sierota. Uleczę ich niewierność i umiłuję ich z serca, bo gniew mój odwrócił się od nich. Stanę się jakby rosą dla Izraela, tak że rozkwitnie jak lilia i jak topola rozpuści korzenie. Rozwiną się jego latorośle, będzie wspaniały jak drzewo oliwne, woń jego będzie jak woń Libanu. I wrócą znowu, by usiąść w mym cieniu, i zboża uprawiać będą, winnice sadzić, których sława będzie tak wielka, jak wina libańskiego. Co ma jeszcze Efraim wspólnego z bożkami? Ja go wysłuchuję i Ja nań spoglądam, Ja jestem jak cyprys zielony i Mnie zawdzięcza swój owoc. Któż jest tak mądry, aby to pojął, i tak rozumny, aby to rozważył? Bo drogi Pańskie są proste: kroczą nimi sprawiedliwi, lecz potykają się na nich grzesznicy.

(Ps 51,3-4.8-9.12-13.17)
REFREN: Usta me będą głosić Twoją chwałę

Zmiłuj się nade mną, Boże, w łaskawości swojej,
w ogromie swej litości zgładź moją nieprawość.
Obmyj mnie zupełnie z mojej winy
i oczyść mnie z grzechu mojego.

A Ty masz upodobanie w ukrytej prawdzie,
naucz mnie tajemnicy mądrości.
Pokrop mnie hizopem, a stanę się czysty,
obmyj mnie, a nad śnieg wybieleję.

Stwórz, o Boże, we mnie serce czyste
i odnów we mnie moc ducha.
Nie odrzucaj mnie od swego oblicza
i nie odbieraj mi świętego ducha swego.

Przywróć mi radość z Twojego zbawienia
i wzmocnij mnie duchem ofiarnym.
Panie, otwórz wargi moje,
a usta moje będą głosić Twoją chwałę.

(J 14,26)
Duch Święty was wszystkiego nauczy, przypomni wam wszystko, co wam powiedziałem.

(Mt 10,16-23)
Jezus powiedział do swoich apostołów: Oto Ja was posyłam jak owce między wilki. Bądźcie więc roztropni jak węże, a nieskazitelni jak gołębie! Miejcie się na baczności przed ludźmi! Będą was wydawać sądom i w swych synagogach będą was biczować. Nawet przed namiestników i królów będą was wodzić z mego powodu, na świadectwo im i poganom. Kiedy was wydadzą, nie martwcie się o to, jak ani co macie mówić. W owej bowiem godzinie będzie wam poddane, co macie mówić, gdyż nie wy będziecie mówili, lecz Duch Ojca waszego będzie mówił przez was. Brat wyda brata na śmierć i ojciec syna; dzieci powstaną przeciw rodzicom i o śmierć ich przyprawią. Będziecie w nienawiści u wszystkich z powodu mego imienia. Lecz kto wytrwa do końca, ten będzie zbawiony. Gdy was prześladować będą w tym mieście, uciekajcie do innego. Zaprawdę, powiadam wam: Nie zdążycie obejść miast Izraela, nim przyjdzie Syn Człowieczy.

Rozważania do czytań

Ewangeliarz OP


Do góry

Marek Ristau

Przez wiele ucisków trzeba nam przejść, zanim wejdziemy do Królestwa Bożego. Z powodu Chrystusa jesteśmy znienawidzeni przez świat i prześladowani, ale On daje nam siłę do wytrwania aż do końca. W Duchu Świętym zawsze wiemy, jak się zachować i co mówić, bo On nas prowadzi i obdarza wszelką mądrością z wysoka. Chrystus jest z nami każdego dnia aż do skończenia świata i nic nas nie zaskoczy i nie pokona, bo On zwyciężył świat i śmierć i szatana.
Marek Ristau


Do góry

Patroni dnia:

Święty Jan z Dukli, prezbiter
urodził się w Dukli około roku 1414. Według miejscowej tradycji Jan miał już od młodości prowadzić życie pustelnicze w pobliskich lasach u stóp góry zwanej Cergową. Nie znamy przyczyn, dla których Jan opuścił pustelnię i wstąpił do franciszkanów konwentualnych, zapewne w pobliskim Krośnie, w latach 1434-1440. Po skońćzeniu studiów został powołany na urząd kaznodziei, oraz przełożonego klasztoru: w Krośnie i we Lwowie. Jan z Dukli obserwował życie bernardynów i umacniał się ich gorliwością. Postanowił do nich wstąpić. Do roku 1517 franciszkanie konwentualni i obserwanci mieli wspólnego przełożonego generalnego. Jednak przejście z jednego zakonu do drugiego poczytywano zawsze za rodzaj dezercji. Ojciec Jan musiał więc być dobrze znany, skoro przyjęto go bez wahania. Chociaż o. Jan był wtedy już starszy, przeżył u obserwantów jeszcze 21 lat. Krótki czas przebywał w Poznaniu, by następnie powrócić do ukochanego Lwowa i tam spędzić resztę życia. Tu powierzono mu funkcję kaznodziei i spowiednika. Jan oddał Bogu ducha w konwencie lwowskim 29 września 1484 roku.

Do góry

Bractwo Słowa Bożego

Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego

Komentarz do pierwszego czytania

Słowo ukazuje nam przyznanie się do winy i obietnicę uleczenia. Ostatni rozdział Księgi Ozeasza daje pewność odrodzenia. Medytując ten fragment, nasuwa się na myśl przypowieść o synu marnotrawnym. Izrael jest wezwany do powrotu do Pana, gdyż upadł z powodu własnej nieprawości, podobnie i młodszy syn z wolnej woli domaga się swego majątku. Po doświadczeniu życia bez Boga-Ojca Izrael się nawraca wyznając: „przebacz nam całą nieprawość i przyjmij”. Syn również wraca, wyznając swą niegodność. Postawa Boga Ojca jest na wskroś miłosierna: uleczę odstępstwo i umiłuję serdecznie. Jest to moment, kiedy stęskniony Bóg rzuca się z miłości na szyję, by przyjąć zagubione dziecko, czyli każdego z nas. Ten, komu wiele darowano, będzie bardziej miłował. Najważniejszy jest powrót z niewoli i przylgnięcie do miłosiernego Oblicza zatroskanego o nasze zbawienie. Bóg tak bardzo szanuje naszą wolność, ryzykując odrzucenie Jego samego. Zawsze czeka, aż zwrócimy się do Niego (choć powrót syna był czystym egoizmem: ja tu z głodu cierpię, a nie: wrócę, bo ojciec się zamartwia). Bogu wystarczy minimum naszej dobrej woli, by ofiarować nam przebaczenie. Jednak decyzję przyjęcia przebaczającej miłości podejmujemy sami. Księga kończy się dydaktyczną puentą: sprawiedliwi idą drogą Pana, potykają się na niej grzesznicy. Sprawiedliwym jest ten, który powraca do Boga.


Komentarz do psalmu

Czy mógłby być lepszy dialog pomiędzy pierwszym czytaniem a psalmem, gdyby Kościół nie zaproponował właśnie Psalmu 51? Błaganie pokutnika, którym konkretnie jest Dawid, a tak naprawdę każdy z nas, jest idealnym tekstem, aby odkryć nowy obraz w Biblii, który pokazuje, jak odwrócić się od swoich bożków.
Postawa pokory, stanięcie w prawdzie, żal za swoje czyny i prośba o odpuszczenie nieprawości to lekarstwo na chorą od grzechu duszę.
Werset 16 mówi o przelanej krwi. Wiemy, że chodzi tu o Uriasza, a w moim przypadku o Jezusa, bo Jego krew została wylana za mnie. Poniósł śmierć przez mój grzech, podobnie jak Uriasz przez grzech Dawida i Batszeby. Czy jestem wdzięczny Jezusowi za dar Odkupienia?


Komentarz do Ewangelii

Wierność Słowu jest nieustannie wystawiana na próbę z powodu wilków, do których Jezus porównuje przeciwników Ewangelii. Nieczęsto w mało istotnej sprawie trudno nam wytrwać w prawdzie, kiedy wokół wszyscy mówią inaczej. To samo spotkało Izraelitów, gdy w niewoli żyli pośród pogan składających ofiary bożkom. Jakże trudno im było wytrwać przy Jedynym Jahwe. My również żyjemy w tłumie wilczych zachowań i przekonań w świecie, które nie mają nic wspólnego z Bożą wizją świata (zwróćmy uwagę, że diabeł i jego słudzy są symbolem wilka). Jednak nic, co jest z zewnątrz, nie zdoła nas odciągnąć od miłości Boga, chyba że sami podejmiemy taką decyzję. Nie martwcie się, co macie mówić, jak żyć, jakie przyjmować postawy wobec innych, szczególnie tych, którzy odrzucają Boga. Jeśli żyjemy w ciągłej łączności ze Słowem, to Duch w nas działa, jak działał w prorokach i tych, którzy starali się ze wszystkich sił być wiernymi Jahwe pośród pogan.

Komentarze zostały przygotowane przez Monikę Aleksandrowicz


Do góry

Książka na dziś

Pasterze i rybacy. Rekolekcje dla biskupów, księży i zakonników

o. Raniero Cantalamessa OFM Cap.

Książka jest propozycją tygodniowych rekolekcji ze słynnym kaznodzieją Domu Papieskiego kard. Ranierem Cantalamessą skierowaną głównie do kapłanów, zakonników i kandydatów do kapłaństwa.

Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.


09 lipca 2022

Sobota

Sobota XIV tydzień zwykły

Czytania

(Iz 6, 1-8)
W roku śmierci króla Ozjasza ujrzałem Pana zasiadającego na wysokim i wyniosłym tronie, a tren Jego szaty wypełniał świątynię. Serafiny stały ponad Nim; każdy z nich miał po sześć skrzydeł; dwoma zakrywał swą twarz, dwoma okrywał swoje nogi, a dwoma latał. I wołał jeden do drugiego: "Święty, Święty, Święty jest Pan Zastępów. Cała ziemia pełna jest Jego chwały". Od głosu tego, który wołał, zadrgały futryny drzwi, a świątynia napełniła się dymem. I powiedziałem: "Biada mi! Jestem zgubiony! Wszak jestem mężem o nieczystych wargach i mieszkam pośród ludu o nieczystych wargach, a oczy moje oglądały Króla, Pana Zastępów!" Wówczas przyleciał do mnie jeden z serafinów, trzymając w ręce węgiel, który szczypcami wziął z ołtarza. Dotknął nim ust moich i rzekł: "Oto dotknęło to twoich warg, twoja wina jest zmazana, zgładzony twój grzech". I usłyszałem głos Pana mówiącego: «Kogo mam posłać? Kto by Nam poszedł?» Odpowiedziałem: "Oto ja, poślij mnie!"

(Ps 93 (92), 1. 2 i 5)
REFREN: Pan Bóg króluje, pełen majestatu

Pan króluje, oblókł się w majestat,
Pan wdział potęgę i nią się przepasał.
Tak świat utwierdził,
że się nie zachwieje.

Twój tron niewzruszony na wieki,
istniejesz od wieków, Boże.
Świadectwa Twoje bardzo godne są wiary;
Twojemu domowi świętość przystoi
po wszystkie dni, o Panie.

Aklamacja (1 P 4, 14)
Błogosławieni jesteście, jeżeli złorzeczą wam z powodu imienia Chrystusa, albowiem Duch Boży na was spoczywa

(Mt 10, 24-33)
Jezus powiedział do swoich apostołów: "Uczeń nie przewyższa nauczyciela ani sługa swego pana. Wystarczy, jeśli uczeń będzie jak jego nauczyciel, a sługa – jak jego pan. Jeśli pana domu przezwali Belzebubem, to o ileż bardziej nazwą tak jego domowników. Nie bójcie się więc ich! Nie ma bowiem nic skrytego, co by nie miało być wyjawione, ani nic tajemnego, o czym by się nie miano dowiedzieć. Co mówię wam w ciemności, powtarzajcie w świetle, a co słyszycie na ucho, rozgłaszajcie na dachach. Nie bójcie się tych, którzy zabijają ciało, lecz duszy zabić nie mogą. Bójcie się raczej Tego, który duszę i ciało może zatracić w piekle. Czyż nie sprzedają dwóch wróbli za asa? A przecież bez woli Ojca waszego żaden z nich nie spadnie na ziemię. U was zaś policzone są nawet wszystkie włosy na głowie. Dlatego nie bójcie się: jesteście ważniejsi niż wiele wróbli. Do każdego więc, kto się przyzna do Mnie przed ludźmi, przyznam się i Ja przed moim Ojcem, który jest w niebie. Lecz kto się Mnie zaprze przed ludźmi, tego zaprę się i Ja przed moim Ojcem, który jest w niebie".

Rozważania do czytań

Ewangeliarz OP


Do góry

Marek Ristau

Duch Prawdy obdarza nas odwagą do głoszenia Ewangelii o Jezusie Chrystusie, Synu Bożym, bo tylko w Nim jest zbawienie wieczne. Jezus powiedział, że będziemy w nienawiści u wszystkich z powodu Jego imienia, ale mamy nie bać się ludzi, lecz tylko Tego, który może i duszę i ciało zatracić w piekle. Bóg czuwa nad wszystkim w naszym życiu i oczekuje, że nigdy ze strachu przed ludźmi nie wyprzemy się Chrystusa, którego On posłał, abyśmy wierząc w Niego nie zginęli, ale mieli życie wieczne.
Marek Ristau


Do góry

Patroni dnia:

Święta Weronika Giuliani, dziewica
urodziła się 27 grudnia 1660 r. w Mercatello, w zamożnej rodzinie Mancini. Kiedy miała zaledwie 5 lat, umarła jej matka. Pragnąc oddać się Panu Jezusowi całkowicie na służbę jako żertwa ofiarna za grzechy ludzkie, wbrew woli ojca wstąpiła do kapucynek w Citta di Castello (1677). W klasztorze przeszła wszystkie stopnie w hierarchii: od furtianki, kucharki, szatniarki, piekarki, zakrystianki, mistrzyni nowicjuszek aż po urząd ksieni. W kontakcie z siostrami była życzliwa, wobec siebie - wymagająca i surowa. urowa dla siebie, była delikatna i zatroskana o siostry, zwłaszcza chore. Umiała rozbudzić tak wielkiego ducha gorliwości, że siostry rywalizowały ze sobą w obserwancji zakonnej. Cierpiała wiele nie tylko z powodu zadawanych sobie pokut, ale z powodu często nawiedzających ją dolegliwości i chorób. Do tych jednak fizycznych cierpień doszły o wiele boleśniejsze cierpienia duchowe: oschłości, stany opuszczenia i osamotnienia duchowego. W 1694 roku Weronika przeżyła mistyczne zaręczyny i zaślubiny z Chrystusem. Dnia 5 kwietnia 1697 roku, w Wielki Piątek, otrzymała dar stygmatów. Po długiej i bardzo bolesnej chorobie Weronika zmarła 9 lipca 1727 r. w 67. roku życia.

Do góry

Bractwo Słowa Bożego

Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego

Komentarz do pierwszego czytania

Imię proroka Izajszasza oznacza „Jahwe zbawia”, a fragment z dzisiejszej liturgii jest początkiem księgi Emmanuela, a więc zapowiedzi postaci, której imię oznacza „Bóg z nami”. Bóg jest wszechmocny i pełen niezgłębionego majestatu. Ten, kto ujrzy Jego oblicze (jak napisano w Starym Testamencie), niechybnie umrze. A jednak staje się bliski człowiekowi, jest z nami. Ten kontrast pomiędzy wielkością i dziecięctwem, przepaść pomiędzy wszechmocą a kruchością, może być pokonany tylko przez miłość.
W wizji Izajasza świętość Boga jest mocno wyeksponowana i wymagająca od człowieka oczyszczenia. Jest to oczyszczenie przez żarzący się węgiel z ołtarza. Tylko ogień, który spala, ale nie niszczy, może zgładzić nasz grzech. Anioł dotyka ust Izajasza, ponieważ ma z mocą ognia głosić Słowo Boga. Jest jednak posłany w wolności. Pomimo władzy Bóg nie rozkazuje, ale pyta: „kto by Nam poszedł?”, kto chce głosić i świadczyć o świętości Boga, by Jego lud trwał w wierności? Bóg pragnie, byśmy zbliżając się do Jego świętości poprzez sakramenty, byli oczyszczani, w wolności a nie ze strachu przed boską władzą głosili Jego Słowo, które otrzymujemy z ołtarza. Przedziwne, że ani żadna świątynia, ani cały świat nie są w stanie objąć boskiego majestatu, a człowiek może się zjednoczyć z bezgraniczną Miłością. Wielokrotnie czytamy, rozważamy historię słabych ludzi, którzy pomimo swej duchowej nędzy ufali Bogu, stając się dzięki łasce tytanami wiary. Wystarczy wspomnieć Abrahama, Mojżesza, czy Ozeasza. To nie jest jakaś banalna czy zmyślona historia. Słowo Boże to historia mojego życia. Czy nie spotykam Boga w mojej codzienności? Czy nie daje mi dowodów swej obecności i świętości? Czy nie obdarza łaską oczyszczenia i bliskości? A ja czy nie składam ofiar bożkom? Czy nie wracam ze skruszonym sercem? Czy nie przyjmuję oczyszczenia i w wolności nie głoszę słowa? Biblia jest moją „biografią”, jest moim darem i moją mapą życia.


Komentarz do psalmu

Psalm jest w pewnym sensie kontynuacją wizji proroka, gdyż mówi nam o majestacie Najwyższego. Jest on hymnem na cześć Jahwe - Króla. Pamiętamy tragiczny moment w historii Izraela, kiedy lud, odrzucając Boga, zmusił Samuela do namaszczenia człowieka na króla tak jak robiły to inne narody. Tron Jahwe zamienili na tron zwykłego, ziemskiego króla, który ostatecznie odwrócił się od Jahwe. Najistotniejsza w życiu duchowym jest właściwa hierarchia: jeśli Bóg jest na pierwszym miejscu, wtedy wszystko inne jest na właściwym miejscu.


Komentarz do Ewangelii

Także fragment Ewangelii według Świętego Mateusza przypadający na dziś mówi o właściwej hierarchii w życiu. Uczeń nie przewyższa nauczyciela, a tym bardziej stworzenie nie przewyższa swojego Stwórcy. Niestety, wielu z nas daje się złapać w tę samą pułapkę pychy co pierwsi ludzie. Jezus w tej perykopie zachęca do męstwa w ucisku, który jest pewny. Synowie Światła zawsze będą narażeni na nienawiść i walkę z synami ciemności. Nie chodzi tu o konkretnych ludzi, ale o drogi, które proponuje nam najbardziej pogrążony w ciemności – szatan. Przyznanie się do Jezusa pośród tych, którzy Go odrzucają, jest dowodem mieszkającej w nas Bożej mądrości. Sami z siebie nie możemy nic dobrego uczynić, jeśli jednak trwamy w nauce Jezusa, wtedy jesteśmy w stanie wytrwać

Komentarze zostały przygotowane przez Monikę Aleksandrowicz


Do góry

Książka na dziś

Księga Psalmów z notatnikiem i skrutacją

Wyjątkowe wydanie Księgi Psalmów z najnowszego przekładu Biblii Paulistów. 150 podanych przejrzyście i czytelnie tekstów, z odnośnikami biblijnymi i miejscem na własne notatki przy każdym wersie. Wstęp br. Piotra Kwiatka OFMCap zawiera 7 kluczy do rozważania Księgi Psalmów

Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.